Σαβίνα Γιαννάτου, Φλώρος Φλωρίδης Τετ27Φεβ08, Μύλος

ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΦΩΤΟ-ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΑΣΟΣ ΑΒΔΑΡΜΑΝΗΣΣυναυλία για μια φωνή και ένα όργανο ή συναυλία για δύο όργανα; Όπως και να το δεις, όταν στη θέση της φωνής είναι η φωνή της Σαβίνας Γιαννάτου, και τα δύο ισχύουν. Οι συναυλίες της αποτελούν μια ιδιαίτερα παράξενη και ιδιότυπη μουσική αλλά και ηχητική εμπειρία. Η φωνή της δραπέτης από το τυπικό πλαίσιο της απόδοσης λέξεων σε τραγούδι. Αργέχονοι φωνητικοί ήχοι, άναρθρα λόγια, κραυγές και ψίθυροι, γρυλισμοί και ανάσες, στίχοι σε μια γλώσσα η οποία είναι εντελώς αυτοσχεδιαστική τη στιγμή της συναυλίας και πηγάζει κατευθείαν από το υποσυνείδητο της Σαβίνας. Φωνή αξιοζήλευτη και αβίαστη, τεχνική αρτιότατη και ερμηνείες υποδειγματικές. Ο Φλώρος Φλωρίδης στο σαξόφωνο και στο κλαρινέτο να συνοδεύει με τον αρμονικότερο τρόπο τις εντελώς ατονικές διαθέσεις (ωραία αντίφαση ε;) της Γιαννάτου, και η αίσθηση που γεννιέται από αυτήν τη σύμπραξη ονειρική, μα ταυτόχρονα να φλερτάρει και με τον εφιάλτη. Το σίγουρο είναι πως καταφέρνουν να δημιουργούν μια απόλυτα μυσταγωγική αίσθηση.

Μου άρεσε το live (δεν ήταν κάτι καινούριο για μένα, είχα δει τη Γιαννάτου και πέρυσι τον Μάρτιο στο Ξυλουργείο με ένα παρόμοιο μουσικό σχήμα), όμως παράλληλα και οι δύο συναυλίες με γέμισαν, εκτός από θαυμασμό για το αποτέλεσμα, και με μερικές σκέψεις προβληματισμού. Ομολογουμένως αξιοζήλευτοι και αξιοθαύμαστοι οι πειραματισμοί και οι αυτοσχεδιασμοί της φωνής, οι οποίοι τις περισσότερες φορές αγγίζουν τα όρια της έκτασης της ανθρώπινης φωνής, όμως, όταν αυτοί διαρκούν καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας, μήπως τελικά καταλήγουν να γίνονται λιγάκι και αυτοσκοπός, με αποτέλεσμα να χάνουν τη δύναμη και κυρίως την ουσία τους; Το σκέφτομαι αυτό, γιατί με γοητεύει αφάνταστα, όταν αυτοί έχουν λόγο ύπαρξης, όπως για παράδειγμα σε ένα τραγούδι από το νέο της cd, όπου σε μια κυκλική και επαναλαμβανόμενη ιστορία χωρίς τέλος, η αφήγηση σταδιακά αποκτά ταχύτητα καταλήγοντας στο τέλος οι λέξεις να γίνονται κραυγές και άναρθροι ήχοι, αποδίδοντας έτσι με έναν άκρως ευφάνταστο τρόπο την ταχύτητα της αφήγησης.Θα ήθελα κάποια στιγμή, μιας και ως τώρα δεν είχα την ευκαιρία να το κάνω, να την δω και με ένα πιο συμβατικό μουσικό σχήμα (σε σχέση πάντα με την παρούσα συναυλία), όπως για παράδειγμα με τους Primavera in Salonico, για να ζήσω από κοντά και τις ερμηνείες της σε αρμονικά τραγούδια με στίχους. Αυτό, όμως, για το οποίο είμαι βέβαιος, είναι ότι κάποια στιγμή θα ήθελα να δω τη Σαβίνα Γιαννάτου να δοκιμάζει τη φωνή της σε ένα σχήμα που θα την οδηγεί σε πιο ροκ ηλεκτρικά μουσικά μονοπάτια. Ελπίζω σύντομα να αποφασίσει το κάνει, μιας και διαθέτει μία από τις πιο άρτιες, δυνατές αλλά και ευέλικτες γυναικείες φωνές στον ελληνικό χώρο. Το θεωρώ σχεδόν δεδομένο πως το αποτέλεσμα θα είναι άκρως ενδιαφέρον!