Κυριακή 24 Ιουνίου 2007

Cassadaga: a career-defining record!

TO ΠΡΑΓΜΑ (ας την μεταχειριστώ κι εγώ αυτήν τη λέξη, που οι πολλοί καραμέλα την έχουν στα στόματά τους, όταν μιλάν αυθόρμητα, αλλά στον γραφτό λόγο την αποφεύγουν επιμελώς· στο «πράγμα» και στα «πράγματα» αναφέρομαι…) …έλα, ας το πάρουμε από την αρχή, χωρίς παρενθέσεις αυτήν τη φορά:
TO ΠΡΑΓΜΑ φαινόταν εξαρχής: ο Conor Oberst θα ανέβαινε στον Γαλαξία των Λαμπρών Αστέρων. Των Φωτεινών Αστέρων. Bright stars, που λέμε. Όπως Bright Eyes λέει (ο Conor) το συγκρότημά του. Τα ‘διαμάντια’ την είχαν μυριστεί τη δουλειά, ακόμα από το ‘Fevers and Mirrors’ των Bright Eyes (2000). Tότε, ο Κόνορας είχε ηλικία ούτε 20 αμούστακων Φλεβάρηδων (γεννημένος 15 Φεβρουαρίου τού 1980, στην Omaha, Nebraska). Το είχαμε ξεχωρίσει το ‘Fevers and Mirrors’, και το μεταδίδαμε συστηματικά και κατ’ εξακολούθησιν. Κι όταν το 2002, τρεις μέρες πριν από τα γενέθλιά του, έσκασε μύτη το ‘Read Music/Speak Spanish’ των Desaparecidos, ενός παράλληλου και πιο ηλεχτρικά μπριζωμένου, πιο …έτσι… οργιζμένου και γκαζιάρικου σχήματος του Conor, τα ‘διαμάντια, γοητευμένα, υποκλίθηκαν. Και ασμένως παραχώρησαν ό,τι πιο πολύτιμο έχουν: τον ραδιοφωνικό χρόνο τους.
Και συνεχίσαμε να παρακολουθούμε τη διαδρομή τού Oberst. O Τύπος είχε αρχίσει πια να του την πέφτει· όποια πέτρα κι αν σήκωνες, τον Conor έβρισκες να μιλάει σε μιντιάδες. Για τα προσωπικά του. Για τη μουσική του. Για τους στίχους του (άλλωστε, ποιητικο-κεντρικά είναι τα τραγούδια του). Για τη ζωή του. Για τις ιδέες του.
Στο μεταξύ, ο Conor έμπλεξε ποικιλοτρόπως με τη λεγόμενη μουσική βιομηχανία. Σαν να μην έφτανε η εξ απαλών ονύχων εμπλοκή του με τη Saddle Creek, ιδρύει και την Team Love. Και μόνο την Jenny Lewis να είχε βγάλει η Team Love, θα αρκούσε για να μπει στον κατάλογο με τις δισκογραφικές τής εμπροσθοφυλακής.
Αλλά ας υπερπηδήσουμε (δεν λέω «πηδήξουμε», δεν είμαι τόσο αλματερός –-αλήθεια!) πολλά, χάριν χώρου οικονομίας. 2007. Ο 27xρονος πια Conor απολαμβάνει ένα καθεστώς ημιλατρείας στις ΗΠΑ. Όχι μόνο από τα media. Αλλά και από τρανταχτά ονόματα. O Springsteen έχει ανέβει στη σκηνή μαζί του. O Lou Reed σχεδόν τον υμνεί σε συνεντεύξεις. Ο ίδιος δεν χάνει ευκαιρία να αναλάβει πολιτικής φύσεως δράση. Κατά τού Οξαποδώ Προέδρου. Έχει ζμίξει -δισκογραφικά- με τη γυναικάρα Emmylou Harris. Ζόρικη στιγμή για έναν δημιουργό αυτή. Και ιδιότυπη. Όλοι περιμένουν από σένα το επόμενο μεγάλο βήμα. Πολλοί οξυδερκείς τραγουδοποιοί την πάτησαν, όταν βρέθηκαν σε ανάλογη καμπή τής τροχιάς τους. Ο Conor;
Λου, δεν είπαμε ότι θα φοράμε όλοι άσπρα; (Βright Eyes concert, ΝέαΥόρκη, Μάης07)
Λυπάμαι, δεν θα τον ακολουθήσω τον ιερό κανόνα τού καλού γραφιά. Δεν θα αφήσω το ερώτημα να πλανάται αναπάντητο, διοχετεύοντας αλλού τη διήγηση, και ουσιαστικά απαντώντας στο τέλος. Ώστε να γραπώσω, λέει, τον αναγνώστη από τα μάτια, να οδηγήσω την αγωνία του σε κορύφωση, και να κοτσάρω την απάντηση στο τέλος. Πρώτον, δεν μπορώ να κρατήσω τον ενθουσιασμό μου. Πώς, μερικές φορές, σου είναι αδύνατο να βαστηχτείς ασούμε ερωτικά, και –θες-δεν-θες- χύνεις; Έτσι κι εγώ τώρα: με κυριεύει ο ενθουσιασμός μου για το ‘Cassadaga’, και καίγομαι να τον εκφράσω. Έπειτα, μου φαίνεται ότι είμαι της Σχολής: «πρώτα λέμε τη γνώμη μας για τον δίσκο, και μετά παραθέτουμε πληροφορίες, χαρακτηρισμούς, περιγραφές και άλλα στοιχεία». Τι κατάλαβα, όμως; Πάλι ξεστράτισα και δεν έγραψα ατάκα-κι-επιτόπου την κρίση μου για το άλμπουμ. Ε, να, λοιπόν:
Το ‘Cassadaga’ λαμβάνει θέση ναυαρχίδας στη δισκογραφία τού Oberst και των Bright Eyes. Eννοώ: είναι ο τύπος τού δίσκου (δίσκαρου! δίσκαρου ολκής), που αν κάποιος τον ακούσει, χωρίς να γνωρίζει την προηγούμενη δισκογραφία τού Οberst, θα σπεύσει να την αναζητήσει. Κι αντίστροφα: ο μπαζμένος στην υπόθεση Bright Eyes, ακούγοντας το CD, θα νιώσει ότι πρόκειται για το αναμενόμενο επιστέγασμα μιας διαρκώς ανοδικής πορείας.
Από τη φευγατίλα τού εναρκτήριου ‘Clairaudients (Kill or Be Killed)’, μας περνάει στη (ναι!) waterboyική ατμόσφαιρα του ‘Four Winds’. Kατάνυξη το ‘Μake a Plan to Love Me’. Mε τoυς θηλυκούς αγγέλους στα όπισθεν φωνητικά, και με τον ανατριχιαστικό στίχο “Will you make a plan to love me sometime soon?”. Mε την πλούσια ενορχήστρωση (έντεχνη περίπου) να υποστηρίζει τη θεία μελωδία τού τραγουδιού. Στο καπάκι: το ‘Soul Singer in a Session Band’. Αλλαγή κλίματος, με τον Conor να ερμηνεύει με τον γνωστό από τις πρώτες μέρες του -σημακατατεθενικό του- τρεμάμενο τρόπο στη φωνή του. Το ένα αξέχαστο τραγούδι μετά το άλλο. Ειδική μνεία στη μυσταγωγία ‘Νo One Would Riot for Less’: “So love me now, Hell is coming, Kiss my mouth, Hell is here”, μέσα σε μια μαγευτική χορωδία από νεράιδες.
Δυστυχώς, ανάμεσα στις νεράιδες του ‘Cassadaga’, την Jenny Lewis δεν την πήρε το μάτι μας. Ωστόσο, η γυναικομανία μας ικανοποιείται στο έπακρον: Rachael Yamagata (γαμάτα, φωνητικά), Stacy DuPree και Sherri DuPree (άλλες σειρήνες αυτές), Janet Weiss (τύμπανα εδώ κι εκεί / Quasi, Sleater-Kinney), Gillian Welch (άσε και καμία γλύκα για μας), Μaria Taylor (τύμπανα), Ζ. Βerg (φωνές, αχόρταγε Conor!). Ο βασικός πυρήνας των Bright Eyes στο ‘Cassadaga’: Conor, Mike Mogis, Nate Walcott. Τυμπανίζει, κυρίως, ο Jason Boesel των Rilo Kiley. Kρουστά και ηλεκτρονικά: John McEntire (The Sea and Cake, Tortoise, Gastr del Sol, Jim O’Rourke…)! Είχε-δεν είχε, ο Κόνωρ τούς μάζεψε όλους. Τελευταίο και τυχερό αφήσαμε το μούτρο που αγαπάμε πολύ: Μ. Ward. Ρωτήστε τον Nick Luca γι’ αυτόν.
Toν είπανε τον Κόνορα πολλές φορές «νέο Bob Dylan». Ίσως να του καλάρεσε η ετικέτα, ίσως να την είχε βρει κολακευτική, συντέλεσε και το γεγονός ότι αρέσκεται να παίζει δημοσίως μόνος με την κιθάρα του, και -σε κάποια φάση- είχε αρχίσει να χαϊδεύεται (;) και να αναδεικνύει στο έπακρο την εγγενή dylanικότητά του. Μόνο που, εδώ, στο ‘Cassadaga’, ο ήρωάς μας εγκαταλείπει σχετικά την dylanική εκφορά των τραγουδιών, και μας παραδίδει τα άζματα, όντας ο ίδιος μέρος τού όλου. Του συνόλου των Bright Eyes. Θέλω να πω: μάλλον έχουμε στα αφτιά μας τον πιο ομαδικό δίσκο των Bright Eyes. Το ‘Cassadaga’ στέκει ως bandίσια δουλειά. Και οι ενορχηστρώσεις του (πνευστά και έγχορδα και διάφορα τρικάκια) γίνονται ένα από τα πιο ισχυρά ατού του. Σιγά, Conor! Θα πέσεις! [ Bright Eyes at Town Hall 29-May-2007 ]
Το άλμπουμ συνοδεύεται από ειδικό, επίπεδο, πλαστικό φακό, ας τον πούμε έτσι. Πιέζοντας τον φακό πάνω στη χάρτινη συσκευασία, βλέπεις … (δεν τα λέμε όλα εμείς οι γραφιάδες που έχουμε έφεση στο να καλλιεργούμε σασπένς, μουχαχαχα...).
Ακούγοντας ραδιόφωνο τον Μάιο, τσάκωσα μια ραδιοπαραγωγίνα να μεταδίδει στην εκπομπή της το ‘Four Winds’. Είπε και τον τίτλο τού δίσκου στην εκφώνησή της. Συμπλήρωσε, δε, στον αέρα: «Μακάρι να ’ξερα τι είναι ‘Cassadaga’» ή κάτι τέτοιο. Ελένη, εκεί με χάλασες. Αν σέρφαρες λιγουλάκι στον Ιστό, θα έβλεπες ότι ‘Cassadaga’ είναι μια Κοινότητα με Μέντιουμ και Πνευματιστές στη Florida. H oποία στα κείμενα αναφέρεται, οριζμένες φορές, και ως Κέντρο των Μέντιουμ στον Κόσμο.

See you in Cassadaga, Conor.-

< ‘Cassadaga’ / Bright Eyes , Universal Music Greece, συνολική διάρκεια: 62 χορταστικά λεπτά και 12 δευτερόλεπτα. >

Γιάννης Γ. Σημαντήρας

24 σχόλια:

Leigh-Cheri είπε...

Α πα πα πα! Πάρλα που σ` έπΧιασε! Προφανώς, έχεις όντως ενθουσιαστεί.
Η αλήθεια είναι ότι μου κίνησες την περιέργεια. Ειδικά μ` αυτό το "η τρεμάμενη φωνή του"...Περιμένω να τ` ακούσω από αύριο.

Με εκπλήσσεις όμως!
Νόμιζα ότι εσύ το "έντεχνο" το απεχθάνεσαι;-)

Φένια

Ανώνυμος είπε...

ναι, και το "έντεχνο" και τον ζακ (γιακ!) στεφάνου.

πλην έλα, χύσ' τον εξαιρέσεων, οι οποίες δείχνουν ότι είμαι νορμάλ άνθρωπος, ήτοι γιομάτος αντιφάσεις.

by the way, τι ηγετική ποιματάρα σκάρωσες, φένια!

γσ

Ανώνυμος είπε...

Η αλήθεια είναι ότι τους Bright Eyes τους ήξερα μόνο σαν όνομα. Γι'αυτό αμέσως μόλις διάβασα τα καλά σας λόγια, έτρεξα στο θείο Τόρρεντ να...εχμ...αγοράσω το δίσκο. Δύο φορές μόνο πρόλαβα να τον ακούσω ολόκληρο. Αρκετά "δύσκολη" μουσική και πολύ ποιητικοί στίχοι ίσον όμορφες "προγκρέσσιβ" συνθέσεις. Ξεχώρισα το ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ Middleman που με τα βιολιά του, τον μυστήριο αλλά άκρως πωρωτικό ρυθμό του και την υπέροχη ερμηνεία του κυρίου Oberst, κατάφερε να με "κερδίσει" (ηλίθιο ρήμα ηλιθίων τζογαδόρων) από την πρώτη ακρόαση. Εκεί που γέλασα ήταν στο Clairaudients γιατί μου θύμησε το Astronomy Domine (εγώ φταίω που ακούω παντού Φλόυντ..;)

John G. Simandiras είπε...

σλέιερ, πόσο κάνει (ηλίθιο ρήμα καμωμένων ανθρώπων) στο Τόρρεντ το CD, χα χα χα; σου δίνουν και τον ειδικό φακό για το εξώφυλλο;

(προγκρέσιβ; σσσσ, λίγο θέλουν οι κακεντρεχείς να το χαραχτηρίσουν έτσι! εγώ είπα μόνο: έντεχνο.

γσ

John G. Simandiras είπε...

Φλόιντ; Μμμ, θα το δεχόμουνα (σόρι για το δεύτερο μισό τής λέξης, κιόλας) ως παραπομπή. Μόνο που η προφορά στην -από τηλεφώνου- πρόζα τού 'Clauraudients' είναι καραμπινάτα USάτη.

γσ

Ανώνυμος είπε...

Θα ξανακούσω το Αστρόνομυ αμέσως μόλις διώξω τον πα-τέρα μου από το σπίτι, τώρα ακόμα κοιμάται. Φυσικά έχει και τον spectral decoder μαζί, αν και ήταν λίγο ακριβό (αυτά που τους πληρώνω κάθε δίμηνο, συν τα πάγια του ΟΤΕ, συν το ρεύμα δια 61, δια 24, δια 60 επί 15...)

тяните другую кровавую ванну

John G. Simandiras είπε...

έλεος με τα ρωσικά! με έπεισες ότι έχεις και το spectral decoder.

έτσι μπράβο! έτσι γράφουν αυτοί που ξέρουν. όχι σαν εμένα, που παρότι είδα την επιστημονική ονομασία του, δεν το αφομοίωσα, και άρχισα να το περιγράφω περιφραστικά.

πώς θα πούμε στα ρωσικά: συγχαρητήρια σλέιερ (για όλα εκτός από τους φλόιντ);

γσ

mystery falls down είπε...

"A career-defining record!"

Υπερβολές! Στο παρελθόν τα έχει καταφέρει αποτελεσματικότερα. Ωστόσο, θα τον ακούσω ξανά και θα επανέλθω με επιχειρήματα (για το κάθε τραγούδι).

ΥΓ. Τις λέξεις μέσα στην παρένθεση μην τις πάρετε τοις μετρητοίς.

Ανώνυμος είπε...

Συνελόντι ειπείν,Γιάννη, πάλι την είχες μυριστείτην δουλειά και την επερχόμενη λαμπρή καργιέρα του Κόνορα από το 2000?Εύγε!Θα αρχίσω με την ακρόαση του πρόσφατου cassadaga και στη συνέχεια θα ακούσω τα παλιότερα.Καμιά φορά είναι καλύτερα να πηγαίνουμε και προς τα πίσω(back to the past).Εξάλλου, μπορεί να έχει δίκχιο και ο Μούχλα..who nose/knows?

Ανώνυμος είπε...

Εγώ τώρα κατ...εεεε...έτσι...αγοράζω το Fevers and Mirrors. Θα δείξει. Τελικά το Clairaudients (και όχι "Clauraudients" κύριε Ταλαιπωρέα wannabe) δεν μοιάζει ΣΧΕΔΟΝ καθόλου με το Αστρόνομυ, μάλλον τα έχω μπερδέψει. Πάντως πάλι κάάάτι στο βάάάθος μου φλοϋντίζει ακόμα. Και το Soul Singer in a Session Band είναι όμορφο, αν και χρειάστηκε τεσσεράμισΕΣ ακροάσεις στο ρηπήτ για να το συνειδητοποιήσω.

E, φυσικά και έβαλε το Four Winds η κακίστρω (δεν τη γνωρίζω προσωπικά, αλλά εμένα έτσι μου ακούγεται) αφού είναι το πιο ευκολοχώνευτο τραγούδι του δίσκου (χωρίς να είναι άσχημο)

Δυστυχώς, δεν έχω ιδέα από ρΏσικα για να σας απαντήσω. Μπορείτε, όμως, να ρωτήσετε τον Ατόμικ.

John G. Simandiras είπε...

Mύστερη, άσε τα σάπΧια σου. ΔεμπΓιάνουν εδώ. Να προσέξεις το CD αναλυτικά. Μετά, ξαναμιλάμε. ΑντρίκΧια, χα χα χα...

Ντινιώ, και μένα μ' αρέσουν τα προς τα πίσω. Πού το ξες;

Σλε, έχεις εκσελιχτεί σε χειρότερη εντοπίστρω λαθών κι από μένα. Δε σε λυπάσαι; Θεζ να με κάνεις να δΓιορθώσω το κόμεντ μου; ΧώρΓια που με ανάγκασες να πσάχνω μια ώρα στην ακατάστατη δισκοθήκη μου το Πίπες στις Πύλες τής Αυγής των Porn Floyd, για να τσεκάρω το τραγούδι. Το τσέκαρα. Δεν πολυμοιάζει με το ...'Clauradients', ει μη μόνο στο γενικό κλίμα. Όσο για το 'Four Winds', ίσως η λύση είναι πΧιο απλή: promo single από την εταιρεία; Ή από τον Τόρεντ (σου).

ΓΣ

Ανώνυμος είπε...

Ποπό!
Α Ψ Ο Γ Ο!
Άντε να τολμήσει κανείς να ξεπεράσει αυτό το ποστ!

Έτσι δίκαια χαρακτηρίζεται και
Φ Ο Β Ε Ρ Ο.

John G. Simandiras είπε...

επιτέλους! να και κάπΧοια (ΧΑ), που αποδίδει τα ΠΡΑΓΜΑΤΑ στις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ τους δΓιαστάσεις.

με κάθε σεμνόητα,

γσ

mystery falls down είπε...

Δε βρίσκω νόημα να ασχολούμαστε με τον (ανύπαρκτο) ανταγωνισμό. Στο EP έλαμπε το "Tourist trap" και στο δίσκο, όπως πολύ σωστά επισημάνατε τα ‘Μake a plan to love me’ και ‘Νo one would riot for less’. Η κριτική είναι εξαιρετική (εννοείται ότι ζήλεψα τον τρόπο που εκφράζεστε), αλλά οι κολακείες ήταν υπερβολικές. Ίσως αν επενδύσω περισσότερο χρόνο να αναθεωρήσω.

Ανώνυμος είπε...

Moυχλαμύστερη, η ευγένειά σας με καθηλώνει. Έχετε ποτάκι σπίτι σας; Με δέχεστε (για ακροάσεις) δίσκων;

ΓΣ

Ανώνυμος είπε...

σλε,

η παρένθεση έπρεπε να μπει μετά το "δίσκων".

επειδήςςς θα το έγραφες. σε πρόλαβα.

Ανώνυμος είπε...

Μπα, το σκέφτηκα όταν δγιάβαζα το κόμμεντ αλλά δε θα το έγραφα. Αν σχολίαζα κάτι θα ήταν το "ποτάκι". Αφού λέτε ότι δεν πίνετε. Νομίζω, όμως ότι λαθέπσατε στην απάντησή σας στη ΧΑ. Αποδίδεις διαστάσεις σε κάτι, όχι αυτό το κάτι στις διαστάσεις. Και σιγά να μην ξέρει η Ελενίτσα τον Τόρρεντ (μου). Είχαν και στο χωριό τους τέτοια...

Υ.Γ.: Τι κομματάρα το When the curious girl realiSes she is under glass. Thank you, sir J.

Leigh-Cheri είπε...

Χα χα!
"Λαθευτήρας"; Γράψτο και με "Φ" να μας αποτελειώσεις!
Κάντο μετά και "ΚλαδεΦτήρας" (λαθών, ασ` ούμε) κι έδεσε!
Χα χα χα!

ΥΓ: ΔΕΝ ήτανε "τρεμάμενη" η φωνή του στο κομμάτι που βαλες, πάντως.

John G. Simandiras είπε...

μπράβο, φε: ο κόνορ στο 'cassadaga' έχει αποτραβηχτεί από τις παλιές μέρες τής τρεμάμενης ερμηνείας του. αλλά στο 'soul singer...' (δεν το έχουμε αερίσει ακόμα) ...έτσι... ξανατρέμει.

γσ

Ανώνυμος είπε...

:-)

Αερίστε και το soul singer,αν σας είναι εύκολο παρακαλώ.Να ακούσουμε και μεις τον konor-Olga Tremi.

Ανώνυμος είπε...

OK, db.

σήμερα ονέαρ.

γσ

Ανώνυμος είπε...

Πόσο με χαροποιεί το ΟΚ σας..

Ανώνυμος είπε...

Πολυτραγουδότατος, όπως λέμε πολυγραφότατος, παρά το νεαρόν της ηλικίας του αυτός ο Conors.
Cursive, Bright eyes και πάει λέγοντας....

John G. Simandiras είπε...

"πάει λέγοντας": όλο ωραία χύματα λόγου είσαι, δανά.

γσ