Δευτέρα 29 Μαΐου 2006

TA ΔΙΑΦΑΝΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΣ


γράφει η Ιωάννα Χατζηκυριάκου
φωτο-γράφει ο Νάσος Αβδαρμάνης
κίτρινος τύπος: Γιάννης Σημαντήρας



Έχω δει τα Διάφανα πολλές φορές, αλλά ποτέ κάτω από τον ανοιχτό ουρανό. Περίεργη αίσθηση ομολογουμένως, ίσως γιατί τα έχω συνδέσει, και μάλλον όχι αδικαιολόγητα, με κλειστούς, ατμοσφαιρικούς χώρους. Εκεί όπου, όταν σηκώνεις το βλέμμα σου προς τα πάνω σε κάποια ψυχεδελική φάση της συναυλίας, το μόνο που αντικρίζεις, είναι τα φώτα ανακατεμένα με το άσπρο του καπνού. Εκεί όπου η μουσική δεν ξεχύνεται, αλλά εγκλωβισμένη σ’ ένα μικρό χώρο χτυπάει από τη μία γωνία στην άλλη και πάλι στην άλλη, διαπερνώντας κάθε φορά και κάποιο άλλο σώμα και μεγεθύνεται, μέχρι που χτυπάει μέσα σου πια.
Αυτή τη φορά, τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά… Και εκεί στην ανοιχτωσιά, ο Θάνος αποφάσισε να ξεδιπλώσει τον θεατρίνο που έχει μέσα του, επιδιδόμενος σε σουρεαλιστικά σκηνικά. Η πλειονότητα παρακολουθούσε τα δρώμενα μουδιασμένα, και σε τίποτα δε θύμιζε το ένθερμο κοινό των Κρίνων (σημείωση ΓΣ: ναι, αλλά η εμπροσθοφυλακή;), αλλά ίσως ο αέρας του Low Bap να κράτησε μακριά τους περισσότερους από τους οπαδούς της Διάφανης μουσικής, καθώς τα Κρίνα εμφανίστηκαν μετά τους Active Member και τους Tsopana Rave. Ας μην ξεχνάμε βέβαια πως δεν πέρασε και πολύς καιρός από τότε που δώσανε την τελευταία τους συναυλία στο Μύλο.
Η συναυλία τα είχε όλα. Φωτιές, ζωγραφιές, «ζογκλέρ» παραπατήματα, τον γραφικό τύπο που φώναζε μανιωδώς «Την Κυριακή των Βαΐων ρεεεεεεε!» και φυσικά άφθονο αλκοόλ. Μάλιστα, εναλλακτικός τίτλος θα μπορούσε να είναι «και πίνω μπίρες, πίνω μπίρες» (σημείωση ΓΣ: μαθημένα τα λαρύγγια από τα αλκοόλια, πρώτη φορά είναι;). Η αντιστοιχία λοιπόν ήταν περίπου 2 τραγούδια και μια μπίρα, που δεν σημαίνει από μόνο του και τίποτα, πέραν του ότι η κίνησή του αυτή είχε γεννήσει στο κοινό σοβαρούς προβληματισμούς του στιλ «Καλά, δε θέλει να πάει τουαλέτα;» Κι όμως, ο Θάνος άντεξε και όχι μόνο άντεξε, αλλά έβγαλε για μια άλλη φορά ποζερίστικες και συνάμα δυνατές ερμηνείες. Κραύγασε για τους ανθρώπους που λιώνουν όπως τα χιόνια, για τον κλόουν που πέθανε την Κυριακή, για την ευτυχία και ό,τι απόμεινε από αυτήν, για όλα αυτά που δε θα δούμε, για τη σωστή εποχή και τη λάθος στροφή… και για κάτι απέραντους θλιμμένους αναρχικούς. Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στη Γιουροβίζιον, προτείνοντας για συμμετοχή το στο ‘Πλάι σου’. Και κάπου εκεί, και ενώ η μπάντα συνέχιζε να απογειώνει τις μελωδίες των Κρίνων, ο Θάνος πήρε τον μαρκοδόρο και λευκά χαρτιά.
Και άρχισε να σχεδιάζει… Ο κόσμος προσηλώθηκε στη φυσιογνωμία του και τα στοιχήματα αρχίσαν να πέφτουν στο τραπέζι. Τώρα έκανε μια πάπια… τώρα ενα ανθρωπάκι, τώρα μια προσωπογραφία του, τώρα έγραψε κάτι, αλλά τι; Ρε συ Θάνο, πιο μεγάλα τα γράμματα, έχουμε και μυωπία… «εικασία»; τι θέλει να μας πει; έχουν κάποιο ειρμό αυτά που κάνει ή τζάμπα μας έχουν πεταχτεί τα μάτια έξω για να παρακολουθήσουμε το ασύνδετο παραλήρημα ενός καλλιτέχνη; Μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες θέλουν να έγραψε σε κάποια στιγμή και ΠΑΟΚ… (σημείωση ΓΣ: ‘ΠΑΘΟΣ’ έγραψε, ήμουν σε απόσταση βολής), και μόλις έγραφε, τα άφηνε από τα χέρια του, και εκείνα προσγειώνονταν στη σκηνή.
Κι ενώ το κοινό από κάτω χαβαλεδιάζει με τα καμώματά του, ο Θάνος παίρνει για τελευταία φορά το μαρκαδόρο και γράφει ‘ΓΙΑ ΤΗ ΓΩΓΟΥ’, η εισαγωγή της Μπαλάντας Της Φωτιάς, γνωστής και ως Μουχλαλούδας, κάνει την είσοδό της… και η ατμόσφαιρα αλλάζει και πάλι. Αρχίζουν τα χοροπηδήματα, αλλά κάπου στην αρχή ακόμα του τραγουδιού, ένα παλικάρι επιμένει να περάσει από τους μπράβους και να ανέβει στη σκηνή. Οι φουσκωτοί, εννοείται, τον εμποδίζουν, αλλά ο τύπος είναι ζάντα, και δεν καταλαβαίνει τίποτα… επεμβαίνει ο Θάνος, και τελικά η Μουχλαλούδα τραγουδιέται με το παλικάρι στην αγκαλιά του Ανεστόπουλου, για να τον στηρίζει μην πέσει και τον τυπά να ξυπνάει πού και πού από το λήθαργό του και να τραγουδά στο μικρόφωνο «κάθε μεσημέρι καίγεσαι από έναν πόνο αβάσταχτο… Πεταλούδα ξάφνου γίνεσαι… δεν πατάς πια πουθενά… κρέμεσαι απ’ τον αγέρα… ΚΡΕΜΕΣΑΙ ΑΠ’ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ!» ΚΝΤΟΥΠ! Και όταν έπεσε ξερός και ο guest star, ξεκίνησε το οργανικό-οργασμικό πανδαιμόνιο του Μπλε Χειμώνα… και μπροστά ο Θάνος να βάζει φωτιές στις ζωγραφιές του, που κείτονταν μέχρι τότε στο πάτωμα της σκηνής… και μετά να βάζει «φωτιά» στα τύμπανα, συνοδεύοντας τον Τάσο Μαχά…
«Οι άνθρωποι –σκέψου!- θα μιλάνε με χρώματα, κι άλλοι με νότες» μου λέει η Γώγου, καθώς περπατάμε παρέα προς το σπίτι…


επιδόρπΧιο:
Οι Κρίνοι δεν έπαιξαν ούτε ένα -μα ούτε ένα- από τα καινούργια trax τους, αυτά τού λεγόμενου ‘Γύρου Τής Μέρας Σε Ογδόντα Κόσμους’. Η επιλογή τους ετούτη [ολόκληρο το setlist αναπαράγει ο Μουχλαλούλουδας στο http://mysteryfallsdown.blogspot.com] κρίνω ότι απέβη προς όφελος της συναυλίας, καθώς το σετ, που συγκρότησαν για το εν λόγω λάιβ, προέκυψε σφιχτοδεμένο και αρκούντως μαρσαριστό. Κι αυτό λαμβάνει ιδΓιαίτερη σημασία, δΓιότι τοιουτοτρόπως δεν έπεσαν ο ρυθμός και οι τόνοι, μετά από την ανεβαστικότατη και αποθρασυντικά χωστική εμφάνα των Tsopana. Οι οποίοι Tsopana, σημειωθήτωΧ, έδωσαν ρέστα, ίσως επειδή καιρό είχαν να παίξουν στη Θεσσαλονίκη μπροστά σε τόσο λαό. Έχει τύχει (Club ΜΥΛΟΥ, Μάιος 2003 και Υδρόγειος, 2005) να gigάρουν ενώπΧιον μιας χούφτας θαμώνων, ολίγων γκαρσονιών και των δΓιοργανωτών! Μέγα όνειδος για την πόλη μας. Aν -με το ζόρι- θα πρέπει να βρούμε κάτι ενοχλητικό πάνω στους Tsopana, αυτό είναι ότι -φεφ!- εκτελούν τα τραγούδΓια τους, τόσα χρόνια μετά, με κατά γράμμα πιστότητα ως προς τις εκτελέσεις των δίσκων τους. Μάλλον πρόκειται για παγκόζμιο κατόρθωμα. Μα τίποτα δεν αλλάζει στις ψυχοσυνθέσεις τους, με την πάροδο των ετών;
Εν κατακλείδι: τα Κρίνα πραγματοποίησαν μια καθηλωτική εμφάνιση. Με πολλά χάπενινγκ. Τα αναλύει περιγραφικότατα η Ιωάννα Χατζηκυριάκου ανωτέρω. Ως προς τους Active Member, παρά την άνευ όρων αποδοχή τους εκ μέρους των δικών τους, ίσως είναι η ώρα να εμπλουτίσουν τον ήχο τους με περισσότερα αμιγώς μουσικά στοιχεία, καμιά κιθαριστική γαρνιτούρα για να σπάει λίγο το μπλα-μπλα, ξέρω γω... Κατά τα συνήθη, λάμψαμε και πάλι ως κοινό με την ευρύτητα των γούστων μας, τρομάρα μας: με το που φινίτο οι Active, να σου και απεχώρησαν οι οπαδοί τους, αφήνοντας xώρο για να πλασαριστούν οι πΧιο Τsopaniκοί έμπροσθεν. Τελειώνοντας και οι Τsopana, απήλθαν εκ νέου οι μπροστινοί, και τη θέση τους μπροστά-μπροστά κατέλαβαν λίαν φανατιζμένοι Κρινικοί, οι οποίοι έκαψαν το πελεκούδι, μερικές φορές και άγαρμπα, ίσως και λόγω τής αλκοόλης που είχαν καταναλώσει. Απειλήθηκαν, δε, επεισόδΓια μεταξύ θερμόαιμων μπροστινών, εν ώρα σκηνικής υπηρεσίας Κρίνων. Ακούστηκαν ολίγα γαλλικά, και έπεσαν καναδΓυό ψιλούτσικες, μερικές από τις οποίες από μια χοντρούτσικΧια πεδιλοφόρα (μαμά μου!) δικηγόρο (κατά δική της έντονη δήλωση), η οποία ημι-γρονθοκόπησε στη μάπα έναν παρακείμενο αψύ (λουλούδι κι ελόγου του). Δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση του, χα χα... Ευτυχώς, δεν ήμουν. Ήμουν λίγο πΧιο πέρα, σα να λέμε ΣτοΠλάιΤου, μπου χα χα χα...

8 σχόλια:

hopkins είπε...

Ημουν κι εγώ το Σάββατο το βράδυ στην Βαβυλωνία. Ουσιαστικά είχα πάει για τα Διάφανα. Εν συντομία μπορώ να πώ ότι με τους Active Member καποια στιγμή βαρέθηκα, οι Τσοπάνα Ρειβ ήταν πολύ καλοί με πολύ πολύ γέλιο και τα Κρίνα κάναν το χειρότερο live που έχω δει από εκείνους. Ειδικά στο ξεκίνημα ήταν τα πάντα πολύ κρύα. Τα Κρίνα, το κοινό, όλα. Σιγά σιγά ζεστάθηκε η ατμόσφαιρα αλλά και πάλι η γεύση που έμεινε και σε μένα και στους γνωστούς μου, ήταν πικρή. Εχω την αίσθηση ότι το καλύτερο λάιβ απ' όλους το έκαναν οι Τσοπάνα Ρειβ. Γενικά πάντως πέρασα καλά εκείνο το βράδυ. Αντίο!

neraida είπε...

Guys, ευχαριστούμε για την ανταπόκριση. Εγώ δυστυχώς, δεν ήμουν εκεί (σνιφ, κλαψ, λυγμ...), αλλά το κλίμα μπορώ να πω ότι το ένιωσα από το ποστ :)

Υ.Γ. ΓΣ comments όλα τα λεφτά!

mystery falls down είπε...

Επιδοκιμασίες για το κείμενο - ανταπόκριση της Ιωάννας Χατζηκυριάκου. Οι συναυλίες των Διάφανων Κρίνων είναι συνώνυμο της εγγύησης. Της εγγύησης ότι το θέαμα και οι μουσικές που θα απολαύσεις θα σε συντροφεύουν ως ανάμνηση μια ζωή.

Καθυστέρησα σκόπιμα (και αντιλήφθηκα ότι οι Active member ξεκίνησαν πρώτοι. Έχασα το μισό κομμάτι τους) να πάω στη συναυλία για να μην αναγκαστώ να ακούσω το βαρετό (αμερικάνικο, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και βρετανικό, προς αποφυγή παρεξηγήσεων) rock 'n' roll των Τσοπάνα Rave. Ναι, είχαν γέλιο. Αυτό όμως καθορίζει αν μία εμφάνιση ενός συγκροτήματος είναι καθηλωτική; Αν παρουσιάζονταν ως stand up comedy τότε συμφωνώ. Αλλά όσο καλοί μουσικοί (δεν το ξέρω αυτό) και αν είναι τους λείπει η έμπνευση. Κάτι δηλαδή που ρέει άφθονο από τα Διάφανα Κρίνα.

Η απόδοσή τους για ακόμα μία φορά (11/12 στον προσωπικό μου πίνακα, με εξαίρεση δηλαδή τη συναυλία τους μαζί με τα Ξύλινα Σπαθιά πριν λίγα χρόνια στο FIX, όπου ο ήχος ήταν ανυπόφορος) ήταν εξαιρετική. Το συγκρότημα δε φταίει αν το κοινό δεν ήταν το κατάλληλο ή αν δεν είχε διάθεση (δεν μπορώ να καταλάβω γιατί βιάστηκε να φύγει. Θα ξανάβγαιναν). Εγώ το είδα ως μία ευκαιρία για ένα live για λίγους (άρα εκλεκτούς!). Διασκέδασα, χόρεψα τρελά, τραγούδησα, έστω και αν το παράπονό μου (πάλι) είναι ότι το "Μέρες αργίας" συμπεριλήφθηκε στο setlist τους (αν και αυτή τη φορά δικαιολογημένα μήπως ξυπνήσει το ακροατήριο). Δεν πήραν μάθημα από τον Thom Yorke (Radiohead) ο οποίος 6 χρόνια (από το 1997 μέχρι το 2003) έκαΜνε να παίξει ζωντανά το "Creep". Όχι (κατηγορηματικά) δεν είναι το αντιπροσωπευτικότερο τραγούδι τους.

ΥΓ. Εισιτήριο (έτσι γράφεται οπότε καλό είναι να το δουν οι υπεύθυνοι της Kazandb που πράττουν συχνά λάθος στην ορθογραφία του)

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς, έχασα κι εγώ τους μισούς Active! Ό,τι πρόλαβα να δω όμως με άφησε απόλυτα ικανοποιημένη και πολύ "αγριεμένη"! Κρίμα που έπρεπε να περάσω τόσο σύντομα σ` ένα χαβαλέ κλίμα που μπορεί από μόνο του να ήταν ωραίο -αν και εγώ μάλλον δεν θα πήγαινα- όμως μετά τους Active Member δεν κολλούσε με τίποτα! Πρέπει να τους απολαύσω μόνους τους! Αυτό είναι το συμπέρασμά μου, τελικά!
Οι Διάφανοι, εντάξει, ΔΓιάφανοι!

John G. Simandiras είπε...

ΠΡΟΣ ΜΟΥΧΛΑΛΟΥΛΟΥΔΑ:'εισιτήρΓιο', γράφεται. Ενίοτε και: 'εισιτήρΥΟ'. Όπως και αν γράφεται πάντως, πονάει όταν το πληρώνεις.

ΓΣ

Ανώνυμος είπε...

κ.ΓΣ, όντως, πολύ κίτρινος τΥπος!!!

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Κρινοανταπόκριση ακρως λαχταριστή!
Γεια στα χέρια σου Ιωάννα!

Εγώ να πω ότι και τα τρία συγκροτήματα μου άρεσαν (όπως επίσης και το λίγο που είδα από τους Nigthstalker στο ξυλουργείο) για διαφορετικούς λόγους το καθένα.

Ωραία η μουσική ποικιλία (και όχι μόνο) αλλά μάλλον η σειρά που εμφανίστηκαν τα συγκροτήματα θα έπρεπε να ήταν διαφορετική. Νομίζω ότι οι Τσοπανα -με τους οποίους πέρασα πολύ καλά- θα έπρεπε να βγουν δεύτεροι. (Μετά από τον Καβάφη εννοώ...)

Νάσος, ή απλώς εν συντομία
Tertuliano Máximo Afonso.

Ανώνυμος είπε...

Ιωάννα,η ανταπόκρισή σου ..άξια συγχαρητηρίων.Ο κιτρινισμός σου Γιάννη απαραίτητος και το κερασάκι στην τούρτα θα έλεγα.
Η βραδγιά όντως μαγική.Αζ τα πάρω και του λόγου μου με τη σειρά.
ACTIVE MEMBER:Αρκετά άκτιβ θα έλεγα αλλά ελπίζω να μη με παρεξηγήσουν που τους απαράτησα λιγάκι(ως αρκετά θα έλεγα)για να κάνω μια επισκεπσούλα και στο ξυλουργείο.Είμαι σίγουρη ότι δεν έγινε αισθητή η απουσία μου μια που οι φαν τους ήταν αρκετοί και αρκετά προσηλωμένοιστην stage!
TSOPANA RAVE:Ουφ..πάνω στην ώρα τους τσάκωσα.Είχα αρκετά χρόνια να τους δω και δεν μπορώ να πω ότι με απογοήτευσαν.Τα χαμόγελα πολλά..Κατέχουν την τέχνη της μουσικής και δεν νομίζω ότι με λίγο χιουμοράκι προσπάθησαν να καλύψουν κάποια έλλειψή τους.Ο frontman τους είναι άνετος πάνω στη σκηνή με δγιάχυτο αυθορμητισμό αποδεκτός όπως φάνηκε από το κοινό.
ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ:Ήμουν έτοιμη να φύγω,σωματική κόπωση γαρ,όταν ένα χεράκι με συγκράτησε.Και καλά έκανε.Απ΄τις καλύτερες εμφανίσεις τους..Ο φωτολήπτης προσηλωμένος στο λάιβ,αν κρίνω απ΄το άπσογο αποτέλεσμα.Συνάμα ο ήχος καθαρότατος.Τί να ζηλέψει από τον ήχο της στοιβαποθήκης?ΟΑνεστόπουλος και τα υπόλοιπα κρίνα είχαν καλή διάθεση και δεν το έκρυβαν.Κάπχοια στιγμή ο Ανεστόπουλος ασχολήθηκε και με τα ντραμς ε?Όταν επιδόθηκε στη ζωγραφική δεν ήξερα τί να πρωτοκάνω.Να απλώσω χεράκι ή να αυτοπροστατευτώ μη φάω και γω κάμια χαστουκομπουνιά από την πεδιλοφόρα δικηγορίνα κοπελιά?(ε Τζον,πρόσεχε μη κάνει και σ' εμάς καμιά μήνυση).Προσωπικά,η επάφη μου με τα Κρίνα είναι ολοένα και καλύτερη.Μ'άρεσε
που ήταν τόσο λάιβ στο λάιβ τους.Μπορεί να λυπήθηκα που δεν φτάσαμε στην "ράχη του διαβόλου" αλλά τουλάχιστον αγγίξαμε την κορυφή της απόλαυσης και της διασκέδασης.
db