ποίημα εφήμερο

από πού κρατάει η σκούφΧια σου, ασφαλιτοπούλα;

Δεν σε καταλαβαίνω, μικρή μου ασφαλίτισσα.
Από τη μία, φοράς αυτόν τον ακαλαίσθητο χωρΓιάτικο σκούφο
(η γιαγιά σου τον έπλεξε άραγε;),
Κι από την άλλη, ορθάνοιχτο το μαύρο ημίπαλτό σου,
Μες στο καταχείμωνο, καθώς οδηγείς α λα μπρατσέτσα την τάδε στον ανακριτή.
Πιθανώς να κρυώνει μόνο το κεφάλι σου,
Και όχι η κοιλίτσα σου,
Ελάχιστο δείγμα τής οποίας αφήνεις ακάλυπτο να τραβήξει ο τηλεοπτικός φακός.

Οι φίλοι μου σε λένε «ασφαλίτισσα».
Με εγώ, έτσι όπως σε παρατηρώ, σαν χωρΓιατοπούλα, άτσαλα ντυμένη,
μπροστά στις κάμερες,
Θα σου μειώσω τη ρετσινιά σε «ασφαλιτοπούλα».
Οι φίλοι μου μού λένε να σε κάνω ποίημα,
Μα εσύ δεν χρειάζεσαι τα δικά μου στιχάκια.
Έχεις γίνει, τσεκούσα – άκουσα, ΤV Star.

Εκατοντάδες φορές που είδαμε το βίντεο στα δελτία των οχτώ,
Μάθαμε τα βήματά σου απέξω.
Απορούμε πώς και δεν γλίστρησες με αυτές τιζ μαύρες, μυτερές, τακουνάτες μπότες,
σε καν’να σκαλοπάτι των Δικαστικών Μεγάρων.
Αλλά είσαι μετρ στο βάδην, και μανούλα στο αγκαζέ.
Και μη νομίζεις ότι δεν πήραμε, ασχημομορφούλα ασφαλιτοπούλα, πρέφα
το ανεξήγητο για την κρισιμότητα των στιγμών μειδίαμά σου.
Γιατί χαμογελούσες;
Είχες άραγε ερωτικό ερεθιζμό, την ώρα που σε φιλμάρανε μαζί με την τάδε,
έξω από τα κτίρΓια της Θέμιδος;
Στοιχηματίζω πωζ ναι.
Άντε, τυχερούλα! Όπως και να ’χει, πήρες και συ το 15λεπτο τηζ δημοσιότητας,
που σου αναλογεί,
Στην τηλεορασόπληχτη εποχή μας.

Γιάννης Γ. Σημαντήρας

...ασφαλιτοπούλα live στα δΓιαμάντΓια στον 95,8FM τής ΕΡΤ3,
μεσάνυχτα Τετάρτης 9 Ιανουαρίου 2008