Τα δύο εσχάτως αναρτημένα ποιήματα στο blog μας είναι αλήθεια ότι έχουν καταφέρει να κατεβάσουν τον πήχη του συναγωνιΖμού σε δυσθεώρητα βάθη.
Με στόχο λοιπόν να πιάσω βαθύτερο νοηματικό πάτο από αυτά, έπιασα μολύβι (λέμε τώρα...) και έγραψα το πρώτο μου ποίημα, ήρωας του οποίου είναι ένας ασκημώος. Ένας άνθρωπος δηλαδή που η ασκήμια του πηγάζει από την υπέρμετρη κρυάδα του. Παρ’ όλη όμως την κρυάδα και την ξυνίλα του, διακατέχεται και από μΓια και δΓυο αυτογνωσίες.
Θα ήθελα εκ των προτέρων να ζητήσω την μη επιείκεια του αναγνωστικού κοινού για αυτό το πρώτο μου ποιητικό άλμα -εις βάθος-.
Τέλος, στο ευγενές πλαίσιο του αμείλικτου ανταγωνιΖμού και με άκρατη ταπεινοφροσύνη, θα επιθυμούσα να δηλώσω:
‘ΚύρΓιε ΣημαντήΛα, ποιητή της δεκάΛας, φάε την σκόνη μου!... ‘
Με στόχο λοιπόν να πιάσω βαθύτερο νοηματικό πάτο από αυτά, έπιασα μολύβι (λέμε τώρα...) και έγραψα το πρώτο μου ποίημα, ήρωας του οποίου είναι ένας ασκημώος. Ένας άνθρωπος δηλαδή που η ασκήμια του πηγάζει από την υπέρμετρη κρυάδα του. Παρ’ όλη όμως την κρυάδα και την ξυνίλα του, διακατέχεται και από μΓια και δΓυο αυτογνωσίες.
Θα ήθελα εκ των προτέρων να ζητήσω την μη επιείκεια του αναγνωστικού κοινού για αυτό το πρώτο μου ποιητικό άλμα -εις βάθος-.
Τέλος, στο ευγενές πλαίσιο του αμείλικτου ανταγωνιΖμού και με άκρατη ταπεινοφροσύνη, θα επιθυμούσα να δηλώσω:
‘ΚύρΓιε ΣημαντήΛα, ποιητή της δεκάΛας, φάε την σκόνη μου!... ‘
ΠροφΥλαξη οθΟνης
Προφύλαξη οθόνης τα μούτρα μου θα βάλω·
από αυταρέσκεια όχι, μηδέ από ηδυπάθεια.
Έτσι ασκημώος που κατήντησα,
σε θαυμαΖμό έπαψα πλέον να προΖβλέπω.
Μάταιες ελπίδες τέτοιες πΓια δεν καταδέχομαι.
Προφύλαξη οθόνης τα μούτρα μου θα βάλω·
τον κόΖμο εγώ να τον τρομάζω,
κανείς ξανά να μην την πλησιάσει,
η αβάσταχτή μου όψη χρειώδης επιτέλους σε κάτι να φανεί.
Προφύλαξη οθόνης τα μούτρα μου θα βάλω·
από αυταρέσκεια όχι, μηδέ από ηδυπάθεια.
Έτσι ασκημώος που κατήντησα,
σε θαυμαΖμό έπαψα πλέον να προΖβλέπω.
Μάταιες ελπίδες τέτοιες πΓια δεν καταδέχομαι.
Προφύλαξη οθόνης τα μούτρα μου θα βάλω·
τον κόΖμο εγώ να τον τρομάζω,
κανείς ξανά να μην την πλησιάσει,
η αβάσταχτή μου όψη χρειώδης επιτέλους σε κάτι να φανεί.
Ο ποιητής της πεντάΛας,
Νασ-κημώ-ος Αβδαρμάνης
Νασ-κημώ-ος Αβδαρμάνης