Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

η συνέντευξη για το biscotto

συνέντευξη: Άννα-Μαρία Βασιλάκη // φωτογραφίες: Σάκης Γιούμπασης

Τι ακούει το βράδυ το κοινό της Θεσσαλονίκης; Πιστεύετε ότι έχει συγκεκριμένη ταυτότητα;
Μακάρι να ’ξερα! Μπορώ μόνο να σας μιλήσω για όσες και όσους ακούν 95,8 κατά την ώρα μεσάνυχτα-με-μία, είτε ακούν από τη Θεσσαλονίκη είτε όχι. Όλοι ετούτοι ακούν ένα μίγμα από βάρβαρα πανκουργήματα και ακατανίκητα μελωδικά τραγούδια, συν μια αγριοφωνάρα στο μικρόφωνο, που τα παρουσιάζει, αλλά και σχολιάζει περί ανέμων και υδάτων.


Πόσα χρόνια ασχολείστε με το ραδιόφωνο και τι ήταν αυτό που σας γοήτευσε στην βραδινή ζώνη; Είμαι πρωτάρης στο ραδιόφωνο. Έχω μόνο μερικούς μήνες. Μην ακούτε τις περί τού αντιθέτου διαδόσεις. Εεεεε… (μπορώ να κομπιάζω στον γραπτό λόγο;)… στη βραδινή ζώνη με τράβηξε η μη-πολυκοσμία στους χώρους τής Ραδιοφωνίας τής ΕΡΤ3. Την ημέρα, και να μην είχα αγοραφοβία, θα πάθαινα! Άρα, λοιπόν: η νύχτα ήρθε ως λύση ανάγκης.

Υπάρχει κάποιος στόχος της εκπομπής; Για παράδειγμα, να δημιουργεί την αίσθηση ότι όλοι οι ακροατές είναι μια παρέα; Χωρίς να το καταλάβω, χωρίς να το βάλω στόχο, οι ταχτικοί συνακροατές των ‘διαμαντιών’ έχουν γνωριστεί και συγχρωτίζονται συχνά. Έχουμε υπερβεί την έννοια της παρέας. Έχουμε υπερβεί την έννοια ακόμα και της οικογένειας. Έχουμε υπερβεί και την έννοια του γκέτο! Τώρα, είμαστε Μασονία! Ανάμεσα στους πολλούς στόχους τής εκπομπής, κυριότερος παραμένει να μας κάνει να ιδρώσουμε (για να μην πατώσουμε). Και να σηκωθούμε από τον καναπέ, γαμώ το λάουντζ μου μέσα!

Ο μουσικός παραγωγός, για να έχει επιτυχία, πρέπει να παίζει ό,τι αρέσει στον κόσμο ή ό,τι αρέσει στον ίδιο; Το ζήτημα είναι λυμένο για μένα, εδώ και καιρό. Αν παίζεις για μια αφηρημένη και μη οριοθετημένη «μάζα», το έχεις χαμένο το παιχνίδι. Μου θέτετε το πανάρχαιο δίλημμα, τον προαιώνιο διχασμό: «το ράδιο είναι έκφραση ή επικοινωνία;». Είναι έκφραση. Μόνο αν εκφραστείς σταράτα και αληθινά, θα επικοινωνήσεις ουσιαστικά. Όχι για να έχεις επιτυχία. Αλλά για να έχεις τη συνείδησή σου καθαρή, μόλις τελειώνει κάθε εκπομπή. Ότι δεν κορόιδεψες ούτε όσους σε τίμησαν με την προσοχή και τον χρόνο τους ούτε τον εαυτό σου. Στην πράξη, όμως: είναι σε θέση ένας εκπομπίστας να παίζει ό,τι του αρέσει στη Σαλονίκη τού σήμερα; Όχι. Συνήθως όχι. Οι συστηματικοί παρατηρητές τής δισκογραφίας το έχουν ψυλλιαστεί αυτό από χρόνια, και έχουν κλείσει τους δέκτες τους.

Υπάρχει κάποιο περιστατικό που έχει συμβεί την ώρα της εκπομπής ή στο διάστημα που κάνετε ραδιόφωνο και δεν μπορείτε να ξεχάσετε; Μμμμ, ένας ισχυρός σεισμός σάς κάνει; Θάνατοι Προέδρων Δημοκρατίας πώς σάς φαίνονται;

Σας αρέσει η μουσική του σήμερα ή πιστεύετε ότι η μουσική έχει εγκλωβιστεί σε εμπορικά πλαίσια; Με τη φτωχή μου την κρίση θα σας πω: συναρπαστικότερη μουσική από το σήμερα δεν έχω ακούσει ποτέ. Δεν ψήνομαι ούτε από την καραμέλα των σίξτις ούτε από τη θεοποίηση των έιτις. Τhe most interesting is yet to come.


Ποιο είναι το είδος που σας εκφράζει περισσότερο; Δεν μπορώ να αντισταθώ στους grindcore βρυχηθμούς (θα πήγαινε πολύ να τους πούμε «τραγούδια») των τριάντα δευτερολέπτων.

Υπάρχει κάποιο σχέδιο που μας επιφυλάσσετε για το μέλλον σας ως παραγωγός ή κάποιο σχέδιο ανεξάρτητα από το ραδιόφωνο; Το σχέδιό μου είναι σατανικό και ντιπ καταχθόνιο. Μακάβριο, λέμε! Σκοπεύω να ζήσω και να δω τον ανταγωνισμό να πέφτει ξερός. Συγνώμη αν σας χαλάω την όμορφη εικόνα που είχατε για μένα.

Μέσα από το ραδιόφωνο θα έχετε έρθει σε επαφή με καλλιτέχνες ή με επώνυμα πρόσωπα γενικότερα. Υπάρχει κάποια γνωριμία που ξεχωρίζετε; Μα αυτό είναι το μέγα κέρδος! Και το μόνο κέρδος, εδώ που τα λέμε, γιατί, αν περίμενα να πλουτίσω από το ραδιόφωνο, την αύτωσα! Είμαι ευτυχής που έχω πρώτα τους φίλους που έκανα από την εκπομπή. Σε επίπεδο μουσικών τώρα, ο Steve Wynn, ο Αλέξης Καλοφωλιάς των Last Drive, o Στέλιος Σαλβαδόρ των Μωρών στη Φωτιά (λέω τους τρεις που μου έρχονται αυτόματα στο μυαλό) κατέχουν κεντρική θέση στο οικοσύστημα των ‘διαμαντιών’. Και δεκάδες άλλοι μουσικοί και γενικά φίλοι και γνωστοί. Ονομαστοί ή μη διάσημοι. Δώστε μου μερικές σελίδες από το περιοδικό σας, και θα σας τις γεμίσω με ονόματα.

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ξέρεις τι θυμήθηκα διαβάζοντας τη συνέντευξη; Εκείνο το κορυφαίο κονσεπτάκι σου περί συνδρομητικής εκπομπής. Πώς σου διέφυγε και δεν το ανέφερες στη συγκεκριμένη συνέντευξη;

John G. Simandiras είπε...

σοφία,

ούτε που μου ήρθε καθόλου. δεν το πήγαινα καθόλου εκεί. άλλο είπα.

γ

alexis είπε...

γαμώ το λάουντζ μου μέσα!

John G. Simandiras είπε...

γεια σου, ρε άλεξ, με τα ωραία σου τα γούστα!

haxou aka joy! είπε...

(Απολαυστικότατη συνέντευξη, αλλά λείπει η κατακλείδα):

- ΕΙΜΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑ.

John G. Simandiras είπε...

τι θες να πεις, χαξού; ότι είμαι κρυφοσυντηρούκλα;

να αλλάξω το "γΕμίσω" σε "γΑμ...";

Ντη είπε...

..μου άρεσαν οι ερωτήσεις της Αννα-Μαρίας..δεν είναι πολύ κλισεδγιάρικες..
Μπράβο και στους δυο σας!

John G. Simandiras είπε...

επίσης, ντη, η α-μ ήταν ευγενέστατη στις συνεννοήσεις μας. κάτι είναι κι αυτό, χα χα χα...

Ανώνυμος είπε...

Κάτι ήθελα να αντισχολιάσω, αλλά με έχουν αποπροσανατολίσει τα σχόλια, ειδικά η προτεινόμενη κατακλείδα της Χα, κοινώς έχω 'λιώσει' στο γέλιο..
Περιμένω τη Xα να επανέλθει και να τελειώσει...

John G. Simandiras είπε...

...πάνω μου, σο';

Ανώνυμος είπε...

Προφανώς εννοούσα ανταπάντηση της Χα. Ο φόβος μου είναι μην τυχόν θίχτηκε η Χα από αυτό που έγραψα. Και της ζητώ συγγνώμη.

Τελείωσα (από δω μέσα). Λυπάμαι δεν διαθέτω σημαντηρικό χιούμορ.

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Σο, μήπως θέλεις να σε σβήσω; χαχα! Με αφήνεις να σε πειράζω ε, αφού ξέρω, άσχετα με το τι λες έχεις σημαντηρικό χιούμορ; :)

Μα γιατί να μασάμε τα λόγια μας; Η Χα Ξου αυτό θέλει να πει είναι ότι είναι μια συνέντευξη γκάβλα!
Αλλά πρέπει οπωσδήποτε να κατακρίνουμε το γεγονός ότι σε δύο ολόκληρες συνεντεύξεις να μην υπάρχει ούτε ένα "αν θέλετε"; Ντροπή!

Τερτουλιάνο,
Αρχιμασόνος.

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

σημ: το "γκάβλα" το θέλω με αυτήν την ορθογραφία.

haxou aka joy! είπε...

χαχαχα!
εγώ να παρεξηγηθώ, Σο μου;
και ΜΑΛΙΣΤΑ ενώ με περιμένεις να ΤΕΛΕΙΩΣΩ;
τι λες τώρα!

- ΕΙΜΑΙ Η ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑ.

(...άργησα λίγο, αλλά κούτσα κούτσα - το "κ" με "π" - τα καταφέρνω...)

haxou aka joy! είπε...

Χαιρετώ και την υπόλοιπη μασασονία με το μυστικό χαιρετισμό μας:

τρεις φορές χτύπημα στο κεφάλι με ένα χωριάτικο ***............. Σερβίων και κούνημα των γοφών σε ρυθμό μπουκι γούκι.

(*** το άφησα επίτηδες κενό, γιατί το ξέρουμε μόνο οι μυημένοι)

Ντη είπε...

Χαξού,το ****... βραστό ή ψητό?
χαχαχα:-)(το ρωτάω μην κάνω κανα λάθος ή κατα λάθος βάλω μουστάρδα και με πειτε αιρετικιά)

haxou aka joy! είπε...

χαχαχα! ***... να είναι και όπως θέλει, ας είναι!

(φιλάκια, Ντι!)

John G. Simandiras είπε...

ρεζιλίκια πράματα, είμαστε -αν θέλετε- μια μασονία ***κάνικων.

John G. Simandiras είπε...

χαρά, η σοφία ξέχασε ένα κόμμα (όχι το κομουνιστικό), μετά το "λυπάμαι". να της βάλεις χαμηλό βαθμό στη στίξη. μην φερθείς με αιπιοίκυα, επειδή είστε φιλαράκια.

ντη, σε έχει παρασύρει η χαξού, και όλο για κρέατα μιλάς.

νάσο, ζβήσε το σχόλιό μου. δεν θα πληγωθώ. πάω τώρα -αν μου επιτρέπεις- να σου αφήσω κι εσένα ένα κόμεντ.

ο αρχιΤΕΚΤΩΝ

aris.rocky_marciano είπε...

loipon,,,PROSYPOGRAFW TA PANTA..ta eipes sta isia kai opws eprepe na ta peis..bro,me kaneis uperhfano pou se akouw..dn exw logia sou lew,na ekfrasw ton enthousiasmo mou..akroates,proagwgos k mousikes twn dgiamantiwn sunthetoun thn uperkollosiaia sekta..en oligois,eimaste oi kaluteroi kai tha tous fame olous giati sunduazoume eufoiia,empneush,taxuthta,ekrhktikothta,dunamh,
gnwseis,apeiro toupe kai stul ..goustarw karga..
h fwtografia me to alma ta spaei..
paixe bobby digital.sthn 2903876th fora pou tha sto zhthsw mporei na to xanaskefteis..(gia thn omada mas dn eipes tipota re gamwti..xe,xe,xe!!)

haxou aka joy! είπε...

Κι εγώ ξέχασα ένα κόμμα -πριν από το "ενώ" - αλλά τελικά στη ζωή είναι προσόν το να ξεχνάς.
Άσε που αποκλείεται να κατέβαζα βαθμό λόγω στύχσης!

Γεια σου Aris!
Ολυμπι, Ολυμπι, Ολυμπιακέ, ομάδα, ομαδάρα μου!
Justice was done.

Leigh-Cheri είπε...

Ε βέβαια! Κι εγώ αποπροσανατολίστηκα από τα σχόλια. Άλλα σκεφτόμουν πριν πατήσω comments άλλα τώρα. Anyway, θα προσπαθήσω να συγκεντρωθώ. Ήθελα λοιπόν να πω ότι η συνέντευξη είναι απ' τις καλύτερες που έχω διαβάσει. Σε βρίσκω σωστό σε όλα (και ποια είμ' εγώ που θα το κρίνω, θα μου πεις, αλλά τέλος πάντων) και ειδικά στο τι πρέπει να πάιζει ένας παραγωγός για να έχει επιτυχία. Νομίζω ότι αυτή η συγκεκριμένη εκπομπή, σ' αυτό ακριβώς οφείλει την επιτυχία. Ότι όλοι όσοι την ακούμε νιώθουμε μια ειλικρίνεια πίσω απ' το μικρόφωνο και τις κονσόλες. Προσωπικά, έχω αγαπήσει άπειρα κομμάτια που αν τ' άκουγα κάπου αλλού, ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ, δεν θα τους έδινα σημασία. Αλλά επειδή σε πιστεύω, κάθησα και τα πρόσεξα.
...Είναι επικίνδυνο αυτό; :-)

ΥΓ: Εγώ πάλι, μάλλον τα κόμματα τα έχω βάλει λάθος!