Παρασκευή 2 Ιουνίου 2006

πάντα στον νου σου να ’χεις τους Lost Bodies




Κάθε φορά που οι Lost Bodies βγάζουν καινούργιο δίσκο, ο Θεός δακρύζει. Τον πληγώνουν και τον εξοργίζουν τα Χαμένα Κορμιά∙ συνοφρυώνεται. Κάθε φορά που οι Lost Bodies βγάζουν καινούργιο δίσκο, η ανθρωπό’ητα αγάλλεται. Θα έπρεπε να αγάλλεται. Αλλά πότε έπραξε το σωστό η ανθρωπό’ητα, για να το πράξει στην περίπτωση των Lost Bodies; Κι έτσι, αντί να αγάλλεται ολόκληρη η ανθρωπό’ητα στο άγγελμα κάθε καινούργιου δίσκου των Lost Bodies, ξεσηκώνονται μόνο οριζμένοι, πλην πεφωτιζμένοι: κάτι μαχητές τής σοβαροφάνειας, κάτι τζάνκΧια τής υποδόρΓιας μελαγχολίας, δΓιάφοροι τέτΧοιοι αρlostημένοι, που επιμένουμε να ταυτιζόμαστε ή έστω να συντασσόμαστε με το πνεύμα των Χαμένων Κορμιών. Που για μας σημαίνουν πολλά οι ειρωνικές –συνειδητές- αντιφάσεις τους. Καληώρα: πόσο brutal είναι ένα(ς) brutal γραμμένος με ροζ(έ) γράμματα;
Άσε που ποτέ δεν καταλάβαμε: Ορκιζόμαστε στο όνομα του Καβάφη ή τον έχουμε μόνο για τον δΓιαστρέφουμε ανίερα και βέβηλα, κατά το δοκούν μας; [‘ομνύει’/track 5]. ‘Στο σταυροδρόμι’ [track 7], γίνονται κι άλλα εκτός από τα τυπικά «εκεί που μου ’πες σ’ αγαπώ, εκεί άααλλαξες γνώμη».
Οι Lost Bodies έχουν βγάλει καινούργιο δίσκο. Οι Θεός συνοφρυώνεται. <Θα έλεγα ότι κατεβάζει καντήλια. Αλλά βρίζει ποτέ (τα θεία) ένας Θεός; Γι’ αυτό και δεν λέω κάτι τέτΧοιο.> Μερικοί θνητοί χαμογελούν και σπεύδουν σφαίρα στα πικάπ τους.
ΓΣ

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάντως θα σπεύσω ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ στην Καβάλα το βραδάκι του Σαββάτου του σημερινού, να δω τα Μωρά Στη Φωτιά γι ακόμη μια φορά, που τους ποιητές αν μη τι άλλο, τους τιμούν. Δεν τους ξεφτιλίζουν!

Λυπάμαι. Ίσως είναι η πρώτη φορά που διαφωνώ τόσο μα τόσο πολύ μαζί σου! Καταλαβαίνω πολύ καλά τι θέλανε να κάνουν τα...Χαμένα Κορμιά "μελοΠΟΝΏντας" την "Ιθάκη", αλλά διαφωνώ εντελώς ακόμα και με την σκέψη! Το ότι κάποιοι χρησιμοποιούν το όνομα του Καβάφη -και του οποιουδήποτε Καβάφη (βλέπε ΄Ασιμο πχ)- και προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν, δεν ανεβάζει καθόλου στα μάτια μου το εν λόγω εγχείρημα, ούτε και τους..."δημιουργούς" του. Είναι σα να πέφτεις στο ίδιο επίπεδο από άλλη...τρύπα.
Για μένα, μερικά πράγματα αξιώνουν τόσο σεβασμό που μόνο πολύ ταπεινοί (με την καλή έννοια του όρου) άνθρωποι δικαιούνται να τους προσεγγίζουν και να τους αγγίζουν! Κι αυτό με πολλή προσοχή!

Όποιος θέλει τώρα, ας γελάσει παρέα με τον...θεό του, με τραγουδάκια σαν κι αυτά. Κατά τη γνώμη μου, στερείται της αίσθησης του χιούμορ.
Το ίδιο φυσικά τώρα θα λέτε κι εσείς για μένα. Αυτή όμως είναι η γνώμη μου. Κι αν και δε νιώθω και πολύ "βολικά", ήθελα να την πω!

Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Αν και δεν έχω καμιά άλλη πληροφορία σχετικά με το σιντί, θείε Τζων, ώστε να μπορέσω να εκφέρω πΧιο τεκμηρΓιωμένη άποψη, νομίζω πως θα ταχθώ (περισσότερο) με το μέρος της Φένιας μας. Εκτιμώ τους Lost Bodies, όμως όταν ακούω ότι κάπΧοιος καΚιτέχνης, οποιοΖδήποτε καΚιτέχνης, ανεξαρτήτως χώρου ή "επιπέδου", αγγίζει μορφές σαν τον Καβάφη ή αλλον δημιουργό αναλόγου μεγέθους, είμαι αρκετά καχύποπτη. Μου δημιουργεί την, λίγο κακοπροαίρετη ίσως, εντύπωση πως όλο αυτό γίνεται για λόγους, φτηνού ενίοτε, εντυπωσΧιαΖμού. Ούτε κι εκείνο το "Ιθάκη" μου είχε αρέσει, ομολογώ. Μάλλον θυμηδία μου προκάΚεσε... Θα δούμε όμως. Ας ακούσουμε πρώτα το άλμπουμ στο σύνολό του, ώστε να κρίνουμε με περισσότερη ασφάλεια.

Zpi είπε...

Μμμ εδώ μάλλον διχάζονται οι απόψεις (όχι του κόζμου αλλά οι δικές μου).
Από τη μια διαβάζω τη γνώμη της Φένιας και συμφωνώ μαζί της, από την άλλη όμως η Ιθάκη των Lost bodies για κάπχοιον ανεξήγητο λόγο είναι από τις αγαπημένες μου δγιασκευές. Δε μπορώ να πω τίποτε άλλο, μάλλον θα πρέπει να το θέσω ως θέμα στον επόμενο διαλογισμό...

Ανώνυμος είπε...

Νέο δίσκο οι Lost Bodies; Ναι αλλά σε ποιο ύφος;

Στο ύφος των δίσκων "Ζωή" και "Μαύρο σιτάρι" με τα γνωστά άναρχα ακατέργαστα αριστουργηματιΚΑκά δ-ΗΜΙ-ουργημάτα τους με τα οποία απόκτησαν φανατικούς οπαδούς καταφέρνοντας να πράξουν την ανθρωπό'ητα να αγάλλεται -μέσα σε αυτήν και εγώ- και το Θεό να συνοφρυώνεται;
Στα οποία ο πρωτογενής και ακέργαστος ήχος μιας και μόνο κιθάρας, ενός παιδικού αρμόνιου (και ελαχίστων ακόμη μουσικών –και μη- οργάνων) μαζί με τους γνήσια άναρχους και σουρεαλιστούς στίχους συνέθεταν μια από τις πιο ειλικρινά ανατρεπτικές μουσικές πρότασεις που έγιναν ποτέ στην Ελλάδα;

Ή μήπως στο ύφος των "Γενετικά καθαροί" και "Πάσα αρχή παυσάτω" όπου οι εντελώς ‘φευγάτοι’ ηλεκτρονικοί ήχοι σχεδόν μονοπωλούν την παραγωγή;..

Αν το πρώτο, τότε φεύγω αμέσως για το δισκοπωλείο!
(Από το λίγο πάντως που άκουσα, ο δίσκος μου φαίνεται ενδιαφέρων.)

Σχετικά τώρα με τις διασκευές έργων του Καφάβη από τους Lost Bodies για τις νέες δεν ξέρω, για αυτήν όμως της ‘Ίθάκης’ μπορώ να πω ότι είναι από τις εξαιρετικά αγαπημένες μου.
Φυσικά το γεγονός το ότι όλοι οι στίχοι λέγονται με απίστευτη ταχύτητα με αποτέλεσμα τίποτα να μην καταλαβαίνεται εκτός από το ‘πάντα στο νου σου να ‘χεις την Ιθάκη’ αποτελεί ξεκάθαρο σχόλιο και κριτική για την συνήθη σοβαρότητα/σοβαροφάνεια στον τρόπο μελοποίησης ποιημάτων και με τον τρόπο αυτόν μετά την βροχή και το δυνατό σεισμό βγαίνουν οι ψηλές σκιές των ανθρώπων με τα πολύχρωμα πάνινα παπούτσια και το χορό τους που ξεκλειδώνει τις απορίες μας.

Μάλιστα τις δεκαετίες του ’70 και ’80 οι δίσκοι με μελοποίηση ποιημάτων είχαν γίνει τελείως μόδα (σχεδόν αρρώστια...) στα ελληνικά μουσικά πράγματα. Ο κάθε συνθέτης που ‘σέβονταν’ τον εαυτό του έπρεπε οπωσδήποτε να είχε διασκευάσει και από έναν μεγάλο ποιητή και καμία αιχμή για τις αυτοκρατορίες που χάθηκαν. Το αποτέλεσμα όμως τις περισσότερες φορές εντελώς βαρύ, σοβαροφανές αδιάφορο και κυρίως ματαιόδοξο, απλά και μόνο ένας ρυθμός γλυκός, ελαφρύς και το ίδιο το γιαπωνέζικο σώμα μας.

Από την άλλη όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν ‘σοβαρές’ και αξιόλογες μουσικές προσεγγίσεις.
Ο εξ ορισμού αφορισμός του ‘έντεχνου’ το οποίο αυτόματα –και μάλιστα τις πιο πολλές φορές τελείως άκριτα- βαφτίζεται ‘σοβαροφανές’, είναι το ίδιο και ακόμη χειρότερα κατά τη γνώμη μου οπισθοδρομικός. Καλύτερα να του δίνουμε τότε.

Ας σταματήσουμε λοιπόν να φτιάχνουμε επιτέλους όχθες. Εμείς από εδώ, αυτοί από εκεί.
Το μόνο που θα καταφέρουμε τελικά θα είναι να πέσουμε μέσα στο ενδιάμεσο κενό. Άλλωστε το έλκυθρο είναι ένα άχρηστο μέσο για το καλοκαίρι.

Το νερό όμως, τι;...

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν, εγώ κρατώ τις δύο τελευταίες παραγράφους του Νάσου.
Και προσθέτω:
Δεν υπάρχουν μόνο Πετρίτσιδες και Lost Bodies. Έχει μελοποιήσει κι ο Μάλαμας Καβάφη και -κατά τη γνώμη μου- πρόκειται για ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχω ακούσει!

Αμάν πια! Από δω οι κουλτουριάρηδες από κει οι περιθωριακοί! Κι εμείς κταμεσίς, οι χουλιγκάνοι!
Και στις δυο "όχθες" υπάρχουν πράγματα που μου αρέσουν κι άλλα που δεν θέλω καθόλου να τ` ακούω.
Αλλά δεν απορρίπτω τίποτα συλλήβδην, ούτε και το δέχομαι!

Ανώνυμος είπε...

Παίδες μποντζιόρνο έσκασα και εγώ μύτη σαν cyber χαμένο κορμί!!!! Αν δεν σας πειράζει να πώ κάνα δυο πραγματάκια για τον Καβάφη.Ο Καβάφης όσο ζούσε είχε δεχτεί ανελέητη κριτική από τους άλλους ποιητές, ότι φέρνει τη σαπίλα των καταγωγίων και των χαμαιτυπείων της Αλεξάνδρειας,και…και..και φυσικά δεν είχε τολμήσει να κυκλοφορήσει κανένα του ποίημα όσο ζούσε. Σαφώς και ήταν underground ποιητής. Εμείς ήδη από το πρώτο μας cd είχαμε δεχτεί κριτική για το από πού και ως που εμείς οι τσογλαναράδες πιάσαμε στα χέρια μας έναν τέτοιου βεληνεκούς ποιητή. Όλοι τον προσέγγιζαν με ακαδημαϊκό ύφος και είχαν θεωρήσει ότι δεν μπορεί να ταιριάζει το punk με τον Καβάφη, που ούτε καν ορθόδοξο punk δεν ήταν αφού ήταν παιγμένο με μία ξεκούρδιστη ακουστική κιθάρα.!!! και βέβαια ο Καβάφης θα γελάει με τη ψυχή του από κει που βρίσκεται, γι’αυτό και ήταν και σπουδαίος ποιητής και όχι ασήμαντος ακαδημαϊκός!!!
Εμπιστευτείτε μας ρε!!!!!!!!!!!! 18 χρόνια είμαστε στο underground.
Πάντως είμαι σίγουρος ότι όταν ακούσετε το ‘’ομνύει’’ θα σας αρέσει.
Πάρτε ρε και κανένα cd. (το έχει η lazy dog , και ο Λωτός στη Θεσσαλονίκη και το vinyl και το jinks και σε όλα τα καλά σουβλατζίδικα στην Αθήνα )
Πολλάκια Φιλά !!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Πες τα βρε Θάνο!
Φυσικά και σας εμπιστευόμαστε και το cd θα το αποκτήσουμε (τουλάχιστον εγώ.)
Τόσα χρόνια φουρνάριδες, έχετε ψήσει...

Περιπιμπτόντως μήπως το cd κυκλοφορεί και στα βενζινοπωλεία, γιατί εμείς οι αδαμαντιστές τις μουσικές μας τις πράττουμε από εκεί. Άντε το πολύ πολύ και από κανένα σούβενιρς φρομ γκρις.

Συμφωνώ σε όλα -εκτός των θαυμαστικών-.

(Τελικά όμως το νερό τι;..)

Ανώνυμος είπε...

'μουσικές αγκορές μας' ήθελα να πώ...
Και ένα τελευταίο για να ημιπαραφράσω τον Πανούση:

"Θάνο στους lost bodies!"

Ανώνυμος είπε...

Το ευτύχημα είναι ότι οιLost Bodies έπαψαν να είναι lost μας εμφανίστηκαν με τη νέα τους δουλειά!"Ο ΦΘΟΝΟΣ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ"..με άγγιξε.Υπέροχη σύνθεση...

db

Ανώνυμος είπε...

Χμμμ...εννοώ "Ο φθόνος των εχθρών του".Σας ευχαριστώ που δεν βγιαστήκατε να με δγιορθώσετε,με αγάπη ή αλλιώς με χαιρεκακία.
db

Ανώνυμος είπε...

αν έπρεπε κάποιος να έχει οπωσδήποτε στη δισκοθήκη του ένα άλμπουμ των L.B., αυτό θα ήταν…

ή για να το θέσω διαφορετικά: από ποιο άλμπουμ τους θα έπρεπε να ξεκινήσει κάποιος;

John G. Simandiras είπε...

"Ζωή" (Lazy Dog Records/1997).

Ανώνυμος είπε...

"ε"υχαριστώ!