Ατέρμονη Αναζήτηση

Έχω παρατηρήσει ότι τη χρησιμοποιώ πολύ συχνά στις εκφράσεις μου. Η πραγματικότητα είναι ότι τη σιχαίνομαι. Ξέρω πολύ καλά πως δεν είναι αυτό που φαίνεται. Πρόκειται για μια μπούρδα, για μια καραμέλα που έχουμε μάθει να πιπιλάμε, για μια υποχθόνια προπαγάνδα που έχει ως μοναδικό στόχο τη δυστυχία του κοσμάκη.

Την αναζητάμε καθημερινά λες και μας αξίζει. Λες και ξέρουμε ότι κρύβεται κάπου εδώ τριγύρω και περιμένει να την ξετρυπώσουμε. Παίρνουμε τις οδηγίες μας από την τηλεόραση και τα περιοδικά και αρχίζουμε ένα ανελέητο κυνηγητό. Την ψάχνουμε στο καινούργιο μας αυτοκίνητο, στο σπίτι, στο πρόσωπο του/της συντρόφου μας, στον καθρέφτη, στο ψυγείο, στη ντουλάπα. στο γραφείο και όμως τίποτα. Δεν τη βρίσκουμε πουθενά. Λες κι άνοιξε η γη και την κατάπιε.
Χάνουμε τζάμπα τον καιρό μας βασανίζοντας τον εαυτό μας στο όνομα της. Στην ιδέα του άπιαστου. Τίποτε δε μας ικανοποιεί, τίποτε δεν είναι αρκετά καλό. Όλα υστερούν μπροστά της.
Χρόνια ολόκληρα σβήνονται στην αναζήτησή της. Ατελείωτες ευκαιρίες χάνονται σε παρόν και παρελθόν εξαιτίας της..

-Όχι δε θέλω να συμβιβαστώ - θέλω εκείνη.

Η αναζήτηση της αποτελεί μαρτύριο. Όλοι ξέρουμε κατα βάθος ότι δεν πρόκειται να τη βρούμε ποτέ κι όμως συνεχίζουμε το ψάξιμο. Αν κάποιος καταφέρει τελικά να την αποκτήσει τότε έρχεται το οριστικό χτύπημα.

-Λυπάμαι φιλαράκο δεν έπρεπε να την κυνηγήσεις τόσο πολύ

Τίποτε πλέον δεν έχει νόημα. Τίποτε δε μπορεί να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Δεν υπάρχει τίποτε που να αξίζει να ασχοληθείς μαζί του. Κι αυτή που τόσο πολύ ποθούσες όλα αυτά τα χρόνια τώρα μοιάζει με βαρετή καθημερινότητα.

Επρεπε να περάσει τόσος καιρός για να αντιληφθείς ότι δεν υπάρχει τίποτε το τέλειο μέσα στην τελειότητα.

_ _ _ _ _

Zpi