Cassadaga: a career-defining record!

TO ΠΡΑΓΜΑ (ας την μεταχειριστώ κι εγώ αυτήν τη λέξη, που οι πολλοί καραμέλα την έχουν στα στόματά τους, όταν μιλάν αυθόρμητα, αλλά στον γραφτό λόγο την αποφεύγουν επιμελώς· στο «πράγμα» και στα «πράγματα» αναφέρομαι…) …έλα, ας το πάρουμε από την αρχή, χωρίς παρενθέσεις αυτήν τη φορά:
TO ΠΡΑΓΜΑ φαινόταν εξαρχής: ο Conor Oberst θα ανέβαινε στον Γαλαξία των Λαμπρών Αστέρων. Των Φωτεινών Αστέρων. Bright stars, που λέμε. Όπως Bright Eyes λέει (ο Conor) το συγκρότημά του. Τα ‘διαμάντια’ την είχαν μυριστεί τη δουλειά, ακόμα από το ‘Fevers and Mirrors’ των Bright Eyes (2000). Tότε, ο Κόνορας είχε ηλικία ούτε 20 αμούστακων Φλεβάρηδων (γεννημένος 15 Φεβρουαρίου τού 1980, στην Omaha, Nebraska). Το είχαμε ξεχωρίσει το ‘Fevers and Mirrors’, και το μεταδίδαμε συστηματικά και κατ’ εξακολούθησιν. Κι όταν το 2002, τρεις μέρες πριν από τα γενέθλιά του, έσκασε μύτη το ‘Read Music/Speak Spanish’ των Desaparecidos, ενός παράλληλου και πιο ηλεχτρικά μπριζωμένου, πιο …έτσι… οργιζμένου και γκαζιάρικου σχήματος του Conor, τα ‘διαμάντια, γοητευμένα, υποκλίθηκαν. Και ασμένως παραχώρησαν ό,τι πιο πολύτιμο έχουν: τον ραδιοφωνικό χρόνο τους.
Και συνεχίσαμε να παρακολουθούμε τη διαδρομή τού Oberst. O Τύπος είχε αρχίσει πια να του την πέφτει· όποια πέτρα κι αν σήκωνες, τον Conor έβρισκες να μιλάει σε μιντιάδες. Για τα προσωπικά του. Για τη μουσική του. Για τους στίχους του (άλλωστε, ποιητικο-κεντρικά είναι τα τραγούδια του). Για τη ζωή του. Για τις ιδέες του.
Στο μεταξύ, ο Conor έμπλεξε ποικιλοτρόπως με τη λεγόμενη μουσική βιομηχανία. Σαν να μην έφτανε η εξ απαλών ονύχων εμπλοκή του με τη Saddle Creek, ιδρύει και την Team Love. Και μόνο την Jenny Lewis να είχε βγάλει η Team Love, θα αρκούσε για να μπει στον κατάλογο με τις δισκογραφικές τής εμπροσθοφυλακής.
Αλλά ας υπερπηδήσουμε (δεν λέω «πηδήξουμε», δεν είμαι τόσο αλματερός –-αλήθεια!) πολλά, χάριν χώρου οικονομίας. 2007. Ο 27xρονος πια Conor απολαμβάνει ένα καθεστώς ημιλατρείας στις ΗΠΑ. Όχι μόνο από τα media. Αλλά και από τρανταχτά ονόματα. O Springsteen έχει ανέβει στη σκηνή μαζί του. O Lou Reed σχεδόν τον υμνεί σε συνεντεύξεις. Ο ίδιος δεν χάνει ευκαιρία να αναλάβει πολιτικής φύσεως δράση. Κατά τού Οξαποδώ Προέδρου. Έχει ζμίξει -δισκογραφικά- με τη γυναικάρα Emmylou Harris. Ζόρικη στιγμή για έναν δημιουργό αυτή. Και ιδιότυπη. Όλοι περιμένουν από σένα το επόμενο μεγάλο βήμα. Πολλοί οξυδερκείς τραγουδοποιοί την πάτησαν, όταν βρέθηκαν σε ανάλογη καμπή τής τροχιάς τους. Ο Conor;

Λου, δεν είπαμε ότι θα φοράμε όλοι άσπρα; (Βright Eyes concert, ΝέαΥόρκη, Μάης07)

Λυπάμαι, δεν θα τον ακολουθήσω τον ιερό κανόνα τού καλού γραφιά. Δεν θα αφήσω το ερώτημα να πλανάται αναπάντητο, διοχετεύοντας αλλού τη διήγηση, και ουσιαστικά απαντώντας στο τέλος. Ώστε να γραπώσω, λέει, τον αναγνώστη από τα μάτια, να οδηγήσω την αγωνία του σε κορύφωση, και να κοτσάρω την απάντηση στο τέλος. Πρώτον, δεν μπορώ να κρατήσω τον ενθουσιασμό μου. Πώς, μερικές φορές, σου είναι αδύνατο να βαστηχτείς ασούμε ερωτικά, και –θες-δεν-θες- χύνεις; Έτσι κι εγώ τώρα: με κυριεύει ο ενθουσιασμός μου για το ‘Cassadaga’, και καίγομαι να τον εκφράσω. Έπειτα, μου φαίνεται ότι είμαι της Σχολής: «πρώτα λέμε τη γνώμη μας για τον δίσκο, και μετά παραθέτουμε πληροφορίες, χαρακτηρισμούς, περιγραφές και άλλα στοιχεία». Τι κατάλαβα, όμως; Πάλι ξεστράτισα και δεν έγραψα ατάκα-κι-επιτόπου την κρίση μου για το άλμπουμ. Ε, να, λοιπόν:
Το ‘Cassadaga’ λαμβάνει θέση ναυαρχίδας στη δισκογραφία τού Oberst και των Bright Eyes. Eννοώ: είναι ο τύπος τού δίσκου (δίσκαρου! δίσκαρου ολκής), που αν κάποιος τον ακούσει, χωρίς να γνωρίζει την προηγούμενη δισκογραφία τού Οberst, θα σπεύσει να την αναζητήσει. Κι αντίστροφα: ο μπαζμένος στην υπόθεση Bright Eyes, ακούγοντας το CD, θα νιώσει ότι πρόκειται για το αναμενόμενο επιστέγασμα μιας διαρκώς ανοδικής πορείας.
Από τη φευγατίλα τού εναρκτήριου ‘Clairaudients (Kill or Be Killed)’, μας περνάει στη (ναι!) waterboyική ατμόσφαιρα του ‘Four Winds’. Kατάνυξη το ‘Μake a Plan to Love Me’. Mε τoυς θηλυκούς αγγέλους στα όπισθεν φωνητικά, και με τον ανατριχιαστικό στίχο “Will you make a plan to love me sometime soon?”. Mε την πλούσια ενορχήστρωση (έντεχνη περίπου) να υποστηρίζει τη θεία μελωδία τού τραγουδιού. Στο καπάκι: το ‘Soul Singer in a Session Band’. Αλλαγή κλίματος, με τον Conor να ερμηνεύει με τον γνωστό από τις πρώτες μέρες του -σημακατατεθενικό του- τρεμάμενο τρόπο στη φωνή του. Το ένα αξέχαστο τραγούδι μετά το άλλο. Ειδική μνεία στη μυσταγωγία ‘Νo One Would Riot for Less’: “So love me now, Hell is coming, Kiss my mouth, Hell is here”, μέσα σε μια μαγευτική χορωδία από νεράιδες.
Δυστυχώς, ανάμεσα στις νεράιδες του ‘Cassadaga’, την Jenny Lewis δεν την πήρε το μάτι μας. Ωστόσο, η γυναικομανία μας ικανοποιείται στο έπακρον: Rachael Yamagata (γαμάτα, φωνητικά), Stacy DuPree και Sherri DuPree (άλλες σειρήνες αυτές), Janet Weiss (τύμπανα εδώ κι εκεί / Quasi, Sleater-Kinney), Gillian Welch (άσε και καμία γλύκα για μας), Μaria Taylor (τύμπανα), Ζ. Βerg (φωνές, αχόρταγε Conor!). Ο βασικός πυρήνας των Bright Eyes στο ‘Cassadaga’: Conor, Mike Mogis, Nate Walcott. Τυμπανίζει, κυρίως, ο Jason Boesel των Rilo Kiley. Kρουστά και ηλεκτρονικά: John McEntire (The Sea and Cake, Tortoise, Gastr del Sol, Jim O’Rourke…)! Είχε-δεν είχε, ο Κόνωρ τούς μάζεψε όλους. Τελευταίο και τυχερό αφήσαμε το μούτρο που αγαπάμε πολύ: Μ. Ward. Ρωτήστε τον Nick Luca γι’ αυτόν.

Toν είπανε τον Κόνορα πολλές φορές «νέο Bob Dylan». Ίσως να του καλάρεσε η ετικέτα, ίσως να την είχε βρει κολακευτική, συντέλεσε και το γεγονός ότι αρέσκεται να παίζει δημοσίως μόνος με την κιθάρα του, και -σε κάποια φάση- είχε αρχίσει να χαϊδεύεται (;) και να αναδεικνύει στο έπακρο την εγγενή dylanικότητά του. Μόνο που, εδώ, στο ‘Cassadaga’, ο ήρωάς μας εγκαταλείπει σχετικά την dylanική εκφορά των τραγουδιών, και μας παραδίδει τα άζματα, όντας ο ίδιος μέρος τού όλου. Του συνόλου των Bright Eyes. Θέλω να πω: μάλλον έχουμε στα αφτιά μας τον πιο ομαδικό δίσκο των Bright Eyes. Το ‘Cassadaga’ στέκει ως bandίσια δουλειά. Και οι ενορχηστρώσεις του (πνευστά και έγχορδα και διάφορα τρικάκια) γίνονται ένα από τα πιο ισχυρά ατού του. Σιγά, Conor! Θα πέσεις! [ Bright Eyes at Town Hall 29-May-2007 ]
Το άλμπουμ συνοδεύεται από ειδικό, επίπεδο, πλαστικό φακό, ας τον πούμε έτσι. Πιέζοντας τον φακό πάνω στη χάρτινη συσκευασία, βλέπεις … (δεν τα λέμε όλα εμείς οι γραφιάδες που έχουμε έφεση στο να καλλιεργούμε σασπένς, μουχαχαχα...).

Ακούγοντας ραδιόφωνο τον Μάιο, τσάκωσα μια ραδιοπαραγωγίνα να μεταδίδει στην εκπομπή της το ‘Four Winds’. Είπε και τον τίτλο τού δίσκου στην εκφώνησή της. Συμπλήρωσε, δε, στον αέρα: «Μακάρι να ’ξερα τι είναι ‘Cassadaga’» ή κάτι τέτοιο. Ελένη, εκεί με χάλασες. Αν σέρφαρες λιγουλάκι στον Ιστό, θα έβλεπες ότι ‘Cassadaga’ είναι μια Κοινότητα με Μέντιουμ και Πνευματιστές στη Florida. H oποία στα κείμενα αναφέρεται, οριζμένες φορές, και ως Κέντρο των Μέντιουμ στον Κόσμο.

See you in Cassadaga, Conor.-

< ‘Cassadaga’ / Bright Eyes , Universal Music Greece, συνολική διάρκεια: 62 χορταστικά λεπτά και 12 δευτερόλεπτα. >

Γιάννης Γ. Σημαντήρας