Μια Κυριακή με νωχελική δγιάθεση λόγω απανωτών ξενυχτχιών τελικά
βρήκα το κουράγιο να επισκεπτώ τον Αγγελάκα με τους φίλτατους επισκέπτες (τρομερό λογοπαίγνιο έτσι;) παρέα με τον μισαδελφό Νάσο [δική μου παρέα όχι του Αγγελάκα]
22:40 η αποθήκη του Μύλου λίγο πολύ γεμάτη και το live ξεκινάει με τον λατρεμένο Ντίνο Σαδίκη να παίζει μόνος του επι σκηνής τρία κομμάτχια. 'Χωρίς Κανόνα', 'Απαισιόδοξο τραγουδάκι' και 'Χόρεψε μόνο για μένα' (εδώ δεν είμαι καθόλου σίγουρος για τον τίτλο. Αναφέρομαι στη μπαλάντα από τον καινούριο δίσκο) το οποίο και εκτέλεσε χρησιμοποιώντας κουταλάκι με το οποίο κρατούσε σταθερό μπιτ (σε στυλ μετρονόμου) χτυπώντας το στις χορδές της κιθάρας.
Στη συνέχεια βγήκαν και οι υπόλοιποι επισκέπτες, γύρω στους 14 τους μετρήσαμε όλους, με τον Αγγελάκα για να αρχίσει το γλέντι. Μετά από το πρώτο κομμάτι 'Αγρια των άστρων μουσική' ακολουθεί μια παύση 3ων λεπτών. Ο κόσμος αναρωτιέται πόσο κομμάτια είναι ο Αγγελάκας. Ο ίδιος εξηγεί ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα το οποίο ξεπερνιέται και το πρόγραμμα συνεχίζεται κανονικά όπως τα αφήσανε. Ποτέ δεν έχω δει τον Αγγελάκα να είναι τόσο
κομμάτια ώστε να μην μπορεί να αποδώσει. Ετσι και χθες. Αν και μας τρόμαξε σε εκείνη τη φάση όλα πήγαν ρολόι. Αρχίζω να πιστεύω ότι ίσως να πουλάει και λίγο πρόλογο στη σκηνή.
Τέλος πάντων τα τραγούδια μπορείτε να τα δείτε και στο Playlist [γιατί βρε παιδιά εκτύπωση και όχι χειρόγραφο]. Δε θα τα σχολιάσω όλα, έχω μόνο να πω ότι η παρέα των επισκεπτών φαίνεται δεμένη και οι εκτελέσεις ήταν εξαιρετικές.
Προσπαθώ να θυμηθώ πότε έφαγα τελευταία φορά ξύλο σε συναυλία. Μάλλον Τρύπες
θα ήταν. Χθες γύρισα σπίτι μετρώντας μελανιές. Το πρώτο ξύλο το έφαγα στο 'Ακούω την αγάπη' και το καλό στο 'Σιγά μην κλάψω'. Από εκεί που βρισκόμουν κέντρο μπροστά μπροστά το κύμα με ξέβγαλε στα πλάγια προς τα δεξιά.
[Σημείωση προς την αδερφή ψυχή του μούχλα. Αγαπητέ αδερφέ μπορείτε να συμπληρώσετε στη διατριβή σας ότι σε τέτοιου είδους συναυλίες οι στόχοι βρίσκονται πάντοτε στο πλάι σε απόσταση 8-10 μέτρων από τη σκηνή ώστε να αποφεύγουν το ξύλο].
Κατά τις 00:20 οι επισκέπτες με τον Αγγελάκα αποσύρονται για να βγουν οι δύο guests από την Κρήτη. Λαούτο Χ2 από Ψαρογιώργη και σχωράτε με δε θυμάμαι το άλλο όνομα και μισή ώρα για να ξειδρώσουμε. Ωραίο ήταν. Παίξανε όσο έπρεπε να για να τους χαρούμε χωρίς να κουράσουν. Γύρω στα 4 τραγούδια, ένα εκ των οποίων και η διασκευή του 'Μέσα μου ο αέρας που φυσά' που βρίσκεται στο δεύτερο cd με τις διασκευές.
Οι επισκέπτες ξαναβγήκαν στη σκηνή για encore ξεκινώντας με το 'Ο χαμένος τα παίρνει όλα' το οποίο υποστήριξαν όλοι μαζί με ένα ημιχορευτικό, βγαίνοντας στη σκηνή ο ένας πίσω από τον άλλο. Απολαυστικότατο. 'Ω! δεσποινίς μου ουτοπία' για τη συνέχεια και κλείσιμο με απίστευτη εκτέλεση του 'Θα ανατέλλω'. Εντύπωση μου έπραξε ότι βγήκαν και για δεύτερο encore μόνο για να παίξουν για δεύτερη φορά το 'Αιρετικό' [παρεμπιπτόντως το αγαπημένο κομμάτι του Νάσου]. Πληροφορίες που θέλουν τον Αγγελάκα να αφιερώνει το τραγούδι στον Νάσο ζητώντας του να ανέβει στη σκηνή κρίνονται ως ανακριβείς.
βρήκα το κουράγιο να επισκεπτώ τον Αγγελάκα με τους φίλτατους επισκέπτες (τρομερό λογοπαίγνιο έτσι;) παρέα με τον μισαδελφό Νάσο [δική μου παρέα όχι του Αγγελάκα]22:40 η αποθήκη του Μύλου λίγο πολύ γεμάτη και το live ξεκινάει με τον λατρεμένο Ντίνο Σαδίκη να παίζει μόνος του επι σκηνής τρία κομμάτχια. 'Χωρίς Κανόνα', 'Απαισιόδοξο τραγουδάκι' και 'Χόρεψε μόνο για μένα' (εδώ δεν είμαι καθόλου σίγουρος για τον τίτλο. Αναφέρομαι στη μπαλάντα από τον καινούριο δίσκο) το οποίο και εκτέλεσε χρησιμοποιώντας κουταλάκι με το οποίο κρατούσε σταθερό μπιτ (σε στυλ μετρονόμου) χτυπώντας το στις χορδές της κιθάρας.
Στη συνέχεια βγήκαν και οι υπόλοιποι επισκέπτες, γύρω στους 14 τους μετρήσαμε όλους, με τον Αγγελάκα για να αρχίσει το γλέντι. Μετά από το πρώτο κομμάτι 'Αγρια των άστρων μουσική' ακολουθεί μια παύση 3ων λεπτών. Ο κόσμος αναρωτιέται πόσο κομμάτια είναι ο Αγγελάκας. Ο ίδιος εξηγεί ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα το οποίο ξεπερνιέται και το πρόγραμμα συνεχίζεται κανονικά όπως τα αφήσανε. Ποτέ δεν έχω δει τον Αγγελάκα να είναι τόσο
κομμάτια ώστε να μην μπορεί να αποδώσει. Ετσι και χθες. Αν και μας τρόμαξε σε εκείνη τη φάση όλα πήγαν ρολόι. Αρχίζω να πιστεύω ότι ίσως να πουλάει και λίγο πρόλογο στη σκηνή.Τέλος πάντων τα τραγούδια μπορείτε να τα δείτε και στο Playlist [γιατί βρε παιδιά εκτύπωση και όχι χειρόγραφο]. Δε θα τα σχολιάσω όλα, έχω μόνο να πω ότι η παρέα των επισκεπτών φαίνεται δεμένη και οι εκτελέσεις ήταν εξαιρετικές.
Προσπαθώ να θυμηθώ πότε έφαγα τελευταία φορά ξύλο σε συναυλία. Μάλλον Τρύπες
θα ήταν. Χθες γύρισα σπίτι μετρώντας μελανιές. Το πρώτο ξύλο το έφαγα στο 'Ακούω την αγάπη' και το καλό στο 'Σιγά μην κλάψω'. Από εκεί που βρισκόμουν κέντρο μπροστά μπροστά το κύμα με ξέβγαλε στα πλάγια προς τα δεξιά.[Σημείωση προς την αδερφή ψυχή του μούχλα. Αγαπητέ αδερφέ μπορείτε να συμπληρώσετε στη διατριβή σας ότι σε τέτοιου είδους συναυλίες οι στόχοι βρίσκονται πάντοτε στο πλάι σε απόσταση 8-10 μέτρων από τη σκηνή ώστε να αποφεύγουν το ξύλο].
Κατά τις 00:20 οι επισκέπτες με τον Αγγελάκα αποσύρονται για να βγουν οι δύο guests από την Κρήτη. Λαούτο Χ2 από Ψαρογιώργη και σχωράτε με δε θυμάμαι το άλλο όνομα και μισή ώρα για να ξειδρώσουμε. Ωραίο ήταν. Παίξανε όσο έπρεπε να για να τους χαρούμε χωρίς να κουράσουν. Γύρω στα 4 τραγούδια, ένα εκ των οποίων και η διασκευή του 'Μέσα μου ο αέρας που φυσά' που βρίσκεται στο δεύτερο cd με τις διασκευές.
Οι επισκέπτες ξαναβγήκαν στη σκηνή για encore ξεκινώντας με το 'Ο χαμένος τα παίρνει όλα' το οποίο υποστήριξαν όλοι μαζί με ένα ημιχορευτικό, βγαίνοντας στη σκηνή ο ένας πίσω από τον άλλο. Απολαυστικότατο. 'Ω! δεσποινίς μου ουτοπία' για τη συνέχεια και κλείσιμο με απίστευτη εκτέλεση του 'Θα ανατέλλω'. Εντύπωση μου έπραξε ότι βγήκαν και για δεύτερο encore μόνο για να παίξουν για δεύτερη φορά το 'Αιρετικό' [παρεμπιπτόντως το αγαπημένο κομμάτι του Νάσου]. Πληροφορίες που θέλουν τον Αγγελάκα να αφιερώνει το τραγούδι στον Νάσο ζητώντας του να ανέβει στη σκηνή κρίνονται ως ανακριβείς.
live rating: WunderbarΠαραλειπόμενα:
-Τα ίδια Παντελάκη μου ο κόσμος: Ω είναι ωραία στον παράδεισο. Ω είναι ωραία στον παράδεισο και πάει λέγοντας...
-Το live βιντεοσκοπήθηκε από δύο καμεραμεν μεν.
-Ο Λαζαρινός έχει το μεγαλύτερο σαξόφωνο που υπάρχει στον κόσμο. Χωράω κι εγώ εκεί μέσα
ΥΓ#1 Οι φωτογραφίες φυσικά και είναι του Νάσου
ΥΓ#2 Αν σας βγάλει ο δρόμος σας στο Μύλο, ρίξτε μια ματχιά και στη γκαλερί. Εχει μέχρι 20κάτι Μαιου την έκθεση 9 Dimensions με πινακο-γραφίτια. Συμπαθέστατο
ΥΓ#2 Αν σας βγάλει ο δρόμος σας στο Μύλο, ρίξτε μια ματχιά και στη γκαλερί. Εχει μέχρι 20κάτι Μαιου την έκθεση 9 Dimensions με πινακο-γραφίτια. Συμπαθέστατο
Φωτογραφίες: Νάσος Αβδαρμάνης
4 σχόλια:
Μετά από δύο μέρες απο το εξαιρετικό και ξεσηκωτικό live των ΄Μωρών στη Φωτιά’ στο Μύλο, ήταν η σειρά του Γιάννη Αγγελάκα και των Έπισκέπτων’.
Το επίπεδο του ήχου, η ενορχήστρωση και το δέσιμο των πολυμελών και ταλαντούχων Έπισκεπτών’ υψηλότατο και όχι μόνο για τα ελληνικά μουσικά δεδομένα.
Τα σχόλια του Zpi για τον Αγγελάκα πάντως με βρίσκουν λίγο σύμφωνο. Πάντα μου αρέζε και μου αρέσει πολύ, αλλά να, με απομακρύνει και λίγο η υποψία ότι μάλλον ‘πουλάει και λίγο πρόλογο’. Αλλά και ως ποιητής/στιχουργός μου αρέσει όταν είναι ευθής και ξεκάθαρος όπως π.χ. στο Άιρετικό’.
(Μια που τα λέμε τώρα, στο πολύ καλό κατα τ’ άλλα ‘Σιγά μην κλάψω’, τι την φτιάχνεις την φωλιά στον ουρανό; Στα λόγια τους έτσι δεν καταλήγεις;..)
Τα τραγούδια πάντως στην συναυλία αποδίδονται πολλές φορές καλύτερα και πιο εμπνευσμένα ακόμη και από την στουντιακή τους εκτέλεση.
Ξεχωριστή και αγαπημένη επίσης η παρουσία και του Ντίνου Σαδίκη. Γεγονός όμως είναι ότι η μαγεία των ηλεκτρικών προσωπικών συναυλιών του είναι αξεπέραστη! (Γεια σου ρε Πλιάμπα αρχηγέ!...)
Πολύ ωραία συναυλία όπως και το όλο project των ‘Επισκεπτών’. Προσωπικά όμως ξεχωρίζω λίγο πιο πολύ την συνεργασία του Αγγελάκα με τον Βελιώτη στις ιδαίτερες ‘Ανάσες των Λύκων’.
Αν εξαιρέσουμε το guest, αδερφέ Zpi, τα γραφόμενά σου μου θυμίζουν σε ανησυχητικακό βαθμό την προηγούμενή τους συναυλία (Σάββατο 28 Ιανουαρίου, αν θυμάμαι σωστά) την οποία είχα παρακακολουθήσει. Τα ίδΓια κομμάτΧια του Σαδίκη, τα ίδΓια από Τρύπες. Τόση "κονσέρβα" πΧια ο Αγγελάκας;Για να μην αναφερθώ στο επίσης ημι-κομμάτΧια στιλάκι του, που με είχε ενοχλήσει αρκετά. Ευτυχώς όμως η απόδοση των "Επισκεπτών" και του Σαδίκη είχαν ανεβάσει πολύ τη "βαθμολογία" μου γι' αυτό το λάιβ.
Συγχαρητήρια και για το κείμενο και για τις φωτογραφίες (μάλλον έχετε βαρεθεί να τ' ακούτε, ε;)
Φιλιά πολλά, σε περιμένουμε και στα Μωρά την επόμενη φορά!
Εντάξει υπάρχουν ημιενστάσεις στη συμπεριφορά του Αγγελάκα, αλλά μην τον πετάξουμε και στα αζήτητα στο τέλος.
Δυο συναυλίες σε διάστημα 3.5 μηνών φυσιολογικό είναι να μην υπάρχουν σοβαρές διαφορές στο πρόγραμμα. Θα ανησυχήσω αν παίζουν τα ίδια και από Σεπτέμβριο.
Ολοι οι επισκέπτες είναι ωρείοι αλλά πιο πολύ από όλους θα μου έλειπε ο Σαδίκης. Τον άνθρωπο τον απολαμβάνεις πάνω στη σκηνή. Συμφωνώ με τον αδολφό Νάσο. Καλό θα ήταν να παίξουν τα κομμάτια του στην ηλεκτρονική τους εκδοχή κάποια στιγμή
Στη συναυλία αυτή δεν παραβρέθηκα.
Τόση μιζέρια κι όλα αδιέξοδα όμως δεν το αντέχω, πραγματικά! Προτιμώ κάτι πιο αγωνιστικό!
Διευκρίνηση: Δεν εννοώ να "μου χρυσώνουν το χάπι", αλλά αυτή η δήθεν ειρωνία και η παραίτηση του στυλ "αφού είστε έτσι σας σνομπάρω όλους και πάω στο περιθώριο", προσωπικά, δεν με εκφράζει καθόλου! Κι ούτε μαγκιά το θεωρώ.
Ωστόσο, είχα την τύχη να απολαύσω πραγματικά την...παράσταση του Αγγελάκα με τον Βελιώτη και μάλιστα δις! Κι αν τύχει, θα το ξαναπράξω. Πρόκειται για άλλο πράγμα, εντελώς. Τουλάχιστον από σκηνική και ατμοσφαιρική άποψη. Ωραίο και για τ` αφτιά και για τα μάτια!...
Δημοσίευση σχολίου