Κυπελλούχοι θεοπαθείς (επί ματαίω)

Ευχαριστώ τον Θεό, που με αξίωσε να γράψω το εξής:
Όλοι εμείς που είχαμε την εντύπωση ότι οι Έλληνες ποδοσφαιριστές (και γενικότερα αθλητές) είναι νομιζωμανείς, λογαρΓιάζαμε χωρίς τον ξενοδόχο. Ως νομιζωμανία έχουμε ορίσει το φαινόμενο, κατά το οποίο ένας αθλητής, σε δηλώσεις του δημόσιες, δεν μπορεί να μην χρησιμοποιήσει το ρήμα «νομίζω». Ωστόσο, πλέον δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τουζ νεοΈλληνες παιχταράδες τούζ δέρνει ένας πΧιο αγιάτρευτος εθιζμός από τη νομιζωμανία. Τους ταλαιπωρεί η ιδεοληπτική προσκόλληση στην άνωθεν βοήθΧεια. Η επίκληση θεϊκών δυνάμεων από άσους τού τερέν ως φρούτο καινούργιο να μην εκληφθεί. Ουδείς ληζμόνησε ποτέ «το χέρι τού Θεού». Ο Μαραντόνας κάτι ξέρει περί αυτού. Ο Μαραντόνας, το χέρι τού οποίου θεώθηκε. Και σκόραρε (εναντίον τής Αγγλίας, αν δεν με προδίδει ο εγκεφαλικός επεξεργαστήζ μου).

Ο Θεός είναι ...βυσσινί. Αμέ!

Οι Λαρισαίοι τροπαιοφόροι υπερέβησαν εαυτούς και αλλήλους. Στα μπροστά στις κάμερες και τα μικρόφωνα των μιντΓιατζήδων λογύδριά τους, κυριάρχησε η άποψη «ο Θεός μάς βοήθησε να σηκώσουμε το Κύπελλο». Μάλλον οι Παναθηναϊκοί έχασαν, πληρώνοντας τις αμαρτίες τους. Τους τιμώρησε ο Θεός. Ο Θεός όλων. Ο ελεήμων και φιλεύσπλαχνος.
Οι γενιές οι νέες (στις οποίες, όσο να πεις, ανήκουν οι Λαρισαίοι νικητές) πλειοδοτούν σε αφέλεια, έναντι των προηγούμενων γενεών. Με τον λαϊκό σταρ τής τηλεόρασης Χριστόδουλο μεγάλωσαν. Κι έχουν μέχρι το μεδούλι ποτιστεί από τα νάματα της πΧιο κίτρινης, λαϊκίστικης, ορθόδοξης χριστΧιανικής προπαγάνδας. Με κάθε ευκαιρία, πιπιλίζουν τον Θεό σαν καραμέλα για τον λαιμό. Κάθε φορά που νικάν, νικάν, επειδή η πίστη τους φέρνει πραχτικά αποτελέζματα. Νικάν, επειδή είναι πΧιο καλοί ΧριστΧιανοί από τους άλλους.
Ε, λοιπόν, κομμένη, μάγκες! Δεν σας δίνουμε το δικαίωμα να μονοπωλείτε το καλοχριστΧιανιλίκι! Δεν είστε μόνο εσείς καλοί ΧριστΧιανοί. Δεν βοηθάει μόνον εσάς ο …Θεός. Δεν είναι μόνο δικός σας ο Θεός, εντέλει. Έχουμε και μεις μερίδΓιο στις απολαβές, που εκπηγάζουν από τη Χάρη Tου.
Αν υπάρχει Θεός, θα ξεκαρδίζεται παρακολουθώντας τις φαρισαϊκές λαρισαϊκές δηλώσεις. Αν υπάρχει επίσημη Εκκλησία, κάπως θα πρέπει να επέμβει. Θυμίζοντας στους θεο(μ)παίχτες την εντολή-θεμέλιο της πίστης τους/μας:
Οὐ λήψει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπί ματαίῳ· οὐ γὰρ μὴ καθαρίσῃ Κύριος ὁ Θεός σου τὸν λαμβάνοντα τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶ ματαίῳ.

στερνογράφι:
Τις είχε τις πολιτικές προεχτάσεις της η …Κυπελλουχία των Λαρισαίων. Μια πόλη τής ελληνικής περιφέρΓειας (και όχι επαρχίας, γαμώ το στανιό μου!) κατατροπώνει τον παντοδύναμο εκπρόσωπο του αθηναϊκού κέντρου. Θα μπορούσαμε να αναλύουμε αυτές (τις πολιτικές προεχτάσεις), αλλά δεν μας άφησε η δΓιαστροφή τής θεοφιλίας (α λα παιδοφιλία) των τροπαιούχων.


Γιάννης Γ. Σημαντήρας