από τα συρτάρΓια

ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ (αλλά όχι και «καταγράψει») σήμερα μια μικρή ιστορία για έναν άντρα πορνοστάρ, που έχει ξεσκίσει θεές μουνάρες στη ζωή του αλλά ο ίδΓιος καψουρεύεται μια άσχημη, άνοστη, ιδΓιότροπη, θεούσα, η οποία τον κλάνει αποπάνω! Δεν είναι ο τύπος της. Χα! Αλλά και ένα ποίημα για το μικρό, ανεπαίσθητο, ανύπαρχτο στους στίχους «ε», που προσθέτει απρόζμενα ο Γιάννης Πάριος όταν τραγουδάει τα τραγούδΓια του. Βαρέθηκα να τα δαχτυλογραφήσω, και την ιστορία και το ποίημα. ΒαρΓιέμαι να τα γράψω (κάτω) και να ποστάρω. Και ιδίως: χωρίς οικονομική αμοιβή (γαμώ τα μπλογκ μας!). Αλλά κάτι ήθελα να ...ανεβάσω στην μπλογκάρα μας. Έτσι, έψαξα τα συρτάρΓια μου για unreleased material. Και βρήκα μια προβίτσα που εγώ είχα στήσει για έναν δΓιάλογό μου με μία ΕΡΤ3ατζού. ΔΓιάλογο, ο οποίος επρόκειτο να μεταδοθεί από την ΕΤ3 Γενάρη τού 2006. Η σκηνή μαγνητοσκοπήθηκε -παρά την αρχική απροθυμία μου να συμμετάσχω στο κόνσεπτ-, αλλά αμφιβάλλω αν βγήκε ποτέ στον αέρα τον τηλεοπτικό. Περιλάμβανε, μάλιστα, και ένα σαχλό πλάνο, με την ημιβλακειότητά μου ξαπλωμένη στο στούντΓιο να κάνω δΓιάφορες χαζομαρίτσες, αταίρΓιαστες για νουνεχή ενήλικα. Σκέφτηκα ότι δεν χάνω και τίποτες να ανασύρω στην μπλογκόσφαιρα το σεναρΓιάκι τού γυρίζματος. Δε γαμείς; Ας το ποστάρω. Ακόμα και οι U2 βγάζουν κάποτε δίσκο με ανέκδοτα (tracks --όχι αστεία).

ΠΟΤΕ ΜΙΛΗΣΕΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΕ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ;
Η πρώτη-πρώτη φορά που μίλησα σε μικρόφωνο, αν και αυτό αγγίζει την περΓιοχή των προσωπικών δεδομένων μου, αλλά επειδή σάς συμπάθησα, είμαστε και συναδελφάκια… ήταν όταν άρχισα, μωρό, να πρωτομιλάω. Είχαμε στην οικογένεια, ο μακαρίτης ο μπαμπάζ μου, δηλαδή... ένα μπομπινόφωνο, από αυτά με την ταινία-καρούλι, και ο πατέρας μου θεώρησε σκόπιμο να απαθανατίσει τον ημιάναρθρο, μωρουδίσΧιο λόγο μου. Ευτυχώς, η μάνα μου έχει καταχωνιάσει σε κρύπτη το ηχητικό ντοκουμέντο· αν δεν το σούταρε στα σκουπίδια… Την ευγνωμονώ για αυτό…

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ;
Η εκπομπή είναι γενικά βολική, όπως και ο παρουσΧιαστής της δεν έχει χούγια ή ιδΓιαιτερότητες. Εκτός αν θεωρείτε ιδΓιαιτερότητα το ότι τις εκφωνήσειζ μου στον αέρα τις κάνω ξαπλωτός στο στούντιο. Πρέπει να σας πω ότι είναι πάρα πολύ αναπαυτικά. Σας προτείνω, μάλιστα, να το δοκιμάσετε κι εσείς στην τηλεόραση.

ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΚΡΟΑΤΕΣ;
Πόσο σημαντική επικοινωνία με τους ακροατές; Τόσοοοο! (δεν πιστεύω να σας προζβάλλει η χειρονομία).

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ ΣΗΜΕΡΑ;
Ο ρόλος τού ραδΓιοφώνου σήμερα είναι δύσκολο να προζδΓιοριστεί, δΓιότι υπάρχει τόσο ευρεία ποικιλομορφία στις ραδΓιοφωνικές συσκευές. Ενώ παλιά που τα ραδΓιόφωνα ήταν τετράγωνα κουτΧιά, το ραδΓιόφωνο έπαιζε τον ρόλο ενός επιπλακίου, ιδεώδους επιπλακίου για να στρώνουν οι νοικοκυρές μικρά σεμεδάκια.

ΠΟΙΟ ΡΟΛΟ ΠΑΙΖΕΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ;
Η μουσική παίζει στη ζωή μου πρωταρχικό ρόλο. Σχεδόν ισοδύναμο με τον έρωτα. Η μουσικομανία που μαζ δέρνει (όχι μόνο εμένα, αλλά τους περισσότερους συνακροατές των ‘δΓιαμαντΓιών’) συνιστά βαρύτατη ψυχική νόσο, πρακτικά ανίατη ασθένεια. Στην ουσία η εμμονική προσκόλληση σε μουσικοηχητικά συμπλέγματα αποτελεί τη μοναδική ατέλεια των κατά τα άλλα αψεγάδΓιαστων ψυχών μας.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ 2005
Τώρα, μάλιστα: Μουσική Ανασκόπηση του 2005. Βρήκατε άνθρωπο. Τις απεχθάνομαι τις λίστες. Τις απεχθάνομαι όπως τα ζόμπι απεχθάνονται τον σταυρό. Αλλά –και πάλι ερτατζίδικης συναδελφικότητος ένεκεν- δεν θα σας χαλάσω το χατίρι και θα σας κατονομάσω τρεις δίσκους, αν και στους περισσότερους τηλεθεατές μας αυτά μπορεί να ακουστούν κινέζικα: Πρωταθλητές δισκογραφικοί το 2005 για τα ‘δΓιαμάντΓια’, 9 με 10 λάιβ στον 102FM της EΡΤ3, oι Αμερικανοί My Chemical Romance, χάρη στο λυρικό θαύμα ‘Three Cheers For Sweet Revenge’. Σε μέγα αρχιμάστορα της τραγουδοποιίας αναδείχθηκε ο Frank Black, χάρη στο ‘honeycomb’. H μίνι αυτή λίστα ας τριτώσει με ‘το γέλιο των πολλών’ ενός Ντίνου Ραδίκη… Σαδίκη, θα σας γελάσω, δεν καλοθυμάμαι…

ΠΟΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΘΑ ΑΦΙΕΡΩΝΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;
Για την ακρίβΓεια δεν θα αφιέρωνα τραγούδι. Δεν είμαι των αφιερώσεων. Θα μου επιτρέψετε να σας χαρίσω λίγο από το πείζμα και τη λύσσα μου για επικράτηση στον πόλεμο τον μιντιακό (και ελπίζω να σας φανούν και εσάς χρήσιμα, συνάδελφοι, στον δικό σας αγώνα). Πείζμα και λύσσα, τα οποία τα ‘δΓιαμάντΓια’ έχουν κωδικοποιήσει συνθηματικά σε ένα κοροϊδευτικό βγάλσιμο της γλώσσας προς τον ανταγωνιζμό: ΛΛΛΛΛλλλλ… (και στο σημείο αυτό έβγαζα ηρωικά και ειρωνικά τη γλώσσα μου στον φακό).

η θρυλική (μακάρι να ζει) Μοάνα, λίγο πριν βγάλει τη δική της γλώσσα (όχι στον ανταγωνιζμό).

Μοάνα, hurry up! Ο γυαλάκιας δεν κρατΧιέται άλλο! Θα πάθει κανένα κακό! Δεν τον βλέπεις;

Γιάννης Γ. Σημαντήρας