Πέμπτη 25 Αυγούστου 2005

Ατέρμονη Αναζήτηση

Έχω παρατηρήσει ότι τη χρησιμοποιώ πολύ συχνά στις εκφράσεις μου. Η πραγματικότητα είναι ότι τη σιχαίνομαι. Ξέρω πολύ καλά πως δεν είναι αυτό που φαίνεται. Πρόκειται για μια μπούρδα, για μια καραμέλα που έχουμε μάθει να πιπιλάμε, για μια υποχθόνια προπαγάνδα που έχει ως μοναδικό στόχο τη δυστυχία του κοσμάκη.
Την αναζητάμε καθημερινά λες και μας αξίζει. Λες και ξέρουμε ότι κρύβεται κάπου εδώ τριγύρω και περιμένει να την ξετρυπώσουμε. Παίρνουμε τις οδηγίες μας από την τηλεόραση και τα περιοδικά και αρχίζουμε ένα ανελέητο κυνηγητό. Την ψάχνουμε στο καινούργιο μας αυτοκίνητο, στο σπίτι, στο πρόσωπο του/της συντρόφου μας, στον καθρέφτη, στο ψυγείο, στη ντουλάπα. στο γραφείο και όμως τίποτα. Δεν τη βρίσκουμε πουθενά. Λες κι άνοιξε η γη και την κατάπιε.
Χάνουμε τζάμπα τον καιρό μας βασανίζοντας τον εαυτό μας στο όνομα της. Στην ιδέα του άπιαστου. Τίποτε δε μας ικανοποιεί, τίποτε δεν είναι αρκετά καλό. Όλα υστερούν μπροστά της.
Χρόνια ολόκληρα σβήνονται στην αναζήτησή της. Ατελείωτες ευκαιρίες χάνονται σε παρόν και παρελθόν εξαιτίας της..

-Όχι δε θέλω να συμβιβαστώ - θέλω εκείνη.

Η αναζήτηση της αποτελεί μαρτύριο. Όλοι ξέρουμε κατα βάθος ότι δεν πρόκειται να τη βρούμε ποτέ κι όμως συνεχίζουμε το ψάξιμο. Αν κάποιος καταφέρει τελικά να την αποκτήσει τότε έρχεται το οριστικό χτύπημα.

-Λυπάμαι φιλαράκο δεν έπρεπε να την κυνηγήσεις τόσο πολύ

Τίποτε πλέον δεν έχει νόημα. Τίποτε δε μπορεί να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Δεν υπάρχει τίποτε που να αξίζει να ασχοληθείς μαζί του. Κι αυτή που τόσο πολύ ποθούσες όλα αυτά τα χρόνια τώρα μοιάζει με βαρετή καθημερινότητα.

Επρεπε να περάσει τόσος καιρός για να αντιληφθείς ότι δεν υπάρχει τίποτε το τέλειο μέσα στην τελειότητα.
_ _ _ _ _

Zpi

5 σχόλια:

amarkos είπε...

"Δεν υπάρχει τίποτα τέλειο μέσα στη τελειότητα", (υπο)γράφεις ημιαδερφέ zpi και μας υπενθυμίζεις τη ματαιότητα που ενέχει το κυνήγι της τελειότητας.

Υπάρχουν βέβαια κι άλλες ρεμπελοσοφικές προεκτάσεις αλλ' ας τις αφήσουμε να αναδυθούν από μελλοντικά κακκιτεχνικά σου πονήματαχ.

Έβγε (όξω ρε)

Ανώνυμος είπε...

Η ΓειαΓειά μου (η οποία δεν άνηκε πάντως στις ‘Γυναίκες των 2 Γεια’, τις οποίες όταν τις συναντάς σου λένε μόνο 2 ‘Γεια’, ένα όταν έρχονται και ένα όταν φεύγουν) με τη θυμοσοφία που την χαρακτήριζε, έλεγε: ‘Μέχρι ο λογικός να σκεφτεί τη ζωή, ο χαζός την έζησε’. Μπορεί να κρύβει μια δόση (όχι αλλές δόσεις σας παρακαλώ...) αλήθειας η φράση αυτή, όπως και η ματαιότητα της αναζήτησης της τελειότητας που εσύ αναφέρεις, όμως δεν χρειάζεται να βλέπουμε απόλυτα τα πράγματα. Ας κυνηγήσουμε την τελειότητα, που και εσύ συμφωνείς ότι τελικά δεν πιάνεται, σαν ερασιτέχνες όμως κυνηγοί. Αν δεν πιάσουμε κανένα θήραμα δεν τρέχει και τίποτα. Κυνηγάμε για το χόμπι. Όπως και το ότι μας αρέσει να ζούμε τη ζωή δεν σημαίνει πως θα είναι προτιμότερο να γίνουμε χαζοί. Δεν υπάρχει μόνο το ασπρό και το μαύρο στη ζωή.

Zpi είπε...

Spyros:
gabren efxaristo

Μαρκ - Νάσος:
Πράγματι υπάρχουν ρεμπελοσοφικές προεκτάσεις και το comment του Νάσου αποτελεί ιδανική πάσα για να αναφέρω το 2ο σκέλος του πονήματος που τελικά άφησα ημιτελές και αποφάσισα να μην βγάλω στο φώς της δημοσιόητας.
Αγαπητικακέ της βοσκοπούλας Νάσο συμφωνώ ότι δεν πρέπει να παρατήσουμε το κυνήγι. Το 2ο σκέλος αναφέρεται στο κυνήγι που θα πρέπει να δγιαλέξουμε, το οποίο και δεν είναι άλλο από το κυνήγι της ιδανικόητας και ούυχι της τελειόητας. Αχ με πρίζωσες τώρα, μου φαίνεται θα κάτσω να το γράψω το αρθράκι τελικά.

to be continued...


ΥΓ: Εξαιρετική η ατάκα της γειαγειάς περί λογικού και χαζού. Θα την γιοθετήσω. Πυ να απευθυνθώ για τα πνευματικά δικαιώματα;

Ανώνυμος είπε...

Η ΓειαΓειά μου δυστυχώς μας άφησε πριν μερικά χρόνια και τώρα δικαιούχος των πνευματικών δικαιωμάτων της είμαι εγώ. Μη στεναχωρΓιέσαι όμως θα τα βρούμε. Θα σου πράξω κακή τιμή.

Ανώνυμος είπε...

ΑΟΥΤΣ!

Πόσο συντονιστήκαμε ΓΜΤ!Πόσος χρόνος χαμένος! Το "τώρα";
Αυτό το άγχος-λάθος το'χω μονίμως κι εγώ.Σου στέλνω κάτι παρόμοιο απ` τα κιτάπια μου ν` αερίξεις για να κΣε-σπάσω εγώ και να ενισχύξω εσένα.
Αδερφές ψυχές, παιδί μου!