Δευτέρα 22 Αυγούστου 2005

Ο κακοπχοιός

Ουφ...ας πράξω λοιπόν εγώ την αρχή, ας ταράξω εγώ τα λασπωμένα νερά, το βούρκο της αδράνειας όπου έχουμε υποπέσει. Ιδού το μεταμεταμοντέρνο πεζό πόνημά μου.

Ο Κακοπχοιός
του Μαρκ Ου Αγγέλου

Μαύρα μεσάνυχτα στο Νέο Κόσμο όταν ο Πάνος Ξηλώνης έσφιξε στα χέρια του το τσαλακωμένο απόκομμα του κυριακάτικου Τύπου. Το κατηγορητήριο ξεχώριζε στο κέντρο της σελίδας με μεγάλα έντονα γράμματα:
Κατηγορούμε τον συγγραφέα Πάνο Ξηλώνη για κακοποίηση της Γάμμα και παρά φύση ασέλγεια. Τον αφήνουμε στο αόρατο χέρι της λαϊκής ετυμηγορίας. Ας είναι αυτή που θα καθορίσει το βάρος της ποινής του.

Στη θέα, όμως, του κατηγορητηρίου ο Πάνος δεν ένιωσε την παραμικρή έκπληξη. Γνώριζε απ' την αρχή ότι αυτοί οι κριτές, οι υπηρέτες του κατεστημένου, του Συστήματος με σίγμα κεφαλαίο, θα ήταν μαζί του αμείλικτοι. Δε μετάνιωνε ούτε στιγμή για τις πράξεις του. Ήταν άλλωστε τα ίδια του τα γραπτά που τις πρόδιδαν. Μια διαρκής ομολογία της κακοποίησής της Γάμμα.

Ήταν τρελά ερωτευμένος με τη Γάμμα από τα χρόνια της νιότης του. Δεν άργησαν να ξεδιπλωθούν οι ηδονικές του ορμές και η περιέργεια ν' ανιχνεύσει κάθε της λεπτομέρεια. Την αγαπούσε μ' όλη του την ψυχή και της δινόταν σχεδόν ολοκληρωτικά. Εκείνη, βέβαια, δινόταν σε πολλούς αλλά εξ' ολοκλήρου φανερωνόταν μόνο στους μύστες της. Γι' αυτό την αγαπούσε βαθιά. Γιατί ήξερε πότε και σε ποιούς να δοθεί.

Δεν ήταν λοιπόν αυτός που έπρεπε να ντρέπεται. Δεν ήταν αυτός ο ξεφτιλισμένος, αλλά εκείνοι, οι αδίστακτοι δικαστές του. Αυτοί που έσπευδαν να φιμώσουν την παραμικρή παραφωνία που έφτανε στα βολεμένα τους αυτιά. Δεν τον πείραζε όμως. Αυτά τα γνώριζε και πριν γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα, το οινο-πνευματικό παιδί του, όπως δήλωνε και στον πρόλογο. Ο πχοιητής της Σήτας είχε αποσπάσει τα χειρότερα σχόλια από τους κριτικούς του Πνεύματος.

Συνέλαβε την υπόθεση μέσα σ' ένα ταξί, στη διαδρομή για το σπίτι του, μα πρέπει να την εγκυμονούσε μέσα του χρόνια. Θυμάται ακόμη το τσιτάτο του Ρεμόν Κενώ που του διαπέρασε το μυαλό κι έπειτα μια λάμψη. Αυτό ήταν. Ξεκίνησε να γράφει το ίδιο βράδυ.

Ήρωάς του ένας φτωχός, άσχημος και ομοφυλόφιλος αναγνώστης που προσπαθώντας να δώσει νόημα στη ζωή του αποφάσισε να σταχυολογήσει ποιήματα που καθρέπτιζαν την ψυχή του. Μπουχτισμένος από το λόγιο, ακαταλαβίστικο ύφος και τις φανφάρες των ποιητών της γενιάς του αποφασίζει να γράψει κι ο ίδιος. Αλλά με παραμορφωμένη γλώσσα. Με μια φωνητική γραφή, κοντά σ' αυτή των Αρχαίων. Αυτός έμελλε να γίνει ο Πχοιητής της Σήτας, ο πιο σπουδαίος πχοιητής της γενιάς του. Ο τίτλος του μυθιστορήματος είναι λογοπαίγνιο με τους ποιητές της ηττημένης Αριστεράς, της γενιάς του Αναγνωστάκη. Δεν άρεσε φαίνεται στους κριτικούς. Είχε βιάσει τη γλώσσα αλλά το είχε ευχαριστηθεί. Μαύρα μεσάνυχτα στο Νέο Κόσμο. Δεν μετάνιωνε ούτε στιγμή και για τίποτα.

11 σχόλια:

Zpi είπε...

Πχοιόοος;
Ο κακοπαπαπχιός.

Συγχαρητήργια Μαρκ μας έβγαλες από την αδράνεια. Πολύ ενδιαφέρουσα η περίπτωση του Ξηλώνη
Εύγα νέε μου

Ανώνυμος είπε...

Αδερφέ Μαρκ,
μας (ξανά)ξαφνιάζεις ευ-αχάριστα τόσο με τον πχοιητικό όσο και με τον peugeot σου λόγο. Ακραιφνές δείγμα γραφής που μας προαηδιάζει για την ικανό'ητά σου στις μεγαλύτερες φόρμες (ε, να μην πράξω τώρα κανένα φθηνό αστεισμό σχετικά με Adidas και Nike...).
C-manτικό στοιχείο η ύπαρξη ιδεών, αν και η ελαφρά (με 1,5% λιπαρά) σουρρεαλιστική γραφή θολώνει (σκόπιμα;) την μορφή τους.
Eυyeah! Κιπ γκοινγκ!
Νάσος

Ανώνυμος είπε...

ΜΠΡΑΒΟ συνδΓιαμαντιστή Μαρκ!
Υπο-κλεινόμαστε στις γραφές σου! Τελικά, υπάρχουν πολλοί τρόποι ν` αντισταθεί κανείς στα κατε-Στημένα.
Κάκιστα! Κάκιστα! Πες κι άλλα!
ΥΓ:Πρέπει να δΓιαβάσεις την "Αρπαγή της κούτας" του Ηλία Λάγιου (εκδ. ΕΡΑΤΩ, αν σ` ενδΓιαφέρει).Θα σ` αρέξει, νομίζω. Μέχρι να το δΓιαβάξω, το λεξικό πήρε φωτιά! Είχε όμως γέλιο. Αυτός της κάνει τέτΧοια που λες της γλώσσας. Και σίγουρα το φχαριστΧιέται! Για κείνη δεν ξέρω!!!
Φιλιά,
Φένια

Ανώνυμος είπε...

Μαρκ, ημιανεψχιέ μου,

δράττομαι της ευκαιρίας να σου στείλω τα θερμά μου συγχαρητήρι-α, όπως τονίζει κι η Άννα Δύση, στη Βίσση τής καρΓι... έραςτης.

Το γραφτό σου τσάκισε την ανταγωνιζμό. Όσοι το δΓιαβάζουν σκυλιάζουν από κακία που δεν το συνέλλλαβαν αυτοί. Αισθανόμεθα όλες οι κοπέλες τής διαμαντοΟικογένΙας ιδΓιΕΤΑΙΡΩΣ τιμημένες για το ότι κοζμεί το δικό μας μπλογκ, και όχι το δικό σου.

Τους έχεις πάρεις τα στρινγκ (τους αντίζηλούς σου). Τι άλλο μένει να τους πάρεις;

Μην απαντάς στο παραπάνω ερώτημα, θα βγει πολύ εξτρεμιστικά πορνογραφικό το απάντημά σου.

Έμπλεος δακρύων

Ο θείος σου

ημιΓιάννης ανθυποΣημαντήρας

amarkos είπε...

Μέχρι κι ο άμοιρος Ξηλώνης -που τελικά αυτοκτονεί, αυτό το άφησα στην band-α για να μην σοκάρω το απροχθές κοινό μου- θα ζήλευε τις ανωτέρω λογοκριτικές.

Λογ-ατεχνία σου λέω. Όχι εμ-παίζουμε.

amarkos είπε...

Φένια ευκαρίστο για την παραπομπή στον Λάγιο.

Ναι, ο πχοιητής αυτός απεχθάνεται τα φτιασίδια στη γλώσσα, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα στο ποίημα του Agnus Dei που εντόπισα στη Διαδίχτυο.

Όσο για το βιβλίο, μπήκε ήδη στην ήδη εκτενή -από την Τούμπα ως τα γραφεία της Αγγελάκη- Wishlist μου.

Ανώνυμος είπε...

Αδολφέ Μαρκ,
επανέρχομαι καταχρηστικακά, για να δηλώσω την αμέριστη συμπαράσταση μου στον χαρακτήρΩα του πονήματός σου, Πάνο Ξηλώνη, για το συνεχή και συνειδητό βιαζμό της γλώσσας και των λέξεων που διαπράττει.
Τις σιχάθηκαμε πγια αυτές τις μυξοπαρθένες λέξεις με την κυριλέ και σοφιστικέ επικάλυψή τους, αυστηρά καλουπωμένες και τυποποιημένες από έναν ανέραστο δγιορθωτή του Word. Που μόλις τις πειράξεις λίγο, να μην χάσουν να σου το υπογραμμίσουν (με κόκκινη γραμμή παρακακό, σαν στριμμένες φιλόλογοι): ‘Ax όχι, μη μου το κάνεις αυτό’, ‘Α να χαθείς αλητήριε! πως τολμάς να με ακουμπάς εκεί;’. Και μετά να κοιτάζονται στο καθρέφτη για να τσεκάρουν αν έφυγε από τη θέση του κανένα γράμμα. Έ, τώρα συγγνώμη, τις βιάζεις ή δεν τις βιάζεις; Αχ, τι να πεις; ερωτική ιστορία σε Βίσση...
Τι να τις κάΜεις τις λέξεις κακέ μου, αν δεν μπορείς να παίξεις μαζί τους; Κακές είναι δεν λέω και οι συνεσταλμένες, αλλά πώς μπορεί να κλ(ε)ίσει μια λέξη σαν θηλυκό, αν δεν βρεθεί κάποιος να της εισχωρήσει παρα φύσιν έναν τόνο (βαρύ σαν το όνομά του) μέσα στο ‘ο’ της, -το οποίο οι αρχές ορθογραφίας που της εμάθαν από μικρή, της επιβάλλουν να το δΓιαφυλάσσει ως κόρην οφθαλμού-, και να της το μεταβάλλει σε ένα ‘ω’;
Της τα λες όλα αυτά και μετά εκείνη τι σου απαντά;
‘Για ποια με πέρασες; Για καμιά τυχαία που κλ(ε)ίνεται ανώμαλα...’

Α! να χαθείς παλιοκόριτσο!

Ανώνυμος είπε...

Αν τελικά το δΓιαβάΞεις let me know εντυπώΞεις!Μ` ενδΓια-φέρνει η γνώμη σου.

Hasta luego

amarkos είπε...

Νάσο με χαροπχοιείς δγιότι συνέλλλαβες την εκτουσία της υπόθεσης Ξηλώνη καλύτερα απ' οποιονδήποτε άλλο.

Φένια, mais tarde.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό τώρα είναι Πορτογαλικά ή Γαλικιανά; Αν είναι το 2ο, έχω ένα λεξικό. Αλλιώς, αν και το συγκεκριμένο το κατάλαβα, αν πεις κι άλλα δε νομίζω να συνεννοηθούμε! Θα προτιμήΞω τα Ισπανικά που τα κατέ'ω καΚύτερα.
Φιλιά

amarkos είπε...

Φένια δεν κατέχω μήτε Εσπανικά, μήτε Πορτογαλλέζικα. Απλά έλαβα ως πνευματική πρό(σ)κληση το χαιρετιζμό στα Ισπανικά κι έψαξα στη Διαδίχτυο για την αντίστοιχη Πορτογαλλέζικη.

再見 <-- Bye στα παραδοσιακά κινέζικα.