ΣΑΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ

Κάθε νέα συνάντηση, καλύτερη!
Για τις συναντήσεις μας με τα Μωρά Στη Φωτιά μιλάω! (Μάλλον δε μιλάω, γιατί η φωνή μου έκλεισε μετά το χθεσινό!)
Παρασκευή, 5 του Μάη 2006, στο Ξυλουργείο του Μύλου. [ Α ρε Σάββα! Δεν το υπολόγισες καλά. Τουλάχιστον Αποθήκη χρειαζότανε! Χαμός! ]
Η αφίσα μας καλούσε στις 22:00, αλλά αργήσαμε λιγάκι. Κατά τις 23:00 παρά που φτάσαμε, ρίχνοντας μια ματιά μέσα και ενώ ακόμα έπαιζε το support ( δυστυχώς το προλάβαμε ελάχιστα, άκουσα όμως ότι ήταν πολύ καλό ) χαρήκαμε και τρομάξαμε μαζί! Πήχτρα! Θα χωρέσουμε, άραγε; Και πώς θα φτάσουμε μπροστά, που θέλουμε και να τους έχουμε κοντά! Ε! σπρώξαμε, πατήσαμε, στριμώξαμε και στριμωχτήκαμε,…φτάσαμε! Μπροστά μπροστά! Πήραμε θέση και περιμέναμε… Στο κενό μεταξύ support και Μωρών ήδη όλοι τραγουδούσαν∙


«…50 χρόνια περιμέναμε γι` αυτή τη βραδιά…» 23:15; Εκεί περίπου…τα Μωρά εν δράσει! Με πρώτο πρώτο και σε πρώτη συναυλιακή εκτέλεση ( ιστορικές στιγμές! ) και πολύ πολύ δικό μου αγαπημένο, το «Ταξίδι»! Καλύτερη εισαγωγή για το ταξίδι που θ` ακολουθούσε για όλους μας εκεί, δεν θα μπορούσε να γίνει. Ακολούθησαν τα: «ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ» «ΓΥΝΑΙΚΑ» «ΗΡΩΙΝΗ» «ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ» «ΠΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΣΙΑ» «ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ» «ΕΙΔΩΛΑ» «ΚΑΤΩ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ» «ΑΔΕΡΦΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ» «ΧΑΜΑΙΛΕΟΝ» «ΓΚΡΙΖΟ BACKGROUND» «ΠΑΙΧΝΙΔΙ» «ΠΑΥΣΙΠΟΝΟ» «ΤΑΤΟΥΑΖ» «ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ» «ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΜΕΡΑ» «ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ» «ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΑ» «ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ»…μικρό διάλειμμα... «FUNK ΠΑΘΗ» «ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ» «ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ» «ΠΗΔΑ ΠΡΟΤΟΥ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ» «THIRD UNCLE» «ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΞΑΝΑ» «ΘΕΑΤΡΙΝΟΙ» ( εδώ κάποια ωραία μαμουνιά έπραξε ο Σαλβαδόρ, κάτι, άλλοι στίχοι σ` άλλη μουσική, κάτι τέτοιο ) «ΧΑΡΤΙΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ» «Η ΦΩΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΥΚΟΥ» «ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕΣ» «ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ»… Ωπ! Αυτό το παίξανε; Βοηθάτε λίγο. Νομίζω, όχι. Το γράφουν πάντως. Γιατί, μη νομίζετε ότι τα θυμάμαι και με τη σειρά. Το πολύτιμό μου πλέoν, playlist διαβάζω. Πολύτιμο, αφού μου το εν-χείρησε ( σωστά το χρησιμοποιώ το λέξη, Σημάν; ) ο ίδιος ο Κώστας ο Πουλής, κιθαρίστας του συγκροτήματος, και μάλιστα υπογεγραμμένο και αφιερωμένο! Ευχαριστώ πολύ, Κώστα!
Και βέβαια τα απαραίτητα encore.


…Δεν ξέρω τι να πω… «Τέλεια»;… «Καταπληκτικά»;… Δε με καλύπτουν! Νομίζω, αν μετρούσαμε το επίπεδο διέγερσης των παρευρισκομένων-συμμετεχόντων σ` αυτό το…μυστήριο, τα θερμόμετρα θα βαρούσαν κόκκινο! Πραγματικά! Μοναδικό και να το βλέπεις και να το ακούς και, πάνω απ` όλα, να το ζεις! Αφού μ` αυτό που ζούσα εγώ εκτός σκηνής και βλέποντας ταυτόχρονα τα παιδιά που παίζαν πάνω στη σκηνή, στιγμές αναρωτιόμουν πώς δεν παρασύρονται, να κατεβούν σ` εμάς, να χτυπηθούν μαζί μας!

Νομίζω ότι μέρα τη μέρα, τα Μωρά παίρνουν τη θέση που τους ανήκει στον ελληνικό μουσικό χώρο. Καθόλου αδικαιολόγητα, βεβαίως ή τυχαία. Και αξίζουν γι` αυτό πολλά συγχαρητήρια στον Στέλιο Σαλβαδόρ Παπαϊωάννου, που παρά τις όποιες δυσκολίες, εμπόδια και απογοητεύσεις, φαντάζομαι, που αντιμετώπισε όλ` αυτά τα χρόνια, δεν παραιτήθηκε, αλλά με πείσμα, πίστη, επιμονή κι εφευρετικότητα ( το αδιαμφισβήτητο ταλέντο κι η δημιουργικότητα δεν αρκεί και λίγο ενδιαφέρει μάλλον τον χορό των εταιριών και διαφόρων άλλων ) κατάφερε να κρατήσει το συγκρότημα, με τις όποιες αλλαγές, προσθαφαιρέσεις κλπ. του πληρώματος και να το ανεβάσει ως εδώ! Κι έτσι δεν στέρησε και από εμάς την απαραίτητη για την Ζωή μας …Αδρεναλίνη!!!
Κι αν χρειαστήκαν κάποια χρόνια απ` την…πιπίλα ( το πρώτο μπαμ των Μωρών )…τους Θεατρίνους…ως το Δρόμο, αυτό τους καταξιώνει ακόμα περισσότερο. Γιατί, ό,τι αντέχει στο χρόνο, και μάλιστα έχοντας μια πορεία ανοδική, αποτελεί απόδειξη ποιότητας. Γι` αυτό κι εγώ αναμένω ήδη με λαχτάρα, αγωνία και απόλυτη εμπιστοσύνη για την ικανοποίηση που θα αισθανθώ το επόμενο live και, φυσικά, την επόμενη δισκογραφική δουλειά των Μωρών Στη Φωτιά! Μήπως να το σκεφτούμε για το Καυταντζόγλειο αυτή τη φορά; Πάντως, στο Ξυλουργείο πλέον, δεν χωράμε! (Για να μην θυμηθώ το Yard Trip!)

Συγχαρητήρια, παιδιά! Συγχαρητήρια σ` όλους!
Κι ευχαριστούμε…

Φένια Γκουντούλα

Φωτογραφίες: Νάσος Αβδαρμάνης