Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2005

ΝΟ ΜΟRE AΛΛΑ ΚΟΛΠΑ

Έχω τόσα μαθήματα να δΓιαβάσω, τόσα περΓιοδικά να μελετήσω, τόσους δίσκους να ακούσω, τόσες υποχρεώσεις να ταχτοπΧοιήσω, τόσες εκκρεμότητες χάσκουν μπρος στα μάτΧια μου υπό μορφήν post-it (συνήθως ριγωτών, με βολεύουν πΧιο πολύ από τα συμβατικά), και κάθομαι και γράφω ποιηματάκια σαν τους αργόσχολους. Πώς τους είχε χαρακτηρίσει τους ποιητές εκείνος ο άξΧιος πολιτικός ανήρ; Και έχω και την αναίδεια να τα κοινοπΧοιώ από πάνω! Ε, μου αξίζει να αυτοπαραδοθώ στη δημόσΧια περιφρόνηση…

NO ΜΟRE AΛΛΑ ΚΟΛΠΑ

Με τι να μας εκπλήξουν πΧια οι διαφημιστές,
Όταν μας τα ’χουν δείξει όλα;

Πώς να μας προσελκύσουνε οι ντελάληδες;
Μπερδεύονται οι φωνές τους.

Άλλο τίποτα από κοινοτοπίες έχουνε οι ποιητές
Για να γεμίσουν τις γραφές τους;

Μα πΧιότερο αναστενάζουν οι Θεοί (οι Ύψιστοι Ταχυδακτυλουργοί),
που δεν ξέρουν τι άλλο θάμα να κάνουν, για να μας ξεγελάσουν να τους πιστέψουμε.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΗΜΑΝΤΗΡΑΣ

5 σχόλια:

amarkos είπε...

Είχα την τύχη να προωθήσω για καταχώρηση το παραπάνω ξεχωριστό πόνημαΑΧ του ΓΣ. Μακάρι να πράττω λάθος, μα πρέπει να 'ναι το πρώτο που δημοσιεύει στο δΓιαμαντομπλόγκ μας. Κουράγιο. Δε μπορώ να κρατηθώ. Θα το σχολιάσω.

Λαπάδες τους είχε πει τους πΧοιητές Γιάννη μου (το μαντήλι σου), Λαπάδες. Όμως το 'NO MORE (Όχι ΜΩΡΕ) ΑΛΛΑ ΚΟΛΠΑ' σου, μόνο νωθρό και πλαδαρό πΧοιητή δεν προδίδει. Αντίθετα χαρακτηρίζει έναν Άνθρωπο Ενεργό (ΑΕ) που νιώθει ενεργούμενος διαφημιστών, ντελάληδων, ποιητών, Θεών. Ανάξιος.

Ανώνυμος είπε...

Το σχόλιό σου με γεμίζει ουράγιο. Ουράγιο, όπως είναι ευνόητο, είναι το κουράγιο που απαιτείται για να καταντήσεις να γίνεις ουραγός. Αν δεν τα καταφέρω όμως να ξεσηκώσω θύελλα δΓιαμαρτυριών από παπάδες (τους επί τής Γης πράκτορες του Θεού, ο ίδΓιος ο Θεός σιγά μην ασχοληθεί μαζί μου), τότε απέτυχα οικτρά. Ένα ποίημα πρέπει να πrockαλεί ντόρο, να σηκώνει ουρνιαχτό (το κουρνιαχτό που αφορά στην ουρά, καταλαβαινόμαστε...).
Ο Steve Wynn είναι στην Ισπανία. Τον λυπάμαι που δεν θα μάθει ποτέ ελληνικά, ώστε να τον συγκινήσει η ένταση των ποιημάτων μου.
Και στα δικά σου, Μαρκ.

Ανώνυμος είπε...

Το σχόλιό σου με γεμίζει ουράγιο. Ουράγιο, όπως είναι ευνόητο, είναι το κουράγιο που απαιτείται για να καταντήσεις να γίνεις ουραγός. Αν δεν τα καταφέρω όμως να ξεσηκώσω θύελλα δΓιαμαρτυριών από παπάδες (τους επί τής Γης πράκτορες του Θεού, ο ίδΓιος ο Θεός σιγά μην ασχοληθεί μαζί μου), τότε απέτυχα οικτρά. Ένα ποίημα πρέπει να πrockαλεί ντόρο, να σηκώνει ουρνιαχτό (το κουρνιαχτό που αφορά στην ουρά, καταλαβαινόμαστε...).
Ο Steve Wynn είναι στην Ισπανία. Τον λυπάμαι που δεν θα μάθει ποτέ ελληνικά, ώστε να τον συγκινήσει η ένταση των ποιημάτων μου.
Και στα δικά σου, Μαρκ.
Αϊσίχτιρ, πριν δεν πrockαμα να υπογράψω.

Φαρδιά-πλατΧιά

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΗΜΑΝΤΗΡΑΣ

Ανώνυμος είπε...

Όχι καλέ! Το άλλο το πόνημαΑΑΑΧ της σαγιονάρας που χε δημοσιευθεί δεν το θυμάσαι? (Απαιχτο κι εκείνο!)
Δίκιο έχεις ημικάκιστε. Άστα να πάνε. Ουδείς πρωτότυπος πΧια! Οπότε,ούτε ουραγός δεν αξίζει να γίνεις, κανενός.Αν όλοι είναι μια απ τα ίδΓια...
Ξεχνάς τα ΔΓιαμάντΓια όμως βρε! ΑΦτά, δεν έχουν μια πρωτοτυπία? ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ, νομίζω! Εκεί είμαστε όλοι πρόθυμοι ουραγΙοί!

Πώς στα κομμάτΧια τον κολλάς τον άμοιρο τον Steve Wynn παντού!...

Άντε! Ξεσήκωσε τους ντόρους και τους ουρνιαχτούς! Με την ευΚή μου!

Φένια

Ανώνυμος είπε...

Παρότι κακέ μυσταγωγέ μου βρίσκω έξοχο το πόνημΑΑΑΑΧ ΝΑΙ! σας, επιτρέψτε μου η δική άποψη μου να είναι λίγο κυνική και απαισιόδοξη.

Δυστυχώς οι ψευτοιδέες και τα τερτίπια των διαφημιστών, των ντελάληδων και των κοινότοπων / κΕνοτόμων ποιητών δεν θα στερέψουν ποτές. Μα μήτε, φευ, θα στερέψουν και τα θάματα των Θεών.
Όσο υπάρχουν ακόμη άτομα (και μόρια και κβάντα που θα λέγατε και εσείς) που υποσυνείδητα εσκεμμένα (που θα ‘λεγε και η Φένια) καλλιεργούν την οκνηρία του μυαλού τους, οι προκάτ ιδέες και τα εύκολα κόλπα πάντα θα μοσχοπουλάνε. Και φυσικά όσο πιο φθηνά είναι, τόσο το καλύτερο.

Ωχ! μωρέ αδερφέ, που να φτιάχνεις τώρα τη δική σου σκέψη και κρίση... Άνοιξε την τηλΓιόραση να δούμε τι παίζει...

Α, τσάκω και δυό μπύρες....


Υ.Γ.: Αν είναι να γράφετε τέτΧοια ποιΗΜΙματάρια, τότε θα σας παρότρυνα να ζμπρόκσετε τις ανειλημμένες υποχρεώσεις σας στο αργότερα και να γίνεστε συχνότερα ένας αργόσχολος ‘λαπάς’.