Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2005

Ε;

Πρόλογος (για πούλημα)

Το 1969 ο Γάλλος συγγραφέας Ζωρζ Περέκ (Georges Perec), έγραψε το μυθιστόρημα Η εξαφάνιση (La Disparition), απ' το οποίο λείπει ολοκληρωτικά το γράμμα e, το οποίο είναι, όχι συμπτωματικά, το συνηθέστερο γράμμα της γαλλικής αλφαβήτου. Αυτή η τεχνική συγγραφής είναι γνωστή ως λιπόγραμμα (lipogram). Αφήνω στην άκρη τις τεχνικές και προχωρώ στα μεγέθη.

Ιδού Πάνσεπτοι συνδγιαμαντιστές. Έχω την ύψιστη τιμή να μοιραστώ μαζί σας ένα ανάλογο, με το παραπάνω, πόνημαχ. Ένα κείμενο από το οποίο θα λάμπει -τύφλα να 'χει ο Λιβιεράτος και η Βίσση- δια της απουσιάς του ο χαραχτήρας του ελληνικού αλφαβήτου, ε (έψιλον). Μη διστάσετε να κατακρίνετε την προσπάθειά μου με τα χειρότερα σχόλια, όμως αν τύχει και τη βρείτε έστω και λίγο ενδιαφέρουσα, σας παροτρύνω να καταφύγετε σε παρόμοιους πειραματιζμούς και ... καλά ξεμπερδέματα.

E;
του Μαρκ Ου Αγγέλου

Μαρτύριο η γραφή δίχως σου, το ομολογώ, κι ας ήταν ολοκληρωτικά δική μου η απόφαση. Αποφάσισα λοιπόν να γίνω ο δολοφόνος σου, να μιμηθώ αυτόν το Γάλλο πρωτομάστορα που αδυνατώ προς το παρόν να αποκαλύψω. Τα μάτια μου σαρώνουν μάταια το γραπτό μήπως και ανακαλύψουν ίχνη σου. Ίχνη μιας λάμψης γνωστής από τα πρώτα μου αναγνώσματα, μιας και ήσουν ο πιο συχνός θαμμώνας των γραπτών μου. Ως τώρα. Πριν γίνω ο δολοφόνος σου. Πριν αφανίσω το χαρακτήρα σου από το γραφικό χαρακτήρα μου. Για λίγο, ναι. Για λίγους στίχους. Τι σαρκασμός για το βασιλικό μητρώο σου, τι πλήγμα στη ματαιοδοξία σου, στην πρώην κυριαρχική τάση σου!

Σκληρό το τόλμημα, σπουδαίο το ρίσκο της σύγκρουσης μαζί σου. Ζορίζομαι ν' απαριθμήσω τα στριμώγματα που αισθάνθηκα. Μα πώς να σχηματίσω αυτή τη λίστα δυσκολιών, όταν από τους αριθμούς μόνο το οκτώ συνάντησα ανυπότακτο στη δύναμή σου; Διαπιστώνω, ακόμη, τη δυσκολία σχηματισμού της άρνησης, δικά σου τα προνόμια στη γη της. Αδυνατώ να καταγράψω ρήματα, συχνά κι αυτά στη γραφή σαν και του λόγου σου, όπως το ίδιο το ρήμα της ύπαρξης, αυτόν τον μυστήριο συνωμότη στην ανυπαρξία σου.

Όμως απολαμβάνω το ταξίδι όλο και πιο πολύ καθώς σου μιλώ. Νιώθω πια πως κατόρθωσα το ακατόρθωτο. Νίκησα για μια στιγμή το στοίχημα μαζί σου, να αναχαιτίσω προσωρινά την παρουσία σου. Γι' αυτό, νομίζω, πως δικαιούμαι ισόβια τη χρήση σου.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

το δυο και το τρια δεν μετρανε σαν αριθμοι;
σορι για την ερωτηση αλλα καποιος επρεπε να ψαρωσει...

amarkos είπε...

Έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο ανώνυμε. Ποιητική α(η)δεία αναφέρω μόνο το οκτώ.

Ανώνυμος είπε...

Αχ ρε Μαρκ!
Τόσο καιρό το σκέφτομαι. Με καταπίεσες βρε παιδάκι μου!
Τόσα πράγματα περιορίζουμε κάθε μέρα. Είναι ανάγκη και τα γράμματα; Κάτι τέτΧοια μας βάζανε να πράξουμε μικρά στην κατασκήνωΞη και φρίκαρα! Μπα! Χωρίς το "ε" εγώ δεν μπορώ να γράψω. Άσε που υπάρχουν τόσο ωραίες...χμ...και "σημαντικές λέξεις που περιέχουν το επίμαχο γράμμα!...Όχι;