Tσιkissκή

Με το ‘Στην Τσιμισκή’, που ακολουθεί, επανενεργοπΧοιείται το πΧοιητικό παρασκευαστήρΓιο της Φένιας Γκουντούλα. Και όχι μόνο αυτό: η Φένια επιχειρεί μια υφολογική στροφή, η οποία την φέρνει μες στα χωρικά ύδατα των γούστων μου. Αποδεζμεύεται από τις καταραμένες καβαφικές φόρμες που μας τυραννάν στην Πα.Οι.ΔΓια. (οι μόνοι είμεθα καβαφιστές μήπως;), και αφήνει να αχνοφανεί ένα μειδίαμα ειρωνείας και σαρκαζμού στα χείλη της. Κι αν ο Έρωτας της Τσιμισκή ήταν για άλλους, γιατί να μην περάσουμε μια βόλτα από την Ερμού ασούμε; Τι λες, Φένια;

Στην Τσιμισκή


Σήμερα ο Έρωτας μου έκοψε το δρόμο!
Περπάταγα στην Τσιμισκή
κι ένα φιλί όλο πάθος ήρθε και με σταμάτησε με θράσος!
Μια αγκαλιά και μια ματιά λιωμένη στη λαχτάρα!
Αιφνιδιάστηκα κι είδα τα δευτερόλεπτα να γίνονται λεπτά
κι εγώ εκεί∙ ακίνητη
σα να ’χα χάσει τον προσανατολισμό μου
να ’χα ξεχάσει τον προορισμό
σα να ’χα πέσει σ’ αποχαύνωση τελείως!
Μα ο Έρωτας, αδιάφορος για τη δικιά μου σαστιμάρα,
επέμενε με πείζμα εκεί, καταμεσής να στέκει
και να μου κλέβει κίνηση και βήμα και ρυθμό.

Πω πω, αδιαφορία!
Για μένα, για τον κόζμο που περνά,
για ό,τι γύρω του κινείται και γλιστρά!
Δυο μάτια σε δυο μάτια βυθιζμένα
Τα πόδια, δειλά βήματα ν’ αποχαιρετιστούν.
Όμως τα χέρια να μην λύνονται
κι ας λέγανε τα χείλη «γεια».

Πραγματικά, βγήκα τελείως απ’ τα δικά μου τα νερά!
Στάθηκα μπρος στο Πάθος μ’ ορθάνοιχτα, έκπληκτα μάτια
που με το «έτσι θέλω» έκοψε το δρόμο μου.

Κι ίσως να έπρεπε να πω «Ω, τι χαρά!»,
γι’ αυτόν τον Έρωτα που στάθηκε εμπρόζ μου.
Μα είπα «Φτου!»
Δεν ήτανε δικόΖ μου!
Δυο τύποι ξένοι μοιραστήκαν τα φιλιάΧΧΧ!!!

Εγώ δεν θα πράξω σχόλια γι’ αυτό το αριστούργημα. Το αφήνω στα δικά σας έμπειρα μυαλά και χέρΓια. Είχα σαν πρότυπα κάτι ‘σαγιονάρες’, κάτι ‘προφυλάξεις οθόνης’ κλπ - πριν ξεκινήσω να γράφω - αλλά πού να τα φτάσω αυτά! Μη βαράτε, μια απόπειρα ήτανε κι αυτή.

ΦΕΝΙΑ ΓΚΟΥΝΤΟΥΛΑ

ΤsiKissKi street: ε, ρε, τι έχει να γίνει μετάαα! Θα τρίξουν μεντεσέδες