Πάκι, αγαπητέ Γιάννη και λοιπά Διαμάντια!
Κατόπιν δικής σου προτροπής, αποφάσισα να εισχωρήσω στο δΓιαμαντο-site, ώστε να αναφέρω τα πεπραγμένα των δύο πρόσφατων συναυλιών στις οποίες, εύχαρις, παραβρέθηκα.
Η πρόσφατη εμφάνιση των RASMUS κύλησε με το γνωστό, εμπορικό ποπ-ροκίζον ύφος τους, δίνοντας έμφαση στις γνωστές επιτυχίες τους, με αποκορύφωμα το πασίγνωστο “In The Shadows” στο φινάλε της βραδιάς. Αξιομνημόνευτη η unplugged εκδοχή 4 τραγουδιών τους, καθώς και ο καθαρός, μεστός ήχος τους.
Όμως, η ατμόσφαιρα και η ανταπόκριση του κοινού, γιατί μου φάνταζε σαν πάρτι σε παιδική χαρά;
Όσοι δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν στην παρθενική εμφάνιση των LIARS στην ΥΔΡΟΓΕΙΟ, ίσως έχασαν την απολαυστικότερα παρανοϊκή συναυλία ever!
Τη βραδιά ξεκίνησε το ανερχόμενο τρίο των DREAD ASTAIRE, οι οποίοι με το μεστό, μπιτάτο, post-rock ήχο τους, έδωσαν υποσχέσεις για μια πολύ καλή πορεία.
Ο 2L8, ο οποίος ακολούθησε, περιδιάβηκε ένα μονοπάτι απαιτήσεων μόνος, με την κιθάρα του και την ηλεκτρικο-unplugged παράθεση τραγουδιών του κι έδειξε ότι και καλά κομμάτια έχει και πολύ καλός performer είναι. Το CD του είναι από τα καλύτερα της χρονιάς, πράγμα που το αποδεικνύει και o ίδιος πάνω στο stage.
Γνήσια τέκνα του New York noisy ήχου, οι LIARS, απέδειξαν ότι δίκαια θεωρούνται από τις καλύτερες live μπάντες. Ένα δυναμικό τρίο, εν μέσω παραμορφώσεων και παραμορφωμένων «μπιπλικιών», με τον ανεκδιήγητο τραγουδιστή – μπασίστα να οργώνει το stage, έναν ασταμάτητο ντράμερ και τον τρίτο της παρέας να εναλλάσσει κιθάρες και, ενίοτε, τύμπανο, έστησαν ένα υπέροχo ηχητικό όργιο πάνω στη σκηνή. Ενδυματολογικά, η φόρμα του ντράμερ με την ένδειξη: “NO CHEERLEADERS” ήταν all the money, ενώ το κοστούμι του performer κατέληξε να εξαφανίζεται εν μέσω της συναυλίας, αφήνοντάς τον στο φινάλε της βραδιάς μόνο με τα εσώρουχα!
Τα δύο encore που ακολούθησαν, επισφράγισαν 90 λεπτών ηχητικού πανδαιμόνιου!
Με εκτίμηση,
Βαγγέλης Μιχαλακάκης
ΥΓ: Ίσως, τελικά, δεν ήταν και η πιο sexy συναυλία!
4 σχόλια:
"...ο 2L8, αυτή η εξώκοσμη, αλαφροΐσκιωτη φιγούρα που, μετά το ψυχωμένο ροκ εν ρολ των Dread Astaire και πριν τους αλλοπρόσαλλους Liars, ανέβηκε στη σκηνή της «Yδρογείου» και έκτισε το μουσικό του σύμπαν κομμάτι κομμάτι, ένα ηχητικό Lego φτιαγμένο με φωνή και delay κιθάρας, παιγμένης ακόμα και με δοξάρι. Kομματάκι δύσκολο βέβαια ο δήμαρχος Bασίλης να είδε τον 2L8 ή να άκουσε το δίσκο του, που κυκλοφορεί από την ντόπια εταιρία Poeta Negra. Έτσι εξηγείται που διάλεξε για σήμα τον Mεγαλέξανδρο, αντί γι' αυτό το παιδί, που η περφόμανς του συνοδευόταν από καπέλο και μακιγιάζ κλόουν κι ένα T-shirt με στάμπα «Ποιος έχει ανάγκη από ήρωες σε ένα μέρος σαν κι αυτό;»...."
Στέφανος Τσιτσόπουλος ("Athens Voice")
Μπορεί να τον έχω κατηγορήσει για την εσκεμμένη αμέλεια του να επαινέσει (το έπραξε μόλις μία φορά) τα Διαμάντια μέσω της αξιοπρεπής (κάποιες στιγμές και απολαυστικής) στήλης του αλλά με το παραπάνω δείχνει ότι στα περισσότερα εξαιρετικά συναυλιακά γεγονότα της Θεσσαλονίκης είναι παρών (και έχει και άποψη).
Όταν ο 2l8 μέσα σε ένα μήνα καταφέρνει να εντυπωσιάσει για δεύτερη φορά τότε δεν πρόκειται για τύχη. Με σωστότερη προώθηση το Pitchfork θα τον αποθέωνε, το ΝΜΕ θα τον είχε στο εξώφυλλο του κάθε (ή μάλλον κάθε δεύτερη)βδομάδα (εναλλάξ με τους Arctic Monkeys), το Sonik (αντί για James Blunt-χηδες και αναμάσημα ξένων πληροφοριών)θα έπλεκε το εγκώμιό του...
"Μετά από τέτοιο ήχο δεν πάει τίποτα" ακούστηκε από μια συνομιλία μιας παρέας που είχε ενθουσιαστεί από την εμφάνιση του Θ. Ανεστόπουλου και του Ν.Μπαρδη που πραγματοποιήθηκε λίγες ώρες πριν στο Ξυλουργείο της Μύλου.
Δυστυχώς δεν μπορώ να δηλώσω ότι ικανοποιήθηκα.
...
Τους αθεόφοβους. Πασπάλισαν με την ακριβότερη χρυσόσκονη ένα άδειο περιεχόμενο. Πλούσιο σε έμπνευση, διαολεμένα μεταλλαγμένες συνθέσεις και όμως ... Και όμως η επιλογή των τραγουδιών ήταν απογοητευτική (τουλάχιστον για μένα). Αν εξαιρέσουμε τους Tindersticks (με ώθησαν να ξαναακούσω τον πρώτο τους (και σπουδαιότερο) δίσκο) οτιδήποτε άλλο είτε δεν το ήξερα είτε δεν ήθελα να το γνωρίζω (καλά, όχι οτιδήποτε). Και μπορεί να αξίζουν επευφημίες και στους δύο αλλά δεν μπορώ να καταλάβω π.χ. τι το ήθελαν το Knockin' on heaven's door! Μα δεν υπάρχει τίποτα που να τους συγκίνησε μουσικά τα τελευταία πέντε χρόνια. Τίποτα; Πυροβολήστε με αλλά περίμενα περισσότερη τόλμη.
ΥΓ. Πάρ'τε τους Futureheads. Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου δίσκου τους ("News and tributes") έχουν σχεδιάσει συναυλίες αφιερωμένες στις επιρροές τους. Οι οποίες περιλαμβάνουν τα εξής (κατα πολύ πιο αξιόλογα) συγκροτήματα Wire, Gang of Four, Rednex, Kate Bush, The Gin blossoms, Earth, wind and fire, Napalm Death και Tangerine Dream. Πως είπατε;
"... περισσότερη τόλμη" Σε αυτό το σημείο δεν έβγαινε νόημα. Αυτά συμβαίνουν όταν κάνεις αντιγραφή επικόλληση αυτούσιων εκφράσεων. Να το σημειώσω αυτό για να μην ξαναδιαπράξω το ίδιο λάθος. Εντάξει τώρα μπορεί να διαβαστεί χωρίς κανένα πρόβλημα.
Δημοσίευση σχολίου