Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2006

RADIO BIRDMAN, 17ΣΕΠΤ06, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

αΝΤΙπόκριση: ΚωνσταΝΤΙ(εξ ου και αΝΤΙπόκριση)να Μπρατάνη

τις αναμνηστικές φωτογραφίες τράβηξε / το setlist εγκόλπωσε ασούμε: η Δανάη ΜενεξΧιάδη

κιτρινιζμοί: Γ.Σ.

Και όμως, είναι αλήθεια! Οι Αυστραλοί Radio Birdman χάρισαν ένα rock’n’roll punk πανηγύρι στο κοινό της Θεσσαλονίκης, το βράδυ της Κυριακής, 17 Σεπτεμβρίου του 2006. Είχα την δυνατότητα να παρευρεθώ και να το απολαύσω.Στις 21:30, ήμουν ήδη εκεί, στον ημι-υπαίθριο χώρο του Μύλου απέναντι από την Αποθήκη (χώρο που δεν χρησιμοποιείται τόσο ταχτικά, όσο παλαιότερα, όταν είχαμε χαρεί εκεί έως και την Patti Smith, και στον οποίο εμφανίστηκαν πρόσφατα οι Calexico), γνωρίζοντας ότι τα support groups ήταν δύο απ’ τα καλύτερα της garage και της rock’n’roll μουσικής της Θεσσαλονίκης, οι De Sades και οι Hydes. Δεν διαψεύστηκαν τα καλά λόγια που είχα ακούσει για τους De Sades. Οι Hydes μού ήταν γνώριμοι από τη συμμετοχή τους στη συλλογή ‘Enjoy the Greeks’, μια παραγωγή της on stage records.
Στις 22:00, εμφανίστηκαν πρώτοι οι De Sades και στη συνέχεια οι Hydes, συμβάλλοντας στο ολοένα και δυνατότερο λίκνισμα του κοινού που, όσο κυλούσε η ώρα, τόσο μεγάλωνε η προσέλευσή του.
Στις 23:20, αφού λοιπόν το κοινό, περίπου 350 άτομα, είχε κατανεμηθεί ομοιόμορφα στον χώρο, και αφού εξασφάλισα μια εποπτική θέση, δόθηκε το σήμα από τον ηχολήπτη, και υποδεχτήκαμε επί της χαμηλού ύψους σκηνής τους υψηλού μουσικού επιπέδου Radio Birdman. Έξι μουσικοί, με διάθεση να μας διασκεδάσουν, αλλά και να μας απογειώσουν. Λέτε γι’ αυτό να ονομάστηκαν Bird-man; Ο Deniz Tek, σταθερός στο κιθαριστικό πόστο του. Ο Rob Younger, τιμώντας το επώνυμό του, Younger, υπερκινητικός και ακμαιότατος. Φορώντας ένα απλό, μαύρο Τ-shirt και κουνώντας με επιδέξιο τρόπο τα χέρια του, γράπωνε το μικρόφωνο με διάφορα σκέρτσα, και τραγούδησε παλιά , θρυλικά κομμάτια αλλά και νέα από την πρόσφατη δισκογραφική δουλειά τους, ‘Zeno Beach’. Μεταξύ των τραγουδιών τους, υπήρχαν κάποια μικρά χρονικά κενά. Ίσως ήταν και μια καλή ευκαιρία για τον Rob να αφουγκραστεί το κοινό και τις ενδεχόμενες προτιμήσεις του.
Ο ενθουσιασμός στα πρόσωπα όλων ήταν φανερός. Η ευδιάκριτη κόκκινη ένδειξη ήταν αυτή της υψηλής θερμοκρασίας του κοινού και όχι της παραμόρφωσης του ήχου στην κονσόλα. Όσο πλησίαζες προς τη σκηνή, τόσο οι πιθανότητες να πάρεις ή να δώσεις καμιά γροθιά (αν ήσουν τυχερός να φας μόνο τσαλαπάτημα ή στρίμωγμα), μεγάλωναν. Χωρίς καμιά παρεξήγηση βέβαια, πάντα «εν χορώ» και πάντα «εν ρυθμώ». Ευτυχώς, η συμμετοχή στο «πεδίο της μάχης» ή αλλιώς στο «πεδίο της εκτόνωσης» ήταν προαιρετική, και συνειδητά, αυτή τη φορά, το απέφυγα. Ο χορός, όμως, ήταν αναπόφευκτος. Στο τραγούδι ‘Anglo Girl Desire’ ένα μέρος του κοινού ανέλαβε τον ρόλο των δεύτερων φωνητικών. Πώς να μη παρασυρθώ και εγώ;Αυτό το «αυτεπάγγελτο» μακρόσυρτο, ρυθμικό, μουρμουρητό το θυμάμαι και ανατριχιάζω από συγκίνηση. Προς το τέλος της συναυλίας έπαιξαν και το χαβαϊπεντεμηδενέζικο ‘Αloha Steve & Danno’, ενώ παράλληλα κάποιος παραδίπλα μου φώναζε «Aloha-Aloha!».


Στις 00:40, οι Radio Birdman έπραξαν το πρώτο τους και το τελευταίο τους encore. «We want more» φωνάζαμε, ενώ κάποιοι άλλοι επιδίδονταν σε συνθήματα που θύμιζαν πιο πολύ οπαδούς σε γήπεδο ποδοσφαίρου («ολέ, ολέ!»). Καμιά φορά, είναι αυτά τα ένα-δύο τραγούδια παραπάνω που μας χορταίνουν πλήρως… ήμασταν σίγουροι ότι θα ξαναέβγαιναν στη σκηνή αλλά… φρούδες ελπίδες. «Ευχαριστόου» δεν άκουσα. Δε νομίζω ο Rob να προσπάθησε να ψελλίσει το «thank you» στα ελληνικά. Έφυγαν χαμογελαστοί. Ήταν αξιοπρεπέστατοι, μα και το κοινό της Θεσσαλονίκης αντάξιό τους, δεν αποσυντονίστηκε λεπτό από τους ρυθμούς τους.
Το κοινό στοιχείο των Radio Birdman με εμένα ήταν «η πρώτη φορά». Πρώτη φορά αυτοί στη Θεσσαλονίκη, πρώτη φορά και εγώ τους απόλαυσα. It’s a fair play, don’t you think? Μας απαλλάσσει εξίσου από τις αυστηρές κριτικές. Radio Birdman, να μας ξανάρθετε!

Ευχαριστώ θερμά τον Γιάννη Σημαντήρα που υπήρξε το έναυσμα να παρακολουθήσω αυτό το live.- K.M.


Άλλη λαγνεία να ακούς την Κωνσταντίνα να μας τα περιγράφει με τη γοητευτική φωνή της on air στα ‘δΓιαμάντΓια’ τα όσα εκτυλίχθηκαν στο λάιβ των Αυστραλών παιχταράδων, κι άλλη χάρη να τα δΓιαβάζεις στην οθόνη, γαρνιριζμένα με τις φωτό τής δραστήρΓιας Δανάης. Και στη μία (την προφορική) και στην άλλη περίπτωση (τη γραπτή), η απόλαυση είναι δεδομένη. Ευκαιρίας δοθείσης, ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ότι η Κωνσταντίνα ντεμπουτάρει στο blog μας σε κανονικό post, όχι στα σχόλια σε post άλλων αδερφών μας. Α! Last but not least: list όλων όσες και όσοι έχουν δημοσΧιεύσει κείμενα και φωτογραφίες τους στο diamonds.explode.to πΧοιος θα αναλάβει να κάνει; Γ.Σ.

10 σχόλια:

Zpi είπε...

We Fχαρίστου you για το φωτοντοκουμέντο σας danai
Nice

Ανώνυμος είπε...

Αυτοί δεν είπαν ούτε ένα τοσοδούλικο εfχαρίστοου, μόνο κάτι thank you, thank you σε άπταιστα αγγλικά (σόρι, αυστραλέζικα)
Τους συγχωρούμε όμως και τους βγάζουμε εκτός κλίμακας εfχαριστόουμετρου γιατί μας άρεσαν πολύ.

Db, ωραίο ντουέτο με το Σημάν.

Ανώνυμος είπε...

Δανάη, έμαθα μετά το live γινόταν σφαγή για ένα play list και εσύ βλέπω έχεις κατάφερει να αποκτήσεις ένα και μάλιστα εντελώς άφθαρτο.
ΣυγχαρητήρΓια!

ΣυγχαρητήρΓια επίσης και για την φωτογραφική κάλυψη. (Ειδικά η πρώτη σκίζει!)

Συμφωνώ για το χτεσινό ντουέτο. Προτείνω την άμεση αποδελτίωση της κουβέντας και ανάρτησή της στο blog.

(Δανάη, καλά να πάθω που δεν σε άκουσα και δεν ήρθα...)

Purple Overdose είπε...

Rob Younger, Deniz Tek...Κρατάνε καλά οι γέροι ακόμα, ε; Τύφλα να χουνε τα παιδαρέλια!

Ανώνυμος είπε...

Δανάη μπράβο για όλα!Ωραίες φωτοφραφίες και μπράβο σου που τσάκωσες και την playlist.Εγώ έναν απλό σχολιαζμό έκανα,αιφνιδιαστικό θα έλεγα με μπόλικο τρακ..
Νάσο,λες για αποδελτίωση έ?Δέχομαι "εκβιαζμούς" να ποστάρω μια σύντομη αΝΤΙπόκριση και συντόμως μάλιστα.Τί να αφήσουμε ασυνόδευτες τις φωτογραφίες της Δανάης?

Zpi είπε...

Συνκακητήργια db. We fχαρίστοου βέρυ ματς. Μπήκαμε στο κλίμα κι εμείς που λείπαμε.
Εύγε

Ανώνυμος είπε...

Thank you φίλτατε zpi.Είμαι ακόμη αρχάργια στις ανταποκρίσεις..ουπς ξέχασα ότι ήταν αντιπόκριση... θα βελτιωθώ.Αυτό που μου άρεσε είναι ότι "μυρίζει" το συγκεκριμένο ποστ,ομαδικότητα και συνεργασία με εμένα και Δανάη και φυσικά με τον πρωτομάστορα Σημάν που τα συνδύασε όλα με άπσογο τρόπο.:-)

Ανώνυμος είπε...

Έτσι δεν πρέπει να είναι στις οικογένειες? Ομόνιοια και αλλιηλοϋποστήριξη.

Σημάν πρωτομάστορας? Όπως λέει και το τραγούδι "θέ μου πρωτομάστορα, μέσα στις πασχαλιές κι εσύ"?

27 Σεπ'06

Ανώνυμος είπε...

Speedάτη και λαχταριστή η αΝΤΙπόκρισή σου, Ντινάκι μου. Κρίμα που δεν μπόρεσα να τη χαρώ και ραδΓιοφωνικά... Η αντίθεση "χαμηλού ύψους σκηνή - υψηλού μουσικού επιπέδου Radio Birdman", όλα τα λεφτά, εύγε! Εύχομαι μελλοντικά να μας δΓιαδιχτυωαερίσεις κι άλλα αξΧιόλογα ποστ. Φιλιά...

Ανώνυμος είπε...

Δανάη,δε φανταζόμουν τον Σημάν μέσα στις πασχαλιές..μα τώρα που το λες του πάει το βγιολετί.Πρωτομάστορα δεν είχε και στο γιοφύρι της Άρτας?
Σ΄ευχαριστώ Χριστινάκι.το πρόσεκσες ε?{αυτό με τα 2 επίπεδα εννοώ). Εύγε στην παρατηρητικότητά σου!