Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008

συνέντευξη στο ΕΘΝΟΣ

...στο ένθετο ΤV ΕΘΝΟΣ. Στον Λευτέρη Μπιντέλα. Στο φύλλο τής Κυριακής, 21 Σεπτεμβρίου 2008.

Δεν είχαμε περικοπές, δεν είχαμε επεμβάσεις, δεν είχαμε αλλαγές, παθήματα από τα οποία έχω υποφέρει (ή έχω φοβηθεί) σε ανάλογες περιπτώσεις κατά το παρελθόν. Ό,τι είπα δημοσιεύτηκε όπως ακριβώς το είπα. Έκπληξη μου δημιούργησε (όχι δυσάρεστη, αλλά όχι και ευχάριστη) το ότι για τίτλο ο συνάδελφος δΓιάλεξε αυτό που είπα για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Δεν μετανιώνω που το είπα. Είναι η γνώμη μου. Αλλά, επίσης, το Φεστιβάλ είναι κάτι που ούτε καν σκέφτομαι. Κατά συνέπεια, μεγάλη αξία τού δόθηκε, με το να βγει τιτλάκι. Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι για τσιτάτο προοριζόταν το Μια εκπομπή είναι, τελικά, ένα -πολύπλοκο- πλέγμα ανθρώπινων σχέσεων και επαφών.
Υστερόγραφο: Μαζί με την εφημερίδα και τις Εικόνες και τα δΓιάφορα συνοδευτικά (Ρόκι DVD και δεν γκζέρω γω τι άλλο...), σερβίρεται και σιντοσυλλογή Marvin Gaye. Eνός ασυναγώνιστου μαύρου ερμηνευτή, που όμως είχε εκπέσει πολλές φορές στη γλυκαναλατΧιά. ΚολεξΧιόν πλούσΧια, αλλά -φευ- πακεταριζμένη στην ακαλαίσθητη θήκη των DVD, χωρίς ένθετα και βοηθητικά στοιχεία. Ωστόσο, η ανθολογιά περιέχει κι ένα τραγούδι πατρότητας τού φρεσκοχαμένου Norman Whitfield, το οποίο έχει δισκογραφήσει (εντάξει, ψάξτε να βρείτε εσείς σε πΧοιον δίσκο, δεν έχει αξία πΧια η μασημένη τροφή) και ο Steve Wynn. Kαι οι δύο εκτελέσεις είναι κοζμήματα για τιζ δισκοθήκες μας. That’s The Way Love Is. Έτσι λέγεται ο τραγούδης.
-Δεκατρία συνεχή χρόνια στην ΕΡΤ3… Δεν μπήκατε ποτέ στον πειρασμό της μεταγραφής;
Κάμποσα χρόνια πριν, ένας μεγάλος και γνωστός όμιλος μιντιακών επιχειρήσεων ξεκινούσε νέο Ραδιοφωνικό Σταθμό στη Θεσσαλονίκη. Μου τηλεφωνεί ο υπεύθυνος: «Έρχεστε σε μας; Αλλά θα παίζετε μόνο ελληνικά». Εγώ: «Α, θαυμάσια, ελληνικά. Μωρά Στη Φωτιά, Τρύπες, Ντίνος Σαδίκης…». Αυτός: «Μμμ, όχι απόλυτα, Αρβανιτάκη, Αλεξίου, Πρωτοψάλτη…». Πρωτοψάλτη; Τον ευχαρίστησα και απάντησα όχι. Δεν μετάνιωσα ποτέ. Στην ΕΡΤ δεν μου υποδεικνύουν τι θα μεταδώσω. Ούτε τι θα πω. Άλλωστε, έχω καταλήξει: Προτιμότερο να υπηρετείς ένα απροσδιόριστο κράτος, παρά έναν συγκεκριμένο ιδιώτη εργοδότη και τα όποια συμφέροντά του.

-Αν κάνατε έναν απολογισμό όλων αυτών των ετών, τι θα «κρατάγατε» και τι θα «πετάγατε»;
Δεν θα άφηνα έξω κάτι. Ακόμα και οι ραδιοφωνικές στιγμές, για τις οποίες δεν είμαι περήφανος, είναι κομμάτι μου, και δεν θέλω να τις απαρνηθώ. Αναλαμβάνω την ευθύνη γι’ αυτές. Τι θα θυμάμαι; Τους δεκάδες μουσικούς που έχω γνωρίσει από την εκπομπή, και τους δεκάδες ακροατές, με τους οποίους έχω συνδεθεί. Μια εκπομπή είναι, τελικά, ένα -πολύπλοκο- πλέγμα ανθρώπινων σχέσεων και επαφών.

-Τα ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης διαφέρουν από αυτά της Αθήνας;
Και κοινά στοιχεία υπάρχουν, και διαφορές. Στη Θεσσαλονίκη, είμαστε δέσμιοι του παλιού, του καθιερωμένου, του σχεδόν εθιμοτυπικού. Θαρρείς και οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί μας σταμάτησαν να ψωνίζουν δίσκους μετά από τους James. To πολύ να αγόρασαν καμιά Duffy! Και κάτι παρατηρημένο και διαπιστωμένο: Οξεία κιθαροφοβία. Η ασθένεια, από την οποία πάσχουν τα ερτζιανά στη Θεσσαλονίκη. Ασθένεια που εξαπλώνεται. Το ροκενρόλ είναι πρακτικά εξορισμένο από τις εδώ εκπομπές.

-Στην εκπομπή σας φροντίζετε πάντα να παρουσιάζετε νέα μουσικά ρεύματα και συγκροτήματα που τα εκφράζουν. Η Θεσσαλονίκη έχει μακρά παράδοση στο να «παράγει» πρωτοποριακές μπάντες. Σήμερα τι έχει να παρουσιάσει;
Έξαρση γνωρίζει η «παραγωγή» μουσικών συγκροτημάτων και η δημιουργία ποικίλων τάσεων στη Θεσσαλονίκη. Νέα γκρουπ ξεφυτρώνουν, δισκογραφικές εταιρείες ιδρύονται, συναυλίες και φεστιβάλ, κούτσα-κούτσα, διοργανώνονται. Να το έπαιρνε χαμπάρι και το ραδιοφωνικό κατεστημένο τής πόλης τι ωραία που θα ’τανε!

-
Στις 9 Οκτωβρίου ξεκινά το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Ποια είναι η γνώμη σας για την αναβίωση του θεσμού και για την περσινή πρωτιά ενός χιπ-χοπ τραγουδιού;
Καλά δεν συζητούσαμε ώς τώρα; Γιατί θέλετε να με κάνετε να γίνω αιχμηρός; Περιττό και κενό κιτς. Ζούμε και χωρίς αυτό.

-Οι μουσικοκεντρικές εκπομπές έχουν παραγκωνιστεί από το ραδιόφωνο ή έχουν τη θέση που τους αξίζει;
Μ’ αρέσει η ερώτηση. Δεν είναι εύκολο να στήσεις επί μακρόν μια μουσικοκεντρική εκπομπή. Απαιτεί ογκώδες στοκ δίσκων (άρα και ανάλογου μεγέθους αποθηκευτικό χώρο), απόθεμα γνώσεων και συνεχή τριβή με το αντικείμενο, επένδυση σε χρήμα και σε χρόνο, στοιχειώδη ικανότητα και γλωσσική επάρκεια, για να παρουσιάσεις τις μουσικές σου. Α! Και έναν εργοδότη, που είναι σε θέση να σε πληρώσει ικανοποιητικά για τον κόπο σου. Γι’ αυτό και έχω καιρό να κάνω αφιερωματικού τύπου εκπομπή στο ράδιο.

-Υπάρχουν ακόμα «διαμάντια» στο ραδιόφωνο;
Υπάρχουν διαμάντια στη δισκογραφία. Αυτό μπορώ να το βεβαιώσω.

23 σχόλια:

elafini είπε...

Η χημεία και οι ενδιαφέρουσες ερωτήσεις (που απουσίαζαν από την προηγούμενη συνέντευξη - ναι πες με υπεραναλυτική πάλι :P) απελευθέρωσαν το φοβερό πνεύμα σου και δημιούργησαν μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη

Καλημέρα :)

John G. Simandiras είπε...

it is all about chemistry after all. is is not it?

υπερβάλλεις, ελ αφί νι.

αλλά ευχαριστώ.

καλημέρα κι από μένα.

γ/

elafini είπε...

Υπερ-βάλλω, υπερ-αναλύω...μαξιμαλισμός ;)

Ντη είπε...

..απ΄ότι είδα,η έκταση των συνεντεύξεών σας..μεγαλώνει.Την επόμενη φορά θα είναι δισέλιδη και κάποτε θα είναι ολόκληρο ένθετο!
Συγχαρητήρια που για ακόμη μία φορά,με τις απαντήσεις σας,δείξατε χωρίς φόβο και με πολύ πάθος τα πιστεύω σας!
Θα συμφωνήσω μαζί σας για την δγιαφωνία σας ως προς την επιλογή του τίτλου..αυτό του 'κανε εντύπωση?
Εγώ θα έβαζα ως τίτλο"οξεία κιθαροφοβία.Η ασθένια από την οποία πάσχουν τα ερτζιανά στη Θεσσαλονίκη"(μου κάνει και ως ιατρική γνωμάτευση,χαχα)
Οι ερωτήσεις του μου άρεσαν(ας μη ξεχνάμε οτι πρόκειται για κάποιον που δεν σας ξέρει ως χαρακτήρα).Ας του συγχωρέσουμε λοιπόν τις γενικόητες.
Μου άρεσε και η φώτο που επέλεξε..(από τις καλύτερές σας).

Υαννι..και είς ανώτερα!

Stamskoup είπε...

..εύγε νεε μου!! ΆΞΙΟΣ

..τελικά αποδυκνείεται ότι σωστές και καλά στεκούμενες απαντήσεις, δίνει μόνον όποιος έχει εμπειρίες σφαιρικές,ολοκληρωμένες και συνεχώς εμπλουτιζόμενες!
..με χαρά πάντως διακρίνω ότι μάλλον έχουν αρχίσει να σε αντιμετωπίζουν ώς το πιο respectable outsider του χώρου!

..Υ.Γ. την επόμενη φορά πές τους να βάλουν καμιά ταινία της προκοπής! ..αν δεν έχουν, ας βάλουν μόνο μια θήκη να βάλουμε εμείς ότι θέλουμε αυτός ο Ρόκυς στο λαιμό με κάθεται!

John G. Simandiras είπε...

είμαι υπέρ σας, ελαφίνι. μην το ξεχνάτε αυτό.

ντινιώ, εσύ θα γίνεις πΧιο to the point δημοσΧιογράφος από τον λευτέρη μπιντέλα κι από μένα. πράγματι (sic!), αυτό είναι το κεντρικό σημείο. η κιθαροφοβίαow!

σταμ, αποδέχομαι μετά χαράς τον χαραχτηριζμό respectable outsider. ναι, ρε φίλε. αυτός ο ρόκης με τίποτας δεν καταπίνεται.

John G. Simandiras είπε...

ντιν, σταμ, ούτε ευχαριστώ δεν είπα ο κάγκωρ. thanks, friends!

Stamskoup είπε...

..οχι φίλε! το respectable outsider είναι γι' αυτούς που τώρα αρχίζουν να γνωρίζουν ..τους δημοσιογράφους και τους αναγνώστες που ανακαλύπτουν κάτι έξω απο αυτό που γνώριζαν για τον "χώρο" της μουσικής (..εκτός απο μουσική Βιομηχανία, υπάρχει άραγε και μουσική βιοτεχνία;!) και εντυπωσιάζονται

...αν θέλεις να δεχτείς χαρακτηρισμό, τότε δέξου το complete insider!!!

Υ.Γ. η φράση για τους James τα περιγράφει ΟΛΑ

haxou aka joy! είπε...

Χωρίς καμία διάθεση κολακείας η συνέντευξη ΓΑ ΜΑ ΕΙ (...ψάχνω να βρω άλλο ρήμα, αλλά μόνο αυτό μού ταιριάζει!)
Συγχαρητήρια κι από μένα.
χξ

Leigh-Cheri είπε...

Ευτυχώς που υπάρχει και το ιντερνέτι και μπορούμε να μοιραστούμε τέτοια πράγματα κι από μακριά.
Πολύ ωραίοι και οι δύο. Όντως πολύ αξιόλογη και ουσιαστική συνέντευξη κι όχι "γίνεται για να γίνεται" ως είθισται.
Με εκφράζει απόλυτα κι ο stamskoup και στα δύο σχόλια που άφησε παραπάνω.
Όσο για τον τίτλο, δεν καταλαβαίνω γιατί σε χάλασε. Εγώ κι αυτή σου την άποψη την βρίσκω ορθότατη! Γιατί να μην ακουστεί; Ίσως λίγο "αποτυχημένη" επιλογή, μια και το κύριο θέμα είναι το ραδιόφωνο, αλλά...ok!

Συγχαρητήρια, Γιάννη!
Κάποια πράγματα ΠΡΕΠΕΙ να αναγνωρίζονται! Αμάν πΧια! Μας έπνιξε το εμπόριο σκουπιδΓιών!

ΥΓ: Εννοείται ότι την παρήγγειλα την εφημερίδα και θα την έχω και στα χέρια μου τα Χριστούγεννα. (Τι μαζώχτρα είμαι;-))

Φιλιά

John G. Simandiras είπε...

τώρα μάλιστα. πρέπει να σας κάνω τραπέζι. άλλωστε, μια εκπομπή είναι... πώς το είπαμε... βασιζμένη στις δΓιαπροσωπικές επαφές και τις κοινωνικές συναναστροφές μπλα μπλα μπλα... θα είναι και o tim booth παρών, οπότε όλα ζάχαρη. ευπρόζδεχτος κι ο εφραίμ.

LefterisLalos είπε...

Πάθος, αφοσίωση, γνώση, "δουλειά" και συνέπεια: Τα στοιχεία των εκπομπών του Γιάννη, αλλά και της ραδιοφωνικής του παρουσίας εν γένει.

Ανάμεσά μας -θέλω να πιστεύω οτι- υπήρχε πάντα μια ανυστερόβουλη εκτίμηση αλλά και αλληλοσεβασμός ως προς τον τρόπο που καθένας επέλεξε για τη ραδιοφωνική του έκφραση.

Μπορεί ο Γιάννης να έκανε στο εγχειρίδιο του "σωστού" ραδιοφωνατζή οτι έκανε ο Robin Williams στο αντίστοιχο εγχειρίδιο του "σωστού" ποιητή στον "Κύκλο Των Χαμένων Ποιητών", όμως το σημαντικό είναι οτι έπραξε κατα συνείδηση και ακολούθησε την καρδιά του...

...επέμεινε, δεν ξεπούλησε, κατάπιε προσβολές ως αντιπαροχή για να μπορέσει να πραγματοποιήσει "κατα το μάλλον ή ήττον" αλώβητος το όνειρό του: να μοιράζεται με άλλους τη "δική του" μουσική του με τον "δικό του" τρόπο.

Προσωπικά, θεωρώ το Γιάννη τον καλύτερο radio jockey που διαθέτει το ελληνικό μουσικό ραδιόφωνο σήμερα, στο χώρο της "ξένης" μουσικής, όμως...

...ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΤΙΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΤΟΥ...

γιατί κάθε φορά που τον ακούω, νοιώθω πόσο πολύ λείπει το ραδιόφωνο απο τη ζωή μου.

Λευτέρης

ΥΓ Η πρότελευταία παράγραφος της συνέντευξης εμπεριέχει μια προφανή υπερβολή ("Δεν είναι εύκολο να στήσεις επί μακρόν μια μουσικοκεντρική εκπομπή. Απαιτεί ογκώδες στοκ δίσκων"...Γιάννη μάλλον ξέχασες τις δυνατότητες της σύγχρονης τεχνολογίας) αλλά either way, nobody seems to give a shit anyway... Δεν χάνεις όμως απ' οτι βλέπω ούτε στιγμή το χιούμορ σου ("Και έναν εργοδότη, που είναι σε θέση να σε πληρώσει ικανοποιητικά για τον κόπο σου")

John G. Simandiras είπε...

γεια σου, λευτέρη!

πολλή χαρά μού δίνει το -εμπεριστατωμένο- σχόλιό σου. ξέρω ότι ξέρεις τι μάχες (μερικές φορές σώμα με σώμα) έχουν δοθεί. το επεισόδιο με τον αλέκο κολ. το έχεις υπόψιν σου; χα χα χα, τώρα έχει γέλιο. τότε, είχε ξύλο. στις έξι το πρωί.

φίλε, η εχτίμησή μου προς εσέ και την ακεραιότητά σου είναι δεδομένη. και οι εχτιμήσειζ μας για πρόσωπα και καταστάσεις, εντυπωσΧιακά κοινές, τις περισσότερες φορές. άσε που σε φοβάμαι με το μο-να-δι-κό αρχείο σου, μην και ανασύρεις από αυτό καμιά αρχαία εκπομπή μου, και γίνω ρεζίλι.

όσο για την ανάλυσή σου στο τέλος, έχεις δίκιο. ούτε που μου πήγε ο νους, δΓιότι δεν είμαι των ηλεκτρονικών (ανα)παραγωγών. ακόμα κι έτσι, όμως, δεν γίνεται χωρίς δίσκους. και εννοώ, για να γίνω σαφής, χωρίς lp. γιατί ο ανυπολόγιστα μεγάλος όγκος των πληροφοριακών δεδομένων των ενθέτων χάνεται από έκδοση σε (επαν)έκδοση ενός άλμπουμ. και επίσης, πολύ ταχτικά, συναντώ ανακρίβειες και λάθη και μισή πληροφόρηση ακόμα και στο allmusic.com. γι' αυτό, όποτε προκύψει ζήτημα, ειδικά για τα παλιά, σίξτις κι ακόμα πΧιο όπισθεν, δεν (σου) κρύβω ότι απευθύνομαι σε έναν άνθρωπο. τον γιάννη πετρίδη; ούτε για πλάκα. τον βασίλη σκούρο. ο οποίος θα μπορούσε να ενορχηστρώσει μια ουτοπικά ιδανική ραδΓιοφωνική παραγωγή, μουσικοκεντρικού/αφΧιερωματικού χαραχτήρα, χωρίς κατανάγκην να την παρουσΧιάζει στο μικρόφωνο ο ίδΓιος.

και πάλι ευχαριστώ. εύχομαι υγεία, δύναμη, ομορφΧιά και καλή τύχη, λεφ.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ, αν πω ότι η προηγούμενη συνέντευξη μου άρεσε πιο πολύ, θα κακοχαρακτηριστώ?
Αφού μου άρεσε πιο πολύ?
Το ωραίον του πράΓματος όμως είναι πως όλο και πιο πολύ σε βλέπουμε και σε ακούμε και σε δΓιαβάζουμε σε πανελλαδικής και δη πρωτευουσιάνικης εμβέλειας μέσα...

John G. Simandiras είπε...

χα χα, δανάη, δεν λες ότι έχω γίνει μαϊντανός; να πάω και στον γρηγόρη (αρναούτογλου);

και, βέβαια, να πεις ό,τι σού έρχεται. we have freedom of speech over here in america. we are famous for our freedom of speech.

Ανώνυμος είπε...

Και βέβαια να πας ΚΑΙ στο γρηγόρη. Κι εγώ είχα εμφανιστεί κάποτε στο γρηγόρη!! Την εποχή που ήταν ακόμα ταπεινός και άσημος στην ταπεινή και άσημη ΕΡΤ 3!
Πάντως το βήμα το έκανες: συνέντευξη στο ίδΓιο κυρΓια(σα)κάτικο φύλλο μαζί του! Φαντασιώνομαι την ημέρα που θα αναγκαστεί να σε έχει στην εκπομπή του, χα χα χα.

John G. Simandiras είπε...

είναι καθήκον σου να μας δώσεις λεπτομέρειες για τη συν-εμφάνα σου με τον σπουδαίο αυτό άνθρωπο της ελληνικής τηλεόρασης, δανάη. καμ αν!

Ανώνυμος είπε...

Ένα θα σου πω: παρέμεινα ταπεινή και άσημη...

Andreas P. είπε...

Τα είπες «έξω από τα δόντια», ε Γιάννη;

Είχες πλύνει το στόμα σου, πριν;

Αν ναι, με τι οδοντόκρεμα;



Υ.Γ.: Αυτό το «13 χρόνια» πολύ δεν το μουρμουράτε τώρα τελευταία; (Και τώρα, και τελευταία, δηλαδή).
Και εδώ (http://www.diamonds958fm.net/2008/08/2008-13-3.html)
και εδώ (http://www.diamonds958fm.net/2008/08/blog-post.html)
και εδώ (http://www.diamonds958fm.net/2008/09/blog-post_21.html).

Βοήθεια σας. Να κουβαλάς σκόρδα πάνω σου!

John G. Simandiras είπε...

αντρέα, η ικανότητά σου στην παράθεση βιβλ-e-ογραφίας είναι κάτι το συγκινητικό.

με marvis mint. να βάλω και γω μία παραπομπή; www.marvismint.com.

Ανώνυμος είπε...

συγχαρητήρια για τη συνεντευξή σας και από εδώ!αυτό που με άρεσε περισσότερο ήταν η ειλικρίνεια σας!

John G. Simandiras είπε...

όου, αλέξις!

Andreas P. είπε...

"αντρέα, η ικανότητά σου στην παράθεση βιβλ-e-ογραφίας είναι κάτι το συγκινητικό."


Τι να κάνουμε ρε Γιάννη;
Εμείς σε χωριό μεγαλώσαμε (και παίρνω θλιμμένο ύφος, σχεδόν βούρκωμα), δεν μεγαλώσαμε στα λούσα και στις Σ…….. Ε……..
Αλλά άντε μην ανοίΚΣω τώρα το στόμα μου!