Juliette conquers Thessaloniki

κείμενο: Γιάννης Γ. Σημαντήρας φωτογραφίες, τεχνική επιμέλεια: Νάσος Αβδαρμάνης έξτρα φωτογραφίες: Αδαμαντική Φωτογραφική Ένωσις (Φένια Γκουντούλα, Zpi, Δανάη Μενεξιάδη)

Μια κατάμεστη Αποθήκη τού ΜΥΛΟΥ, όχι σε σημείο ασφυξίας, αλλά οπωζδήποτε φουλαριστή και πίτα τιγκαριζμένη, ειδικά όμως στις μπροστινές σειρές, δημιουργήθηκε σιγά-σιγά το αδΓιαχώρητο, περιμένει την Juliette και τους Licks. Το τάγμα των -ωσεπιτοπλείστον ένθερμων- μπροστινών προσήλθε συνειδητά· δηλαδή γνωρίζοντας τα πεπραγμένα τού γκρουπ, και αναμένοντας εξύψωση των ψυχών και των σαρκίων τους. Οι αποπίσω, μετά συγχωρήσεως, αλλά πώζ να τους πω τους πισινούς, δεν νογάν και πολλά. Στέκουν ημιαδΓιάφοροι, τουλάχιστον από όσο μπορώ να καταλάβω εγώ που περιφέρομαι στο μέτωπο του πολέμου (frontest row). Ίσως οι πισινοί ασούμε να νομίζουν ότι η Juliette θα παίζει Cape Fear ή Natural Born Killers. Πρόκειται για τους προσκλησάκηδες του Φεστιβάλ; Ναι, εικάζουμε, αλλά στο κάτω-κάτω, δεν μας πήραν και τη μπουκΧιά από το στόμα, έτσι; Δεν άντεξε, πάντως, η Juliette και κάπΧοια στιγμή τους την ημι-είπε, όπως αποκαλύπτει το βιντεοειδές που είχε την προνοητικόητα να τραβήξξξει ο Νάσος. Όσο για τους Πα.Οι.ΔΓια.στικούς, έχουμε καταλάβει τις μπροστινές των μπροστινών θέσεων. Σχεδόν απαρτία έχει η Παγκόζμια ΟικογένΙα ΔΓιαμαντΓιών απόψε. Κρίνω ότι δεν έχει σημασία να κατονομάσω και να δαχτυλοδείξω πΧοια και πΧοιος παρέστη. Ωστόσο, όστις αδαμαντιστής παρέστη παρέστη μπροστά και ενεργά. Fuckin ενεργότατα.

outside the cage Kαι πέφτουν οι πρώτες ριπές από σκηνής! Aπούσης τής Juliette, οι Licks έχoυν λάβει θέσεις πάνω στο stage τής Αποθήκης, και βαράνε τις πρώτες νότες τού ‘Ιnside Τhe Cage’ (τελευταίου στη σειρά στο ‘Four on the Floor’). Νάσο, χώσε, λεβέντη μου, στο σημείο αυτό, το πειστήρΓιο του playlist, ώστε να βουλώσουμε τα στόματα τυχόν άπιστων Θωμάδων-απόντων.

Thanks, Νasos. Οσονούπω, βγαίνει από το κλουβί της η Juli, και πΧιάνει να τραγουδά. «Η πουτανίτσα!», λέω μέσα μου, «με δΓιέψευσε, εγώ ποντάριζα ότι θα άρχιζε με το ‘Killer’, κι αυτή έχει στήσει άλλο πρόγραμμα. Πώς τολμάει και πράττει του κεφαλιού της;». Κατάμαυρα κολανοειδή, με μαύρες ψηλοτάκουνεζ μπότες και λευκές επιγονατίδες. Mια αλόγα, ένα μαύρο άτι, μια φοράδα, που καλπάζει και φρουμάζει και σταματημό δεν έχει. Φτερό στο κεφάλι της, κι αυτό είναι γεγονός, μιλάμε για μια παιδαρίνα που παίρνει τη ζωή της αλλιώς. Σύντομα, το φτερό το παίρνει ο άνεμος, χοντρές στάλες ιδρώτα την πλημμυρίζουν, και η Julie δείχνει –δώσε, Σίμο, το ντοκουμέντο!- να πώς:

killer live Για να αφήσουμε τις μπουρδίτσες καταμέρος, η Juliette σκοτώνει! Γεμάτη ενέργεια, και με τους Λιξ να ξυρίζουν και να σπέρνουν ολούθε μεταλλικά και πάνκικα ριφ, θα χτυπηθεί στο πάτωμα. Θα τσιρίζει, θα ουρλιάζει και θα βρυχάται, λέαινα που της πήραν τα παιδΓιά. Κι αν δεν είχε οργαζμό εκείνο το βράδυ, δεν υπάρχει αμφιβολία: η Juliette Lewis παίζει σαν να γαμάει. Όχι «σαν να γαμιέται». Σαν να γαμάει. ΠΧοιος ξέρει πόσες ανάποδες θα μοίραζε στον Μπραντ Πιτ πάνω στο σαρκικό ζμίξιμό τους, και ο άνθρωπος τα ’φτυσε. Όχι, όλα τα αντράκΧια δεν μπορούν να κοντράρουν την Τζούλι στα ίσα. Τουλάχιστον στο σανίδι. Εκμηδένισε πολλούς σερνικούς κακιτέχνες εκείνο το βράδυ η δικιά σου, δικέ μου! Μόνο ο Αλέκος Γκούλαγκ θα μπορούσε να πάρει το μικρόφωνο μετά από αυτήν. Κι αυτουνού τα γόνατα, υποπτεύομαι, θα έτρεμαν. Έχουμε παρακολουθήσει πολλές συναυλίες στην Αποθήκη, και εν γένει στη Σαλόνικα. Μια αξέχαστη, στο ίδΓιο πάλκο: η εμφάνιση των Gutterball. Παρά το συναισθηματικό δέσιμο με τους Wynn&ΣΙΑ, παρά το ότι είχαμε τότε γίνει όλοι (θεατές και παίχτες) ένα κουβάρι στη σκηνή, βάζω την Τζουλιέτ και τους Λιξ στην κορωνίδα των λάηβ, τα οποία έχουν τελεστεί στην Αποθήκη. Οι πιτσιρικάδες που το έζησαν, αν δεν έσπευσαν τις επόμενες μέρες να αγοράσουν κιθάρες και τύμπανα, για να προχωρήσουν στην ίδρυση του δικού τους γκρουπ, τότε κάτι πάει στραβά με τα μυαλά τους. Νάσο, αγόρι μου, σφύρα δύο βίντεα, για να μπούμε στο νόημα, λεβέντη μου. Φφφ,.. φίίίου! Α, Νάσο, πέτα κι ακόμα ένα, που να δείχνει πώς πρέπει να λέγεται το thank you στα ελλίνικος. Εfkάristo, Νassos, you are nothing less than great. Az alwayz.

sportsNroll Oριζμένοι δεν δύνανται να χωνέψουν ότι ένα γαμημένο ‘Nroll’ κάνει τη δΓιαφορά. Χρόνια τώρα, τα ‘δΓιαμάντΓια’ για αυτό το ‘Nroll’ αγωνίζονται. Για το Nroll, το οποίο μεταμορφώνει το rock σε rockNroll. Η Τζούλι ανήκει στη Λέσχη των εκλεχτών, που βάζουν το ενρόλ στο ροκενρόλ. Μόνο που η Τζ. το προχώρησε: έκανε το rockandroll sportsNroll. Το δρώμενο είχε σαφείς αθλητικές πτυχές, όπως ολοφάνερες στάθηκαν και οι χορευτικές παράμετροι του όλου show. H παράσταση που ξεδιπλωνόταν μπροστά στα μάτΧια και τα αφτΧιά μας, ήταν πέρα για πέρα θεατρική. Broadwayικού χαραχτήρος ενίοτε…

lifechanger and lifecharger Έτσι ντοπαριζμένη για ζωή (ή μήπως ντοπαριζμένη από ζωή;) που παίζει η Juliette, σαλπίζει πόλεμο στιζ μπροστινές σειρές. Πέφτουμε στη μάχη. Πέφτει κι αυτή. Πάνω μας. Βουτάει. Stagediver και crowdsurfer. Μπράβο, ρε Νάσο, με εννόησες. Καλά που απαθανάτισες το ενσταντανέ, Νάσο! Αντί να πασπατεύεις, όπως οι άλλοι, εσύ -γνήσΧιος επαγγελματίας τΉς φακού- αποτύπωνες ψηφΧιακή ιστορία. Ο ξανθόψειρας ο bodyguard πανταχού παρών, σκιά της ο κερατάς, μην και του την φάμε, ε; 'Ασε, ρε χάνε, λίγο το κορίτσι να το χαρούμε. Πότε θα το ξαναδούμε; Πότε θα το ξαναψηλαφήσουμε; Ο ιδρώτας τής Juliette κολλάει με τον δικό μας ιδρώτα. Την ανεβάζουμε στα χέρΓια μας, Αυτήν που μας ανεβάζει στα ουράνια. Ελάχιστη ανταμοιβή για μια ύψιστη κάθαρση. Μια σφιχτοδεμένη ομάδα είναι οι Licks, και μια ιέρΓεια η Τζούλι. H τελείωσή μας θα έρθει με τα φινάλε και τα ανκόρ (τα οποία οι Licks εκτελούν γυμνόστηθοι και η Τζούλι nearly topless), αλλά όλοι φεύγουμε καυλωμένοι και για άλλο. Η λαίμαργη για έρωτα και για ζωή (ένα και το αυτό) Juliette έχει αποσυρθεί στα καμαρίνια της Αποθήκης. Οριστικά. Αφού πρόλαβε και μας άλλαξε δΓια παντός (πολλών από μας) τις ζωές. Αφού πρόλαβε και μας γέμισε με ζωή. Lifechanger and lifecharger, too. Μετά από το λάηβ τής J., έγινα άλλος άνθρωπος. Δεν θέλω να φεύγω από το στούντΓιο με στεγνή φανέλα. Δεν θέλω να φεύγω από το στούντΓιο μετά από την εκπομπή, αν δεν πονάω ολόκληρος. Ακόμα δεν το καταφέρνω όπως ακριβώς το θέλω και το οραματίζομαι. Έχω, όμως, πάντα μες στο κεφάλι μου εν ώρα εκπομπής την Juliette εν ΜΥΛΩ, εκείνο το αξέχαστο Σάββατο και 25. Ίσως κάποτε να τηζ μοιάσω.

so amazing Παίρνοντας την άγουσα για το σπίτι μούσκεμα στον ιδρώτα, συλλογιέμαι ότι της χρωστώ. Όπως χρωστώ και στον Κωνσταντίνο Καρνάζη, του οποίου το βιβλίο ‘Υπερμαραθωνοδρόμος’ με όπλισε με χοντρά πακέτα κουράγιου. Όπως χρωστώ και σε έναν άντρα πορνοηθοπΧοιό, που ούτε το όνομά του δεν ξέρω, και είδα στο Δίχτυο κάτι βιντεάκΧια του, στα οποία έπαιζε με λύσσα! Με μανία! Eπικίνδυνα κακός ειζ βάρος των θηλυκών παρτνέρ του, έπαιζε σαν να γευόταν γυναίκες για στερνή φορά. Δεινοπαθούσαν οι κυρίες, εξαιτίας του. Για να καταλάβουμε το ποι-όν τού βλακός, μια καημενούλα την ρωτάει, αφού της έχει ημικαταστρέψει το λαρύγγι με το μόρΓιο του: “― Do you like it, bitch?”. Kι εκείνη κλαίγοντας με λυγμούς: “― No, I don’t like it!”

Ο ανώνυμος πορνοστάρ, η έμβια υπερμηχανή Κωνσταντίνος Καρνάζης και η Juliette Lewis κάνουν την παράστασή τους ζωή. Δεν παί-ζουν. Ζουν. Ζουν αυτό που παίζουν. ΕνθουσΧιαζμό και ένταση έχουν πολλοί showbusinessίστες. ΤέτΧοια ταύτιση με το πάθος τους ελαχιστότατοι.

Natural Born Τζίφρες

φωτό: ΓΣ

«— Σιγά, καλέι, μόνο δΓυο χέρΓια έχω η καψερή... τσιλ άουτ λιρλ μπιτ, όλοι θα πάρετε.»

ή αλλιώς:

Tην αυτή μας και την υπογραφή μας προσέχουμε πού την βάζουμε.

Ο σκατοπαπαρομαλακοΕγγλέζος μην την χάσει από τα αλλήθωρά του∙ εκεί, μπάστακας...

τι κοιτά, ρε βλαμμένε, με βλέμμα ημιμέθυσου, ξύνοντας το γκαβό σου;

Juliette: some out-takes and extras

κείμενο και φωτογραφίες: Γιάννης Σημαντήρας

Χμ, σαν να μην ξεμπερδεύουμε εύκολα με την πρόσφατη περασΧιά τής περιλάλητης Julick από τη Θεσσαλονίκη:
Στο παρόν post, postάρονται δΓυο φωτογραφίες από τη συνέντευξη Τύπου τής Julie και των Licks στο Λιμάνι, στην Αποθήκη Γ(-τα, δεν δούλευαν τα ηχητικά συστήματά τους!), στο πλαίσΧιο των εκδηλώσεων τού Φεστιβάλ Κινηματογράφου.

μη χειρονομείς, ju. μας πείθεις.
[ από τηλεοπτική συνέντευξη αμέσωζ μετά τη συνέντευξη τύπου και υπογραμμού ]

Οι φωτογραφίες δΓιανθίζονται (δΓιανθίζομαι, λουλουδΓιαστό ρήμα αθάνατο και πάντα πρόθυμο να εξυπηρετήσει γραφΧιάδες που βΓιάζονται και αποφεύγουν το εμπλουτίζομαι και το -μπλιαχ- γαρνίρομαι, τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσα να είχα γράψει και ραίνονται αντί τού δΓιανθίζονται, κλείνει η παρένθεση) με δΓιάφορα λογάκια, πάντα για την πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών τού ιντερνετικού μαγκαζίνου τούτου. Το οποίο σκόραρε ρεκόρ-επισκεψιμόητας-από-καταβολής-του, χτες Τρίτη28Νοε06: 98 χιτς. 98 γιουνίκς. Α, ρε Τζουλιέτ, το μπλογκ μας σου χρωστά χάρη.

άφωνα μικρόφωνα
Όχι, δεν αστΧειευόμαστε ειζ βάρος των Φεστιβαλικών: Η Τζουλιέτ δεν άκουγε από τα ακουστικά της, και σύντομα αναγκάστηκε να απαλλαγεί από αυτά. Στην πορεία, άρχισαν οι μικροφωνιζμοί, ευπρόζδεχτοι από τυχόν παρόντες οπαδούς των Jesus Mary Chain στην αίθουσα, υποθέτω. Μικρόφωνο σε όσους υπέβαλαν ερωτήσεις στη lovely lady μας ερχόταν καθυστερημένα, αλλά ερχόταν (για να μην παραθέτω μόνο τα λάθη, να αναφέρω και τη θετική πλευρά). Οι τσουχτεροί θα μιλούσαν για ημιγελοιόητες και απροετοιμασΧιές. Εγώ κρυφογέλασα και είπα: ελληνιζμοί και δη νεοελληνιζμοί.

παρότι το αύρα δεν έβαλε φράγκο για το gig των ju-licks στην αποθήκη (του μύλου)...
[ εδώ, πάντως είμαστε στην αποθήκη τού λιμανιού ]

to party or not to party
Λίγο μετά τη συνέντευξη Τύπου στη ΛιμανοΑποθήκη, ανταλλάξαμε δΓυο στα όρθΧια κουβεντούλες με τον Ed Davis (ντράμερ των Licks, δεν μοιάζει με τον Dave Grohl στο πρόσωπο;) και τον Κemble Waters (έναν από τους κιθαρίστες τού γκρουπ). Πολύ ευγενικοί και προσηνείς και οι δΓυο. Χάρηκαν που η Πα.Οι.ΔΓια. έχει αγκαλιάσει τουζ Λιξ, και επενδύει πάνω τους (ραδΓιοφωνικό και φυσικό) χρόνο. Χαμηλών τόνων ο Ed. Ίσως και μαζεμένος, συνεσταλμένος. ΠΧιο αυθόρμητος και χαμογελαστός ο Kemble. Έτσι τους ψυχανέλυσα τελοσπά. Και τι μου λένε οι παίδαροι (όχι στα ελλίνικος, βεβαίως!); «Τι να παίξουμε απόψε στο λάηβ; Μήπως πρέπει να παίξουμε λίγο πΧιο μαλακά, επειδή θα υπάρχει μια ευρύτερη γκάμα ακροατηρίου; Τι λάηβ θα είναι αυτό; Θα είναι μισοί από το Φεστιβάλ, και μισοί που μας ξέρουν;» «Εμείς περιμένουμε να βαρέσετε άγρια», τους απαντώ, «αδημονούμε να ζήσουμε το πάρτι σας!», κάπΧοιος τους φωνάζει για το φωτογραφικό σέσΧιον πίσω, έξω, δίπλα από τη θάλασσα, στο Λιμάνι, ανταλλάσσουμε χαιρετούρες και χαμόγελα, και οι παίχτες παίρνουν την άγουσα για να τους απαθανατίσει Η φωτογραφική φακός. Να πώς τους τσάκωσε η φακός, χάρη στον m.hulot: http://mhulotsnothingdays.blogspot.com/2006/11/blog-post_26.html.

coffee is the drug (?)
Βέβαια, δεν το έλεγε έτσι ο Μπράιαν Φέρρης, μακρινός εξάδελφος του Κώστα Φέρρη, του γνωστού σκηνοθέτη. (Παντού υπάρχει μια σινεφίλ δΓιασύνεδεση ασούμε, ε;). Εκείνος (ο Μπράιαν Φέρρης), τραγουδούσε: ‘Love is the drug’. Aλλά μάλλον δεν θα είχε υπόψιν του τον m.hulot. O συνάδελφος μπλογκεράς, σε σχόλιό του στο μπλογκ μας, για τον οποίο και τον ευχαριστούμε πολύ, διηγείται ενδιαφέροντα παραλειπόμενα, σχετικά με το …φαρμάκωμα της J. Η προσωπική κρίση και δΓιαίσθησή μου, πάντως, είναι ότι η Juliette ΔΕΝ καταναλώνει αυτό που στην Ελλάδα έχει επικρατήσει να λέμε ναρκωτικά. Στη συνέντευξη χΤύπου, δεν έπινε παρά νεράκι. Το ίδΓιο και πάνω στο σανίδι, εν ώρα δράσης. Και την έχω για αρκούντως έξυπνη, ώστε να καταλάβει ότι τα λεγόμενα ναρκωτικά και η χρήση τους συνιστούν παράγοντα δΓιάλυσης ενός γκρουπ. Και αρκούντως φιλόδοξη, για να θέλει να κρατήσει το γκρουπ της ενωμένο, ώστε να σκοράρει επιτυχίες, όχι ναρκωτικά. Εν ολίγοις, με πείθει όταν δΓιατυμπανίζει δώθε-κείθε στα μίντΓια ότι παραμένει χρόνιαααα καθαρή από ντραγκς. Τα ναρκωτικά, ξέρει άριστα η Τζούλι, είναι για να τα πάρεις. Όχι για να τα παίρνεις. Δηλαδή: αληθεύει πιθανότατα η δήλωσή της στους τύπους τού Τύπου τού περΓιοδικού (του δΓιεθνούς): ότι αναγκαία και ικανή συνθήκη για προσληφτεί κάπΧοιος στους Λιξ, αποτελεί το να μην πράττει drugs. Ωστόσο, ας τσεκάρουμε με τη δέουσα προσοχή τη μαρτυρία τού m.hulot. Ίσως μερικά κορίτσΧια να μαστουρώνουν με νεσκαφέ, πού ξέρεις; Και –όπΧοιος θέλει το πιστεύει- εγώ κάποτε είχα πάει στΗ νοσοκομείο, από μια ημικρίση (μπορεί και κατά φαντασίαν) από νεσκαφέ! ΟD!

να συνεχιστεί ή να το κόψουμε εδώ δΓια παντός;

cape fearLESS: Juliette Lee-MAN-ewis

Σάββατο, 25 Νοεμβρίου 2006, λίγο περαζμένες δώδεκα το μεσημέρι, τα βήματά μου με οδηγούν (να δώσω και μια κάπΧοια πXοιητικόητα στο κείμενο, μην τα ισοπεδώνουμε όλα) στο Λιμάνι στην Αποθήκη Γ, στη Θεσσαλονίκη. Όπου θα δοθεί συνέντευξη Τύπου τής Juliette Lewis και των Licks, στο πλαίσΧιο (ή στα πλαίσ-ι-α, για τους πλεονέχτες, που συν τοις άλλοις, αποφεύγουν και το Χ). Η Juliette και οι Licks δεν αργούν να λάβουν θέση στο λεγόμενο πάνελ. Όλοι τους έχουν νααα κάτι χαμόγελα, άρα είναι χαρούμενοι. Πρόθυμοι. Φιλικοί. Προσεγγίσιμοι ας υποθέσομε.

φωτό: ΓΣ, πωτό: νερό (ΑΥΡΑ, 330ml)

Ειδικά η Juliette, γνώστρια και δεινή παίχτρια ΚΑΙ του επικοινωνιακού παιχνιδΓιού, αγόγγυστα θα υπομείνει όλα τα προς δΓιεκπεραίωσιν, ερωτήσεις, ειδικές τηλεοπτικές συνεντεύξεις για την ΕΡΤ∙ ποζαρίζματα για όλους, ερασιτέχνες και φριλάνσερ φωτογράφους∙ ποζαρίζματα για το αρχείο τού Φεστιβάλ∙ υπογραψίματα αυτογράφων και όλα τα ρέστα και τα συμπαρομαρτούντα. Ασούμε. Την Πα.Οι.ΔΓια. εκπροσώπησε η ημιβλακειόηζ (=ημιβλακειότης) μου, η οποία τής απηύθυνε και ένα από τα ελαχιστότατα ερωτήΓματα (δΓιότι, για να ρωτήσεις, πρέπει να γνωρίζεις κάτι για αυτόν τον οποίο θα ρωτήσεις, και οι περισσότεροι εκειμέσα, δεν ήταν και πολύ προπονημένοι γνωστικά, σε σχέση με τα μουσικά κατορθώματα τής Julie, για να το πω κομψά, και για να μην γίνω έξτρα κακός και δηχτικός...).

ΓΣ: — Ηey, Juliette. I’m John.
JL: — Okay.
ΓΣ: — Ι’m excited to meet you here. I’m one of your MySpace friends.
JL: — Ha, ha, ha... (ξεραίνεται στα γέλια, σαν να της καθαρίζουνε αβγά∙ μα τόσο αστεία τής το είπα;)
ΓΣ: — How has your atittude towards people changed, since you started playing rockNroll? How has rockNroll changed you as a personality?
JL: — I don’t know; it made me more ...fearless. And I always had this insight, and then, by ... (μου λείπει η λέξη, δεν βγάζω τι έγραψε ο κασετοφωνάκηζ μου) dreams, it made me more hungry, more fearless, more filled with lust (μάλλον), coz I get to connect with people in such an intimate way. But I really like it!
ΓΣ: — Thanx a lot. See you at the show.
JL: — Yeah, you better come! (γεμάτη ενθουσΧιαζμό! και πώζ να μην είναι, όταν την είχαν φλομώσει οι σινεφίλ με κινηματογραφικά θέματα, την ώρα που η ίδΓια έχει το μυαλό της στο ροκενρολίζειν;)
ΓΣ: — Sure, I will. Have a nice show!

Γιάννης Σημαντήρας

julimanicks 25νοε06, φωτό: ΓΣ

O NAΣΟΣ ΑΒΔΑΡΜΑΝΗΣ, ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ, ΕΒΓΑΛΕ ΓΑΜΩ ΤΙΣ ΦΩΤΟ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΑ ΒΙΝΤΕΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΗΒ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΠΟΘΗΚΗ. ΕΝΔΕΙΧΤΙΚΑ, ΠΑΡΑΤΙΘΕΤΑΙ ΜΙΑ ΠΟΖΑ, ΣΤΟ ΑΜΕΣΟΣ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΩΣΤ. ΜΟΛΙΣ ΑΞΧΙΩΘΩ ΚΑΙ ΓΡΑΨΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΓΚΙΓΚ, Ο ΝΑΣΟΖ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΤΟ ΓΑΡΝΙΡΕΙ (βλαμμένο ρήμα) ΜΕ ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΑ

Με ρέγουλα, μην τρελαινόμαστε, να έχουμε να κάνουμε κάτι τις επόμενες ημέρες.

ΓΣ

Fuck Romeo! Juliette was here: Juliette and the Licks, Saturday-Nov25, MYLOS Apothiki, Thessaloniki, Greece

(Juliette: Mαλακία έκανα που δεν πήρα τα αθλητικά μου μαζί μου! Αυτές οι ψηλοτάκουνες μπότες με πέθαναν! Να ρωτήσω καμιά κυρία από το ακροατήρΓιο μήπως φοράει τίποτα σταράκια στο νούμερό μου;)

τα ιερά λάφυρα της σθεναρής μάχης: το playlicks και η μπαγκέτα. το χαρτί φυλάσσεται σε ειδική θυρίδα τραπέζης, και ανήκει στον ΓΣ. το ματσούκι το άρπαξε η φένια. αζ μας πει η ίδΓια πού το φυλάσσει (χαζή είναι να το μαρτυρήσει;)

stay connected: more to come, soon.

< μέχρι να δεήσω να ποστάρω καμιά αράδα, τσεκάρετε παρακαλώ την μπλόγκα τού Νάσου Α-β-γ-δ-αρμάνη: nasosa.blogspot.com >

Nάσο, πόσταρε, χρυσό μου παιδί, και το αυτόγραφο... 'Αντε, να σε χαιρόμαστε, καμάρι μου...

Νάσος Α-β-Γ-δ και λοιπά: Ε, μα αν είναι να με χαιρόσαστε και να μου απευθύνεστε με τέτΧοια γλυκά και τόσο τρυφερά λογάκια που με πράττουν αυτοστιγμεί να κοκκινίζω (αν και μάλλον ορθότερα θα ήταν αν έλεγα να πορτοκαλίζω...), τότες να σπεύσω!

Ορίστε λοιπόν η αυτογράφα:

Και αφού τα λόγια σου ήταν τόσο μα τόόόόσο τρυφερά και με πΧιάνεις στΗν φιλότιμο, να ποστάρω και την φώτο της Φένιας Γκουντούλα που τεκμηριώνει την ιστορική συνάντηση με την Juliette έξω από τΗν Μύλο, κατά την οποία υπόγραψε τΗν σιντή σου. Έπειταf ακολουθεί η απομαγνητοφωνήση που έπραξα της εκτενής κουβέντας σας.

ΓΣ: -Juliettάκι!..
JL:-?..
ΓΣ:-Juliettάκι μου, ο John είμαι!
JL:-Okey.
ΓΣ:-Τι οkey Juliettάρα μου; Ο John σου λέω είμαι, δεν με θυμάσαι;
JL:-...
ΓΣ:-O John βρε Juliette μου, δε με θυμάσαι; Που σου 'πραξα ‘χτές ερώτηση στην συνέντευξη τύπου...
JL:-...
ΓΣ:-Την ερώτηση για το πως άλλαξε το ροκ ’εν ρολ την προσωπικότητά σου...
JL:-?..
ΓΣ:-Να, πάτα πάνω στην λέξη ερώτηση για να θυμηθείς.
JL:-...
ΓΣ:-Χμ... I’m one of your MySpace friends.
JL: -Ha, ha, ha...
ΓΣ:-(Άντε πάλι...) Καλό έ; Θα μου υπογράψεις το νέο σου cd;
JL:-Okey.
ΓΣ:-Τερτουλιάνε τράβα, τράβα το!..

Τι να σου πω, Νάσε μου, δεν ήξερα ότι είχαμε και παπαράτσι (τη Φένια). Aλλιώς, θα είχα βάλει (αν μύτη άλλο), τα καλά μου. Δεν σχολιάζω τα κοκκινάδΓια σου. Θα πω μόνον ότι ο δΓιάλογος που παραθέτεις, είναι πέρα για πέρα... α(βγδ)ληθινός. Για να κόψω τη μαλακία τώρα (σοβαρεύω): ο χοντροπαπάρας αποπίσω της στο φωτό τής Φένιας Gudul (από το ‘Zumbul’ των Kultur Shock), μάνατζέρ της ή κάτι παρεμφερές, όλο αγριάδα και αυστηρόητα πουλούσε ο σκατομαλάκας, ο αχώνευτος. Βρετανός, εικάζω. Τι περιμένεις;

Και γιατί η Juliette δείχνει τόσο τρομαγμένη, καθώς την προσεγγίζω στη φωτό, έξω από την είσοδο τήζ ΜΥΛΟΥ; Πάντως, εγώ με θυμάμαι να της λέω, στο ενσταντανέ, που κρέμασες στην μπλόγκα μας: You should come back, Juliette, και εκείνη να απαντάει: We will come back.

Ωραία έκπληξη, αδερφέ. Thanks και σε σένα, και στην Gudul. Kαι εις κατώτερα.

<ΠΧοια κυρία εικονίζεται πίσω μου;>

<Λαμπρά. Έξοχα. Το κάναμε το paoidgia.blogspot.com επιφάνεια εργασίας. Ακόμα δεν γράψαμε ολοκληρωμένη ανταπόκριση, και βγάλαμε στη φόρα ένα σωρό παραλειπόμενα... και σημειώσεις επί σημειώσεων... ΠαραδημΙοσΧιογραφία, δικέ μου.>

φωτά: Νάσος Αβδαρμάνης (το φωτό, τα φωτά), Σίμος Καραγαβριηλίδης (simeon@thetruth.com), Φένια Γκουντούλα (ή σκέτο Goudoul).

γραφτά (μένουν): Γιάννης Σημαντήρας, Νάσος Α-β-Γ-δουλιάνης.

Juliette for free!

Τρεις μονές δωρεάν προσκλήσεις για την Juliette στον ΜΥΛΟ το Σάββατο.

Θα χαρίσουμε σήμερα.

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα.

Στον 9,58 τής ΕΡΤ3.

Μέσω SMS (958-κενό-μήνυμα-αποστολή στο 4160).

Mε ερώτηση και με κλήρωση.

Δεν λέω τίποτα άλλο.

Τα υπόλοιπα ον έαρ.

Smash and Grab!

ΓΣ

Monika @ Residents

Monika @ Residents 19/11/06
Extra Video [Stereo Nova by Apostolis]

non linear views {13.11.06}

Mouxlaloulouda's View

Τέσσερις ώρες θαυμάζαμε τους μουσικούς ήχους πέντε συγκροτημάτων, έστω και αν δύο από αυτά αποτελούνταν από ένα μόνο άτομο. Ηθικό δίδαγμα; Η ελληνική εναλλακτική σκηνή όχι μόνο υπάρχει αλλά είναι εξίσου συναρπαστική με αντίστοιχες του εξωτερικού. Ανακαλύψτε την! Συχνά πυκνά εμφανίζεται. Πληροφορίες; Στους κατά τόπους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Μην το πάρετε τοις μετρητοίς. Αστειεύομαι. Οι περισσότεροι εξάλλου αγνοούν τι σημαίνει ελευθερία στην επιλογή τραγουδιών!

Λίγα λεπτά με τις 22:00 στη σκηνή του Ξυλουργείου βρισκόταν καθισμένος μπροστά από την οθόνη του laptop του ο King of complaints και μας προσκαλούσε να εξερευνήσουμε τον εσωτερικό μας κόσμπ. Ήχοι που σε έσπρωχναν στο σκοτάδι, που σε οδηγούσαν σε αέναα ανελέητα κυνηγητά, σε λαβυρίνθους που πίσω από κάθε επιλογή κρυβόταν αδιέξοδα, σε γρίφους που όσο κοντά και αν έφτανες στη λύση τους τόσο απομακρυνόσουν, σε μέρη που αναζητούσες απεγνωσμένα κάτι να συμβεί, ... Στο τέλος κάποιοι συνάντησαν αυτό που προσδοκούσαν, κάποιοι άλλοι όχι. Ίσως το περιβάλλον που είχαν φανταστεί (ο κάθε ένας κάτι ξεχωριστό, κάτι προσωπικά ιδιαίτερο) να ήταν υπερβολικά αφιλόξενο, ίσως να μην μπήκαν καν στον κόπο...

Συνέχεια με τους Eventless plot και με πιο προσβάσιμες συνθέσεις. Πιάνο (ενίοτε και μελόντικα), κιθάρα, laptop. Ορχηστρικά θέματα, μελωδικά σημεία, παράλληλη προβολή εικόνων, scratches, ηρεμία πριν αντικρύσεις την ένταση. Αρκετά γοητευτικό αποτέλεσμα. Θα έγραφα ότι η μουσική τους μου θύμισε το Ba ba ti ki di do των Sigur Ros και τα ηλεκτρονικά μέρη των 65daysofstatic (χωρίς ποτέ να συμμετέχουν οι ηχηρές κιθάρες και τα drums) αλλά κινδυνεύω να εκτεθώ ανεπανόρθωτα. Τελικά δεν τα καταφέρνω στις περιγραφές!

Σειρά του Nights like astronauts. Ζωντανά ηχογραφημένες αλλά και προηχογραφημένες λούπες κρατούσαν το ρυθμό σε όλη τη διάρκεια του set του. Με αρκετά όργανα μαζί του (από φλάουτο μέχρι μπουζούκι) και ήχους από αντικείμενα που βρίσκονταν μπροστά του (ξυλάκια, percussion, ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι από αυτά που πουλάν πλανόδιοι,...) παρουσίασε κάτι που θα το ζήλευε ο Kieran Hebden (Four Tet)! Και αυτό αποτελεί σίγουρα όμορφο κομπλιμέντο.

2l8. Εδώ τα λόγια περιττεύουν. Αυτή τη φορά τον Κώστα Βοζίκη συνόδευαν οι Βάσω Ζήσου (τσέλο) και Μαρία Λ. Ακουστικές εκτελέσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στερήθηκαν έντασης, αλλά και πάθους των "Angel cries", "Theremin", "Kind criminal (part one)" και ακόμα δύο ακυκλοφόρητων τραγουδιών (πολύ πιθανόν το ένα από αυτά να ήταν το "When climbing rivers, swim in the mountains" το οποίο περιλαμβάνεται στη συλλογή 'Non linear views'. Ήχος κοντά σε εκείνο των Xiu Xiu και των Liars! Με τη φωνή και τον τρόπο που τη χρησιμοποιεί να παραπέμπει σε εκείνη του Conor Oberst των Bright eyes. Η δημιουργικότητα έρεε σε αφθονία. Πρέπει να διαθέτει δεκάδες συνθέσεις που περιμένουν να ηχογραφηθούν. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν συγκλονιστικό!

Φινάλε με Vokal idiot (παρέα τριών ανθρώπων) τέσσερις ώρες μετά την έναρξη του συναυλιακού γεγονότος! Για ακόμα μία φορά οι λούπες έδειξαν το ρυθμό και μετουσίωσαν τους πειραματισμούς τους σε κάτι ωραίο. Με μεθοδικότητα τα φωνητικά samples, οι κιθάρες, οι ήχοι από οτιδήποτε βρισκόταν δίπλα τους άλεθαν μελωδίες και θορύβους και ετοίμαζαν μουσικά ψωμάκια για να καταβροχθίσει το κοινό (που μπορεί κάποια στιγμή να ξεπέρασαν τους 100).

Ίσως δεν τα έγραψα σωστά, ίσως δεν αποτύπωσα ακριβώς το τι παρακολουθήσαμε. Γι' αυτό όμως υπάρχει η συλλογή (κυκλοφορεί από την Granny Records) Non linear views (και σε προσιτή τιμή). Για να την προμηθευτείτε! Σπεύδω να την ξανακούσω.

Zpi's View

Τώρα μάλιστα. Τέτοιες Δευτέρες η Θεσσαλονίκη μοιάζει ακόμα και με ερωτική πόλη. Καταρχάς θα ήθελα να καμαρώσουμε όλοι μαζί την πρόσκληση με την οποία μπήκα δωρεάν στο χθεσινό live, το οποίο και πραγματοποιήθηκε με δωρεάν είσοδο (;!;). Κοινώς πάντα ζήλευα τους συναυλιακούς ανταποκριτές που κυκλοφορούν στα stages (σκηνές you know) με τα free pass καρτελάκια τους περασμένα στο λαιμό κτλ κτλ και αποφάσισα να μοστράρω το καρτελάκι που μου υπέγραψαν στην είσοδο για τυπικούς λόγους έτσι για να δώσω κι εγώ λίγη αίγλη στο κείμενό μου.

22:10 το λοιπόν βγήκε στη σκηνή ο king of complaints. Υποθέτω ότι δεν τα πήγε καλά αφού δεν κατάφερε να μαζέψει πολλά παράπονα (complaints). Αχ μπα σε καλό σου Zpi γελάσαμε πάλι - τι σαχλαμάρα Θεέ μου. Ξέρω με τέτχοιες ατάκες δεν πρόκειται να γίνω ποτέ συντάκτης στο Rolling Stone αλλά που ξέρεις ίσως πράξω κάποτε ντουέτο με τον Σεφερλή... Το setάκι του king of complaints για να σοβαρευτούμε σιγά σιγά ήταν καλό πρόγευμα για αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει. 5-6 κομμάτια σε abient, electroexperimental {και όπως διάολα περιγράφεται αυτό το πράγμα} φόρμες ήταν μια χαρά για να μπούμε στο κλίμα της βραδιάς. Για να είμαι ειλικρινής πρέπει πραγματικά να πούμε ακόμα ότι ένας άνθρωπίνος επι της σκηνής καθισμένος μπροστά στο laptop δεν είναι και ότι καλύτερο ως θέαμα αν μη τι άλλο. Ισως μια video art συνοδεία να έπραττε πχιο ευχάριστο το τελικό αποτέλεσμα. Είναι ένα απο τα βασικά προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ο electro-κακιτέχνης (κακιτέχνης όπως λέμε οι αδαμαντιστές - Νο οφένς) που performάρει σόλο πάνω στο σανίδι...

Γύρω στα 35 λεπτά πρέπει να κράτησε ο πρώτος γύρος για να ακολουθήσει η έκπληξη της βραδιάς και λέω έκπληξη διότι το όνομα των Eventless Plot δεν περιλαμβανοταν στο διαφημιστικό Bannerάκι. Οι τρεις (από τους τέσσερις δεν είναι όλοι; μη με βάζετε να ψάχνω...) plotοί γέμισαν κάπως καλύτερα τη σκηνή (καθ'ότι τρεις άλλωστε) και με ενδιαφέροντες ήχους και πειραματισμούς μας ταξίδευσαν για κανα 40λεπτο σε μακρινά τοπία σαν αυτά που προβάλλονταν ως ιδεατό background στην οθόνη. Προσωπικά μου κάναν καλύτερη εντύπωση από την προηγούμενη φορά που τους είδα στο Pixel Dance. Ισως να είχα καλύτερη διάθεση, ίσως να άρχισα να συνηθίζω τον ήχο τους... δεν ξέρω. Οπως και να 'χει είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπεις νέους ανθρώπους να δουλεύουν σε τέτχοιου είδους φόρμες. Συγχαρητήργια επίσης και στη gracetone που κυκλοφόρησε το 'artificial embrace΄των Eventless Plot στην πρώτη της κυκλοφορία [7' δισκάκι 12/05]. Θα ήθελα να ακούσω περισσότερες εξάρσεις στα τραγούδια τους, όπως ακούω πχ στο artificial embrace. Ακόμα κι έτσι όμως μια χαρά, μπράβο τους και καλή τους συνέχεια.

00:00:00. Στον κόζμο του 9.58 οι φίλοι των Δγιαμαντγιών έχουν καθήσει αναπαυτικά στις πολυτελείς τους πολυθρόνες και περιμένουν το ντεμπούτο, ενώ την ίδγια στιγμή ακούραστοι Zpi και Μουχλαλούλουδας συνεχίζαμε να εκτελούμε το καθήκον. John για υπερωρίες και επίδομα ανθυγιεινής εργασίας ούτε κουβέντα ε;

Σειρά είχε λοιπόν ένα ακόμα one man's show. Ο κακιτέχνης που κρύβεται (που λέει ο λόγος - με την πρώτη τον βρήκα) πίσω από το όνομα nights like astronauts ανεβαίνει στη σκηνή του λίγο πολύ ασούμε γεμάτου πλέον Ξυλουργείου {δυνατόητα για ζεμπεκιές μόνο μπροστά στην πίστα}. Ο τσίφτης είχε μπροστά του ένα τραπέζι γεμάτο με όργανα και μουσικά γκατζετάκια. Προσπαθώντας να τα διακρίνω ξεχώρισα looper - πεταλιέρες, ηλεκτρονικά τύμπανα (compact set), αρμόνικα, τζουρά (;), κάποια πνευστά και δγιάφορα άλλα.

-Ρε εσύ φίλε ['driver'] τί είναι αυτό το περίεργο με το φωτάκι που έχει μπροστά του;
-Πορτατίφ για να βλέπει :-{

{Η σκηνή και το τραπέζι πριν ξεκινήσει το Live}

Μην τα πολυλογούμε ο nights like astronauts το κέρδισε το κοινό. Live ηχογραφήσεις με το Looper + χιλιαδγυό κολπάκια με μουσικά όργανα και μαραφέτια κατάφερε να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον. Το show όμως απογειώθηκε με το λαϊκό πρόγραμμα (που θα λεγε και ο Αγγελάκας βλ. Επισκέπτες...). Ο nights... γράφει λούπα με τον τζουρά πάνω σε μπιτ και αρχίζει να χώνει δγιάφορα άλλα. Το είχε πει ότι θα συνέχιζε με Rap-betiko αλλά δεν τον πιστεύαμε. Δικαιολογημένα τα χειροκροτήματα και οι ενθουσιώδεις αντιδράσεις του κοινού για το 40λεπτο σετάκι.

01:00 έχει γράψει το κοντέρ και ήρθε η ώρα για μια από τις αδαμαντικές αδυναμίες. Οι 2l8 με τριμελή (& αμακιγιάριστη) σύνθεση αυτή τη φορά επι σκηνής. Ο Κώστας (Βοζίκης) ηλεκτρική ή ακουστική κιθάρα, ηΒάσω με τσέλο και το νέο μέλος του γκρουπ (τουλάχιστον σε ότι αφορά τη μουσική) η Μαρία με θερεμίνη. Το κοινό σιγά σιγά πλησιάζει προς τη σκηνή και οι 2l8 φυσικά δε μας απογοητεύουν.
Χωρίς να θέλω να μειώσω σε καμία περίπτωση τη συνδρομή των υπολοίπων μελών (είναι όλοι τους εξαιρετικοί), θα ήθελα να σταθώ στην παρουσία του Βοζίκη [τον οποίο έχω πλέον γνωρίσει και δε μου αρέσει που τον "εκθειάζω" αλλά ας το υποστεί κι αυτός μαζί μου]. Ο Κώστας μου δίνει την εντύπωση ότι ακόμα κι αν έρθει αδιάβαστος στο live χωρίς όργανα ή άλλους μουσικούς, ακόμα και αν δεν ξέρει στίχους για να τραγουδήσει, με το που θα βγάλει δυο επιφωνήματα και τρεις στριγγλιές μπορεί να σε παρασύρει, να σε ταξιδεύσει και να ξυπνήσει μέσα σου συναισθήματα που είχες ξεχάσει ότι υπήρχαν . Ξέρω μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις, θεωρώ όμως ότι αυτή τη στιγμή είναι από τους πιο χαρισματικούς καλλιτέχνες της εγχώριας σκηνής.
Καλή θητεία στον Αρη Τέγο και καλή συχέχεια στους υπόλοιπους 2l8, τους οποίους ίσως να έχουμε την ευκαιρία να τους ξαναδούμε σύντομα το πιθανότερο ως support σε ξένη μπάντα. Περισσότερα όταν θα υπάρχουν ανακοινώσεις.

1:50 και η βραδιά τελειώνει με τους vokal idiot. Ο nights like astronauts δηλαδή με τη συνδρομή δύο ακόμη νέων. Ακόμα περισσότεροι πειραματισμοί, live ηχογραφημένες λούπες με ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Από αρμόνικα και σκουπάκια (τυμπάνων) μέχρι παιχνίδια που βγάζουν ήχους. Ενδιαφέρον το αποτέλεσμα αν και για να είμαι ειλικρινής (μετά από αυτή την ατάκα πάντοτε ακολουθεί δυσαρέσκεια, στο όνομα της ειλικρίνιας όμως υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι δικαιολογούνται τα πάντα...) περίμενα κάτι παραπάνω μετά από το set του nights like astronauts που ανέβασε τις προσδοκίες μας. Ακόμα κι έτσι όμως ήταν ευχάριστο αυτό που είδαμε και είμαι σίγουρος ότι και οι Vokal Idiot έχουν δρόμο μπροστά τους και θα μας εκπλήξουν ευχάριστα στο μέλλον. Διάθεση και φαντασία είναι σίγουρο ότι διαθέτουν.

Κλείσιμο λοιπόν στις 02:30 και η σκηνή του Ξυλουργείου μοιάζει με παιχνιδότοπο... Λυπάμαι τον άνθρωπο που ανέλαβε χρέη καθαρίστριας. Στα θετικά της βραδιάς είναι η παρουσία αρκετού κόσμου, ο οποίος μάλιστα έμεινε και μέχρι το τέλος της βραδιάς. Πρέπει όμως να σταθούμε και στα αρνητικά. Υπήρξε μερίδα ανθρώπων που δε σεβάστηκαν τους καλλιτέχνες και κάναν φασαρία αδιαφορώντας για αυτούς που προσπαθούσαν να δώσουν την ψυχή τους πάνω στη σκηνή. Δυστυχώς υπήρχαν και αυτές οι περιπτώσεις και το πρόβλημα ήταν αισθητό στα σημεία των κομματιών που έπεφτε η ένταση.

Ας κρατήσουμε λοιπόν τα καλά της βραδιάς και ας ελπίσουμε ότι θα ακολουθήσουν και άλλες αντίστοιχες εκδηλώσεις. Μπράβο σε όσους μόχθησαν για να πραγματοποιηθεί η συναυλία. Οπως ξέρετε τέτοιες εκδηλώσεις γίνονται μόνο με κόπο και μεράκι...

{00:00 Τέλος Χρόνου}

Bonus nights like astronauts' Playlist