Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007

αυτοανάλυ-σηκ

Για κοίτα, φίλε μου: Αναγκάζομαι να αυτοαναλυθώ, επειδής δεν με κάλυψαν οι αναλύσεις τού ποιήματόζ μου, ‘Η φούστα σου η εμπριμέ’, όπως αυτές δημοσΧιεύτηκαν στα σχόλια του σχετικού ποστάριου. Ξεκινώ μια σύντομη ανάλυση. ΟπΧοιοζδήποτε μπορεί να την προεχτείνει commentικά. Όπως υποστηρίζει η Χαρά (και δεκάδες άλλοι), όταν ένα έργο δει το φως τήζ δημοσΧιόητας, παύει να ανήκει στον δημιουργό του, και είναι -πλέον- (και;) του κοινού. Αυτό ισχύει και δεν ισχύει. Αλλά δεν θα μπούμε στην ουσία τού συγκεκριμένου φλέγοντος ζητήματος. Θα πούμε μόνον (το προφανές): ότι και ο δημιουργός ενός έργου, λίγο-πολύ μπορεί να δει πίσω από την πέτσα τού έργου. Τι δΓιάλο, ο ίδΓιος το έγραψε και δεν έχει το δικαίωμα να το αναλύσει; Όλοι οι άλλοι μπορούν να το ξεκοκαλίζουν, και ο ίδΓιος δεν νομιμοποιείται να πει γιατί το έγραψε και πώς το συνέταξε και πού αποσκοπούσε;
Με βάση το παρόν σκεπτικό, επιθυμώ να ξεκαθαρίσω ότι το ποίημά μου ‘Η φούστα σου η εμπριμέ’ δεν είναι παρά ένα μαθηματικό παιχνίδι. Τουλάχιστον στο κουκούτσι τής πρόθεσήζ μου, έτσι το αντιμετώπισα. Εξηγώ: Πάντα με προβλημάτιζε η αναλογία αριθμού λέξεων στίχων και αριθμού λέξεων τίτλου ενός ποιήματος. Εδώ, στο ‘Η φούστα σου η εμπριμέ’, το πηλίκο αυτό (αριθμός λέξεων τίτλου προς αριθμός λέξεων στίχων) είναι ακριβώς 1 (ένα). Τίμια φάση. Δικαιοσύνη. Ούτε παράπονα από τον τίτλο. Καμιά δΓιαμαρτυρία κι από τους στίχους (τον στίχο, εν προκειμένω). Ισοπαλία.Δεν κρύβω (γιατί πού να το ξέρει αυτό ο αναγνώστης, άμα δεν το μολογήσω;) ότι ήμουν πολύ κοντά στο να σκαρώσω το ποίημα, δίνοντάς του τίτλο ‘Η φούστα σου η εμπριμέ’, και στίχο απολύτως κανένα, δηλαδή ως ακολούθως:

‘Η φούστα σου η εμπριμέ’

Σε μια τέτΧοια περίπτωση, όμως, λόγω τού μηδενικού παρονομαστή, ο λόγος αριθμού λέξεων τίτλου προς αριθμό λέξεων στίχων θα έτεινε στο άπειρο, αν δεν με προδίδουν οι μαθηματικές αναμνήσειζ μου. Και δεν ήθελα αφηρημένες έννοιες, όπως το άπειρο, να μπλεχτούν στα πόδΓια μου (ή στα πόδΓια κάθε φίληζ μας, που θα φορούσε τη φούστα την εμπριμέ ή και -ενδεχομένως- άλλου τύπου φούστες). Ήθελα μόνο τα απτά, τα χειροπΧιαστά. Όπως τις εικονιζόμενες φούστες. Όπως τα μπούτΧια των γυναικών που τις φοράνε.

Γιάννης Γ. Σημαντήρας

26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ζήτημχα 1ο: ΑΧ ΑΧ ΑΧ! Πόσο εξιτάρομαι από τέτοιου είδους συζητήσεις!

Ζήτημχα 2ο: Η απάντηση που έδωσα στη Σλε (ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει δικαίωμα να δώσει ερμηνείες για το έργο, καθώς είναι ανεξάρτητο), δόθηκε αυθόρμητα και χωρίς πολύ σκέψη. Η αλήθεια είναι ότι λανθασμένα ήμουν αφοριστική. Μάλλον το αντίθετο ήθελα να πω: ότι ΟΛΟΙ μπορούμε να εκφέρουμε γνώμη για ένα έργο, καθώς έχουμε ο καθένας ξεχωριστά προσωπική σχέση μαζί του. Ας μη μας πρήζουν, όμως, οι "ειδικοί" ότι μόνο αυτοί γνωρίζουν τη "σωστή ερμηνεία" και ας μην προσπαθούν να μας επιβάλλουν την άποψή τους.

Ζήτημχα 3ο: Σ΄αυτό το πλαίσιο, δεκτή η αυτοανάλυσήκ σου, Γιάννη. Και πολύ ενδιαφέρουσα.
Φαντάζομαι, όμως, ότι δέχεσαι εξίσου και τις δικές μας ερμηνείες - όλες -για το ποίημά σου. Εγώ π.χ. (απλοϊκά) το ερμήνευσα ως εξής:
Η ΕΙΚΟΝΑ ΜΙΑΣ ΕΜΠΡΙΜΕ ΦΟΥΣΤΑΣ ΕΝΤΥΠΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΗ Η ΕΝΤΑΣΗ ΠΟΥ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΙΧΟΣ -"η εμπριμέ σου φούστα" - ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑ. ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΙΣΟΖΥΓΙΑΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ "ΒΑΡΥ" ΤΙΤΛΟ, όπως συμβαίνει συνήθως. ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΦΑΝΦΑΡΕΣ ΠΟΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕ ΘΑ ΒΟΗΘΟΥΣΑΝ, ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΜΕΙΩΝΑΝ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ.

Ζήτημχα 4ο: Για πολλούς λόγους μού ήρθε στο μυαλό "Το εκκρεμές του Φουκώ" του Ουμπέρτο Έκο διαβάζοντας την ανάλυσή σου. Όπως και παλιότερα είχα θυμηθεί το ίδιο βιβλίο, στο ποστ το σχετικό με τη δημιουργία ποιημάτων από στίχους άλλων. Βιβλίο σταθμός.

John G. Simandiras είπε...

Ειδικά στο ζήτημα 3ο, έκαΜες δΓιάνα, Χαρά. Μπήκες στο πνεύμα. ΈπΧιασες το νόημα. Ισχύει.

(Είσαι ικανή να το διδάκσεις στα Λυκειόπαιδα, χα χα χα...)

ΓΣ

Ανώνυμος είπε...

Να σου πω...
Θα άξιζε να το διδάξω μόνο και μόνο για τις ερμηνείες που θα άκουγα...χαχαχα

John G. Simandiras είπε...

δίδαξέ το, χωρίς τις φωτό, όμως. ή μήπως όχι; you know better, χα...

γσ

Ανώνυμος είπε...

Αλήθεια, μια που το αναφέρεις, μήπως θα έπρεπε να εξετάσουμε σημειολογικά και το ρόλο της πρώτης φωτό, η οποία ήταν φούστα σε κρεμάστρα, ασώματη;

Γιατί εκείνη τη στιγμή της ποιητικής έκστασης, ο δημιουργός επέλεξε τη συγκεκριμένη φωτογραφία;

Μήπως τελικά Η ΦΟΥΣΤΑ ΑΝΑΓΕΤΑΙ ΣΕ ΣΥΜΒΟΛΟ;
Μήπως ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ Η ΦΟΥΣΤΑ ΚΙ ΟΧΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΤΥΧΑΙΝΕΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΝΑ ΤΗ ΦΟΡΑΕΙ;

(...λέω εγώ τώρα...μήπως;)

Ανώνυμος είπε...

στο πρώτο ποστ, ο δημιουργός ήθελε ο αναγνώστης να εστιάσει στο άψυχο αντικείμενο/σύμβολο της φούστας. όχι κορμί. όχι καύλες. όχι σάρκες. μόνο ύφαζμα. εμπριμέ. η φούστα (η εμπριμέ) είναι το ποίημα. η φούστα είναι το μήνυμα. η φούστα είναι ο τίτλος. το είπε τραγουδιστά κι η καίτη γαρμπή: "με σημαία μου μια φούστα".

γσ

Ανώνυμος είπε...

Εεε..όταν προστίθεται ή αλλιώς όταν συμμετάσχει και η σαρξ, αλλάζει και η ανάλυσικ του ποιήματος.Η σαρξ, της sharkos(λιγάκι δαγκώνει )λοιπόν.Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

Κοίτα να δεις τελικά πόσο βάθος μπορεί να έχει μια φούστα!!!

John G. Simandiras είπε...

μέχρι τώρα ξέραμε ότι η σαρξ μπορεί να) είναι ασθενής. πλέον, μάθαμε ότι δαγκώνει. σωστή, ντη!

ακριβώς, δανάη: οι φούστες έχουν βάθος. αχ, βρε παλιομισοφόρΓια...

γσ

Ανώνυμος είπε...

Ίσως τις περισσότερες φορές ένας ποιητής δεν έχει ούτε καν ο ίδιος την πρόθεση να δώσει τέτοια βαθιά νοήματα στα ποιήματα του.
Νομίζω (θεωρώ, πιστεύω, πρεΖβεύω, εικάζω) μάλιστα ότι κάποιοι ποιητές που έχουν χιούμορ, μας αμολάνε έτσι φρρρρ... μερικούς στίχους μόνο και μόνο για να διασκεδάσουν και αυτοί με τις ερμηνείες που θα δοθούν! Ή να το διδάξει σε μαθητές για τον ίδιο λόγο, -χα?
ΠΡΟΣΟΧΗ! Άλλο η αυτοανάλυ-σηκ και άλλο η ερμηνεία. Για την αυτοανάλυ-σηκ δε μας πολυπέφτει και λόγος κιόλας. Όλοι μας έχουμε την ανάγκη να τα πούμε κάπου που και που.
Οι ερμηνείες των ποιημάτων όμως! Μπορούν να φτάσουν στα όρια του θεϊκού, του γραφικού, του δακρύβρεχτου, του ξεκαρδιστικού, του άκρως σοβαρού, κ.ά.
Κι αν ο ποιητής δε μας αυτοαναλυθεί από μόνος και απομυθοποιήσει ο ίδΓιος το πόνημάΧ του, θα μπορούσαμε για πολύ καιρό να παίζουμε αλλαξοερμηνειές και να διασκεδάζουμε όλοι παρέα. Γιαυτό -μάλλον ΚΑΙ γιαυτό- δεν είναι οι φίλοι?

Ουφφ! Αυτά. Έβαλα κι εγώ κάποιες σκόρπιες σκέψεις μου σε σειρά.
Πως, κάτι ακόμα:
Στην προτελευταία φωτογραφία, όχι μόνο δεν είναι εμπριμέ αλλά ούτε και φούστα! Ωραία μπουτάκια όμως.

Ανώνυμος είπε...

Κινούμενη στο πνεύμα της μαθηματικής,στιχουργικής αυτοανάλυσής σας έχω να σημειώσω τα εξής:
Ευτυχώς που δεν θελήσατε να σκαρώσετε άτιτλο το ποίημα, αποτελούμενο από μόνο έναν στίχο.Σε αυτήν την περίπτωση ο μηδενικός αριθμητής (ελλείψει τίτλου) και αντιστοίχως ο λόγος αυτός αριθμού λέξεων τίτλου προς αριθμό λέξεων στίχων θα έδινε πηλίκο ΜΗΔΕΝ. Κάτι που σίγουρα δε θα επιθυμούσατε.
Θεωρώ,επίσης,ότι θα προέκυπταν ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσες ερμηνείες,αναλύσεις κι αυτοαναλύσεις,αν σκαρώνατε το ποίημα, όπως αρχικά είχατε πρόθεση,δηλαδή αποτελούμενο μόνο από τίτλο. Καθώς στην περίπτωση αυτή ένας τέτοιος λόγος όχι μόνο τείνει προς το άπειρο,αλλά ανάλογα με το πρόσημο (του κλάσματος/λόγου με μηδενικό παρονομαστή), δηλαδή αν αυτό (το πρόσημο) είναι θετικό ή αρνητικό,αντιστοίχως τείνει προς το άπειρο θετικά ή αρνητικά. Οπότε αναλογιστείτε την ασύλληπτη δυναμική, που θα αποκτούσε το ποίημά σας με μηδενικό μεν παρονομαστή, αλλά με θετικό πρόσημο....
Όσο για τις αναλύσεις,που επιχειρήθηκαν αναφορικά με το εν λόγω ποίημα, προήλθαν ως επί το πλείστον από γυναίκες, οπότε ήταν αναμενόμενο να μην μπορούν(μπορούμε) να εμβαθύνουν(-με) στο μαθηματικό/ποιητικό τρόπο σκέψης του δημιουργού. (Υποτίθεται ότι η πλειονότητα των γυναικών στερούμαστε μαθηματικού τρόπου σκέψης. Κι αυτή είναι η αλήθεια δηλαδή). Κι ο Albert που ως άντρας ,ενδεχομένως, να μπορούσε να συλλάβει το βαθύτερο νόημα του ποιήματός σας βρισκόταν σε κατάσταση διατάραξης συνειδήσεως, παράγοντας μάλλον ανασταλτικός για τέτοιου είδους εμβαθύνσεις/αναλύσεις. Οπότε δικαιολογείστε τις ανεπαρκείς ερμηνείες ή παρερμηνείες μας.
Το ποίημα καθαυτό ως αναγνώστρια ουδόλως με συγκίνησε.Θέλετε που δεν φοράω φούστες; Θέλετε που σιχαίνομαι τα εμπριμέ γενικότερα; Μάλλον ένας συνδυασμός και των δύο.Η αυτοανάλυση σας,όμως,ήρθε και του προσέδωσε άλλη δυναμική, άλλη διάσταση.Πάντα,πίστευα ότι οι αναλύσεις,αλλά και οι αυτοαναλύσεις ενός (μέτριου) έργου μπορούν να το υπερβούν.Κατά την εκτίμησή μου,μάλλον βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια τέτοια περίπτωση.
Υ.Γ. ο δημιουργός τράβηξε τις φωτογραφίες;

Ανώνυμος είπε...

Φερστ θινγκς φερστ: ΧΑ, κατάλαβα τι εννοούσες. Ίσως εγώ να το βλέπω λίγο διαφορετικά τότε. Ότι ο καθένας βλέπει αλλιώς ένα κείμενο και γενικότερα ένα καλλι/κακι-τέχνημα. Ότι έχει διαφορετική σημασία για τον καθένα, είτε αυτός είναι ο δημιουργός του, είτε κάποιος άλλος, σύμφωνα με την δική του προσωπική κρίση, αντίληψη, τρόπο σκέψης, εμπειρίες και πάει λέγοντας. Και ότι κανένας, ούτε ο ίδιος ο δημιουργός, δε μπορεί να βγαίνει και να λέει ότι έτσι είναι γιατί το λέω εγώ ή ο ΧΥΖ γλωσσολόγος/κριτικός/"ειδικός".

Και μια που μίλησα για ΧΥΖ ας περάσω στην δική μου ερμηνεία. Όπως το βλέπω εγώ, όχι όπως "είναι". Το ποίημα έχει και μια τελεία. Επομένως ο λόγος δεν είναι 1 αλλά περίπου 0,956. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι τέλειο. Εξάλλου όλοι οι "σπουδαίοι" αριθμοί (π, e, χρυσή απαυτήνα, πολλές σταθερές φυσικής κτλ) είναι άρρητοι. Αυτά τα ολίγα από μαθηματικής άποψης. Θα παραμείνω όμως στην τελεία, καθώς αυτή μου δίνει ένα ανακατεμένο φήλινγκ. Από τη μία την αίσθηση της ολοκλήρωσης αλλά και σταθερότητας (Τελεία. Τέρμα. Η φούστα σου και τίποτα άλλο στον κόσμο.) και από την άλλη ημιαδιαφορίας. Γιατί αν είχε -συγγνώμη- θαυμαστικό(-ά) θα εξέφραζε θαυμασμό ή (λος) τρόμο για τη φούστα ή και για το άτομο ακόμα. Αν είχε αποσιωπητικά πολύ πιθανόν κάτι του είδους "αν σε πιάσω στα χέρια μου θα σου κάνω τη φούστα ξεσκονόπανο και 'σένα...". Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός ότι δεν υπάρχει ρήμα και συνεπώς -σύμφωνα με αυτά που λένε οι "ειδικοί"- δεν υπάρχει πρόταση. Κι όμως ο στίχος αυτός καταφέρνει να σταθεί στο λόγο. Και φυσικά στην αυτοανάλυση έπρεπε να παρατεθούν και τα αντίστοιχα τεκμήρια (φωτογραφίες, οι οποίες αποτελούν και ξεχωριστά έργα τέχνης) που αποδεικνύουν το μεγαλείο αυτής.

Ανώνυμος είπε...

Σλε, είσαι σίγουρη ότι ζωγραφίζεις αδιάφορη στο μάθημα της γλώσσας?
Μπορείς, σε παρακαλώ, να κάνεις μετεγγραφή στο σχολείο μου?
ΠΛΙΖ?

John G. Simandiras είπε...

-- κυρίεζ μου, με έχετε υποδουλώσει με τη φαντασία σας και με την αυτή σας, μωρέ... τη δΓιειζδυτικόητα της σκέπσης σας. μια μαλακιούλα ολίγων λέξεων, χάρη στα λαμπρά μυαλά σας, απόχτησε δΓιαστάσεις έπους. αυτό επεδίωκα εξαρχής. εάν στις σαρκικές πράξεις είστε τόσο ικανές όσο και στη θεωρία, τα αγόρΓια σας θα πρέπει να αισθάνονται ευτυχή.

δανάη, φούστα είναι. εποιημένω. κατά τα λοιπά, όχι μόνο δεν δΓιαφωνώ μαζί σου (παρόλο που εξακολουθώ να θέλω), αλλά είμαι μαζί σου μέχρι και τη στερνή τελεία σου. μπράβο (και δεν σου φαίνεται!)

την τελεία πόσο την υπολογίζεις, σλε; εύστοχη η προσέγγισή σου. ευστοχότατη. ίσως επειδής καταναλώνεις ποσόητες pattismithίνης ασούμε.

χα, άσε τη σλε να την αναλάβει ο μαθηματικός τού σχολειού σας. έχει να τον κάνει σκόνη, ουουου... (με τη δεδομένη της ευγένεια, στάνταρ!)

outsider, you should know that, once you step into our webplace, you instantly turn into an insider. "σεμιναρΓιακή" (γεια σου, ρε σκουντή!) και η δική σου έκθεση.

κορίτσΧια, δεν σας αντέχω άλλο. είστε έξυπνες. κακό τού κεφαλιού σας. πάω να τρέξω, ελπίζοντας να βρω καμιά χαζούλα, με τσικλόφουσκα

(δεν έβαλα τελεία, για να μη βαραίνει ως αμάρτημα στη συνείδησή μου και της σλε)

γσ

Ανώνυμος είπε...

ΜΑΛΑΚΙΟΥΛΑ; Κάθε ποίημα, πεζό, φωτογραφία, ζωγραφιά, μουσικό κομμάτι, γλυπτό, κέντημα... γενικά κάτι που προήλθε μετά από έμπνευση, σκέψη και δημιουργία, αποτελεί ΤΕΧΝΗ ανεξάρτητα από το ταλέντο του δημιουργού ή/και τη γνώμη του καθενός.

Ναι, ΧΑ, είμαι σίγουρη ότι ζωγραφίζω. Όχι όμως αδιάφορη. Ζωγραφίζω και ακούω. Διαβάζω τα κείμενα. Όμως το μάθημα είναι βαρετό και οι γνώμες των "ειδικών" που είμαστε υποχρεωμένοι να σημειώνουμε, ηλίθιες, ανόητες, ανούσιες, και τις περισσότερες φορές διαφωνώ μαζί τους. Αδιάφορη είμαι στο μάθημα των αρχαίων. Εντελώς αδιάφορη. Ποτέ δεν έμαθα αρχαία και ούτε σκοπεύω να το πράξω τώρα. Η απόδειξη πρέπει να βρίσκεται στο μέηλμποξ του ΓΣ αν δεν την έχει σβήσει. (ΝΑΙΝΑΙΑΝΑΙΑΝΑΝΑΑΑΑΙ θέλω μετάθεση στο σχολείο σου, δεν τους αντέχω τους δικούς μας, μαθητές και καθηγητές, όλοι είναι για σφαλιάρες)

ΓΣ, μετράω και τα κενά. Και αυτά χαρακτήρες είναι. ΧαρακτήρΩες, δηλαδή, φαντάσου να μην είχε καθόλου κενά.... τρέμωμόνοπουτοσκέφτομαι....
Για την Πάττι θα σ'τα πω το βράδυ. Είχες απόλυτο δίκιο. Γαμάει. Δε δέρνει διότι είναι κατά της βίας.

Ανώνυμος είπε...

Σλέιερ, γουστάρωωω τον τρόπο που σκέφτεσαι. To περίμενα ότι εσύ ειδικά θα έπαιρνες μέρος στο παιχνίδι της μαθηματικής προσέγγισης/ερμηνείας του ποιήματος. Και μάλιστα το απογείωσες! Είναι απολαυστική η εν μέρει μαθητική και εν μέρει φιλολογική ανάλυση/ερμηνεία σου.
Σου είπε ο Γ.Σ. ότι η Patti γαμάει; Μόνο αυτό; Αναφορές για τουπέ και μπλαζέ ύφος δεν έκανε;
Χαίρομαι,Σλέιερ,που μοιραζόμαστε την εμπειρία( παρακολούθησης) μιας συναυλίας,που θα θυμάμαι για καιρό. Κι αν συμπεραίνω σωστά, αποκομίσαμε κι οι δύο τις ίδιες θετικές εντυπώσεις.
Η Patti είναι σπουδαία!Υπήρξαν στιγμές,χθες,που με συνεπήρε!Θα μου μείνει αξέχαστη η ευγενική φιγούρα και συμπεριφορά της.
(μια ραδιοφωνική σου φίλη)

John G. Simandiras είπε...

η patti φορούσε φούστα; εμπριμέ;

ΓΣ

Ανώνυμος είπε...

Η Patti φοράει"παντελόνια". Kαι τα φοράει με τέτοιον τρόπο, που πολλοί άντρες καλλιτέχνες και μη, θα ζήλευαν.

John G. Simandiras είπε...

...κι όπως πας, σε λίγα χρόνια, θα φορέσεις πανταλόνια, Βαλεντίνα, Βαλεντίνα...

δΓια την αντιγραφήν και μόνον

γσ

Ανώνυμος είπε...

Ινσάιντερ, έκανε, έκανε, αλλά δεν έδωσα σημασία. Χμμ... πού ήσουν; Σε είδα;

(όλο λαϊκούρες τραγουδάει αυτός ο Σημαντήρας. Και μετά κάνει τον ροκενρολλά. Σε ξέρουμε τι κρυφο-λαϊκάς και κρυφο-ρεμπέτης είσαι...)

Ανώνυμος είπε...

Κι εγώ για κρυφο-λαϊκά και κρυφο-ρεμπέτη τον κόβω,Σλε.
Ένα έχω να σου πω: άκουσε καμιά φορά τις μουσικές επιλογές που κάνει κάθε Σάββατο 8.00 με 10.00. Εκεί να δεις φάση με το τι επιλέγει και πώς τα συνταιριάζει.
σσs...αρχίζει…

Ανώνυμος είπε...

Ένα θα σας πω, έχω δει την Πάτη με φούστα!Τώρα αν βολεύεται με παντελονάκια επι σκηνής, αλλουνού παπά ευαγγέλιο.
Οι επιλογές σας Γιάννη με εξιτάρουν.Όπως το χτεσινό"can you hear me".Αυτά τα ολίγα.
φιλιά σε όλη την ραδιοφ. σας παρέα

John G. Simandiras είπε...

"τσιχλόφουσκα γκερλ": ιδανικός τίτλος για τραγούδι. thanks για τα καλά σας λόγια. but the credit goes to 63 High.

ΓΣ

(currently listen... sorry: hearing PunkRadioCast on i-Tunes)

Ανώνυμος είπε...

Οντως,"tsihlofuska girl" like.."grafiti girl".I crave for the i-tune..lucky you..

John G. Simandiras είπε...

hopefully, not like 'call girl'.

ΓΣ

amarkos είπε...

Yeah.. Ποίημα η αυτοανάλυ-σηκ.