Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2006

Εσπερος

Έκλεισε κι ο Έσπερος!
Γιατί, ούτε κι οι κινηματογράφοι θα γλιτώσουνε από την σαρωτική επέλαση των πολυεθνικών.
Όμως ο Έσπερος, στην Αλεξάνδρου Σβώλου, κέντρο πόλης, υπήρξε για χρόνια από τους πιο ζεστούς, τους πιο αγαπημένους κινηματογράφους για πάρα πολλούς Θεσσαλονικείς – και όχι μόνο.
Συνήθως, η τύχη των κινηματογράφων που κλείνουν είναι η μετατροπή τους σε – τι άλλο; - σούπερ μάρκετ. Ζήτω η Θεά Κατανάλωση! Για τον Έσπερο μαθαίνω ότι μάλλον για πάρκιγκ προορίζεται. Πριν λοιπόν, να δω αυτή την…εξέλιξη, και για να συμβάλλω ή να δηλώσω, έστω μόνο, την ταπεινή μου, ελάχιστη και μάταιη αντίσταση σε όλο αυτό, δημοσιεύω ένα συμβάν του οποίου έτυχα μάρτυρας κάποιο μεσημεράκι και, ως συνήθως, η γραφτική μου μανία μ` έκανε να το καταγράψω.
Ίσως και να ΄γινε επίτηδες. Για να μην ξεχάσουμε ότι κάποτε και για πολύ καιρό, ο τόπος αυτός, υπήρξε σημείο συγκέντρωσης, χαλάρωσης και διασκέδασης για τόσες ψυχές…Ανθρώπινες και όχι μόνο…


Έσπερος…
Αποσπερίτης…
Ο πλανήτης Αφροδίτη…
Παράξενη η γεωγραφία του Έρωτα!
Ο τόπος που γεννιέται
Ο τόπος που εκδηλώνεται,
που κατοικεί

Στο «ρω» του «Έσπερος»
Μέρα μεσημέρι,
μ` έναν ήλιο λαμπρό
Κέντρο πόλης,
μέσα στ` ανάγλυφα,
τα πλαστικά τα γράμματα του κινηματογράφου
Μέσα στο «ρω», ακριβώς
Στο «ρω» της λέξης «Έσπερος»
Δυο περιστέρια ενώσαν τα φτερά τους
Αντάλλαξαν φιλιά κι αναπνοές

Ποιος νοιάζεται που είναι πλαστικό
Ποιος νοιάζεται που είναι μες στην πόλη
Ποιος νοιάζεται για τόσο κόσμο που περνά,
που προσπερνά, μπαίνει και βγαίνει

Δυο περιστέρια, ούτε που το νιώσαν
«Έσπερος», είδανε
Αποσπερίτης…
Πλανήτης Έρωτα και ομορφιάς…
Η Αφροδίτη…
Εκεί, στο «ρω», ενωθήκαν
και ταξίδεψαν στο Σύμπαν…



ΥΓ: Εγώ πάντως, προτιμώ ακόμη τους «μικρούς» κινηματογράφους - που εξακολουθούν να έχουν κάτι το ερωτικό - σε πλήρη αντίθεση με τους τεράστιους, πάμψυχρους πολυκινηματογράφους των εμπορικών κέντρων!

Φένια

9 σχόλια:

amarkos είπε...

Το λόγια σου Φένια μου για τον Έσπερο μου θύμισαν τα λόγια του με-σκεπτικισμό-αντιμετωπίζω-τις-πράξεις του Στέφανου Τσιτσόπουλου στην Καθημερινή της Κυριακής για τη Θεσσαλονίκη του σήμερα.

Παραθέτω εδώ ένα τμήμα τους και το σχολιάζω μετέπειτα:

«Σήμερα η πόλη είναι όμηρος του Παπαγεωργόπουλου, δεν έχετε παρά να δείτε τους σκυλάδες στις γιορτές του δημάρχου».

«Nαι, το πρόσωπο της Θεσσαλονίκης προς τον έξω κόσμο είναι ο Αντώνης Ρέμος και ο Γρηγόρης Αρναούτογλου».

«Υπάρχουν σημάδια που δείχνουν ότι η πόλη ξυπνάει. Ο Αγγέλακας επέστρεψε, το ίδιο και ο Παύλος Παυλίδης από τα “Ξύλινα Σπαθιά”. Στους “Επισκέπτες”, την μπάντα του Αγγέλακα, θα ακούσεις τους καλύτερους μουσικούς της πόλης της δεκαετίας του ’90. Εγώ τους λέω “Οι Επιζήσαντες”. Και δεν είναι μόνο αυτοί. Πολλές νέες μπάντες ξεπηδάνε συνέχεια. Kαι η γραφιστική είναι το νέο ροκ εντ ρολ της πόλης, πραγματικός χαμός στους τοίχους. Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή στο art house παίζουν dj της πόλης και γίνεται χαμός. Eίναι το Kρατικό Mουσείο Σύγχρονης Tέχνης που στήνεται στα πόδια του. Kαι η ομάδα του παλιού “88 και μισό” που βγαίνει ξανά στα ερτζιανά ως 100,3 Republic...».

Όλα καλά ρε Στεφανε, αλλά για τον Σημάν μας ούτε λόγος; Πίσω από τον ανταγωνιΖμό του δημοκρατούμενου (Re-Public) 100.3;;;

amarkos είπε...

Α, διαβάστε κι αυτό.

Ανώνυμος είπε...

Πού είναι το «ρω» του Έσπερου, πού του Αποσπερίτη? Φαίνεται σα να καλύπτονται όλα από μια α – «ρρω» -στημένη λογική. Πού να κρύβεται το «ρω» του έρωτα? Το δυσάρεστο δεν θα ήταν το πουθενά, ή το δεν ξέρω. Το δυσάρεστο είναι ότι τίποτα από όλα αυτά δεν είναι ορατό. Αυτό που ακούγεται δεν είναι το «ποιος νοιάζεται» που λες. Αυτό που ακούγεται είναι «δεν το βλέπω», «ποιο?»… Δεν υπάρχει διαφορά στον μικρό (κινηματογράφο) και στον μεγάλο. Σαν να έχουν όλα την ίδια μορφή, το ίδιο σχήμα, την ίδια οσμή…
Όταν ακούσω από περισσότερα στόματα «με νοιάζει» ή, έστω, «δε με νοιάζει» τότε κάτι θα πάει να γίνει. Μέχρι τότε όμως θα βλέπουν μόνο το πλαστικό «ρο» του Έσπερου.
Είμαι μαζί σου όχι σαν άλλο περιστέρι στο «ρω» του έρωτά του, όχι από την πλευρά των «τελευταίων ρομαντικών». Δεν είναι ρομαντισμός αυτό. Είναι αγάπη για τη φύση, απέχθεια για οτιδήποτε μας απομακρύνει από αυτό που είμαστε φτιαγμένοι.

Ανώνυμος είπε...

Ο Έσπερος συνάντησε τους ανθρώπους (όχι βέβαια όλους) που υπηρέτησε πιστά τόσα χρόνια (ηθοποιούς, σκηνοθέτες, συγγραφείς, μοντέρ ...)στον Παράδεισο εδώ και (περισσότερους από 6) μήνες. Λυπάμαι Φένια αλλά είναι τουλάχιστον αμαρτία να αντιλαμβάνεσαι μετά από τόσο καιρό ένα τέτοιο γεγονός. Θα με συγχωρέσεις (το ίδιο ελπίζω και από εσας αγαπητέ Γιάννη) αλλά για ένα άναρχοκουλτουριάκο blog αυτό είναι ξεπεσμός.

FUFUTOS είπε...

Έκλεισε τον περασμένο Μάη. Δε δούλεψε καθόλου αυτή τη σεζόν. Προοριζόταν να γίνει parking αλλά το "μπλόκαρε" η οικοδομή.
Πριν 2 βδομάδες ξεκίνησαν εργασίες (μπάζα κλπ). Δε ξέρω αν θα γίνει τελικά parking ή άλλαξε η χρήση

Ανώνυμος είπε...

Φένια μου συγχαρητήρια! Έξοχο το ποίημά σου. Να 'σαι καλά, μου ζέστανες την (παγωμένη) καρδΓιά με τους όμορφους στίχους σου και ταυτόχρονα με συγκίνηΞες.

Δυστυχώς δεν πρόλαβα, λόγω ηλικίας, να "ζήσω" πολύ τον εν λόγω κινηματογράφο. ΜΓΙα ή δΓυο φορές πρέπει να έχω παρακολουθήσει εκεί ταινία, αλλά πριν από αρκετά χρόνια, με τον ξάδερφό μου, οπότε το θυμάμαι μάλλον αόριστα και θολά. Ωστόσο τον γνωρίζω καλά, από τις διηγήσεις του Γαβριήλ, που έχει περάσει πολλές όμορφες στιγμές εκεί. Δεν θέλω να σκέφτομαι τη μελαγχολία στο πρόσωπό του κάθε φορά που περνάμε από εκείνο το σημείο...

Εγώ να δεις πόσο αντιπαθώ τα multiplex. Ό,τι πΧιο άψυχο κι απρόσωπο υπάρχει... Έτσι πρέπει να είναι ένας "Ναός της Έβδομης Τέχνης";

Ας ελπίσουμε όμως πως δεν έχουν χαθεί όλα! Φιλιά πολλά και συνέχισε έτσι!

Ανώνυμος είπε...

«Μ` αρέσουν οι παρατηρήσεις! Διορθώνομαι!», όπως έλεγε κι ο Λαζόπουλος.

Καταρχήν, εφκαρίστο όλους εσάς που μπήκατε στον κόπο να πράξετε ένα σχόλιο στο…πόνημά μου.
Θα ήθελα, ωστόσο, ν` απευθυνθώ ιδιαιτέρως σ` εσάς, φίλε Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Ωραίο ψευδώνυμο. Σας πάει γάντι! Κρίμα 1!, γιατί δεν καταλάβατε τίποτα απ` την συγκεκριμένη δημοσίευση. Η σχέση μου με τον κινηματογράφο γενικά αλλά και με τον συγκεκριμένο ειδικότερα, είναι τόσο «στενή» και ιδιαίτερη, που, πολύ φοβάμαι πως το πότε έκλεισε το γνωρίζω πριν ακόμη εσείς να το φανταζόσασταν, ίσως, πως θα γίνει. Μόνο που – κι εγώ λυπάμαι – αλλά μάλλον είστε εκτός θέματος. Το θέμα μου εδώ δεν είναι το πότε και γιατί έκλεισε ο Έσπερος. Δεν είναι καν το ότι έκλεισε. Αυτό ήταν ένα σχόλιο που έπραξα με την ευκαιρία του, ασούμε, ποιήματός μου, το οποίο γράφτηκε, λίγο δΓιαφορετικά, πολύ πριν κλείσει ο κινηματογράφος. Πριν καν γίνει η τελευταία ανακαίνισή του. (Γι` αυτό και μιλώ για «ανάγλυφα, πλαστικά γράμματα», τα οποία μετά την ανακαίνιση δεν υπήρχαν, ούτως ή άλλως.) Το θέμα μου, είτε συγκινεί είτε όχι, είναι η συγκεκριμένη εικόνα που περιγράφω κι ίσως κι ο τρόπος με τον οποίο το πράττω. Αν έχετε κάπΧοιο σχόλιο πάνω σε αυτό, θετικό ή αρνητικό, πάντα καλοδεχούμενο. Όμως, Κρίμα 2!, εσείς σχολιάσατε τον πρόλογο κι όχι το ποίημα! Τέλος, Κρίμα 3!, που βγάλατε το συμπέρασμα ότι το blog μας είναι «αναρχοκουλτουρΓιάρικο»! ΠΧοιος από μας – συμπεριλαμβανομένου και του Σημάν – το ΄χει ποτέ αποκαλέσει έτσι; Αν πραγματικά ακούτε με σχετική συνέπεια και λίγη προσοχή την εκΖομπή, θα χρειαστείτε κι ένα ΚρίμαΧ! ακόμα! Γιατί δεν καταλάβατε ότι γενικά αποφεύγουμε μόνιμους χαρακτηριΖμούς και ταμπελίτσες στα ΔΓιαμάντΓια. Το blog μας είναι ένα βήμα όπου ο καθένας μπορεί να εκφράζεται όπως νιώθει: Αναρχικά, κουλτουρΓιάρικα, συναισθηματικά, φαιδρά, πολιτικά ή και πράττοντας απλά ανακοινώσεις, ανταποκρίσεις ή σκέτο κρίσεις…Μία καλύτερη ματΧιά και αφτΧιά στην εκΖομπή και στο blog θα σας πείσει, νομίζω.
Ωστόσο, όπως είπα και στην αρχή, εφκαρίστο. ΔΓιορθώνομαι με τις παρατηρήξεις. Την επόμενη φορά θα φροντίξω το οποιοδήποτε πόνημά μου να συνοδεύεται και από μια λεπτομερειακή ανάλυση, έτσι ώστε να γίνεται κατανοητό και από…όλους, τε σπα και να μην υπάρχουν «κρίμα!»
Εφκαρίστο ξανά!
Φιλιά πολλά και σ` όλους!

Φένια

ΥΓ: Το…ανασήκωσα λιγάκι ή ακόμα «ξεπεΖμένο» είναι;

Ανώνυμος είπε...

Αδελφοί αδαμαντιστές!
φορέστε αμέσως τα κράνη σας να κατέβουμε στο κέντρο να βάλουμε φωτΧιά σε πεντ’ έξι αυτοκίνητα, να σπάσουμε και καμΓιά δεκαρΓιά βιτρίνες να πετάξουμε και καμΓιά πέτρα στους αστυνομικούς.
Η δικτατορία της πολιτικής του ελεύθερου εμπορίου που καταδυναστεύει την λαϊκη μάζα και οδηγεί σε αφανιΖμό το μικρομεσαίες επιχειρήσεις σαν και τον ‘Εσπερο’, δεν θα περάσει!

(Και μετά την αναρχική μου φύση, να περάσω αμέσως στην κουλτουρΓιάρικη.)

Αγαπητή μου Φένια,
Το γεμάτο λυρικότητα ποίημά σου, οφείλω να πω ότι με συγκίνησε. Τα περιστέρια του ‘Έσπερου’ δεν είναι άλλοι από εμάς τους ίδιους μέσα στις ‘πλαστικές’ κοινωνίες με τους τσιμεντένιους ορίζοντες.
Είναι ομως ελπιδοφόρο το γεγονός ότι όσο φυλακισμένοι και εγκλωβισμένοι κι αν είμαστε, είναι μερικά πράγματα -και κυρίως συναισθήματα- που δεν κλέβονται και δεν αφαιρούνται με τίποτα.
Είναι τυχαίο άλλωστε ότι ακόμη και ο ήρωας του ζοφερού κόσμου του ‘1984’ -άσχετα από την όποια κατάληξη- ερωτεύται;

(Εντάξει.
Μγια μικρή ανάλυση έπραξα, λίγο βαθύτερα νοήματα προσπάθησα να βρω, σαφείς -φαινομενικά τυχαία- αναφορές σε κάποιο άλλο βιβλίο, το οποίο θα εννοείται ότι έχω δΓιάβασεί έπραξα, νομίζω ότι πάει και αυτό.
Κανένα τσιτάτο δεν έβαλα αλλά δεν πειράζει. Και έτσι, νομίζω, είμαι μέσα στο πνεύμα του blog...)

Άντε γκαμπρέν λοιπόν!


Υ.Γ.1: Αγαπητέ δυνητικέ αδερφέ Κρίμα! x3, όπως σίγουρα θα κατάλαβες το παραπάνω σχόλιο στήθηκε ακριβώς πάνω στον χαρακτηριΖμό σου για το blog μας ως αναρχοκουλτουρΓιάρικο.
Σε παρακαλώ όμως να χαρείς, μην αρχίσουμε τίποτις κόντρες σαν αυτές σε δΓιάφορα μηνιαία περιοδικά μεταξύ αναγνωστών και σύνταξης.
Και στο λέω αυτό, απλώς γιατί το όλο παραπάνω θα ήθελα να μην το εκλάβεις ως ειρωνεία αλλά σαν ένα απλό πείραγμα για το καΚοσώρισες στο blog. Ελπίζω επίσης στο άμεσο μέλλον να γίνεις ενεργό μέλος της ΠΑ.ΟΙ.ΔΓΙΑ..

Κυρίως όμως ας σταθεί μΓια αφορμή για κάτι αλλό γενικότερο που θα ‘θελα να πω.
Τι σόι οικογέν’ια τελικά θα ‘μασταν αν δεν είχαμε τις αψημαχίες μας και τα κα...λοήθη πειράγματά μας και αν όλοι συμφωνούσαμε πάντα μεταξύ μας;...
Στο τέλος τα θετικά μας σχόλια θα ‘χάναν την όποια τους αξία.

Υ.Γ.2: Φένια μου το σχόλιο μου πάντως για το ποίημα ισχυεί.
Είναι όντως πολύ κρίμα που έκλεισε ο ‘Έσπερος’. Θυμαμαι την πίκρα όταν είδαμε τις εργασίες για το κλείσιμό του και το κακό ήταν ότι πέρασε εντελώς στο 'ντούκου' γενικώς.
Ήταν άλλωστε ο αγαπημένος μου.
Κυρίως η αίθουσα 2.


Υ.Γ.3: Να πράξω ένα τελευταίο πείραγμα ασούμε;...
Η εκδοχή του ΣημαντήΛα σε αυτό το ποίημα ποια θα ήταν;

....‘Στο Λ του ‘Λαικόν’....

Ανώνυμος είπε...

Φένια,μου άρεσε πολύ η πηγή έμπνευσής σου....το δημιούργημά σου θα το έλεγα ρομαντικό,όχι όμως με την κακή έννοια της ρομαντζάδαζ..ίσα ίσα που υπάρχουν και στοιχεία ρεαλιζμού..απτά!το φινάλε του (οι 2 τελευταίοι στίχοι)μου άρεσαν ιδγιατέρως μια που αναφέρονται στο πχιό σημαντικό,στην επίτευξη της ερωτικής ένωσης,χαρίζοντάζ μας ένα " φτερούγιζμα αισχιοδοξίας.Έσπε-Ρ-ος...εξάλλου πώς θα μπορούσε να λείψει ο έρωτας από ένα υγρό σύμφωνο όπως είναι το "ρω";΄

ΥΓ.Φένια,ελπίζω να μην απέχει πολύ η ερμηνεία μου από το νόημα του ποιήματός σου.Πάντως εγώ ασχοληθήκα μ΄αυτό και όχι με τον πρόλογό του.φιλιά