Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2008

it takes two

ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ στον (γουεμπικόν) κινηματογράφον http://eleu8eroi.blogspot.com/2008/02/stage-performances.html η ταινία ΔΥΟ, δημιουργημένη από τον Σίμο FreeriΔer, με ερμηνείες τού ίδΓιου και της Χα Ξου. Και με ένα sounΔtrack να το πΧιεις στο ποτήρι. Μην πω τι κάνει η μάνα αυτού που δεν θα την παρακολουθήσει τώρα! Θα πω μόνον ότι δύο αστέρες έχουν ήδη γεννηθεί.
Photobucket
Ο μπλογκίσκοζ μας, συναρπαζμένος, προσυπογράφει, συγχαίρει, συνιστά!

ΓΣ

14 σχόλια:

satnapar είπε...

i epanstasi itan kai 8a einai proswpiki upo8esi, einai kati pragmatiko pou an tou valeis autia (") 8a stamatisei oxi na akouei alla na akougetai. oi mazes ka8odigountai kai 8a ka8odigountai gia panta. eite apo plastikes fwnes gia na katevoun stous dromous kai sta pezodromia eite apo trendy blog, neoka8odigoumenwn idewn, gia na apotelesoun 8ema sunenteu3is se ka8odigoumena MME.

sevasmos kai agapi

Ντη είπε...

Κάθε φορά που το βλέπω,προσέχω ολοένα και περισσότερες λεπτομέρειες..την οπτική γωνία των δύο προσώπων,την εκφραστικότητά τους..τα λόγια...
μου έμειναν στο μυαλό 2 εκφράσεις

"Όταν οι άλλοι χτυπούν με τη γροθιά,εγώ φτιάχνω λέξεις"

"Όλοι είμαστε κουβαλητές ψυχών"

Ενα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟΟΟ στη Χα Ξου και στον Σι Μο.

ΥΓ.Γιάννη,από μικρός ήσασταν έτσι,αθυρόστομος?

haxou aka joy! είπε...

Τζον,
θεωρώ ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΑ ΤΙΜΗ και μόνο το γεγονός ότι αφιέρωσες μπλογκικό χώρο και προσωπικό σου χρόνο για να κάνεις το λιγκ στο πρότζεκτ!

Βέβαια, ο καλλιτέχνης είναι ο Φριράηδερ και με τη σειρά του θα σας απευθύνει τις ευχαριστίες του (...φαντάζομαι, γιατί ποτέ δεν ξέρεις).

Εγώ - τραβάτε με κι ας κλαίω - ΤΥΧΑΙΑ βρέθηκα να παίζω ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΚΑΘΟΛΟΥ (...καλά, ας μην αποκαλύψω τι παραχωρήσεις έκανα, για να πάρω το ρόλο...αχ, αυτά τα κυκλώματα, κυλιέσαι στο βούρκο για να προωθήσεις την καριέρα σου...αλλά αυτό είναι άλλο θέμα που ταιριάζει περισσότερο στο ικτερομπλόγκ και θα το αναπτύξω μιαν άλλη φορά).
Εγώ θα σας ευχαριστούσα και μόνο που δε με πήρατε με τις ντομάτες, όχι που λέτε και τόσο καλά λόγια! (Καλή μου Ντι, αυτό λέγεται "φύσει αισιόδοξη και θέσει απαισιόδοξη", ιφ γιου νόου γουάτ αη μιν. Και είναι ένας καλός τρόπος άμυνας στις εκπλήξεις της ζωής...νομίζω...δεν είμαι και σίγουρη.)

Σατναπάρ, το σχόλιο να το πάρω προσωπικά; Ή μήπως απευθυνόταν στην συζήτηση του Ν.Δήμου με το Σ. Θεοδωράκη στα Νέα του Σαββάτου;

Είπα ευχαριστώ;
Είπα.
Ας ξαναπώ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!

Μουσικό Σχολείο Βέροιας είπε...

Τι να πω; Δεν άξιζε δημοσίευσης αυτό το κλιπ...Τέτοιες αηδίες βάζει ο κύργιος Σ. στο μπλόγκ του; Μα θέλει να χάσει όσους φίλους έχει; Δεν ξέρω, ασούμε, αν μόνο εγώ δεν πολυκατάλαβα το σχόλ(ε)ιο του satnapar. Ίσως δεν φτάνει το επανα-στατικό μου IQ. Που το κατάλαβες φίλε μου ότι είμαι και φαν του Νίκου Δήμου; Χαίρομαι για τα καλά λόγια, φυσικά, όλων εδώ αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας... Δεν (θέλω να) έχω μέλλον στο χώρο ακόμη κι αν φτιάξω κι άλλες τέτοιες προσωπικές ιστορίες... Μόνο θα πω ότι για όλα είναι υπεύθυνες οι Μούσες μας, ρε σεις άντρες!!!

John G. Simandiras είπε...

απαυτώνεται η μάνα όπΧοιου δεν δει το ΔΥΟ!

haxou aka joy! είπε...

Ωχ!
Οι γιοι μου δεν το έχουν δει το ΔΥΟ!

John G. Simandiras είπε...

χαρά σου, χαρά.

Erisadesu είπε...

exw 4 xronia na akousw th fwnh tou kiriou simantira, anakalipsa to blog tixaia Akomi den katalava pou kai pote mporw na tin akousw???
pou to grafei???

gmt mou eleipse h ekpompi sas

Μουσικό Σχολείο Βέροιας είπε...

Λίγο μετά την ώρα που οι Λυκάνθρωποι ερευνούν τις αιματοβαμμένες κοιλάδες της γυναικείας ερεθιστότητας μια φωνή στον 9.58 ξεκινά τις ακατανόμαστες φαιδρότητες που λειτουργούν ως μπλε χαλί στα μουσικά ζαρζαβατοειδή του καλαθιού του, τα οποία έχει επιλέξει προσεκτικά ώρες πριν, έχει στραγγίσει στον ήλιο ωσάν λιαστές ντομάτες, έχει ποτίσει τις νύχτες με όνειρα κι έχει γενικά ...ψάξει. Έτσι λοιπόν για μία ώρα σχεδόν δυστυχώς η φωνή έρχεται και ξανάρχεται σαν εφιάλτης στο δρόμο με τις κιθάρες (φαντάσου τες σαν όρθια γλυπτά από πικρή σοκολάτα η οποία σε τμήματα των χορδών έχει αρχίσει να λιώνει) και δεν αφήνει κανένα αυτάκι να ησυχάσει και να αφεθεί στον θεό ύπνο. Μόλις λοιπόν σημάνει μία (1) ο ση-μαν αποχωρεί για να κλειστεί και πάλι στο μεγάλο του χαοτικό φυτώριο και να βρει τις νότες της επόμενης νύχτας, για να μας τις σερβίρει αχνιστές και σχεδόν καυτές σαν ανάσες. Ουφ! Σαν εναμισάλεπτο πανκ μου βγήκε αυτό ρε ση-μαν!

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Freerider αυτό που έγραψες θα πρέπει να είναι το σενάριο της επόμενής σου ταινίας μικρού μήκους. (Δεν χρειάζεται να πω ότι με το παρόν post μας έχεις ήδη αποδείξει ότι το μέγεθος δεν μετράει...).

Ξεκίνα αμέσως τα γυρίσματα!

haxou aka joy! είπε...

...αρκεί να μη με βάλει να παίξω τη λιαστή ντομάτα.

Leigh-Cheri είπε...

Πω πω!
Καλέ τι διάλογοι είναι αυτοί; Των σχολίων εννοώ (όχι του ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΥ βιδεακίου). Ο ένας χειρότερος απ' τον άλλον είστε!Γουστάρω!

Τα σέβη μου στους καΚιτέχνες, πάντως. Και μακάρι να κάνετε κι άλλα τέτοια.
(Αλλά τη Χαρά μας μην την κάνεις λιαστή ντομάτα, κρίμα είναι. Αν και νομίζω ότι μια χαρά θα τα έβγαζε πέρα, ακόμα και σ' αυτό.)

Χαχαχα! eri, μόλις πριν λίγο είχα μπει στο μπλογκ σου απ' τον Αλέξανδρο και σου άφησα σχόλιο για την εκπομπή στο ποστ για τους Personality. Δεν σε είχα δει εδώ μέσα :-)

Erisadesu είπε...

Συντονίστηκα !!!!!
Απορώ πως δεν είχα βρει το σταθμό τόσο καιρό στην θεσ/νικη

Λοιπον βάλτε ενα Shout box Να σπαμάρω με την ησυχία μου η Άθλια.

Erisadesu είπε...

Φένια σε ευχαριστώ πολύ αλλά ο κύριος Σημαντήρας σε είχε προλάβει.