TA ΔΙΑΦΑΝΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΣ

γράφει η Ιωάννα Χατζηκυριάκου
φωτο-γράφει ο Νάσος Αβδαρμάνης
κίτρινος τύπος: Γιάννης Σημαντήρας

Έχω δει τα Διάφανα πολλές φορές, αλλά ποτέ κάτω από τον ανοιχτό ουρανό. Περίεργη αίσθηση ομολογουμένως, ίσως γιατί τα έχω συνδέσει, και μάλλον όχι αδικαιολόγητα, με κλειστούς, ατμοσφαιρικούς χώρους. Εκεί όπου, όταν σηκώνεις το βλέμμα σου προς τα πάνω σε κάποια ψυχεδελική φάση της συναυλίας, το μόνο που αντικρίζεις, είναι τα φώτα ανακατεμένα με το άσπρο του καπνού. Εκεί όπου η μουσική δεν ξεχύνεται, αλλά εγκλωβισμένη σ’ ένα μικρό χώρο χτυπάει από τη μία γωνία στην άλλη και πάλι στην άλλη, διαπερνώντας κάθε φορά και κάποιο άλλο σώμα και μεγεθύνεται, μέχρι που χτυπάει μέσα σου πια.
Αυτή τη φορά, τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά… Και εκεί στην ανοιχτωσιά, ο Θάνος αποφάσισε να ξεδιπλώσει τον θεατρίνο που έχει μέσα του, επιδιδόμενος σε σουρεαλιστικά σκηνικά. Η πλειονότητα παρακολουθούσε τα δρώμενα μουδιασμένα, και σε τίποτα δε θύμιζε το ένθερμο κοινό των Κρίνων (σημείωση ΓΣ: ναι, αλλά η εμπροσθοφυλακή;), αλλά ίσως ο αέρας του Low Bap να κράτησε μακριά τους περισσότερους από τους οπαδούς της Διάφανης μουσικής, καθώς τα Κρίνα εμφανίστηκαν μετά τους Active Member και τους Tsopana Rave. Ας μην ξεχνάμε βέβαια πως δεν πέρασε και πολύς καιρός από τότε που δώσανε την τελευταία τους συναυλία στο Μύλο.

Η συναυλία τα είχε όλα. Φωτιές, ζωγραφιές, «ζογκλέρ» παραπατήματα, τον γραφικό τύπο που φώναζε μανιωδώς «Την Κυριακή των Βαΐων ρεεεεεεε!» και φυσικά άφθονο αλκοόλ. Μάλιστα, εναλλακτικός τίτλος θα μπορούσε να είναι «και πίνω μπίρες, πίνω μπίρες» (σημείωση ΓΣ: μαθημένα τα λαρύγγια από τα αλκοόλια, πρώτη φορά είναι;). Η αντιστοιχία λοιπόν ήταν περίπου 2 τραγούδια και μια μπίρα, που δεν σημαίνει από μόνο του και τίποτα, πέραν του ότι η κίνησή του αυτή είχε γεννήσει στο κοινό σοβαρούς προβληματισμούς του στιλ «Καλά, δε θέλει να πάει τουαλέτα;» Κι όμως, ο Θάνος άντεξε και όχι μόνο άντεξε, αλλά έβγαλε για μια άλλη φορά ποζερίστικες και συνάμα δυνατές ερμηνείες. Κραύγασε για τους ανθρώπους που λιώνουν όπως τα χιόνια, για τον κλόουν που πέθανε την Κυριακή, για την ευτυχία και ό,τι απόμεινε από αυτήν, για όλα αυτά που δε θα δούμε, για τη σωστή εποχή και τη λάθος στροφή… και για κάτι απέραντους θλιμμένους αναρχικούς. Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στη Γιουροβίζιον, προτείνοντας για συμμετοχή το στο ‘Πλάι σου’. Και κάπου εκεί, και ενώ η μπάντα συνέχιζε να απογειώνει τις μελωδίες των Κρίνων, ο Θάνος πήρε τον μαρκοδόρο και λευκά χαρτιά.
Και άρχισε να σχεδιάζει… Ο κόσμος προσηλώθηκε στη φυσιογνωμία του και τα στοιχήματα αρχίσαν να πέφτουν στο τραπέζι. Τώρα έκανε μια πάπια… τώρα ενα ανθρωπάκι, τώρα μια προσωπογραφία του, τώρα έγραψε κάτι, αλλά τι; Ρε συ Θάνο, πιο μεγάλα τα γράμματα, έχουμε και μυωπία… «εικασία»; τι θέλει να μας πει; έχουν κάποιο ειρμό αυτά που κάνει ή τζάμπα μας έχουν πεταχτεί τα μάτια έξω για να παρακολουθήσουμε το ασύνδετο παραλήρημα ενός καλλιτέχνη; Μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες θέλουν να έγραψε σε κάποια στιγμή και ΠΑΟΚ… (σημείωση ΓΣ: ‘ΠΑΘΟΣ’ έγραψε, ήμουν σε απόσταση βολής), και μόλις έγραφε, τα άφηνε από τα χέρια του, και εκείνα προσγειώνονταν στη σκηνή.Κι ενώ το κοινό από κάτω χαβαλεδιάζει με τα καμώματά του, ο Θάνος παίρνει για τελευταία φορά το μαρκαδόρο και γράφει ‘ΓΙΑ ΤΗ ΓΩΓΟΥ’, η εισαγωγή της Μπαλάντας Της Φωτιάς, γνωστής και ως Μουχλαλούδας, κάνει την είσοδό της… και η ατμόσφαιρα αλλάζει και πάλι. Αρχίζουν τα χοροπηδήματα, αλλά κάπου στην αρχή ακόμα του τραγουδιού, ένα παλικάρι επιμένει να περάσει από τους μπράβους και να ανέβει στη σκηνή. Οι φουσκωτοί, εννοείται, τον εμποδίζουν, αλλά ο τύπος είναι ζάντα, και δεν καταλαβαίνει τίποτα… επεμβαίνει ο Θάνος, και τελικά η Μουχλαλούδα τραγουδιέται με το παλικάρι στην αγκαλιά του Ανεστόπουλου, για να τον στηρίζει μην πέσει και τον τυπά να ξυπνάει πού και πού από το λήθαργό του και να τραγουδά στο μικρόφωνο «κάθε μεσημέρι καίγεσαι από έναν πόνο αβάσταχτο… Πεταλούδα ξάφνου γίνεσαι… δεν πατάς πια πουθενά… κρέμεσαι απ’ τον αγέρα… ΚΡΕΜΕΣΑΙ ΑΠ’ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ!» ΚΝΤΟΥΠ! Και όταν έπεσε ξερός και ο guest star, ξεκίνησε το οργανικό-οργασμικό πανδαιμόνιο του Μπλε Χειμώνα… και μπροστά ο Θάνος να βάζει φωτιές στις ζωγραφιές του, που κείτονταν μέχρι τότε στο πάτωμα της σκηνής… και μετά να βάζει «φωτιά» στα τύμπανα, συνοδεύοντας τον Τάσο Μαχά…
«Οι άνθρωποι –σκέψου!- θα μιλάνε με χρώματα, κι άλλοι με νότες» μου λέει η Γώγου, καθώς περπατάμε παρέα προς το σπίτι…

επιδόρπΧιο:

Οι Κρίνοι δεν έπαιξαν ούτε ένα -μα ούτε ένα- από τα καινούργια trax τους, αυτά τού λεγόμενου ‘Γύρου Τής Μέρας Σε Ογδόντα Κόσμους’. Η επιλογή τους ετούτη [ολόκληρο το setlist αναπαράγει ο Μουχλαλούλουδας στο http://mysteryfallsdown.blogspot.com] κρίνω ότι απέβη προς όφελος της συναυλίας, καθώς το σετ, που συγκρότησαν για το εν λόγω λάιβ, προέκυψε σφιχτοδεμένο και αρκούντως μαρσαριστό. Κι αυτό λαμβάνει ιδΓιαίτερη σημασία, δΓιότι τοιουτοτρόπως δεν έπεσαν ο ρυθμός και οι τόνοι, μετά από την ανεβαστικότατη και αποθρασυντικά χωστική εμφάνα των Tsopana. Οι οποίοι Tsopana, σημειωθήτωΧ, έδωσαν ρέστα, ίσως επειδή καιρό είχαν να παίξουν στη Θεσσαλονίκη μπροστά σε τόσο λαό. Έχει τύχει (Club ΜΥΛΟΥ, Μάιος 2003 και Υδρόγειος, 2005) να gigάρουν ενώπΧιον μιας χούφτας θαμώνων, ολίγων γκαρσονιών και των δΓιοργανωτών! Μέγα όνειδος για την πόλη μας. Aν -με το ζόρι- θα πρέπει να βρούμε κάτι ενοχλητικό πάνω στους Tsopana, αυτό είναι ότι -φεφ!- εκτελούν τα τραγούδΓια τους, τόσα χρόνια μετά, με κατά γράμμα πιστότητα ως προς τις εκτελέσεις των δίσκων τους. Μάλλον πρόκειται για παγκόζμιο κατόρθωμα. Μα τίποτα δεν αλλάζει στις ψυχοσυνθέσεις τους, με την πάροδο των ετών;

Εν κατακλείδι: τα Κρίνα πραγματοποίησαν μια καθηλωτική εμφάνιση. Με πολλά χάπενινγκ. Τα αναλύει περιγραφικότατα η Ιωάννα Χατζηκυριάκου ανωτέρω. Ως προς τους Active Member, παρά την άνευ όρων αποδοχή τους εκ μέρους των δικών τους, ίσως είναι η ώρα να εμπλουτίσουν τον ήχο τους με περισσότερα αμιγώς μουσικά στοιχεία, καμιά κιθαριστική γαρνιτούρα για να σπάει λίγο το μπλα-μπλα, ξέρω γω... Κατά τα συνήθη, λάμψαμε και πάλι ως κοινό με την ευρύτητα των γούστων μας, τρομάρα μας: με το που φινίτο οι Active, να σου και απεχώρησαν οι οπαδοί τους, αφήνοντας xώρο για να πλασαριστούν οι πΧιο Τsopaniκοί έμπροσθεν. Τελειώνοντας και οι Τsopana, απήλθαν εκ νέου οι μπροστινοί, και τη θέση τους μπροστά-μπροστά κατέλαβαν λίαν φανατιζμένοι Κρινικοί, οι οποίοι έκαψαν το πελεκούδι, μερικές φορές και άγαρμπα, ίσως και λόγω τής αλκοόλης που είχαν καταναλώσει. Απειλήθηκαν, δε, επεισόδΓια μεταξύ θερμόαιμων μπροστινών, εν ώρα σκηνικής υπηρεσίας Κρίνων. Ακούστηκαν ολίγα γαλλικά, και έπεσαν καναδΓυό ψιλούτσικες, μερικές από τις οποίες από μια χοντρούτσικΧια πεδιλοφόρα (μαμά μου!) δικηγόρο (κατά δική της έντονη δήλωση), η οποία ημι-γρονθοκόπησε στη μάπα έναν παρακείμενο αψύ (λουλούδι κι ελόγου του). Δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση του, χα χα... Ευτυχώς, δεν ήμουν. Ήμουν λίγο πΧιο πέρα, σα να λέμε ΣτοΠλάιΤου, μπου χα χα χα...