water, erm, sports

KυρΓιακή βράδυ. Αυγούστου 05. Βγαίνω για το προτελευταίο-πριν-από-την-άδΓεια- τρεχτικό σέσΧιον στην άδΓεια πόλη. Ερημιά τού κερατά. Του θανατά, θα έλεγα. Αλλά σιγά μην του κάνω το κέφι τού Χάρου τώρα. Μαυρίλα και βρεγμένοι δρόμοι. Το δρομολόγιό μου; Το στάνταρ. Σαράντα ΕκκλησΧιές-Μακεδονία Παλάς, αλέ ε ρετούρ. Έντεκα και είκοσι πρώτα λεπτά, και δΓιασχίζω κάθετα την ούλτρα επικίνδυνη δΓιάβαση την πριν από το Ξενοδοχείο. Τρίτης Σεπτεμβρίου και Παραλιακή ασούμε. Και τι να δω; Τι να δω, πού νόμισα ότι έχω παραισθήσεις; Τα μικρά ποτιστηράκια στα γρασίδΓια της Παραλίας δουλεύουν! Στο ημιφούλ, μάλιστα. Πιτσιλάνε, κατουράνε και ποτίζουν τα μουσκεμένα από τη συνεχή βρόχα όλης τής ημέρας χορτάρΓια. Οφθαλμαπάτη, λέω μέσα μου και συνεχάω. Βουτάν τα πόδΓια μου στιζ γεμάτες λασπωμένα ύδατα λακκούβες τού πλακόστρωτου. Όπως κάθε φορά που βρέχει. Δεν είναι δυνατόν. Θα παραείδα.

Κι όμως, δεν είχα παραδεί. Το ξανατσέκαρα στην εpeeστροφή, οn my -running- way home. This is Thessaloniki. This is Greece. This is why it is so fun to live here. ΚύρΓιε Δήμαρχε, αγαπητέ συνδρομέα Παπαγεωργόπουλε, φτερωτέ γιατρέ, ας ήταν να γινόσασταν πουλάκι, και να βλέπατε τη σκηνή. Είμαι σίγουρος ότι θα δίνατε στον εαυτό σας πολλά και θερμά συγχαρητήρΓια. Όπως ο συνάδελφος Πολ-ύδωρ, συνεχάρη εαυτόν για τις επιτυχίες στον τομέα τής πυρόζβεσης. Παρά το μπόλικο ύδωρ τού επωνύμου του, οι πυρκαγιές τού πάνε κόντρα, και εξακολουθούν να μαίνονται, καθώς τυπολατρικά και κλισέδικα και ευλαβικά λένε κι οι δημΙοσΧιόγραφοι.

(ΠΧοιο θα ήταν άραγε το αντίστοιχο; Μια καυτή μέρα τού καλοκαιρΓιού να ανάψουμε τις σόμπες;)

ΓΣ