δΓιαμάντΓια: 11 χρόνια (από την πρεμιέρα) στον 102FM

Xέσε μέσα, Πολυχρόνη, την κάτσαμε! Γίναμε σκατοδεινόσαυροι του κερατά. Περάσαμε τα 10 χρόνια από την πρώτη-πρώτη παρουσία μας στον 102FM της ΕΡΤ3, και στις 3 Ιουλίου 2006, συμπληρώνουμε 11. Την κατσουάρ, κανονικά. Αν ξανακοροϊδέψω εγώ τους χρόνιους –ή και ισόβιους- επαγγελματίες (κάθε είδους) ως «θεζμικούς», «παγοκολόνες τού συστήματος», «καθεστωτικούς», να μου τρυπήσεις τη μύτη! ΔΓιότι ήδη όλες ετούτες τις καταστάσεις τις λούζομαι ασούμε. Και ούτε άλλοθι ούτε δικαιολογία έχω ούτε άλλη επιλογή∙ ούτε ελπίδα σωτηρίας από την παγιακαιδΓιαρκηόητα δΓιαφαίνεται στον ορίζοντα. Έφαγα ένα σεβαστό μέρος τής μέχρι τώρα ζωήζ μου (τα ευρέως λεγόμενα «καλύτερά» μου χρόνια) σε στούντΓια, όπως κατ’ ευφημιζμόν λέμε τη ραδΓιοφωνική ειρκτή. Αυτά ήταν τα νεανικά μου όνειρα;


Αρνάκι γάλακτος μπήκα στη δουλειά, σιτεμένος γκριζομάλλης κατάντησα. Χούφταλο θα φύγω από την υπηρεσία. Λίγο πριν έρθει η ώρα να αποστρατευτώ ως «ευδοκίμως τερματίσας τη θητείαχ μου», με μπαστούνι θα μπαίνω στα στούντΓια, και με τρεμάμενη, παππουδίσΧια φωνή θα σαλπίζω έφοδο κατά τού ανταγωνιζμού; Ε, ρε, έχει να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Και να σας πω και κάτι;

(Μετά από αναμονή δέκα λεπτών): Να σας πω και κάτι, λέω; Εντάξει, αζ μη μου απαντάει κανείς, εγώ θα το πω, κι όπΧοιος θέλει να το ακούσει ας το ακούσει. Ούτε που κατάλαβα πώς έμπλεξα στην ίδΓια κειμενική περΓιοχή τον Πολυχρόνη, τον 102FM, το αρνάκι, το κατσίκι, τουζ δεινόσαυρους, τα σκατά και τα –αααχχχ…- όνειρα. Δε γαμείς, πάμε παρακάτω. Άλλωστε, εδώ και κάμποσο χρονικό δΓιάστημα στα ‘δΓιαμάντΓια’, στόχος μας απαρέγκλιτος είναι να πάμε κάτω, όλο και πΧιο κάτω, να ρίχνουμε το επίπεδο, ώσπου να πΧιάσει πάτο.

31 Mαΐου 2003, στην Αγγελάκη, με κουστούμι και γραβάτα (φωτό: Σωτήρης Προέδρου)

Δευτέρα, έπεφτε και το έτος 1995 η 3η Ιουλίου. Αμέσωζ μετά το πεντάλεπτο δελτίο ειδήσεων των βραδινών έντεκα, στον 102FM της ΕΡΤ3, μπουμπουνίζει το ‘diamonds’ του Barry Adamson, το ένδοξο σήμα έναρξης των ‘δΓιαμαντΓιών’. Λίγα λεπτά αργότερα, κολλητά με το σήμα, πέφτει η πρώτη ατάκα. Την έχω καταγεγραμμένη:
«― Φίλοι καλοί κι αγαπημένοι,
Καλωσήρθατε στην πρεμιέρα των ‘διαμαντιών’ στον 102FM της ΕΡΤ3. Αν μισούμε κάτι όσο κι εσείς, αυτό δεν είναι άλλο από τις ανούσιες εισαγωγές, τα ανιαρά προοίμια και τους φλύαρους προλόγους. Δεν μπαίνουμε, συνεπώς, κατευθείαν στο ψητό;». Και –στανκ!- εξαπολύουμε το ‘Let’s Spend the Night Together’ των Rolling Stones. Όπερ εγένετο το πρώτο τραγούδι των ‘δΓιαμαντΓιών’ στον 102. Στεγαζόμασταν, τότε, στα υπόγεια κολαστήρΓια της Γεωργικής Σχολής. Ωστόσο, το περιβάλλον έμοιαζε πΧιο λάγνο (δεν θα πω πΧιο «ρομαντικό», εμείς οι αδαμαντιστές δεν μασάμε από κάτι τέτΧοιες πομφόλυγες), ο ήχος έβγαινε αναλογικά, εμένα μ’ αρέσει να λέω από μηχανικά και ηλεκτρικά μέρη, ζεστή φάση. Δεν θα πω «ανθρώπινη», δΓιότι κατά καιρούς με χαλάει αυτός ο χαραχτηριζμός.

Η πρώτη μετάθεση των ‘δΓιαμαντΓιών’ τα φέρνει (όλα κύκλους κάνουν, ε;) στο καθεβραδινό 21:05 – 22:00! Η πρώτη μετάλλαξη των ‘δΓιαμαντΓιών’ τα βρίσκει με την ονομασία «οδός απογέματος 5-7» στην απογεματινή ζώνη τού Α΄ ΡαδΓιοφωνικού Προγράμματος της ΕΡΤ3. Μια ποικιλία προσωπικοτήτων θα παρελάσουν –τηλεφωνικώς ή αυτοπροσώπως- από την ‘οδό απογέματος 5-7’, αλλά και από τα ‘δΓιαμάντΓια’, τα οποία επανακάμπτουν (μα πΧοιος νοιάζεται για όλες αυτές τις ιστορικές λεπτομέρΓειες;) με το brand name τους από τις 16 Σεπτεμβρίου 1997 στο 16:05 με 17:00, πάλι στο φιλόξενο υπέδαφος της Γεωργικής Σχολής, δίπλα από τον Μαρινόπουλο, ευτυχώς [για να προμηθευόμαστε τα αναγκαία (ναρκωτικά): νερό ΑΥΡΑ, καμιά σοκολάτα και τα λοιπά σέα, ένας τεχνικός μια φορά είχε αγοράσει κι έτρωγε στο κοντρόλ κονσέρβα μανιτάρΓια, με ό,τι φτΧιάχνεται ο καθείς…]. Έλεγα, λοιπόν, και δεν έχω ολοκληρώσει ακόμα, ότι με τα ‘δΓιαμάντΓια’ εκείνης τής (μπαρδόν, αν σιχαίνεστε το γυναικείο αίμα) περιόδου συνέπραξαν, από τηλεφώνου ή επιτοπίως, πλήθος συγγραφέων, μουσικών και αποδέλοιπων καλεζμένων. Να σταχυολογήσω;

26 Ιουνίου 2003: στα γόνατα παλιοπούστη, στα γόνατα! (φωτό: Σωτήρης Προέδρου)

(Μετά από αναμονή δέκα λεπτών): Ε, καλά, τώρα, παλιά μας τέχνη κόσκινο. Σταχυολογώ, αφού απάντηση και πάλι δεν πήρα. Σταχυολογώ και ιδΓιόητες δεν αναφέρω δίπλα από τα ονόματα, όπΧοιος ξέρει - ξέρει: Αμάντα Μιχαλοπούλου, Πάνος Θεοδωρίδης (τότε Καλλιτεχνικός ΔΓιευθυντής τού Οργανιζμού Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Θεσσαλονίκης), Hugo Race, Tom Kazas, Nίκος Καρατζάς, Τάσος Αποστολίδης, Μανώλης Φάμελλος, Στέλλα Βογιατζόγλου. Stefan Big Sleep ηχογραφήθηκε live&unplugged-in-the-basement-studio. 28 Φεβρουαρίου 1997.

Στιγμή μοναδικής ευλάβειας: η προσέλευση του Ντίνου Σαδίκη στα ‘δΓιαμάντΓια’, την ΚυρΓιακή, 13 Οκτωβρίου 1996. Εκείνα τα φεγγάρΓια, βγαίναμε στον αέρα στις εννιά-και-πέντε τις καθημερινές και στις έντεκα-και-πέντε (βράδυ πάντα) τις ΚυρΓιακές. Ο Ντιν Σαδίκ προσήλθε μετά τής ακουστικής του, μολονότι γριπωμένος και από ταξίδι προερχόμενος, συνεντευξΧιαστήκαμε και απαθανατίστηκε live&unplugged-in-the-basement-studio της Γεωργικής Σχολής, σε ένα ακουστίκ-ρουστίκ, μα πλήρες συναισθηματικής φορτίσεως, ‘Απαισιόδοξο Τραγουδάκι’. Σώζεται ίσαμε σήμερα το σχετικό ηχητικό ντοκουμέντο, και με κάθε ευκαιρία αερίζεται στην ενοχλητική και αήθη εκπομπήλ μας.

Το φθινόπωρο του 1998 μάς βρίσκει στην Αγγελάκη. Τα ‘δΓιαμάντΓια’…

να συνεχίσω με sequel post ή να μην καταχρώμαι του Ιντερνετικού Απείρου και του πεπεραζμένου προσωπικού χρόνου μας (επί τήζ Γης);


Γιάννης Γ. Σημαντήρας

Λέω «επί τήζ Γης», για να είμαι καλυμμένος, μπας και –πού ξες;- ισχύει η Ανάσταση νεκρών. Οπότε, σε κάπΧοια άλλη δΓιάσταση, ο χρόνος μας θα είναι απερΓιόριστος. Μακάρι και οι ηδονέζ μας.