Δεν έχει και πολλά να γράψεις για την πολυ-συναυλία τής Μαγιονέζας στο 8ball, και φοβάμαι μήπως τζάμπα χαλάω την απαιχτέ έκθεση αναμνηστικών φωτογραφιών τού Νάσου από το ηβαίντ, η οποία αποδίδει με άκρα παραστατικότητα τι παίχτηκε πάνω και κάτω από τη σκηνή, αλλά, να, δυο λογάκια στα πεταχτά, όσο να γίνει φανερό και σαφές, και με λέξεις, ότι η Μαύρη Μαγιονέζα έχει ξεφύγει ακόμη πιο μπροστά, και σε ήχους αλλά και στο περφόρμιν, και βρέθηκε σε νύχτα λαμπρής φόρμας, και ότι, ναι (γκριμάτσα ευχάριστης έκπληξης!), είχε κόσμο (που θα μπορούσε να είναι και περισσότερο εκδηλωτικός, αλλά είχε κόσμο, διάολε, παρά τα Κρίνα σε άλλο σημείο τής Σαλονίκης), και ότι πολλαπλάσιοι χάρηκαν το λάυβ, από όπου Γης, από το Γουέμπ, καναπεδάτοι κι έτσι, κι ότι είχαμε οι παρευρισκόμενοι και τροφική υποστήριξη, καθώς με μεγάλη μου αγαλλίαση κερνούσα τυροπιτοειδή και σοκολατοειδή κατά τη διάρκεια της συναυλίας, άρα το δρώμενο έλαβε και την απαραίτητη ...μασητική διάσταση, ως όφειλε απέναντι στο κόνσεπτ καλή όρεξη, και με τον Αντρέα Μαγιονέζο είχαμε μικρούς και σύντομους διαλόγους τρεις φορές, ανάμεσα στα κοντά είκοσι τραγούδια του δίωρου σετ... και ότι ο Νάσος πια, κουνώντας το μικρό δαχτυλάκι του, βγάζει φωτό που άλλοι, όσο και να ζορίζονται, δεν θα βγάλουν ποτές. Αυτά. Τα είπα και ησύχασα.- ΓΣ 
