Παζ να γράψεις ένα -βλακώδες- ποιηματάρΓιο κόντρα στη ρίμα, πας να εκφράσεις την αγανάχτησή σου για την ομοιοκαταληξία· κυρίως παζ να ειρωνευτείς την αναμενόμενη ρίμα (του στιλ «μαλλιά»-«φιλιά», «χέρι-μαχαίρι» κ.ο.κ.). Και βλέπεις ότι, προκειμένου να σατιρίσεις το φαινόμενο της προβλέψιμης ομοιοκαταληξίας, σου προκύπτει ένα ποίημα με ό,τι ακριβώς καταρΓιέσαι, δηλαδή με τη ρίμα τής πεπατημένης. Να πώς την έπαθα ο ό,τι-κοροϊδεύω-το-λούστηκα:
ΠΟΙΗΜΑ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΚΛΙΣΑΡΙΖΜΕΝΗ ΡΙΜΑ
Το δικό μου το κρεβάτι
Δεν ριμάρει με το μάτι.
Είναι μόνο για ραχάτι
Και καθόλου απ’ αχάτη.
Μήτε τ’ άξιο μου το χέρι
Ομοιοκαταληκτεί με το μαχαίρι.
Η προσωπική μου αλήθΧεια
Απέχει πόρρω απ’ τη συνήθΧεια.
Κι αν μου ’ρθει κάτι να πω,
Αυτό ποσώς θα είναι «σ’ αγαπώ».
Εις στο βουνό ψηλά εκεί,
Δεν ’ναι εκκλησιά ερημική.
Κι όταν σε τραγούδι ακούω το «μένω»,
Περιμένω και το «περιμένω».
Με το ζόρι κάθε χελιδόνι
θα ταιριάζει με παγόνι;
Άι σιχτίρ μ’ αυτήν την ευκόλως προβλέψιμη τη ρίμα,
Πάλι της οποίας πέφτω θύμα!
Αυτό ποσώς θα είναι «σ’ αγαπώ».
Εις στο βουνό ψηλά εκεί,
Δεν ’ναι εκκλησιά ερημική.
Κι όταν σε τραγούδι ακούω το «μένω»,
Περιμένω και το «περιμένω».
Με το ζόρι κάθε χελιδόνι
θα ταιριάζει με παγόνι;
Άι σιχτίρ μ’ αυτήν την ευκόλως προβλέψιμη τη ρίμα,
Πάλι της οποίας πέφτω θύμα!
ΚάπΧοιος να την καταργήσει,
Κι από προσώπου Γής να τηνε ζβήσει.
Κι από προσώπου Γής να τηνε ζβήσει.
Γιάννης Σημαντήρας
8 σχόλια:
Xμ... η ρίμα.
Και με πχιό ρήμα να κάνω ρίμα?
Να καταργήσουμε και τα ρήματα μαζί με την ομγοικαταληκσία? Η ρίμα αταίργιαστη με αυτά μου μγοιάζει.
Ταιργιάζει όμως, στα ουσιαστικά. Αγόργια - ζόργια.
Κορίτσχια - βίτσχια.
Λάθος - πάθος.
Και άλλα τέτχοια ανέμπνευστα.
Ούφ! ούτε σε αυτά μ' αρέσει.
Η ομγοιοκαταληκσία είναι πασέ.
Ζήτω ο ελεύθερος στίχος! (πσεεεεέμα)
Κατρίν.
Χα χα!
Εγώ πάντως με ρίμα δεν μπόρεσα ποτέ να γράψω. Κι όσες φορές το προσπάθησα βρέθηκα να γελάω με τον εαυτό μου και φυσικά το έσκισα κι είπα: "Ωραία, ας σοβαρευτούμε τώρα."
Γενικά, η ρίμα είναι σα να κοροϊδεύει τον εαυτό της, για να μην πω και ολόκληρο το ποίημα.
Πάντως, η δικιά σου μου αρέσει Σημάν, γιατί αν όντως αυτό που μόλις είπα έχει μια δόση αλήθειας, τότε η ρίμα σου πετυχαίνει τον σκοπό της!
Πες κι άλλα, κι άλλα...
Φένια
Α!
Κι αυτό το..."Ριμαδγιό"!...
Άπαιχτο είναι! Άπαιχτο!
Κακάσχημο.
Ακριβώς όπως το είπε ο μισαδερφός Έιντζελ. Κακάσχημο, τρισάθλιο και αξιοθρήνητο. (Στην Αδαμαντικακή, ε;) Όπως και οι πρόσφατες προσπάθΧειεΖ μου να γράψω κι εγώ με ρίμα... (Στην κυρΓιολεξία). Κακαταλήγω σε μΓια κακατάσταση ανάλογη με αυτή που περιγράφει η Φένια μας. Μεταξύ μας όμως τώρα, πολλές φορές και η υπέρμετρη, αμετακίνητη πίστη ορισμένων στον λεγόμενο "ελεύθερο" στίχο -κάτι σαν τις ελεύθερες σχέσεις πρέπει να είναι αυτό- και τη "μοντέρνα" π-οίηση κακαταντούν χειρότερες και πΧιο γελοίες και από τις πΧιο προβλέψιμες ρίμες...
Υ.Γ.: "Το άξιο μου χέρι", τι μετριοφροσύνη, στ' αλήθΧεια...
Υ.Γ.2: Αυτό το "αλήθΧεια - συνήθΧεια" είναι το σκοτωτικότερο, το εμετικότερο απ' όλα... Το "φοράνε" ως και κάτι έντεχνοι, τύπου Λιδάκης (μπρρρρ)!
Τί είναι η ρίμα?Μήπωζ εννοείτε το θηλυκοποιημένο ρήμα γραμμένο εκσεπίτηδεζ λάθοζ?Κάτι τέτχοια δε γράφετε προζ εφαρμογή στο κατασταλτικό σαζ?Δγιαφορετικά νομίζω ότι η Ρίμα είναι μια θελκτική κοπέλα που έχει και που θα συνεχίσει να σαγηνεύει όσους καταπχιάνονται με την ποίηση.Η ποίηση όμως δε χρειάζεται πίεση.Αν δε βγαίνει η ρημάδα η Ρίμα,ούτε μια βολτίτσα βρε αδερφέ,άστην να αράξει σπιτάκι της.Μη την κουράζεις.Η Ρίμα έρχεται μόνη της,απρόσκλητη.Γι' αυτό μη ταράζεστε Yanni.Έρχεται και..παρέρχεται.
db
... και 10 φαινομενικά άσχετες λέξεις μαζί να είναι, αν βρεθούν (ή αν ακουστούν από το) στο στόμα του τρισχαριτωμένου διαόλου (John S. (υπέροχο το προσωπικό σας blog!)) που κρύβεται στα κολαστήρια της Αγγελάκης (στο δεύτερο όροφο προβάρουν τα τραγούδια τους οι (τις περισσότερες φορές ο Θεός να τους κάΜνει)καλλιτέχνες και στον τρίτο (φήμες λένε) αυτός) θα συγκινήσουν τον καθένα...
Δημοσίευση σχολίου