Oι Ίκτεροι: a new and stunning career (opportunity)

Tα -προς το παρόν- δύο μέλη τού συγκροτήΓματος Οι ΄Ικτεροι, ο Κινέζος Για Ν. (μπάκιν βόουκαλς) και ο Γιαπωνέζος Να Σο (κιθάρα, ντραμς, μελόντικα), ακόμα δεν έχουμε mainvocalist, ποζάρουν (ξεμέθυστοι) για τον φακό τής επίσημης Γιαπωνέζας (ή κατ’ άλλους Κινέζας) φωτογράφου τους, Χα Ξου (Δεκέμβρης 2009, Πεκίνο).

Για λίγο περισσότερες πληροφορίες: https://www.blogger.com/comment.g?blogID=14186755&postID=8051639135718311686. Copyright protected. All wrongs reserved.

Νέες εξελίξεις: Aμέπος-αμέργον, οι Ίκτεροι βγήκαν στο Γουέμπ! Αιδώ: http://ikteri.blogspot.com. Και, ήδη, πατήσαμε και τον πρώτο μας καβγά, με αφορμή και θέμα το αν θα λεγόμαστε Οι Ίκτεροι ή Ίκτεροι. Καταλήξαμε στην επιλογή με το οριστικό άρθρο, με το χρύσωμα του χαπΧιού η γουεμπική μας προβολή να μην έχει άρθρο. Να είναι άναρθρη, όπως οι κραυγές που θα πατάμε επί σκηνής, αν ποτέ καταδεχτούμε εμείς οι κολοσσοί τής Μούσας να δώσουμε λάηβ, γκιγκ, περφόρμανς ή δρώμενο.

Επίσης, για να μην έχουμε σόλο καρΓιέρα μετά τη (μοιραία) δΓιάλυση του γκρουπ, αποφασίσαμε να κάνουμε σόλο καρΓιέρα πριν από την ύπαρξη καν του γκρουπ. Και κάτι άλλο: προετοιμάζουμε τη μεγάλη reunion-tour μας στην Αλάσκα, μια τουρνέ που θα καλύψει όλες τις μεγάλες πόλεις τού Πόλου, και θα κρατήσει -το λιγότερο- είκοσι χρόνια. Τέλος, ο Να Σο, αν δεν βαρεθεί, θα ετοιμάσει και την ιδρυτικιά ανακοίνωσή μας, υπό μορφή δελτίου Τύπου, η οποία θα σταλεί ή δεν θα σταλεί στα media. O Ζpi θα παίζει τύμπανα, όταν ο Να Σο έχει ρε-πό. Αυτό που η Ιστορία περίμενε έχει ήδη δρομολογηθεί. Οι Ίκτεροι έχουν βάλει πλώρη για υπερπέραν και επέκεινα γωνία.

Aloha, Radio Birdman!

φωτογραφίες: Nasso, Ha

λόγια: Yanni[Aν μια φωτογραφία λέει χίλιες λέξεις (γαμώ τον μαλάκα που το έχει δΓιαδώσει αυτό, και έχει γίνει καθεστώς να το λέμε...), στο κάτω-κάτω δεν τις λέει και όλες! Η spectacular φωτό τού Nasso (το καλλιτεχνικό τού Νάσου Αβδαρμάνη, με το οποίο και ήδη πράττει υπερδΓιεθνή, συμπαντική, καρΓιέρα) από το γκιγκ των Radio Birdman στο Ξυλουργείο στη Θεσσαλονίκη, την Παρασκευή, 26 Οκτωβρίου 2007, στέκεται από μόνη της, αυτόφωτη, ως ένα δαχτυλικό αποτύπωμα όχι μονάχα των Αυστραλών κολοσσών, αλλά και της ροκενρόλ θέωσης. Εγώ θα προσπαθήσω να την συμπληρώσω/πασπαλίσω με λόγια. ΌπΧοιος θέλει απολαμβάνει μόνο την εικόνα. ΌπΧοιος γουστά δΓιαβάζει μόνο το κείμενο. Κι όσοι την δουν στο αλλιώτικο, έχουν την επιλογή να συνδΓυάσουν την ανάγνωση του ποστ, παρατηρώντας και τη φωτογραφία τού Νasso.]

Όλη η αλήθΧεια φωλιάζει στο μουσκεμένο από ιδρώτα μπλουζάκι τού Rob Younger. Ηe may not be younger than ever, he may even not be young any more, that is more than obvious. Aλλά το λέει η καρδούλα του. Το μουσκεύει το μπλουζάκι του. Και έχουμε συμφωνήσει, στην Πα.Οι.ΔΓια., ότι αυτό ακριβώς αποτελεί το υπέρτατο κριτήρΓιο για την αξία ή όχι μιας ροκενρόλ παράστασης: το αν ιδρώνεις ή όχι το μπλουζάκι σου. Ο αρσενικοθήλυκος χορός τού Rob στο μικρόφωνο παρέσυρε τουζ μπροστινούς στον δικό τους, παρτίσΧιο, χορό.
Ο Deniz Tek σφυροκοπούσε από την κιθάρα. Μα τι στα τσακίδΓια παίρνει αυτός ο παίχτης, και κρατΧιέται σε τέτΧοια θαυμαστή κατάσταση; (πληροφορίες από αξΧιόπιστο αυτόπτη: ένα πΧιάτο χάπΧια στην τουαλέτα, λίγο πριν το σόου!) Ο ηγέτης των Birdman, και γραφεύς των περισσότερων τραγουδΓιών τους, έμοιαζε ατσάκιστος από το πέραζμα του πανδαμάτορος. Αν και ο Στέφανος Χρυσάκης, ο κονσολιέρης, που είχε την ευκαιρία να τον τσεκάρει από κοντά, ακόμα από το soundcheck της ίδΓιαζ μέρας, μου είπε αμέσωζ μετά το λάηβ -πλέοντας σε πελάγη ενθουσΧιαζμού που είχε την τύχη να δΓιευθύνει κονσολικά ένα τέτΧοιο γκιγκ ολκής- ότι του ημιφαίνεται η ηλικία του (του Deniz). Όπως και να ’χει, ο Deniz είναι σε ζηλευτή φόρμα. Both physically (για mentally, δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτΧιά, η τρέλα έχει περάσει από το campus των Birdman, χε χε χε), and guitarwise. Xριστέ μου, τι γκόμενος! Μπρατσωμένος, ιδρωμένος, σαν ένας λευκός Chuck Berry, που μεταμορφώνεται σε Fred -MC5- Smith, έκανε παρτάλια τους ανταγωνιστές του. Πιλότος, γιατρός, πολυταξιδεμένος, σύζυγος και μπαμπάς, οδεύει προς τα εξήντα μόνο ημερολογιακά. Βιολογικά, (δείχνει να) παίζει σαν έφηβος. Θέλει πείζμα, ρε γαμώ το lounge σας, το ροκενρόλ! Θέλει να ανέβεις στο πάλκο, και να ματώσεις. Θέλει να κυνηγάς την αιώνια νιότη. Κι αν είσαι θεατής, και όχι δράστης ή παραγωγός ροκενρόλ, πάλι κίνηση θέλει. Δεν βΓιώνεται, λουλούδεζ μου, το ροκενρόλ από τους καναπέδες σας. Κίνηση. Όπως ακριβώς το γαμήσι, η πηγή τήζ ζωής. Μπορείζ να γαμιέσαι ακίνητος; Ε, ούτε να παίζεις ή να παρακολουθείς ροκενρόλ ακίνητος μπορείς! Αλλά στη φραπεδοκαναπεδούπολή μας, η κίνηση συνιστά εξαίρεση. Ραχάτι. Ραστώνη. Πώζ να αφήσεις την οικιακή σου εστία, και να μεταφέρεις (και να μοστράρεις) το σαρκίον σου μέχρι το Ξυλουργείο; Γι’ αυτό και -ανάλογα με τη λάμψη των Birdman- λίγοι τούς τιμήσαμε και τιμηθήκαμε κι από δαύτους. Πλέον, οι ιδεολογικοί μας αντίπαλοι -brothers and sisters- δεν λέγονται «σκυλάδες». Γιατί και στο σκυλάδικο να πας, ιδρώνεις. Κινείσαι. Χορεύεις. Απέναντί μας έχουμε (να πολεμήσουμε) τουζ νεοloungeάδες.
Ann Arbor, Michigan. Φίφτις. H γνωστή Πανεπιστημιούπολη. Πλησίον τού Detroit. Ο Deniz Tek μεγαλώνει με γνήσΧιο ροκενρόλ... http://www.deniztek.com/band_histories/768/early_years.html. Στην πορεία, θα παθΧιαστεί με τους αντρΓειωμένους τού Detroit: Mitch Ryder, The Stooges, MC5. Θα την κάνει Αυστραλία για να σπουδάσει γιατρός. Θα κολλήσει με τον Rob, o οποίος θα τον μυήσει πΧιο βαθΧιά, πΧιο σφαιρικά στη δισκογραφία. Οι Birdman γεννιούνται. Επανακαθορίζουν το πανκ. ΔΓυο άλμπουμ αργότερα, οι Birdman πεθαίνουν. Χρόνια μετά, εκειγύρω στο 1996, ξαναγεννιούνται, και βγαίνουν στον δρόμο. Πέρσι, ανασταίνονται. Βγάζουν το τρίτο άλμπουμ τους, το τρίτο στούντιο άλμπουμ τους. ‘Ζeno Beach’. IσάξΧιο και -ναι!- σε σημεία πΧιο παλικαρίσΧιο από τα ‘Radios Appear’ (1977) και ‘Living Eyes’ (1981). Kαταλαβαίνω όσους είδαν με μισό μάτι την επανένωση των Birdman (κυρίως για την ηχογράφηση νέου υλικού), εγώ ήμουν και είμαι περισσότερο επιφυλαχτικός σε ανάλογες περιπτώσεις. Όμως, το ‘Ζeno Beach’ είναι ικανό να άρει κάθε επιφύλαξη. Άλμπουμ πολλών και λαμπρών αστέρων.

Ξανακοιτάω τη φωτό τού Nasso. Αυτός εκεί ο παιχτρόνιος στα τύμπανα είναι ο Russell Hopkinson, ο μπαγκετΧιάρης των You Am I. Ευκαιρία να ξανααιθερίσουμε το νέο Υοu Am I στην εκπομπή.

Μετά από ένα χορταστικό ανκόρ, oι RadioBirdman-έζοι κατεβαίνουν από το πάλκο τού Ξυλουργείου... εγώ ποζάρω, περιχαρής, στον φακό τού Nasso, με λάφυρο το σετλιστάριον ανά χείρας (μπλούζα Blend of America)...

...η βραδΓιά τελειώνει αγάλι-αγάλι... αλλά όχι και το ποστ, που συνεχίζεται με φωτογραφία Sunsteps, που τράβηξε η Ha (το όνομα, με το οποίο θα πράξει, γκαραντί, υπερδΓιαγαλαξΧιακή καρΓιέρα η Χαρίκλεια Αξούριστου). Νasso, ο πήχυς έχει ανέβει ψηλά (άλλη μια κατεστραμμένη έκφραση, μια έκφραση-φαρσοκωμωδία, αλλά βολική). Η Ha μπήκε με φόρα, χα χα χα...

αποφώνα:

Eπιμελώς και απολύτως συνειδητά, απέφυγα να γράψω «στο Ξυλουργείο τού ΜΥΛΟΥ». Αυτό, επειδής πλέον είναι ηλίου φαεινότερον (όχι πάλι αυτές οι μαλακιζμένες κοινοτΥΟπίες!) ότι το Ξυλουργείο λειτουργεί ως αυτόνομος οργανιζμός εντός τού ΜΥΛΟΥ. Αυτή η μεγαλοπρεπής ανοησία, που υποτίθεται ότι είναι αψιδωτή είσοδος, ε... δεν καταπίνεται με τίποτα. Ούτε και ο κοντόχοντρος γραβατωμένος [sic(k)] σεκιουριτάς στην αψίδα τού θριάμβου. Ποτέ δεν χώνεψα τον ΜΥΛΟ. Ποτέ-ποτέ. Ούτε καν στα πρώτα χρόνια του. Νεοπλουτέξ, λαμέ, μπόλικο τουπέ από τους -αγορανομικώς και φορολογικώς- υπεύθυνους έως τον τελευταίο σερβιτόρο, κρυπτοσκυλέ, νεοελληνικό έντεχνο, το ουζερί δίπλα στο Κλαμπ όπου παίζει ο Κέηβ, δεν ήταν χαλαρότητα και πλουραλιστικό κόνσεπτ, αλλά αταίρΓιαστη κοτσάνα, ο Μητροπάνος (γιακ!) στην Αποθήκη, ηχολήπτες ακατάλληλοι... γρήγορα οι μάσκες έπεσαν και φάνηκε η αληθινή φυσΧιογνωμία. Δεν περνούσα ωραία στις συναυλίες τού ΜΥΛΟΥ. Ώσπου ήρθε ο Σάββας kazandb, και έδωσε το φιλί τής ζωής σε μια επιχείρηση (που, στο μεταξύ, είχε αλλάξει ιδΓιοχτήτες, αλλά όχι και όνομα), που βούλιαζε σε μαραζμό. Το 2004. Κι ενώ ο κατεξοχήν χώρος τής kazandb, το Ξυλουργείο, προοδεύει ολοταχώς, ως κράτος εν κράτει (άντε πάλι αυτά!), η γενική εικόνα τού ...ΜΥΛΟΥ, δεν μας αφορά. Ανεξαρτητοποίηση του Ξυλουργείου, τώρα! (ΓΣ)

---------------------------

επί τού πΧιεστηρίου:

Ακόμα μια απαιχτέ φωτό τού Νasso από το γκιγκ των Μπέρντμαν, στο http://salllonica.blogspot.com. (ΓΣ)

φωτογραφείο

αναμνηστική φωτογραφΧιά από τη live-in-the-studio έντευξή μας με τον Αντρέα Μαγιονέζο, ξημερώνοντας Πέμπτη18Οκτ07

(τράβηξε ο εκείνη τη μέρα ηχολήπτηζ μας, Κώστας Σαββίδης)

www.diamonds958fm.net

Καινούργιες μέρες ανατέλλουν (πεθαίνω για πολιτικάντικες μεγαλοστομίες τού συρμού) για την ηρωικιά κι αντρΓειωμένη μπλογκάρα μας και κατά συνέπΧεια για σύμπασα την Πα.Οι.ΔΓια. Χάρη στην αστραπΧιαία παρέμβαση του κορυφαίου ιντερνετιστή (και νυν χακιφόρου) Άγγελου Μάρκου μας, θα πρέπει ήδη να λειτουργεί για τους περισσότερους το νέο λινκ μας: www.diamonds958fm.net. Aν όχι, σύμφωνα με τον Blogger, θα βρίσκεται σε κανονική ισχύ, και θα παραπέμπει στο μπλογκ μας, σε 2 με 3 μέρες από τώρα. Όλα ξεκίνησαν, με αφορμή τα προβλήματα που άρχισαν να παρουσΧιάζονται στην παλαιότερη ανακατεύθυνσή μας, το www.diamonds.explode.to, το οποίο εξεμέτρησε το ζην.

Στη φωτογραφία (του Νάσου Τερτουλιάνη, γνωστού και ως μοντέλου τής Esprit), o αφέτης δίνει την εκκίνηση για τις καινούργιες μέρες μας. Μπαμ! Φύγαμε...

ΓΣ

Closer sta skarGia

από τον Βασίλη -Ζpi- Μπαγιάτη

Προσοχή η ανταπόκριση που ακολουθεί είναι μπαγιάτικη...


Σάββατο 6 Οκτωβρίου, και οι Closer εμφανίζονται στην Ξυλουργείο της Μύλου κυρΓιολεκτικά, ειλικρινά - θεΟρώ ανυπέρβλητοι.

Δεν ήταν μόνο η άψογη εκτέλεση του 2ωρου playlist, αλλά και η στάση των Closer που φάνηκε ότι ήθελαν να δώσουν μια "παράσταση" που να μείνει αξέχαστη σε όλους τους φίλους του συγκροτήματος.

Επιγραμματικά:

-Τα κομμάτια του νέου άλμπουμ ήρθαν να δέσουν το σύνολο και όχι να καπαρώσουν τη θέση των παλιών λατρεμένων κομματιών
-Οι κιθαριζμοί του Βερβέρη εξακολουθούν να είναι λυτρωτικοί
-Το Ξυλουργείο γέμισε
-Το live άνοιξαν οι Infidelity (photo αριστερά)
-'Εκτακτη συμμετοχή στους Infidelity ο μοχθηρός Mr Nicodemous Triarides. Μου υποσχέθηκε ότι θα καταστρέψει την μπάντα, απλά και μόνο επειδή ξέρει ότι μου αρέσουν! Δεν τα κατάφερε αρκετά καλά. Οι Infidelity επιβίωσαν
-Φωτοντοκουμέντο ανεπαρκές λόγω άδΓειας μπαταρίας (ο ερασιτεχνιζμός σε όλο του το μεγαλείο) (σ.σημαντήρα: ή η μικρότητα της προχειρότητας)

Υλικό για αρχειολάγνους:

εωλική γη

του γιάννη σημαντήρα



γυρνάνε ξαφνικά τα αίολα επιχειρήματα,

και χαιρέκακα, εκδικητικά,

ωρύονται προς τα έωλα επιχειρήματα:

«σκατομπασταρδόνια, είστε ένα σκέτο λάθος, ένα περιττό ολίσθημα, ένα άχθος αρούρης, μια κηλίδα τής Ιστορίας, γαμώ τη μάνα που σαζ γέννησε, ουστ στο πυρ το εξώτατον, κι ακόμα παραπέρα!».

και τα έωλα επιχειρήματα ατάραχα:

«κλάστε μας τ’ αρχίδΓια, politically correct μουνόπανα! ελάχιστοι σας παίρνουν στα σοβαρά. το ρεύμα τής πλειονότητας είναι με το μέροζ μας».δεμαςχέζεις και συ, ωρε tera patrick!

αυγουστοσεπτεμβριάτικες αναμνήσεις

Φύσηξε το αυγουστιάτικο αεράκι, και μας χώρισε από τους εν ραδιοφώνω φίλους μας. Κι ώσπου να πεις «φου», ξαναφύσηξε, κύλησαν τα μερόνυχτα, και ξανασμίξαμε στον 9,58. Στις αγαπημένες μας μεσονύχτιες συνεδρίες.

Κι αν το μεγαλύτερο μέρος τού κυρΑύγουστου το περάσαμε χώρια, εκτός στούντιο, εκτός υπηρεσιακής παραζάλης και λοιπών παρεμφερών, το κουδούνι χτύπησε, και μπήκαμε στις τάξεις (και σε τάξη;) από Σεπτέμβρη.

Ο Nikola Sarcevic στ’ αφτιά μας. Δείχνει να πιστεύει στον έρωτα. Με τη σειρά μας, οι αδαμαντιστές πιστεύουμε στην τέχνη του. Ο Σουηδός πάνκης των Millencolin μάς προέκυψε ακόμη πιο αισθαντικός στο δεύτερο, περσινό άλμπουμ του, ‘Roll Roll and Flee’. Τι κι αν δεν έτυχε επίσημης διανομής στην Ελλάδα; Εμείς το έχουμε. Το έχουμε μέσα μας, δηλαδή.

Βίοι παράλληλοι με τον συμπατριώτη του, Dennis Lyzxén και τους Lost Patrol Band του. Αγριοπάνκης ανυπόταχτος ο Ντένις μας, αλλά στο περσινό ‘Automatic’ των ΤLPB, το οποίο βρέθηκε …πρώτο τραπέζι πίστα στις προτιμήσεις μας, αφήνει τις κραυγές, και διακονεί τη μαστοριά τού καθηλωτικού ρεφρέν. GrooveNroll αρίστης ποιότητος.

Κι ύστερα, είναι κι εκείνη η αντεπίθεση της Bloodshot Records, την οποία Bloodshot, καταπώς φαίνεται, έχουν υιοθετήσει τα ‘διαμάντια’. Αντεπίθεση με κυκλοφορίες-τεφαρίκι: Dollar Store, Danbert Nobacon and the Pine Valley Cosmonauts, Ha Ha Tonka. Όλα τα περιφερειακά στο www.bloodshotrecords.com. Όλη η ουσία; Στα ‘διαμάντια’. Στον 9-58.

Ως και ποιητικός οίστρος μάς κατέλαβε εκ νέου, όταν μια βραδιά «επιτεθήκαμε» αγαναχτισμένοι από μικροφώνου 9,58 στο δίπολο «ύπαρξη - ανυπαρξία» με τους εξής στίχους μας:

Δεν ξέρουμε πώς είναι η ανυπαρξία,

Γιατί έχουμε μάθει στην ύπαρξή μας.

Έχουμε συνηθίσει τόσο να υπάρχουμε.

Έγινε ΚΑΙ η ύπαρξη συνήθειά μας.

Υπάρχουμε από συνήθειο.

Αλλά κι όταν καταργηθεί η ύπαρξή μας

(which is no big deal, anyway),

ούτε και τότε θα κατορθώσουμε να δώσουμε αναφορά στους υπάρχοντες

σχετικά με το πώς ΒΙΩΝΟΥΜΕ, χα χα χα… ΒΙΩΝΟΥΜΕ!, την ανυπαρξία μας πια.

Μια που κώδικας επικοινωνίας μεταξύ υπαρχόντων και μη-υπαρχόντων

Δεν έχει επισήμως ανακαλυφτεί.

Μόνο αν ΥΠΑΡΞΕΙ μια λανθάνουσα κατάσταση, ένα μεταίχμιο που να συνδυάζει λίγο από ύπαρξη και λίγο από ανυπαρξία,

μόνο τότε ένας που υπάρχει, θα καταλάβει πώς είναι να μην υπάρχεις.

Τις τελευταίες μέρες του Σεπτέμβρη θα ’χουμε να τις θυμόμαστε για τον συντονισμό από τους ραδιοθαλάμους τής Αγγελάκη τής απευθείας σύνδεσης με τον ΜΥΛΟ για τη μετάδοση της 5^ης Γιορτής Τζαζ, σε συνεργασία με τον Αρχιμήδη Παναγιωτίδη επιτόπου.

Κερασάκι στην τούρτα τής περιόδου Αυγούστου - Σεπτεμβρίου 2007: μια απολαυστική τηλεφωνική συνέντευξη, τα ξημερώματα της Παρασκευής , 28 Σεπτεμβρίου, με τον Γιάννη Βραχνό, ιδιοκτήτη τού music - bar, Silver Dollar στην Εθνικής Αμύνης στη Θεσσαλονίκη, με την ευκαιρία τής κυκλοφορίας τής δωρεάν διανεμόμενης και περιορισμένων αντιτύπων συλλογής STARS OF A HAPPY FAMILY VOLUME 01: ενός CD-καθρέφτη τής νέας και δυναμικής ανεξάρτητης ροκενρόλ σκηνής τής Θεσσαλονίκης. Ήδη, αντίτυπα της ήδη συλλεκτικής συλλογής με το περιποιημένο artwork οδεύουν προς τυχερούς παραλήπτες-συνακροατές μας.

Κι αν παραλείψαμε να αναφέρουμε κάποια δράση μας, πού να μας μείνει μυαλό, με τόσο έντονες έως ιδρωτικές εκπομπές που ζήσαμε μες στον Σεπτέμβρη;

Και εις άλλα με γεροσύνη και δύναμη,

Γιάννης Σημαντήρας