Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2007

Ιανουάριος 2007: αναδρομή

από το ημερολόγιο των ‘δΓιαμαντΓιών’ στον 9,58 (Ιανουάριος 2007)

1
Τετάρτη,03Ιανουαρίου2007
on the air ανασκόπηση / έκθεση πεπραγμένων τής εκπομπής για το έτος 2006.
2
Παρασκευή,12Ιανουαρίου2007
αυτοπρόσωπη συνέντευξη στο στού­­ντιό μας με τρία μέλη από το θεσσαλονικιώτικο γκρουπ, Σχέδιο Πλανήτη (Αλέξης Μπου­­κουβάλας, Θανάσης Αποστολίδης, Μίλ­τος Πασχάλης) / χαρίζουμε δω­ρεάν α­ντί­τυπα του CD τους, ‘Σχέδιο Πλανήτη’.
3
Τετάρτη,17Ιανουαρίου2007
χαρίζουμε δω­ρεάν προ­σκλή­σεις για το Eye In Ty­me Alternative Fe­­­stival (Τε­­­τάρτη βράδυ, 17 Ιανουαρίου 2007), στο Ξυ­­λουρ­γείο τού ΜΥ­ΛΟΥ, στη Θεσ­σα­λο­νί­κη.
4
Πέμπτη,18Ιανουαρίου2007
συνομιλούμε τηλεφωνικά λάιβ στον αέρα τού 9,58 με τον Πέτρο Παρασκευά, ιθύνοντα νου των De Facto / χαρίζουμε δωρε­άν προσκλήσεις για τη συ­­ναυλία των De Fa­cto στο Ξυ­­λουρ­γείο τού ΜΥΛΟΥ στη Θεσ­σα­λο­νί­κη (Πέμπτη βράδυ, 18 Ιανουα­ρί­ου 2007).
5
Τετάρτη,24Ιανουαρίου2007
τηλεφωνική «ζωντανή» συνέντευξη με τον Μo­rten Veland, κεντρικό πρόσωπο των Νορ­βηγών Sirenia / μας τη­­λε­φω­­νεί (με δι­κή του χρέ­ω­ση!) α­πευ­θεί­ας α­­πό το Stava­n­ger (Νορβηγία) / η συ­νέ­ντευ­ξη γί­νε­­ται με την ευκαιρία τής κυ­κλο­φο­ρί­ας τού νέου δί­­σκου των Sirenia, με τί­τλο ‘Nine Destinies and a Downfall’ / τα ‘δΓιαμάντΓια’ έχουν το LP και το πα­­ρουσιάζουν, πολύ πριν κυκλο­φορήσει ε­πι­σή­­μως!

η Monika, o Morten και οι λοιποί Sirenia

6
Παρασκευή,26Ιανουαρίου2007
χαρίζουμε δωρεάν προσκλήσεις για τη συ­­ναυλία των Αrchive (YΔΡΟΓΕΙΟΣ) το βρά­δυ τού ίδιου 24ωρου (Παρασκευή, 26 Ι­ανουαρίου 2007) / επίσης: χαρίζουμε δωρε­άν προσκλήσεις για τη συ­ναυλία των Νa­palm Death (YΔΡΟΓΕΙΟΣ) και των Σχέ­διο Πλανήτη / Παύλου Παυλίδη & Β-Μο­vies (Ξυλουργείο ΜΥΛΟΥ) <αμφότερες: Σάββατο, 27 Ιανουαρίου 2007>.

— ωραία πιρουέτα, Παυλή! (ΜΥΛΟΣΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ27ΙΑΝ07)
7
Β΄ 15ήμερο Ιανουαρίου2007
παρουσιάζουμε κατ’ αποκλειστικότητα τις νέες δισκογραφικές δουλειές των: Die Pri­n­cess Die, California-USA / The Majestic Twe­lve, Wilmington-USA / The Plastic Pals, Sweden.

Γιάννης Γ. Σημαντήρας, Κυριακή04Φεβρουαρίου2007


Στις αρχές κάθε μήνα, θα στέλνω στους κατέχοντες δΓιοικητικές και δΓιευθυντικές θέσεις στο Οργανόγραμμα της ΕΡΤ3 μια περιληπτική αναφορά στο έργο των ‘δΓιαμαντΓιών’ για τον μήνα που πέρασε, με την ελπίδα να δίνουν στα reportάκΧια μου την πρέπουσα σημασία οι ανώτεροι. Μια που ένα μπλογκ έχει πρωτίστως χαραχτήρα ημερολογίου, αποφάσισα να «ανεβάζω» στην μπλογκάρα μας το report.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έτσι έτσι..να φαίνονται τα κατορθώματά σας και γραπτώς,δγιότι τα λόγια στον αέρα,είναι του αέρα και χάνονται!Κύργιε Σημαντήρα(λίγη επισημότητα δε βλάπτει)κύργιε Σημαντήρα λέγω,μας φέρνετε την έαρ ον δι έαρ(ερ για τους αμερικανίζειν).Αγέρας στα πανιά σας..με επιτυχίες!
ps.ΟιDie princess die με μαγνήτισαν αυτόν τον μήνα!

Ανώνυμος είπε...

Το Β 15ήμερο (όχι 15άγριο?) γιατί τόσο συνοπτικό?
Δεν είχε ούτε προσκλήσεις ούτε συνεντεύξεις?
Πρόσεξε: την ίδΓια ερώτηση θα σου απευθύνουν κι οι ανώτεροί σου και θα αναπροσαρμόσουν το μηνιαίο μισθό σου. Προς τα κάτω! Ακόμα κιαν οι συνεντευξιαζόμενοι καΚαλούν με δική τους χρέωση!

amarkos είπε...

Άξιος ο μισθός σου Γιάνναρε. (Αυτό το Γιάνναρε ηχεί βαρύγδουπα αλλά μ' αρέσει).

Ανώνυμος είπε...

Ε βέβαια!
Πρέπει να σας δωθεί (συνεχίζω την επισημό'ητα της db) και bonus δΓιότι, στο κάτω κάτω, επιτελείτε και κοινωνικό έργο με τόσες κούτρα πόρτες!

Με φόβο ψυχής για γιαούρτωμα, γιουχάριΖμα κλπ (από μέρους του), θέλω ν` απευθύνω από 'δω μιαν ερώτηξην απευθείας στον mouxla.
(Μπορώ ΝΟΜΙΖΩ να το πράξω εδώ, εφόσον ανήκει στους αδερφούς μπλογκεράδες και ο ίδΓιος δεν έχει σχόλια.)
Έχεις ακούσει το Black Parade των My Quemical Romance; ΠΧοια η γνώμη σου και πΧοια η γνώμη σου σε σχέση με το προηγούμενο άλμπουμ τους;
Ε...αυτό.
Θενξ

Πω πω! Πώς την δΓιατύπωσα έτσι! Ούτε ο Σημάν στις συνεντεύξεις που παίρνει!

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Kοινωνικό έργο Φένια δε λες τίποτα! Γεγονός που δίνει τεράστια χαρά σε όλους εμάς τους τζαμπαουάμπες κουτραγκένιους.

Ούτε η Εργατική Εστία να ήταν τα δγιαμάντγια...

ΈΒγε Γιάννη!

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Σημ: "ΈΒγε" ασφαλώς μόνο για τις κούτρες. Για όλα τα υπόλοιπα... ΑΙΣΧΟΣ!

mystery falls down είπε...

Προτείνω την επόμενη φορά να γράψετε πόσα μηνύματα σχολιάσατε ραδιοφωνικά, πόσα email στείλατε και λάβατε, πόσες φορές παρουσιαστήκατε στην ώρα σας στην εκπομπή, πόσες φορές σαρώσατε τον ανταγωνισμό, πόσους δίσκους κατεβάσατε παράνομα και μεταδώσατε στα Διαμάντια (λάθος, αυτό αφορούσε το φίλο σας τον Κομνηνό και τον RepAblic), ποιοι κακκιτέχνες είναι πιο εμφανίσιμοι και αξίζουν της προσοχής μας, πόσα κιλά ιδρώτα δωρίσατε στα πλακάκια της παραλίας. ... Σύντομα και οι υπόλοιπες προτάσεις. Για να μην μακρηγορώ (εναλλακτικά για να αποφύγω τον περαιτέρω αυτοεξευτελισμό) έτσι θα είναι πιο ολοκληρωμένο το ημερολόγιο.

ΥΓ. Φένια προτιμότερο είναι να σου απαντήσει ο ρήτορας των ΕΡΤζιανών (εξάλλου είναι μέρος της δουλειάς του). Γνωρίζει σε βάθος τη δισκογραφία των My Chemical romance. Αν δεν το πράξει τότε ελπίζω να συνεχίσω να διατηρώ το δικαίωμα να σου απαντήσω (ακόμα και αν δεν κολακέψω το The Black parade)

Ανώνυμος είπε...

Ακούς Σημάν; Πάρε θέση.
Για σένα χτυπά η καμπάνα! Τώρα θα μπορούσα να "χτυπήσω" κι εγώ, αλλά το δεοντολογικακό μου δεν μου το επιτρέπει.

mfd, ακόμη και για θάψιμο να είναι, πες ό,τι πιστεύεις.
Ο ρήτορας μπορεί να μας σνομπάρει...

mystery falls down είπε...

Μετά τα τέσσερα πρώτα τραγούδια έχεις αρχίσει να αναρωτιέσαι τι συμβαίνει; Είναι δυνατόν να περιόρισαν τα βαρετά metalίζουσα σόλο. Αποκλείεται. Τα κάλυψαν έξυπνα ρίχνοντάς σου σκόνη στα μάτια. Το ακουστικό στο μεγαλύτερο μέρος "The end" αποτελεί ιδανική εισαγωγή για το "Dead", το οποίο θα μπορούσε να βρίσκεται σε κάποιον από τους δύο προηγούμενους δίσκους. Λίγο πριν το τέλος του (αν και είναι τρίλεπτο), ενώ ετοιμάζομαι (κάθε φορά) να πατήσω το πλήκτρο για το επόμενο (ας είναι καλά τα κοφτά drums, που με έχουν συγκρατήσει) περιμένω να ακούσω τις σφυρίχτρες και τη χορωδία που αναλαμβάνει τα χαρωπά φωνητικά. Γλυκιά η γεύση που αφήνει, άρα το γλυκό επιτυχημένο. To "This is how I disappear" διαπρέπει στην ένταση και συνδέει το "The black parade" με το "Three cheers for sweet revenge". Αυτό και το "The sharpest lives" θα τύχαιναν συχνής μετάδοσης στα Διαμάντια. Το "Welcome to the black parade" (το πρώτο single) δε με ελκύει καθόλου. Ξεκινά όμορφα με τη μελωδία στο πιάνο και τη συνοδεία των drums, λίγο πριν μπουν τα ανόητα κιθαριστικά σόλα και αλλάξει ο ρυθμός. Και αν το δεύτερο μέρος του τραγουδιού είναι μέτριο, το τρίτο είναι ακόμα χειρότερο. Με το "I don't love you" προσπαθούν να προσεγγίσουν ευρύτερα ακροατήρια. Το "House of wolves" δε συγκινεί, αν και προσπαθεί (με λάθος τρόπο) και το "Cancer" είναι καταδικασμένο να μεταδίδεται δίπλα σε ανέμπνευστα τραγούδια του James Blunt και του Damien Rice. Και φτάνει η ώρα για το εξαίσιο "Mama". Ανέλπιστα ευχάριστη η έκπληξη. ΠραγματίΚ Καψουρευτικό. Στο "Sleep" τα καταφέρνουν σχεδόν εξίσου περίφημα, ενώ και στο "Teenagers" διατηρείται κάποια μαγεία. Το Disenchanted απλώς (ίσως και κάτι παραπάνω από) συμπαθητικό (όπως ταινία που προορίζεται για την αγορά του βίντεο), ενώ το "Famous last words" διαθέτει επίσης metal σόλο, με τα οποία πλήττω αφόρητα. Σε γενικές γραμμές ο δίσκος είναι αρκετά ενδιαφέρον με δύο τρεις δυνατές στιγμές. Αν απόφευγαν την περιττή χρήση των κιθάρων, ίσως μου άρεσε περισσότερο. Σε αρκετά σημεία θυμίζουν Green day. Σε κάθε περίπτωση, όπως έχω ξαναπεί δεν είμαι ο καταλληλότερος άνθρωπος για να τον κρίνω. Οπότε όσα έγραψα να μην εκληφθούν ως κριτική (Ξέχασα το βαθμό: 6,5).

Υγ. Ελπίζω κάποτε να διαβάσεις την άποψή μου (αν και το σημείο δεν είναι εμφανές)