RADIO BIRDMAN, 17ΣΕΠΤ06, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

αΝΤΙπόκριση: ΚωνσταΝΤΙ(εξ ου και αΝΤΙπόκριση)να Μπρατάνη

τις αναμνηστικές φωτογραφίες τράβηξε / το setlist εγκόλπωσε ασούμε: η Δανάη ΜενεξΧιάδη

κιτρινιζμοί: Γ.Σ.

Και όμως, είναι αλήθεια! Οι Αυστραλοί Radio Birdman χάρισαν ένα rock’n’roll punk πανηγύρι στο κοινό της Θεσσαλονίκης, το βράδυ της Κυριακής, 17 Σεπτεμβρίου του 2006. Είχα την δυνατότητα να παρευρεθώ και να το απολαύσω.Στις 21:30, ήμουν ήδη εκεί, στον ημι-υπαίθριο χώρο του Μύλου απέναντι από την Αποθήκη (χώρο που δεν χρησιμοποιείται τόσο ταχτικά, όσο παλαιότερα, όταν είχαμε χαρεί εκεί έως και την Patti Smith, και στον οποίο εμφανίστηκαν πρόσφατα οι Calexico), γνωρίζοντας ότι τα support groups ήταν δύο απ’ τα καλύτερα της garage και της rock’n’roll μουσικής της Θεσσαλονίκης, οι De Sades και οι Hydes. Δεν διαψεύστηκαν τα καλά λόγια που είχα ακούσει για τους De Sades. Οι Hydes μού ήταν γνώριμοι από τη συμμετοχή τους στη συλλογή ‘Enjoy the Greeks’, μια παραγωγή της on stage records.
Στις 22:00, εμφανίστηκαν πρώτοι οι De Sades και στη συνέχεια οι Hydes, συμβάλλοντας στο ολοένα και δυνατότερο λίκνισμα του κοινού που, όσο κυλούσε η ώρα, τόσο μεγάλωνε η προσέλευσή του.
Στις 23:20, αφού λοιπόν το κοινό, περίπου 350 άτομα, είχε κατανεμηθεί ομοιόμορφα στον χώρο, και αφού εξασφάλισα μια εποπτική θέση, δόθηκε το σήμα από τον ηχολήπτη, και υποδεχτήκαμε επί της χαμηλού ύψους σκηνής τους υψηλού μουσικού επιπέδου Radio Birdman. Έξι μουσικοί, με διάθεση να μας διασκεδάσουν, αλλά και να μας απογειώσουν. Λέτε γι’ αυτό να ονομάστηκαν Bird-man; Ο Deniz Tek, σταθερός στο κιθαριστικό πόστο του. Ο Rob Younger, τιμώντας το επώνυμό του, Younger, υπερκινητικός και ακμαιότατος. Φορώντας ένα απλό, μαύρο Τ-shirt και κουνώντας με επιδέξιο τρόπο τα χέρια του, γράπωνε το μικρόφωνο με διάφορα σκέρτσα, και τραγούδησε παλιά , θρυλικά κομμάτια αλλά και νέα από την πρόσφατη δισκογραφική δουλειά τους, ‘Zeno Beach’. Μεταξύ των τραγουδιών τους, υπήρχαν κάποια μικρά χρονικά κενά. Ίσως ήταν και μια καλή ευκαιρία για τον Rob να αφουγκραστεί το κοινό και τις ενδεχόμενες προτιμήσεις του.

Ο ενθουσιασμός στα πρόσωπα όλων ήταν φανερός. Η ευδιάκριτη κόκκινη ένδειξη ήταν αυτή της υψηλής θερμοκρασίας του κοινού και όχι της παραμόρφωσης του ήχου στην κονσόλα. Όσο πλησίαζες προς τη σκηνή, τόσο οι πιθανότητες να πάρεις ή να δώσεις καμιά γροθιά (αν ήσουν τυχερός να φας μόνο τσαλαπάτημα ή στρίμωγμα), μεγάλωναν. Χωρίς καμιά παρεξήγηση βέβαια, πάντα «εν χορώ» και πάντα «εν ρυθμώ». Ευτυχώς, η συμμετοχή στο «πεδίο της μάχης» ή αλλιώς στο «πεδίο της εκτόνωσης» ήταν προαιρετική, και συνειδητά, αυτή τη φορά, το απέφυγα. Ο χορός, όμως, ήταν αναπόφευκτος. Στο τραγούδι ‘Anglo Girl Desire’ ένα μέρος του κοινού ανέλαβε τον ρόλο των δεύτερων φωνητικών. Πώς να μη παρασυρθώ και εγώ;Αυτό το «αυτεπάγγελτο» μακρόσυρτο, ρυθμικό, μουρμουρητό το θυμάμαι και ανατριχιάζω από συγκίνηση. Προς το τέλος της συναυλίας έπαιξαν και το χαβαϊπεντεμηδενέζικο ‘Αloha Steve & Danno’, ενώ παράλληλα κάποιος παραδίπλα μου φώναζε «Aloha-Aloha!».

Στις 00:40, οι Radio Birdman έπραξαν το πρώτο τους και το τελευταίο τους encore. «We want more» φωνάζαμε, ενώ κάποιοι άλλοι επιδίδονταν σε συνθήματα που θύμιζαν πιο πολύ οπαδούς σε γήπεδο ποδοσφαίρου («ολέ, ολέ!»). Καμιά φορά, είναι αυτά τα ένα-δύο τραγούδια παραπάνω που μας χορταίνουν πλήρως… ήμασταν σίγουροι ότι θα ξαναέβγαιναν στη σκηνή αλλά… φρούδες ελπίδες. «Ευχαριστόου» δεν άκουσα. Δε νομίζω ο Rob να προσπάθησε να ψελλίσει το «thank you» στα ελληνικά. Έφυγαν χαμογελαστοί. Ήταν αξιοπρεπέστατοι, μα και το κοινό της Θεσσαλονίκης αντάξιό τους, δεν αποσυντονίστηκε λεπτό από τους ρυθμούς τους.

Το κοινό στοιχείο των Radio Birdman με εμένα ήταν «η πρώτη φορά». Πρώτη φορά αυτοί στη Θεσσαλονίκη, πρώτη φορά και εγώ τους απόλαυσα. It’s a fair play, don’t you think? Μας απαλλάσσει εξίσου από τις αυστηρές κριτικές. Radio Birdman, να μας ξανάρθετε!

Ευχαριστώ θερμά τον Γιάννη Σημαντήρα που υπήρξε το έναυσμα να παρακολουθήσω αυτό το live.- K.M.

Άλλη λαγνεία να ακούς την Κωνσταντίνα να μας τα περιγράφει με τη γοητευτική φωνή της on air στα ‘δΓιαμάντΓια’ τα όσα εκτυλίχθηκαν στο λάιβ των Αυστραλών παιχταράδων, κι άλλη χάρη να τα δΓιαβάζεις στην οθόνη, γαρνιριζμένα με τις φωτό τής δραστήρΓιας Δανάης. Και στη μία (την προφορική) και στην άλλη περίπτωση (τη γραπτή), η απόλαυση είναι δεδομένη. Ευκαιρίας δοθείσης, ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ότι η Κωνσταντίνα ντεμπουτάρει στο blog μας σε κανονικό post, όχι στα σχόλια σε post άλλων αδερφών μας. Α! Last but not least: list όλων όσες και όσοι έχουν δημοσΧιεύσει κείμενα και φωτογραφίες τους στο diamonds.explode.to πΧοιος θα αναλάβει να κάνει; Γ.Σ.