Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

Zpiderland Music Fest, December30, Mavri Trypa, Thessaloniki

Πες ότι δεν υπήρχε ταβάνι να μας φυλακίζει από τα αστέρια στη ‘Μαύρη Τρύπα’. Εικοστέσσερις ώρες ακόμα, κι ο Δεκέμβρης θα τελειώσει. Θα βγει η χρονιά. Και μας, φίλους και ενωμένους, μας φυλάγουν και μας φωτίζουν τ’ άστρα τού νυχτερινού ουρανού. Είπαμε: δεν υπάρχει οροφή στη ‘Μαύρη Τρύπα’. Και κάτι αόρατα νήματα -αόρατα, μα τόσο αισθητά- μας συνδέουν κατευθείαν με τ’ αστέρια. Μα και μεταξύ μας δενόμαστε με χίλιες κλωστές. Ένα όλοι. Ένα όλοι μας. Ένα και με τ’ αστέρια.
Ένα από αυτά τα αστέρια κρυφοπαρατάει για λίγο την ουράνια τροχιά του, και στροβιλίζεται ανάμεσα στους κινηματογραφικούς, εικονοπλαστικούς Sugar Factory, τους πυρακτωμένα φλογερούς 2L8, τους καλύτερους Los Tromos ever, τους ζωντανούς ποιητές Jane Doe. Σκάει σε όλους μας από ένα χαμόγελο. Μπαγάσικο χαμόγελο. Κι αληθινό. Όχι από τα συνήθη πλαστά που κατακλύζουν την αγορά. Καμιά φορά, ναι, τ’ αστέρια χαμογελούν. Και, για μια απειροελάχιστη στιγμή μες στη συνέχεια του χρόνου, το αστέρι μας, ο Zpi, σκορπά τη μαγική, υπεργήινη ενέργειά του. Μετά, εκτοξεύεται και πάλι στο άπειρο, να συνεχίσει το υπέρλαμπρο πηγαινέλα του στο σύμπαν. 
Ήμασταν τυχεροί που ζήσαμε τον Zpi. Είμαστε τυχεροί που έχουμε και θα έχουμε ένα κομμάτι του μέσα μας.


Γιάννης Σημαντήρας


To μπλογκ τούτο δεν θα υπήρχε χωρίς τον Zpi. To 2015, το μπλογκ των δΓιαμαντΓιών θα κλείσει δέκα χρόνια. Το 2014, έκλεισε ένας χρόνος χωρίς τον Zpi.


Στη φωτογραφία οι Jane Doe, απαθανατισμένοι από την Κωνσταντίνα Μπρατάνη.