Άρδας, 27 Ιουλίου 2005

Μία ώρα πριν ξεκινήσει η συναυλία και καθώς γινόταν ακόμη το τεστάρισμα του ήχου, το κοινό είχε αρχίσει να τραγουδάει. « Ήρθαμε απόψε από τόσο μακριά...». Έτσι, στις 22:00, όταν σύμφωνα με το πρόγραμμα εμφανίστηκαν τα Μωρά Στη Φωτιά, ο χώρος μπροστά στην εξέδρα είχε πλέον γεμίσει και η ατμόσφαιρα ήταν ήδη ζεστή. Το ίδιο και το συγκρότημα, το ίδιο και ο Στέλιος Σαλβαδόρ Παπαιωάννου ο οποίος δεν χρειάστηκε ούτε ένα δευτερόλεπτο προσαρμογής. Δυναμικό ξεκίνημα, με τρία τραγούδια από τον τελευταίο δίσκο «Στον Δρόμο» για να συνεχιστεί με μια επιλογή από το σύνολο της δουλειάς τους.

Το κλίμα που δημιουργήθηκε μπροστά στην εξέδρα, δύσκολα περιγράφεται. Τραγουδούσαν όλοι και όλα τα τραγούδια, παλιά και καινούρια όλοι χόρευαν, χοροπηδούσαν, χτυπιόντουσαν, πυρσοί αναμμένοι εδώ κι εκεί, καπνοί παντού μαγικά όλα! Απογειωνόσουνα τελείως!

Ο ήχος πάρα πολύ καλός και ο φωτισμός, επίσης. Η συναυλία κράτησε μία ώρα και 15 περίπου λεπτά κι ο Σαλβαδόρ ήταν ανεξάντλητος! Χείμαρρος πραγματικός! Τα δωσε όλα! Τι κι αν πέρασαν 18 χρόνια απ` την κυκλοφορία του 1ου δίσκου; Το συγκρότημα εξακολουθεί να δικαιώνει το όνομά του. Αυτά ήταν όντως Μωρά Στη Φωτιά! Κι αν κάποιος θεωρεί ότι υπερβάλλω, οι φωτογραφίες του Νάσου σίγουρα θα επιβεβαιώσουν τα λόγια μου.

23:15 2ο συγκρότημα: Ρόδες. Εδώ η ανταποκρίτρια «χωλαίνει». Έχασα λίγο χρόνο για να συγχαρώ τον Σαλβαδόρ, μετά προσπαθούσα να βρω νερό και να ξεϊδρώσω, δεν τους πρόσεξα ιδιαίτερα. Ό,τι και να πω θα τους αδικήσω μάλλον. ( Τιμωρείστε με.)

Τελευταία εμφάνιση: Διάφανα Κρίνα. Διαφορετική εμπειρία αυτή. Πιο ατμοσφαιρικοί, το ίδιο δυνατοί, αλλά με μια δύναμη κυρίως εσωτερική. Η έντασή τους ήταν συναισθηματική και σε διαπερνούσε. Γι` αυτό και ίσως ένας κλειστός χώρος να τους ταιριάζει περισσότερο. Πάντως κι αυτό αν δεν το έβλεπα δεν θα το πίστευα. Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος φαινόταν ξεκάθαρα ότι το ζούσε αυτό που έκανε, είτε τραγουδούσε είτε σιωπούσε κι άφηνε τη μουσική να τον συγκλονίζει. Έχει κι αυτή την ιδιαίτερη φωνή δεν θα μπορούσε να μη σε συνεπάρει απ` την στιγμή που ήσουν εκεί.

Ωστόσο, δεν παρέλειψε κι αυτός να κάνει ένα σχόλιο για τα Μωρά. Είπε: « Τα Μωρά Στη Φωτιά ήταν οι εφηβικοί μας ήρωες και όπως φαίνεται, θα είναι και οι μελλοντικοί!». Μπράβο του! Κι εμάς!

Η βραδιά λοιπόν ξεπέρασε τις προσδοκίες για μια ωραία εμπειρία. Μπράβο και στους καΚιτέχνες και στους δΓιοργανωτές! Άξιζε που « ήρθαμε απόψε από τόσο μακριά»

Φένια Γκουντούλα


ΥΓ: Πολλά κουνούπΧια όμως ρε παιδΓιά!

_______________________________________________________________

Δυό λόγια και από εμένα.
Μία από τις ωραιότερες μουσικές βραδιές που έχω ζήσει. Τα ‘Μωρά Στη Φωτιά’ έδωσαν μια από τις καΚύτερες συναυλίες τους των τελευταίων χρόνων. Σκηνική παρουσία, ήχος, ενέργεια, μεταδοτικότητα, κοινό, Σαλβαδόρ, όλα στο άριστα.
Οι ‘Ρόδες’ απόγονοι των ‘Active Member’, με ένα δυναμικό μείγμα ήχων (χιπ-χοπ, ροκ, σκα...) αν και με ένα δίσκο στο ενεργητικό τους και μάλιστα πρόσφατο, κέρδισαν το κοινό με μία αρκετά δυναμική παρουσία. Συγκρότημα που δείχνει να έχει μέλλον. Εξέχουσα στιγμή για ‘μένα, η διασκευή του ‘Bullet in the head’ των πάντα αγαπημένων ‘Rage against the machine’.
Τα ‘Διάφανα Κρίνα’ απόδειξαν για μια ακόμη φορά το λόγο που φημίζονται για τα live τους. Απόλυτα δεμένη μπάντα και ένας Θάνος Ανεστόπουλος που τα έδωσε όλα επάνω στη σκηνή. Υπέροχοι.

Ελπίζω οι φωτογραφίες να αποτυπώνουν λίγο από το κλίμα της βραδιάς. Θα επανέρθω σύντομα (σας απειλώ...) με νέες, ανεμφάνιστες προς το παρόν, κυρίως με ‘Μωρά’ και πιο αντιπροσωπευτικές από ‘Διάφανα’.

Νάσος Αβδαρμάνης

Μωρά Στη Φωτιά

Διάφανα Κρίνα