Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2007

Είναι ένας δρόμος που δε βγάζει πουθενά, μα τοv διασχίζω με μια ελπίδα απεγνωσμένη...

τα ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ στην ΥΔΡΟΓΕΙΟ, Σάββατο24Νοε07

γράφει ο εργολάβο-ανταποκρινής, Μουχλαλούλουδας, αποκλειστικά για την μπλογκάρα μας
φωτο-γράφουν: haxou, Moυχ, freerider

ΣΑΒΒΑΤΟ βράδυ στη γεμάτη με κόσμο Υδρόγειο. Τα Διάφανα Κρίνα στη σκηνή, τα αστέρια λαμπυρίζουν εντονότερα από ποτέ, και το φεγγάρι φοράει τα μεταξωτά του για περισσότερο από δυόμιση ώρες. Απρόσμενος έρωτας! Με την πρώτη επαφή κατάφεραν να αποσπάσουν τις κλειδαριές, και να ανοίξουν τις πόρτες της καρδιάς μας (το ‘Στην κόλαση βαθιά’, με την κιθαριστική του ένταση, τα θορυβώδη drums και τον Θάνο Ανεστόπουλο να ουρλιάζει στο φινάλε, μου θύμισαν Isis!). Λεηλάτησαν τα δάκρυά μας, και μας υπενθύμισαν ότι μετά την απελπισία μπορούμε να συγκλονιστούμε ξανά. Ό,τι αρχίσαμε σαν ξένοι το συνεχίσαμε ως γνωστοί (με το ‘Ζωή σαν τη δικιά μου’). Η στιχουργική και συνθετική μαεστρία και στα νέα τους τραγούδια (πλούσια σε ηχητικές εναλλαγές) είχε ως αποτέλεσμα να μην αργήσουν να βρουν θέση στις πιο εξαίσιες μνήμες μας. Στο πρώτο μισό έλυσαν τις ρόδες μας, και μας παρέσυραν (κυρίως) σε χείμαρρους φρέσκιας αγαλλίασης. Στη συνέχεια, περιπλανηθήκαμε στην ενδοχώρα τους, και συναντήσαμε γνώριμες μελωδίες για την αγάπη, τον έρωτα, την απώλεια, το θάνατο, τη θλίψη. Μελωδίες για το κάθε τι που δίνει στη ζωή μια απόκοσμη ομορφιά. Πιο απλά, τα άδεια μας ποτήρια γεμίσαν με έξοχες μουσικές [αν και ευχόμουν να απουσίαζαν (ή σωστότερα να επιλέγονταν άλλα) το ‘Μέρες αργίας’, το ‘Βάλτε να πιούμε’ και ο ‘Μπλε χειμώνας’ (μιας και μεγάλο μέρος του πλήθους ενδιαφερόταν, δυστυχώς, μόνο για παλιά τραγούδια. Να μην παραλείψω ότι το κοινό ήταν άοσμο. Δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι δεν έδειξε καμία διάθεση για encore]. H επανεμφάνισή τους στη σκηνή συνοδεύτηκε (τουλάχιστον προς τέρψιν μου) με ξαφνική ορχηστρική καταιγίδα. Ειδική μνεία στα πλήκτρα του Κυριάκου Τσουκαλά (προσθέτουν ένα δροσερό άρωμα) και στην τρομπέτα του Νίκου Μπάρδη. Και αυτό που απόμεινε; Ένα γέλιο στο χρώμα του διάφανου κρίνου, και μια ελπίδα ότι, όταν ανθοφορήσει ο νέος (πέμπτος) σπόρος που φύτεψαν, θα μας πάρει παντοτινά από όλα τα άσχημα.

----- . -----
SETLIST
Στην κόλαση βαθιά *
Ζωή σαν τη δικιά μου
Σε μια γη που ανατέλλει #
Σκισμένος χαρταετός
Αντί για σένα διάλεξα #
... *
Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ’ την κόλαση
Κι η αγάπη πάλι θα καλεί #
Η γυναίκα που διάβαζε ποιήματα
Απ’ τ’ άπειρο σε σένα
Τρεμπλίνκα
Μνήμες του νερού
Νύχτα
Έγινε η απώλεια συνήθειά μας
... *
Διάφανα Κρίνα
Μουχλαλούδα: Η μπαλάντα της φωτιάς
Καινούργιος τόπος
Με ρωτούν οι χειμώνες #
Απέραντη θλιμμένη Ανταρκτική
Μέρες αργίας
Μπλε χειμώνας

e n c o r e
Ορχηστρικό *
Αν το βρεις
Βάλτε να πιούμε
----- . -----

* = καινούργιο
# = επίσης νέο, αν και το έχουμε απολαύσει ζωντανά ξανά

ΥΓ: Την επόμενη φορά περιμένουμε από την αξιαγάπητη διοργανώτρια εταιρεία Kazandb πιο επίκαιρη επιλογή τραγουδιών για το ραδιοφωνικό spot.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι γράφεις βρε άνθρωπε;!!!

Δυστυχώς, αυτή τη φορά εγώ έλειπα. Αλλά διαβάζοντας το ποστ και συλλογιζόμενη προηγούμενες εμπειρίες, είμαι σίγουρη ότι έτσι ήταν...Ονειρικά όπως πάντα. Τώρα, ζηλεύω!

Archimides είπε...

Ναι... Ήταν μαγευτικά. Νομίζω ότι είδα τα Κρίνα να είναι πιο.. κρίνα από ποτέ. Τα δύο τραγούδια είναι το "Γάτος" (μετά το αντί για σένα διάλεξα) και το "Δαίμονες" μετά την απώλεια. Έτσι τα ονομάτιζε η playlist που τσίμπησα. Το τραγούδι "Γάτος" το είχε πει ο Θάνος τον Μάιο στο unplugged και ήταν γαμάτο (και τότες και τώρα)

John G. Simandiras είπε...

αρχιμή,

εγώ και ο μουχ σε ευχαριστούμε για το συμπλήρωμα. σκάναρε, ρε παλίκαρε, τη σετλίστα, και emailησέ την στο johnsimandiras@hotmail.com να την υψώσουμε σημαία στο ποστ.

γσ

Μουσικό Σχολείο Βέροιας είπε...

Μπράβε ρε μάγκες και κούκλες που σας άρεσαν τα Κρίνα ακόμη μια φορά. Εγώ μάλλον δεν είμαι σε τόσο deathομελαγχολική φάση τώρα γι΄ αυτό δεν το απόλαυσα ιδιαίτερα. Ήταν απλά καλά (και μάλιστα μετά από 6-7 φορές που τους έχω απολαύσει παλιότερα). Για άλλους λόγους πάντως έφυγα στη μια και κάτι ώρα κι έτσι όσα λέω αφορούν μόνο το πρώτο μισό, μην αδικήσω και τα παιδιά... Θα στείλω και φωτό εν καιρώ.... Σαλούτε!

mystery falls down είπε...

"Και στα συναισθήματα υπό το πρίσμα μιας «ηθικής», ποιος ξέρει από πού φερμένης, πάμε και χώνουμε τη «λογική»! Φοβόμαστε τις λέξεις, φοβόμαστε τις φωνές μας... φοβόμαστε ουσιαστικά τους εαυτούς μας. Κι επικαλούμαστε τη λογική γι' αυτή την ανεπάρκειά μας και για τη δειλία μας να εκφραστούμε, όπως φυσιολογικά κι αυθόρμητα θα εκφραζόμασταν."

Φένια

Όταν οι λέξεις κεντάν συναισθήματα, όταν βλέπουμε με τα μάτια της καρδιάς.

Κι εγώ το ίδιο αναρωτιόμουν. Τι γράφω; Ευτυχώς, ο ευγενικός (και πανέμορφα γοητευτικός) ρήτορας των ΕΡΤζιανών δεν μπήκε στον κόπο να τη διαβάσει πριν τη δημοσιεύσει (είναι αδύνατον να μην πρόσεξε το σκόπιμο λάθος στο δυόμιση!)

Μπράβο Αρχιμήδη! Τόσες φορές σε συναυλία τους (όση η ηλικία σου) και όμως δεν έχω προλάβει ποτέ τη λίστα με τα τραγούδια.

Σε κάθε θέαμα πηγαίνεις για να διασκεδάσεις. Η ακρόαση όμως νέων κομματιών απαιτεί υπομονή. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν ενθουσιάζονται όλοι με αυτήν τη διαδικασία. Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που δεν απόλαυσες την εμφάνιση τους, ίσως πάλι όχι. Το σημαντικό είναι ότι τη μοιράστηκες μαζί μας.