non linear views {13.11.06}

Mouxlaloulouda's View

Τέσσερις ώρες θαυμάζαμε τους μουσικούς ήχους πέντε συγκροτημάτων, έστω και αν δύο από αυτά αποτελούνταν από ένα μόνο άτομο. Ηθικό δίδαγμα; Η ελληνική εναλλακτική σκηνή όχι μόνο υπάρχει αλλά είναι εξίσου συναρπαστική με αντίστοιχες του εξωτερικού. Ανακαλύψτε την! Συχνά πυκνά εμφανίζεται. Πληροφορίες; Στους κατά τόπους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Μην το πάρετε τοις μετρητοίς. Αστειεύομαι. Οι περισσότεροι εξάλλου αγνοούν τι σημαίνει ελευθερία στην επιλογή τραγουδιών!

Λίγα λεπτά με τις 22:00 στη σκηνή του Ξυλουργείου βρισκόταν καθισμένος μπροστά από την οθόνη του laptop του ο King of complaints και μας προσκαλούσε να εξερευνήσουμε τον εσωτερικό μας κόσμπ. Ήχοι που σε έσπρωχναν στο σκοτάδι, που σε οδηγούσαν σε αέναα ανελέητα κυνηγητά, σε λαβυρίνθους που πίσω από κάθε επιλογή κρυβόταν αδιέξοδα, σε γρίφους που όσο κοντά και αν έφτανες στη λύση τους τόσο απομακρυνόσουν, σε μέρη που αναζητούσες απεγνωσμένα κάτι να συμβεί, ... Στο τέλος κάποιοι συνάντησαν αυτό που προσδοκούσαν, κάποιοι άλλοι όχι. Ίσως το περιβάλλον που είχαν φανταστεί (ο κάθε ένας κάτι ξεχωριστό, κάτι προσωπικά ιδιαίτερο) να ήταν υπερβολικά αφιλόξενο, ίσως να μην μπήκαν καν στον κόπο...

Συνέχεια με τους Eventless plot και με πιο προσβάσιμες συνθέσεις. Πιάνο (ενίοτε και μελόντικα), κιθάρα, laptop. Ορχηστρικά θέματα, μελωδικά σημεία, παράλληλη προβολή εικόνων, scratches, ηρεμία πριν αντικρύσεις την ένταση. Αρκετά γοητευτικό αποτέλεσμα. Θα έγραφα ότι η μουσική τους μου θύμισε το Ba ba ti ki di do των Sigur Ros και τα ηλεκτρονικά μέρη των 65daysofstatic (χωρίς ποτέ να συμμετέχουν οι ηχηρές κιθάρες και τα drums) αλλά κινδυνεύω να εκτεθώ ανεπανόρθωτα. Τελικά δεν τα καταφέρνω στις περιγραφές!

Σειρά του Nights like astronauts. Ζωντανά ηχογραφημένες αλλά και προηχογραφημένες λούπες κρατούσαν το ρυθμό σε όλη τη διάρκεια του set του. Με αρκετά όργανα μαζί του (από φλάουτο μέχρι μπουζούκι) και ήχους από αντικείμενα που βρίσκονταν μπροστά του (ξυλάκια, percussion, ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι από αυτά που πουλάν πλανόδιοι,...) παρουσίασε κάτι που θα το ζήλευε ο Kieran Hebden (Four Tet)! Και αυτό αποτελεί σίγουρα όμορφο κομπλιμέντο.

2l8. Εδώ τα λόγια περιττεύουν. Αυτή τη φορά τον Κώστα Βοζίκη συνόδευαν οι Βάσω Ζήσου (τσέλο) και Μαρία Λ. Ακουστικές εκτελέσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στερήθηκαν έντασης, αλλά και πάθους των "Angel cries", "Theremin", "Kind criminal (part one)" και ακόμα δύο ακυκλοφόρητων τραγουδιών (πολύ πιθανόν το ένα από αυτά να ήταν το "When climbing rivers, swim in the mountains" το οποίο περιλαμβάνεται στη συλλογή 'Non linear views'. Ήχος κοντά σε εκείνο των Xiu Xiu και των Liars! Με τη φωνή και τον τρόπο που τη χρησιμοποιεί να παραπέμπει σε εκείνη του Conor Oberst των Bright eyes. Η δημιουργικότητα έρεε σε αφθονία. Πρέπει να διαθέτει δεκάδες συνθέσεις που περιμένουν να ηχογραφηθούν. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν συγκλονιστικό!

Φινάλε με Vokal idiot (παρέα τριών ανθρώπων) τέσσερις ώρες μετά την έναρξη του συναυλιακού γεγονότος! Για ακόμα μία φορά οι λούπες έδειξαν το ρυθμό και μετουσίωσαν τους πειραματισμούς τους σε κάτι ωραίο. Με μεθοδικότητα τα φωνητικά samples, οι κιθάρες, οι ήχοι από οτιδήποτε βρισκόταν δίπλα τους άλεθαν μελωδίες και θορύβους και ετοίμαζαν μουσικά ψωμάκια για να καταβροχθίσει το κοινό (που μπορεί κάποια στιγμή να ξεπέρασαν τους 100).

Ίσως δεν τα έγραψα σωστά, ίσως δεν αποτύπωσα ακριβώς το τι παρακολουθήσαμε. Γι' αυτό όμως υπάρχει η συλλογή (κυκλοφορεί από την Granny Records) Non linear views (και σε προσιτή τιμή). Για να την προμηθευτείτε! Σπεύδω να την ξανακούσω.

Zpi's View

Τώρα μάλιστα. Τέτοιες Δευτέρες η Θεσσαλονίκη μοιάζει ακόμα και με ερωτική πόλη. Καταρχάς θα ήθελα να καμαρώσουμε όλοι μαζί την πρόσκληση με την οποία μπήκα δωρεάν στο χθεσινό live, το οποίο και πραγματοποιήθηκε με δωρεάν είσοδο (;!;). Κοινώς πάντα ζήλευα τους συναυλιακούς ανταποκριτές που κυκλοφορούν στα stages (σκηνές you know) με τα free pass καρτελάκια τους περασμένα στο λαιμό κτλ κτλ και αποφάσισα να μοστράρω το καρτελάκι που μου υπέγραψαν στην είσοδο για τυπικούς λόγους έτσι για να δώσω κι εγώ λίγη αίγλη στο κείμενό μου.

22:10 το λοιπόν βγήκε στη σκηνή ο king of complaints. Υποθέτω ότι δεν τα πήγε καλά αφού δεν κατάφερε να μαζέψει πολλά παράπονα (complaints). Αχ μπα σε καλό σου Zpi γελάσαμε πάλι - τι σαχλαμάρα Θεέ μου. Ξέρω με τέτχοιες ατάκες δεν πρόκειται να γίνω ποτέ συντάκτης στο Rolling Stone αλλά που ξέρεις ίσως πράξω κάποτε ντουέτο με τον Σεφερλή... Το setάκι του king of complaints για να σοβαρευτούμε σιγά σιγά ήταν καλό πρόγευμα για αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει. 5-6 κομμάτια σε abient, electroexperimental {και όπως διάολα περιγράφεται αυτό το πράγμα} φόρμες ήταν μια χαρά για να μπούμε στο κλίμα της βραδιάς. Για να είμαι ειλικρινής πρέπει πραγματικά να πούμε ακόμα ότι ένας άνθρωπίνος επι της σκηνής καθισμένος μπροστά στο laptop δεν είναι και ότι καλύτερο ως θέαμα αν μη τι άλλο. Ισως μια video art συνοδεία να έπραττε πχιο ευχάριστο το τελικό αποτέλεσμα. Είναι ένα απο τα βασικά προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ο electro-κακιτέχνης (κακιτέχνης όπως λέμε οι αδαμαντιστές - Νο οφένς) που performάρει σόλο πάνω στο σανίδι...

Γύρω στα 35 λεπτά πρέπει να κράτησε ο πρώτος γύρος για να ακολουθήσει η έκπληξη της βραδιάς και λέω έκπληξη διότι το όνομα των Eventless Plot δεν περιλαμβανοταν στο διαφημιστικό Bannerάκι. Οι τρεις (από τους τέσσερις δεν είναι όλοι; μη με βάζετε να ψάχνω...) plotοί γέμισαν κάπως καλύτερα τη σκηνή (καθ'ότι τρεις άλλωστε) και με ενδιαφέροντες ήχους και πειραματισμούς μας ταξίδευσαν για κανα 40λεπτο σε μακρινά τοπία σαν αυτά που προβάλλονταν ως ιδεατό background στην οθόνη. Προσωπικά μου κάναν καλύτερη εντύπωση από την προηγούμενη φορά που τους είδα στο Pixel Dance. Ισως να είχα καλύτερη διάθεση, ίσως να άρχισα να συνηθίζω τον ήχο τους... δεν ξέρω. Οπως και να 'χει είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπεις νέους ανθρώπους να δουλεύουν σε τέτχοιου είδους φόρμες. Συγχαρητήργια επίσης και στη gracetone που κυκλοφόρησε το 'artificial embrace΄των Eventless Plot στην πρώτη της κυκλοφορία [7' δισκάκι 12/05]. Θα ήθελα να ακούσω περισσότερες εξάρσεις στα τραγούδια τους, όπως ακούω πχ στο artificial embrace. Ακόμα κι έτσι όμως μια χαρά, μπράβο τους και καλή τους συνέχεια.

00:00:00. Στον κόζμο του 9.58 οι φίλοι των Δγιαμαντγιών έχουν καθήσει αναπαυτικά στις πολυτελείς τους πολυθρόνες και περιμένουν το ντεμπούτο, ενώ την ίδγια στιγμή ακούραστοι Zpi και Μουχλαλούλουδας συνεχίζαμε να εκτελούμε το καθήκον. John για υπερωρίες και επίδομα ανθυγιεινής εργασίας ούτε κουβέντα ε;

Σειρά είχε λοιπόν ένα ακόμα one man's show. Ο κακιτέχνης που κρύβεται (που λέει ο λόγος - με την πρώτη τον βρήκα) πίσω από το όνομα nights like astronauts ανεβαίνει στη σκηνή του λίγο πολύ ασούμε γεμάτου πλέον Ξυλουργείου {δυνατόητα για ζεμπεκιές μόνο μπροστά στην πίστα}. Ο τσίφτης είχε μπροστά του ένα τραπέζι γεμάτο με όργανα και μουσικά γκατζετάκια. Προσπαθώντας να τα διακρίνω ξεχώρισα looper - πεταλιέρες, ηλεκτρονικά τύμπανα (compact set), αρμόνικα, τζουρά (;), κάποια πνευστά και δγιάφορα άλλα.

-Ρε εσύ φίλε ['driver'] τί είναι αυτό το περίεργο με το φωτάκι που έχει μπροστά του;
-Πορτατίφ για να βλέπει :-{

{Η σκηνή και το τραπέζι πριν ξεκινήσει το Live}

Μην τα πολυλογούμε ο nights like astronauts το κέρδισε το κοινό. Live ηχογραφήσεις με το Looper + χιλιαδγυό κολπάκια με μουσικά όργανα και μαραφέτια κατάφερε να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον. Το show όμως απογειώθηκε με το λαϊκό πρόγραμμα (που θα λεγε και ο Αγγελάκας βλ. Επισκέπτες...). Ο nights... γράφει λούπα με τον τζουρά πάνω σε μπιτ και αρχίζει να χώνει δγιάφορα άλλα. Το είχε πει ότι θα συνέχιζε με Rap-betiko αλλά δεν τον πιστεύαμε. Δικαιολογημένα τα χειροκροτήματα και οι ενθουσιώδεις αντιδράσεις του κοινού για το 40λεπτο σετάκι.

01:00 έχει γράψει το κοντέρ και ήρθε η ώρα για μια από τις αδαμαντικές αδυναμίες. Οι 2l8 με τριμελή (& αμακιγιάριστη) σύνθεση αυτή τη φορά επι σκηνής. Ο Κώστας (Βοζίκης) ηλεκτρική ή ακουστική κιθάρα, ηΒάσω με τσέλο και το νέο μέλος του γκρουπ (τουλάχιστον σε ότι αφορά τη μουσική) η Μαρία με θερεμίνη. Το κοινό σιγά σιγά πλησιάζει προς τη σκηνή και οι 2l8 φυσικά δε μας απογοητεύουν.
Χωρίς να θέλω να μειώσω σε καμία περίπτωση τη συνδρομή των υπολοίπων μελών (είναι όλοι τους εξαιρετικοί), θα ήθελα να σταθώ στην παρουσία του Βοζίκη [τον οποίο έχω πλέον γνωρίσει και δε μου αρέσει που τον "εκθειάζω" αλλά ας το υποστεί κι αυτός μαζί μου]. Ο Κώστας μου δίνει την εντύπωση ότι ακόμα κι αν έρθει αδιάβαστος στο live χωρίς όργανα ή άλλους μουσικούς, ακόμα και αν δεν ξέρει στίχους για να τραγουδήσει, με το που θα βγάλει δυο επιφωνήματα και τρεις στριγγλιές μπορεί να σε παρασύρει, να σε ταξιδεύσει και να ξυπνήσει μέσα σου συναισθήματα που είχες ξεχάσει ότι υπήρχαν . Ξέρω μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις, θεωρώ όμως ότι αυτή τη στιγμή είναι από τους πιο χαρισματικούς καλλιτέχνες της εγχώριας σκηνής.
Καλή θητεία στον Αρη Τέγο και καλή συχέχεια στους υπόλοιπους 2l8, τους οποίους ίσως να έχουμε την ευκαιρία να τους ξαναδούμε σύντομα το πιθανότερο ως support σε ξένη μπάντα. Περισσότερα όταν θα υπάρχουν ανακοινώσεις.

1:50 και η βραδιά τελειώνει με τους vokal idiot. Ο nights like astronauts δηλαδή με τη συνδρομή δύο ακόμη νέων. Ακόμα περισσότεροι πειραματισμοί, live ηχογραφημένες λούπες με ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Από αρμόνικα και σκουπάκια (τυμπάνων) μέχρι παιχνίδια που βγάζουν ήχους. Ενδιαφέρον το αποτέλεσμα αν και για να είμαι ειλικρινής (μετά από αυτή την ατάκα πάντοτε ακολουθεί δυσαρέσκεια, στο όνομα της ειλικρίνιας όμως υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι δικαιολογούνται τα πάντα...) περίμενα κάτι παραπάνω μετά από το set του nights like astronauts που ανέβασε τις προσδοκίες μας. Ακόμα κι έτσι όμως ήταν ευχάριστο αυτό που είδαμε και είμαι σίγουρος ότι και οι Vokal Idiot έχουν δρόμο μπροστά τους και θα μας εκπλήξουν ευχάριστα στο μέλλον. Διάθεση και φαντασία είναι σίγουρο ότι διαθέτουν.

Κλείσιμο λοιπόν στις 02:30 και η σκηνή του Ξυλουργείου μοιάζει με παιχνιδότοπο... Λυπάμαι τον άνθρωπο που ανέλαβε χρέη καθαρίστριας. Στα θετικά της βραδιάς είναι η παρουσία αρκετού κόσμου, ο οποίος μάλιστα έμεινε και μέχρι το τέλος της βραδιάς. Πρέπει όμως να σταθούμε και στα αρνητικά. Υπήρξε μερίδα ανθρώπων που δε σεβάστηκαν τους καλλιτέχνες και κάναν φασαρία αδιαφορώντας για αυτούς που προσπαθούσαν να δώσουν την ψυχή τους πάνω στη σκηνή. Δυστυχώς υπήρχαν και αυτές οι περιπτώσεις και το πρόβλημα ήταν αισθητό στα σημεία των κομματιών που έπεφτε η ένταση.

Ας κρατήσουμε λοιπόν τα καλά της βραδιάς και ας ελπίσουμε ότι θα ακολουθήσουν και άλλες αντίστοιχες εκδηλώσεις. Μπράβο σε όσους μόχθησαν για να πραγματοποιηθεί η συναυλία. Οπως ξέρετε τέτοιες εκδηλώσεις γίνονται μόνο με κόπο και μεράκι...

{00:00 Τέλος Χρόνου}

Bonus nights like astronauts' Playlist